Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΝΕΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ

O Θεμιστοκλής είπε...

Αγαπητέ διαχειριστή του Ιστοχώρου αυτού,

Σχετικά με την σχέση της Γερόντισσας Γαβριηλίας με τους Κουάκερους έχω άρθρο εδώ
http://thriamvos.weebly.com/1/post/2010/06/2.html
Η Γερόντισσα ΔΕΝ συν-προσευχόταν με ετερόδοξους. Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Φιλικά,

Θεμιστοκλής Π.
(Χριστιανός Κουάκερος)

================

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Κανείς δεν απαγορεύεται να ομιλεί.

Η Ορθοδοξία έχει κ α ι κοινωνικό ρόλο εφόσον κ α ι φιλανθρωπικό έργο ασκεί μέσω της πίστης προς τον μόνο φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό.

Δεν είναι το ζήτημα για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η ''δυνατή επιχειρηματολογία'', η ''γνωστική επάρκεια'' ή η ''θεολογική νομιμοφροσύνη'', έτσι όπως στρεβλά θεωρείται από πολλούς ακατήχητους συγχριστιανούς. Είναι ο Χριστός και η Χάρη Του.

Ούτε αφορίζουμε ουρλιάζοντας,ούτε 'μπαίνουμε σε ''άλλα ξένα χωράφια''.Υπάρχει σύγχυση μεταξύ μιας (αγνής) συμμετοχικής πολιτικοποίησης και μιας χριστιανορθόδοξης βιοτής.

Θύραθεν παιδεία-Γνώση και μόρφωση Χριστού : βασική θεολογική διάκριση για όσους επιμένουν να χαρακτηρίζουν ως ''Ιεροεξεταστές''..

Ο Γιανναράς είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση δοκησισόφου, όπως και ο Ράμφος, που σκορπίζουν αφειδώς στα πέρατα της οικουμένης τη μωροσοφία των, αναμένοντας η σπορά αυτή να αποδώση πλούσιους άγονους καρπούς, όπως συνέβαινε και συμβαίνει απτόητα με την μεγάλη συγγραφική των παραγωγή.

Προσωπικά, ούτε με τον Γιανναρά με συνδέει κάτι θεολογικά, ούτε με το Ράμφο ούτε με άλλους που παραποιούν το Χριστιανικό μήνυμα. Άλλο αν εν μέρει συμφωνώ με συγκεκριμένα ζητήματα που θέτουν (ελληνικότητα, κοινωνική προσέγγιση αριστερή σε σχέση με τα πολιτικά κ.ο.κ.)διαχρονικά.

Οι φίλοι και προσκείμενοι του ΡΕΣΑΛΤΟ δε γνωρίζουν πως εάν ακολουθούσαμε τον Χριστό, η ζωή, η κοινωνία και οι θεσμοί της, η πολιτική κατεύθυνση και σκέψη μ α ς, ΟΛΑ θα άλλαζαν ριζικά;

Η εκφορά λόγου, λοιπόν, σχετικά με όλα τα θιγόμενα θέματα δεν αποτελεί προνόμιο ούτε ανένταχτων αριστεροφρόνων ούτε δεξιών, ούτε κάποιων χριστιανοπρεπών.

Το Ευαγγέλιο, αδελφοί, το έχετε ανοίξη; To έχετε ερμηνεύση, άραγε; Με ποιους όρους;

Δεν είναι εγκεφαλικό σχήμα ο Χριστός και η Εκκλησία Του. Είναι η Αποκάλυψη του Θεού εγκόσμια φιλοσοφία, κύριοι;

Αυτό μας έλειπε ύστερα από όλα αυτά : να διαβάζουμε ότι είμαστε και χιτλερικοί -σταλινικοί-νεοταξικοί κιόλας!!

Η ισότιμη συνοδικότητα με τις αντιαιρετικές της αποφάσεις εάν χαρακτηρίζεται από το Ρεσάλτο ως ''Ορθόδοξοι παπαγάλοι των πατερικών κειμένων...'', τότε καλύτερα να σπεύσουν αμέσως να ανοίξουν Χρυσόστομο και Μάξιμο, Παλαμά και Ευγενικό!

Τα αγιοπατερικά κείμενα, δηλαδή, απλώς αναπαράγονται από ναρκίσσους εγωπαθείς, διανοητικά μίζερους και...φασίστες; Τέτοιοι ήσαν, μήπως, και οι Ομολογητές της Πίστης μας; Ο Δαμασκηνός, ο Κύριλλος, ο Μάξιμος, ο Θεοφάνης και τόσοι άλλοι;

Αφάνεια;! Άκου 'κεί ''να 'βγούνε από την αφάνεια'';! Κατά πως λέμε ''κοινωνικό περιθώριο'';!Έτσι,μήπως,το εννοούν;

=================

Το σχόλιο αυτό εστάλη στην κλασσικοπερίπτωση αλλά ΔΕΝ αναρτήθηκε

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Λέτε κάθεστε πάνω στο κλαδί που λέγεται Ορθοδοξία. Δηλαδή παραδέχεστε πως δεν ανήκετε στην Ορθοδοξία. Γιατί οι Χριστιανοί είναι τα κλήματα και οι κλάδοι: "ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" Ιω15,5

όπως επίσης "Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ρίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, 18 μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ρίζαν βαστάζεις, ἀλλ᾿ ἡ ρίζα σέ.

19 ἐρεῖς οὖν· ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι, ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ".Ρωμ11

============ 

Αμέθυστος

5 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αγαπητοί φίλοι,

Θα ήθελα πρωτίστως να διαβάσετε αυτά που θα σας γράψω με πνεύμα νηφάλιο και όχι φιλύποπτο ή άκρως διεισδυτικό και ανήσυχο. Το κίνητρό μου δεν είναι το σύνηθως δόλιο "πνεύμα καταλλαγής", που χαρακτηρίζει τους οικουμενιστές, πολλούς οικουμενίζοντες και ενίοτε κάποιους αντιοικουμενιστές.

Αναφέρθηκα με ένα σχόλιο στον π. Σαράντη και έχω μερικά άλλα κρατούμενα για πρόσωπα της ομάδας που πλαισιώνει το διογκούμενο ρεύμα του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Νύξεις περί αυτών - όχι των προσώπων, αλλά όσων γράφουν - συχνά κάνω. Δεν κάνω ονομαστική επίθεση, απλά καταθέτω τις αντιρρήσεις μου.

Κατέθεσα την εύλογη απορία μου με αφορμή την κριτική που ασκήθηκε στην Μοναχή Γαβρηιλία, στιγμή κατά την οποία η ζημία που έχει προκληθεί από τους νεοταξικούς εκπροσώπους της νεοεποχίτικης ορθοδοξίας είναι κατά τη γνώμη μου ανυπολόγιστη. Γνωστά τα ονόματα και δεν θέλω να τα επαναλάβω. Γνωστοί ομοίως είναι και οι συντηρητικοί της, από το 1924, Ορθοδοξίας - κατά τη γνώμη μου από τότε αρχίζει να εισβάλει η λεγόμενη νεοορθοδοξία -, που και αυτοί σιώπησαν εντελώς αδικαιολόγητα.

Πέρα από αυτά, τα οποία παρέχουν το άλλοθι μιας συσσωρευμένης αγανάκτησης, οφείλουμε να βλέπουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα και είναι άκρως επικίνδυνο, συνάμα και διαλυτικό.

Μας κομμάτιασε η καινοτομία του 1924 και τώρα θα μας κονιορτοποιήσει ο οικουμενισμός αν αρχίσουμε να τρωγόμαστε. Διότι - παράδειγμα - δεν διαβάσαμε και δεν εννοήσαμε επαρκώς το Ιωαν. ιε΄,5 ή την Ρμ. ια΄. Σε τι μας βοηθά αυτή η τόσο μεγάλη διεύρυνση, όταν κάποιος χρησιμοποιεί εντελώς σχηματικά το "δεν ροκανίζουμε το κλαδί που καθόμαστε" κι εμείς βλέπουμε σ΄ αυτό τη "φωτογραφία" ενός αρνητή της Ορθοδοξίας; Να συμφωνήσω ότι αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά χρειάζονται και άλλα στοιχεία. Αυτό δεν φτάνει από μόνο του. Πρέπει και όλα τα άλλα να συνηγορούν, πράγμα που εγώ τουλάχιστον δεν το βρίσκω στα υπό έλεγχο ιστολόγια.

Ασκούν την κριτική τους στις κεφαλές του εγχώριου οικουμενισμού, μπορεί να υστερούν - και υστερούν - σε κάτι, αλλά να μη μας διαφεύγει ότι κτυπούν την εστία του κακού. Αυτή ήταν και η δική μου ένσταση στην τακτική που ακολουθεί ο π. Σαράντης : Να ασχολείται με την Γαβρηιλία και να αφήνει ανέγγιχτους τους νεοορθόδοξους "πάπες" και τα "παπάκια" του.

Λοιπόν, ας βάλουμε στην άκρη τη συσσωρευμένη μας αγανάκτηση και ας μη γινόμαστε αναλώσιμες σάρκες για την κρεατομηχανή που μας ετοίμασαν.
Να καταθέτουμε τις διαφωνίες μας στη μεθόδευση του αγώνα, χωρίς όμως να μεταφέρουμε την επιθετικότητά μας προς εκείνους με τους οποίους διαφωνούμε.

Αυτά είχα να γράψω. Εύχομαι η νηφαλιότητα να επικρατήσει, όχι όμως σε βάρος της εγρήγορσης που επιβάλλεται. Και ας μην ξεχνάμε, υπάρχουν και τα προσωπικά ημέηλ, που μπορούν να μας βοηθήσουν ώστε να άρουμε πιθανές παρεξηγήσεις.

amethystos είπε...

Εδώ και μέρες μερικοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ως αυθεντίες της "Ορθόδοξης Θεολογίας" έχουν εξαπολύσει μια επίθεση εναντίον του π. Σαράντη Σαράντου (του οποίου κατά καιρούς έχουμε δημοσιεύσει κείμενα) επενδύοντας τον θολό ψευτοθεολογικό τους λόγο με ψευδείς κατηγορίες και αυθαίρετα συμπεράσματα.
Όταν λοιπόν ο Θύμιος Παπανικολάου έγραψε ένα κείμενο -κριτική για αυτή την στάση με τίτλο "Δεν πριονίζουμε το Ορθόδοξο δέντρο..." (δείτε το εδώ ) αυτομάτως έγινε και αυτός στόχος.
Βέβαια λίγο πριν και εμείς είχαμε δεχτεί σχόλια του είδους "γιατί αναδημοσιεύετε κείμενα σαν αυτό του Παπανικολάου" ή "γιατί έχετε δημοσιεύσει τόσα εναντίον του ΑΜΚΑ και των ταυτοτήτων και όχι για την δόξα του Κυρίου" και άλλα παρομοίου ύφους.
Σήμερα λοιπόν είδαμε στο ιστολόγιο αυτού που ισχυρίζεται ότι είναι ...νηφάλιος κατά μια ερμηνεία (έχουμε τις επιφυλάξεις μας και για αυτό) ένα κείμενο που έχει ως τίτλο "Οι οπαδοί του πρ, Σαράντου απέκτησαν αρχηγό".
Ειλικρινά δεν περιμέναμε να δούμε τέτοια εκτυφλωτική έκρηξη ...αντιληπτικής ικανότητας και ...οξυδέρκειας απο αυτόν τον εμπαθή "θεολόγο" και φανατικό οπαδό της "ορθόδοξης" ...Γαβριηλοφροσύνης .
Ο φοβερός αυτός ιεροεξεταστής, κατάλαβε με μιάς διαβάζοντας το προαναφερθέν κείμενο του Θύμιου ότι :
1) Aναφερόταν σε αυτόν, ενώ ο Θύμιος δεν ονομάτιζε κανέναν στο κείμενό του (εδώ ισχύει αυτό που λέει ο λαός : "όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται")

amethystos είπε...

Ένα από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής αποσύνθεσης και της διαλυμένης σκέψης είναι ο σεχταριστικός μηδενισμός.
Οι σεχταριστές κάθε ποικιλίας και χρώματος έχουν ένα ιδεατό μοντέλο στον εγκέφαλό τους και βάση αυτού αφορίζουν και μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα.
Ουσιαστικά βρίσκονται έξω από την κοινωνία και τη ζωή, στη σφαίρα του καθαρού και αφηρημένου λόγου και από αυτό το ύψος της «έδρας» τους και της αυτό-αναγορευμένης «αυθεντίας» τους καρατομούν και λιθοβολούν αυτούς που βρίσκονται και παλεύουν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή.
Το να κάθεσαι, όμως, στην άκρη ενός χείμαρρου και να προσπαθείς να «διδάξεις» τα φουσκωμένα νερά, είσαι ένας νοσηρά αθεράπευτος ελιτίστας και δραματικά δειλός γιατί τρέμεις να κολυμπήσεις.
Αυτοί που φοβούται να κολυμπήσουν για να μην βρέξουν τον «καθαρό λόγο» τους, τις αφηρημένες αρχές τους και τα εγκεφαλικά τους σχήματα είναι παντελώς ανίκανοι να δούνε και πέρα από τη μύτη τους.

KAI OΛΑ ΑΥΤΑ ΕΝΩ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΕΙΧΑΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ!!!

amethystos είπε...

Η Ορθοδοξία, όπως και κάθε σύστημα Πίστης, ιδεών και ηθικής, δεν είναι «καθαρός λόγος». Είναι Λόγος μέσα στην κοινωνία και στον κόσμο, δηλαδή παρεμβατικός, λόγος ΔΡΑΣΗΣ.

Η Ορθοδοξία δεν δρα και δεν λειτουργεί σε μιαν άδεια σκηνή της ιστορίας. Δεν είναι έξω από την ιστορία και την κοινωνία. Συνεπώς, ως Λόγος και Πράξη κοινωνική υπόκειται στους νόμους της ιστορικής εξέλιξης, καθορίζεται από την κοινωνία μέσα στην οποία δρα και λειτουργεί, δέχεται τους σφυγμούς, τους πόνους, τις λαϊκές αγωνίες και τις αγωνιστικές προσδοκίες των λαών.

Και είναι ακριβώς, αυτή η ιστορική, αγωνιστική δυναμική του Λόγου και της Πράξης της Ορθοδοξίας που την έχουν καταστήσει σπονδυλική στήλη και νευρικό σύστημα των κοινωνιών και των λαών ΚΑΙ ΟΧΙ τα εγκεφαλικά κατασκευάσματα των «πνευματικά ανησυχούντων» μηδενιστών του έργου της.

amethystos είπε...

Αγαπητέ Κυπριανέ τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν μιά δική τους δικαιοσύνη : τιμωρούν αυτόν πού αντιδρά, όχι αυτόν πού δρά, αυτόν πού παραβαίνει πρώτος τήν δικαιοσύνη. Διότι το κράτος διαφορετικά θάπρεπε να ήταν δημοκρατικό. Αυτός είναι ο ορισμός τής εξουσίας. το κωμικοτραγικό είναι πως όλη η υφήλιος σήμερα όπως και οι εγχώριοι αρχηγοί οραματίζονται και περιμένουν την αντίδραση τών Ελλήνων. Όχι λογω δικαιοσύνης όμως ή δημοκρατίας αλλά λόγω τών συμφερόντων τους. Διότι μέχρι στιγμής η δουλοπρέπειά μας ευνοεί την δικαιοσύνη τού ΆΡΧΟΝΤΑ. Είναι εναντίον αυτού που αντιδρά.
Εμείς όπως καταλαβαίνετε δέν έχουμε καμία ελπίδα κατανοήσεως. Διότι είμαστε πάντοτε οι αντιδρώντες.