Του Κώστα Στούπα
Αν το ταμπλό του χρηματιστηρίου είναι το θερμόμετρο που αποκαλύπτει την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, τους τελευταίους μήνες τα μηνύματα που εκπέμπει είναι δυσοίωνα.
Αν το ταμπλό του χρηματιστηρίου είναι το θερμόμετρο που αποκαλύπτει την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, τους τελευταίους μήνες τα μηνύματα που εκπέμπει είναι δυσοίωνα.
Μπορεί κυβέρνηση και δανειστές να στήνουν φιέστες για την έξοδο της χρεοκοπημένης χώρας στις αγορές, η καρδιά της ελληνικής οικονομίας όμως που είναι οι τράπεζες, άλλα δείχνουν.
Παρά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης το Καλοκαίρι και τις διθυραμβικές εκτιμήσεις για επικείμενο γρήγορο κλείσιμο και της τρίτης, οι τράπεζες φαίνεται να ξαναβρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Ο Τραπεζικός Δείκτης στο χρηματιστήριο ξεκίνησε το 2017 στις 850 μονάδες και μετά από μια κίνηση μέχρι τις 1.200 μονάδες τώρα βρίσκεται κάτω από τις 700 μονάδες.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα προσπαθεί να χειριστεί την οικονομία όπως χειρίζεται και τη συντεχνιάζουσα απεγνωσμένη και αποσβολωμένη κοινωνία: με επικοινωνιακούς όρους...
Ήτοι από τη μία δουλοπρεπώς "γυαλίζει τα άρβυλα” του προέδρου Τραμπ και από την άλλη ηγείται των εθιμοτυπικών αντιαμερικανικών διαδηλώσεων. Στην κοινωνία μπορεί να κόβει συντάξεις σαν κυβέρνηση αλλά και να καθοδηγεί τις διαδηλώσεις των συνταξιούχων σαν κόμμα... Στην οικονομία όχι.
Τοιουτοτρόπως, φτάσαμε από τη μία να καθυστερεί τους πλειστηριασμούς επιχειρήσεων και κατοικιών και από την άλλη να περιμένει οι τράπεζες να βγάλουν την οικονομία από την ύφεση προκειμένου η κυβέρνηση να πάει σε εκλογές με σημαία το τέλος των μνημονίων και την επιστροφή στην κανονικότητα.
Φεύ! όμως η πραγματικότητα είναι σαν την βαρύτητα μπορεί να την αψηφάς με δαπανηρό κόστος άνωσης αλλά στο τέλος πάντα σε προσγειώνει. Όσο πιο ψηλά έχεις σηκωθεί τόσο πιο βίαιη η πρόσκρουση στην πραγματικότητα.
Ο νόμος Κατσέλη στις αρχές αυτής της κρίσης το 2010 έμοιαζε για πολλούς σαν ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους. Οι γνωρίζοντες στοιχειωδώς τις οικονομικές συμπεριφορές ματαίως έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου πως θα βρεθούμε εδώ που βρισκόμαστε.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα. Το 2010 τα "κόκκινα” δάνεια ήταν περί τα 25 δισ. eυρώ, σήμερα είναι περί τα 110 δισ. Ευρώ. Αν είχε αντιμετωπιστεί σωστά το πρόβλημα το 2010 από το 2012-13 η οικονομία θα είχε επιστρέψει σε δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, το ΑΕΠ θα ήταν αρκετά πάνω από τα 200 δισ. όπως και οι καταθέσεις αρκετά πάνω από 200 δισ. Ευρώ επίσης.
Οι λίγοι που θα είχαν χάσει τα σπίτια τους τότε, προκειμένου να παραδειγματιστούν όσοι προσπάθησαν να επωφεληθούν δια του "έχω και δεν πληρώνω”, θα είχαν βρει εργασία και θα είχαν καλύψει μέρος της ζημιάς που τους προκάλεσε ο απερίσκεπτος δανεισμός.
Το 2010 οι καταθέσεις ήταν στα 220 δισ. ευρώ, τα "κόκκινα” δάνεια ήταν περί τα 25 δισ. ευρώ και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο περί τα 40 δισ. ευρώ. Σήμερα οι καταθέσεις είναι στα 120 δισ. ευρώ, τα "κόκκινα” δάνεια στα 110 δισ. ευρώ και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στα 100 δισ. ευρώ.
Προσθέστε και άλλα 30 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, άλλα 2 δισ. προς τη ΔΕΗ και θα καταλάβετε προς τα πού πάμε και ποια είναι η κατάληξη.
Το 2010 η χώρα έμοιαζε με μια τρύπια βάρκα ωφέλιμου φορτίου 100 κιλών που έμπαζε νερά και είχε να βουλώσει την τρύπα και να μεταφέρει ένα φορτίο 65 κιλών. Σήμερα η βάρκα έχει φορτίο 250-300 κιλών και οι φελλοί στις τρύπες είναι έτοιμοι να εκτοξευθούν...
Οι μοναδικοί επενδυτές που πλησιάζουν τη χώρα είναι κάποιοι που προσπαθούν να κερδίσουν από την εκποίηση των χρεών.
Η κυβέρνηση της αριστεράς τόλμησε κάτι που δεν θα τολμούσε καμιά άλλη κυβέρνηση. Έναντι 5-6 δισ. ευρώ μέσω της εκχώρησης του ελέγχου των τραπεζών εκχώρησε τη διαχείριση ενεργητικού άνω των 300 δισ. ευρώ. Στο ενεργητικό αυτό περιλαμβάνονται σπίτια, επιχειρήσεις και αγροτεμάχια. Τα πάντα όλα...
Αν το κίνητρο ήταν διαφθορά, βουλιμία ή άγνοια και βλακεία, θα το δείξει η ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου