Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

«Τούς ἀνθρώπους τούς δέχομαι πρός μετάνοια, ὄχι τή διαστροφή τους. Ὄχι γιά νά διατηροῦν τήν ἀσθένειά τους καί νά βρίζουν τή θεραπευτική μέθοδο πού χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία»!

Εἶναι κοινὴ διαπίστωση τῆς γρηγορούσας δογματικῆς συνείδησης τοῦ πληρώματος τῆς  Ἐκκλησίας, ὅτι δυστυχῶς ὁρισμένοι θεολόγοι καὶ κληρικοί, μὲ περίεργες δηλώσεις καὶ ἐκδόσεις βιβλίων (ὅπως πχ τὸ βιβλίο: «Ἕλξη καὶ πάθος»), παρερμηνεύουν τὴν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία! Ἀθετώντας τὴν πατερικὴ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῶν θεοφόρων Ἁγίων, φθάνουν στὴν στρέβλωση τῶν νοημάτων καὶ στὴν ἀμφισβήτηση τῶν ἁγίων Γραφῶν! Ἔχουμε λοιπὸν συγκεντρώσει ὁρισμένες ἀναρτήσεις, οἱ ὁποῖες ἀναιροῦν κάθε φιλελεύθερη ἑρμηνευτική τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Ἐπιτέλους ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ διατρανώσει ξεκάθαρα τὴν θέση της, γιατί ὅπως πολὺ ὀρθὰ ἐπεσήμανε ὁ πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Κι ἐδῶ εἶναι ἡ ἀκραία διαστροφή πιά, νά ποῦν ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά δεχτεῖ κι αὐτούς τούς συμπαθεῖς ἀνθρώπους. Ὄχι δέν εἶναι καθόλου συμπαθής ἡ διαστροφή αὐτή καί τούς ἀνθρώπους τούς δέχομαι ὄχι ὅμως τή διαστροφή τους καί τούς δέχομαι πρός μετάνοια. Τό νοσοκομεῖο δέχεται ἀνθρώπους πρός θεραπεία, ὄχι γιά νά μείνουν μέσα ἐκεῖ πέρα νά διατηροῦν τήν ἀσθένειά τους καί νά βρίζουν τή θεραπευτική μέθοδο πού χρησιμοποιεῖ τό νοσοκομεῖο. Ἔτσι θέλουν, ἀλλά δέν μποροῦν νά παίξουν μέ τά γεγονότα αὐτά. Νά εἴμαστε σαφεῖς δηλαδή καί δέν μπορῶ νά πέφτω σέ συμπαθητικές, δημοκρατικές ἐκφράσεις. Εἶναι πολύ ἀνόητο νά κάνουμε αὐτή τήν κατάσταση, γιά νά φανοῦμε καλοί μέ τόν κόσμο. Δέν φαινόμαστε καλοί μέ τόν κόσμο».  
Δεῖτε τὶς ἀναρτήσεις:


Α)

Παραχάραξη, καί ὄχι μόνο, τῶν θείων Γραφῶν καί ὁ ἰσχυρισμός τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος» ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀγνοοῦσε τό βάθος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.


Β)

Γ)

Δ)

Ε)

ΣΤ)

Ζ)

Ἡ διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ θεραπεία της κατά τήν Ὀρθόδοξη παράδοση



Εκκλησιαστικοί κύκλοι των Πατρών "διώχνουν" τον κόσμο από την παρουσίαση του βιβλίου του για την ομοφυλοφιλία- Ο κληρικός και ψυχίατρος Βασίλειος Θερμός, μιλάει στο tempo24



Σε μια περίοδο που ο σκοταδισμός κερδίζει συνεχώς νέο έδαφος, από το χώρο της πολιτικής έως το χώρο της θρησκείας, η παρουσία ανθρώπων όπως ο πατήρ Βασίλειος Θερμός, δεν είναι απλώς ανακουφιστική: είναι παρήγορη. Άν αποδεχθούμε ότι σε αυτό τον τόπο αλλά και όπου γης  τα καρποφόρα δέντρα είναι αυτά που δέχονται τις περισσότερες βολές, τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο μια  εκκλησιαστική σκληροπυρηνική ομάδα των Πατρών όχι απλώς υπέστη νευρικό κλονισμό στην είδηση της παρουσίας του στην Πάτρα αλλά βάλθηκε να κάνει ολόκληρη εκστρατεία αποτροπής των πιστών από μια παρουσίαση βιβλίου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, εν έτει 2017 και ενώ ο κόσμος γυρίζει αγνοώντας όσους πεισματικά προσπαθούν να τον κρατήσουν πίσω ή κάνουν ότι δεν βλέπουν την περιστροφή.
Η εκστρατεία αποφυγής μάλιστα της συνευρέσεως μετά του ρηξικέλευθου  κληρικού και ψυχιάτρου, μεταφέρθηκε και στο χώρο του διαδικτύου με επιθετικά σχόλια τα οποία ευτυχώς ήταν υποδεέστερα των  ενθαρρυντικών για έναν άνθρωπο που όταν μιλάει σε κάνει να κρέμεσαι κυριολεκτικά από το στόμα του, καθώς δίνει μια νέα διάσταση στη λέξη κληρικός και μας  συστήνει μια γοητευτική και άκρως ενδιαφέρουσα πλευρά του ανθρώπου  που «συνομιλεί»  με το θείο, έχοντας τη γνώση ως συνοδοιπόρο της πίστης και το ανοικτό και φιλόξενο πνεύμα, πυξίδα του για το ταξίδι στην δαιδαλώδη ανθρώπινη ψυχή.
- Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου-
Ένα πράγμα δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ένας τέτοιος άνθρωπος: φοβικός.
Ο πατήρ Βασίλειος Θερμός δεν είναι μια τυχαία περίπτωση.
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1957 και σπούδασε Ιατρική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος παιδιών και εφήβων,  διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίκουρος καθηγητής Ποιμαντικής στην ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών. Έχει μετεκπαιδευθεί ως "επισκέπτης επιστήμων" (Visiting Scholar) στο Πανεπιστήμιο Harvard, στο Boston University, στο Boston College, και στο Andover Newton. Βιβλία και άρθρα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ρωσικά, Ρουμανικά. Για το σύνολο του έργου του έχει εκπονηθεί μεταπτυχιακή εργασία(master thesis) στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Balamand στον Λίβανο. Βασικά του ενδιαφέροντα αποτελούν η ποιμαντική παρουσία της Εκκλησίας, η θρησκευτικότητα σε συνάρτηση με την προσωπικότητα, η ψυχολογία και ψυχοπαθολογία του θρησκευτικού βιώματος και της θρησκευτικής συμπεριφοράς, η ψυχολογία του κληρικού και του εκκλησιαστικού οργανισμού, η ψυχολογία της θρησκευτικής διαστάσεως του πολιτισμού, ο διάλογος ψυχαναλύσεως και θεολογίας, τα ζητήματα λειτουργικής κ.α. Ασχολείται με την επιμόρφωση κληρικών και άλλων στελεχών της Εκκλησίας (Ελλάδα, Αμερική, Φιλανδία), ενώ διδάσκει και στην Θεολογική ακαδημία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας. Υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Το βιβλίο "Έλξη και Πάθος", απός τις εκδόσεις Εν Πλω, το οποίο παρουσιάζεται απόψε στις 8 στο βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία» στην Πάτρα, είναι μια διεπιστημονική προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας. Ο συγγραφέας αντλεί από την (ψυχ)ιατρική, την ψυχολογία, την θεολογία, την φιλοσοφία, και την κοινωνιολογία. Η επιλογή του αυτή πηγάζει από την πεποίθηση πως η θεολογία οφείλει να ακούει καλά όλους τους υπόλοιπους λόγους προκειμένου να αρθρώσει τον δικό της λόγο.
"Δεν αρκεί να μην φοβόμαστε τους ομοφυλόφιλους ή να μην είμαστε επιθετικοί μαζί τους. Χρειάζεται να αναπτύξουμε την επίγνωση ότι ταξιδεύουμε μαζί τους μέσα στην ίδια φθορά της ανθρώπινης φύσης. Από την εκπόνηση αυτού του βιβλίου αισθάνθηκα ότι τα όποια καλά προκύψουν από την ενασχόληση και την συμπαράσταση προς εκείνους που έλκονται από το ίδιο φύλο έχουν και θα πρέπει να έχουν αντίκρισμα και για εμάς» αναφέρει ο ίδιος για το βιβλίο του που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων στους ακραίους εκκλησιαστικούς κύκλους και  συνεχίζει «Αυτό ισχύει και στο κοσμικό πλαίσιο, αφού με αφορμή την ομοφυλοφιλία καλούμαστε να αναλογισθούμε το νόημα του έρωτα και του γάμου, πολύ περισσότερο όμως εφαρμόζεται στον εκκλησιαστικό χώρο. Οι θεολογικές μας απαντήσεις προς τους ομοφυλόφιλους δεν ανασύρονται έτοιμες από κάποια συρτάρια αλλά εκπονούνται όπως λέει η λέξη, με πόνο. Πόνο καρδιάς, αλλά και πόνο διανοητικό. Ίσως από το υλικό που αποθησαυρίσθηκε σε αυτό το βιβλίο ο ετερόφυλος γάμος να ανακαλύψει κάτι παραπάνω ως προς το γιατί υπάρχει και ποια είναι η κλήση του".
Eίχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον πατέρα Βασίλειο Θερμό και να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι ότι ο λόγος του θεού παίρνει άλλη διάσταση και αποκτά άλλη δυναμική όταν μεταφέρεται από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο.
Ας δούμε τι μας είπε:
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ: 
«Υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια κάποιοι εκκλησιαστικοί κύκλοι πιο σκληροπυρηνικοί οι οποίοι είναι εναντίον μου, γράφουν εναντίον μου.  Η Πάτρα έχει ένα συντηρητικό τέτοιο κλίμα στους εκκλησιαστικούς της κύκλους, από παλιά. Δεν με ενοχλούν οι αντιδράσεις. Είναι κάτι που το έχω συνηθίσει. Όταν γνωστοποιήθηκε η εκδήλωση στην Πατρα μάλιστα μέσω ενός ιστολογίου, είδα από κάτω αρκετά σχόλια αρνητικά. Το παρήγορο όμως είναι ότι υπήρχαν και πολλά θετικά. Και ήταν τα περισσότερα»
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΝ ΣΥΧΝΑ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ίσως η πιο πλουραλιστική και δημοκρατική από τις ορθόδοξες εκκλησίες.  Ακούγονται τα πάντα και δόξα τω θεώ έχουμε ελευθερία. Μπορεί να δεχόμαστε τα πυρά κάποιων κύκλων αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να μιλάμε ελεύθερα, δεν υπάρχουν κυρώσεις, Οπότε αντιμετωπίζω τις όποιες αντιδράσεις με ψυχραιμία και  προσευχή. Πέρα από τα αρνητικά σχόλια, υπάρχουν και τα ενθαρρυντικά και αυτά μου δίνουν δύναμη και ελπίδα.
Έπειτα, τις αντιδράσεις τις αντιμετωπίζω και με μια γνώση της ιστορίας. Διότι πάντα  υπήρξαν οι αντιδράσεις και το διαπιστώνει κανείς αν ανατρέξει στα κείμενα των πατέρων ή ακόμη πιο παλιά στην Καινή Διαθήκη.
Πάντα υπήρχανε παρατάξεις, μερίδες ανθρώπων που έμεναν σε παλιά σχήματα, καθηλωμένοι. Δεν είναι κάτι αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει».
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ
"Αυτό που λέω συνήθως είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά χρειάζονται να αλλάξουν φύλο, Υπάρχουν άνθρωποι δυστυχισμένοι μέσα στο φύλο τους. Παλαιότερα, όταν αυτό παρατηρείτο σε παιδική ηλικία,  υπήρχε  η δυνατότητα να γίνει ψυχοθεραπεία στη λεγόμενη διαταραχή ταυτότητας φύλου.  Και ήταν αρκετά τα παιδιά που το ξεπερνούσαν. Πριν από λίγα χρόνια όμως, όταν έγινε   η νέα έκδοση του αμερικανικού διαγνωστικού εγχειριδίου αφαιρέθηκε αυτή η κατάσταση ως διάγνωση, ως πάθηση δηλαδή, και αντικαταστάθηκε με τον όρο δυσφορία φύλου. Αυτό έγινε σκόπιμα  ώστε να μην θεωρείται πλέον πρόβλημα και να μην χρειάζεται να παίρνει θεραπεία. Οπότε πλέον μιλάμε για δυσφορία φύλου στην παιδική ηλικία και αργότερα μπορεί κάποιος που πάσχει από αυτή να κάνει την αλλαγή, είτε ιατρικά με επέμβαση, είτε μόνο νομικά.
Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται την αλλαγή φύλου, από την άλλη όμως σε πολλές περιπτώσεις η κατάσταση αυτή λαμβάνει υπερβολικές διαστάσεις,  πάει στο άλλο άκρο και εκτός του ότι δημιουργεί πρακτικά προβλήματα μέσα στην κοινωνία, στην περίπτωση για παράδειγμα που  κάποιος άνθρωπος χωρίς να αλλάξει ιατρικά το φύλο του, αλλάξει την ταυτότητά του,  δημιουργείται και το πρόβλημα που πηγάζει από την αίσθηση ότι έρχεται ο νόμος να ικανοποιεί όλες τις επιθυμίες, ότι κάθε ένας ό,τι θέλει, ζητάει να του προσφέρεται μέσω του νόμου 
Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά από αυτό το νόμο εμφανίζεται ξαφνικά το αίτημα να θεσπιστεί τρίτο φύλο, ουδέτρο. Προσωπικές επιθυμίες δηλαδή εμφανίζονται να διεκδικούν  μια νομική κάλυψη. Αυτό νομίζω ότι αποτελεί μια έξαρση του ατομικισμού και είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε να το προσπεράσουμε, διότι αυτό ο ατομισμός, φθείρει την κουλτούρα, φθείρει τον πολιτισμό. 
ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ;
"Όχι, καθόλου. Αντιθέτως. Ο κάθε άνθρωπος είναι ενιαίος και έχει πολλές πλευρές που η κάθε μια από μόνη της είναι ελλιπής, οπότε οι ρόλοι συνεργάζνται και συμπληρώνονται"
ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ;
"Η ψυχιατρική δεν την θεωρεί αρρώστεια κα αυτό οφειλουμε να τα σεβαστούμε. Είναι άλλα τα κριτήρια της ιατρικής και άλλα της θεολογίας, δεν συμπίπτουν. Θεολογικά αποτελεί ένα πρόβλημα διότι δεν ταιριάζει με το σχέδιο του θεού για τα δύο φύλα που έλκονται για την ένωσή τους. Δεν φταίνε όμως οι ομοφυλόφιλοι. Η τάση αυτή κάπως δημιουργείται. Κάποτε θα μάθουμε περισσότερα για την αιτία αυτού του πράγματος.Πρέπει να πούμε ότι είναι πολύ σοβαρά θέματα αυτά  για να δώσουμε οριστικές απαντήσεις.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
"Πολλοί μου είπαν ότι έμαθαν πάρα πολλά. Αρκετοί  αισθάνθηκαν ότι απομυθοποιήθηκε λίγο το πρόβλημα που φαινόταν τρομακτικό ή δαιμονοποιημένο Ότι έγινε πιο ανθρώπινο. Οπωσδήποτε  υπήρξαν και δυσαρεστημένοι. Εγώ πιστεύω ότι με κάποιο  τρόπο δυσαρέστησα και τα δύο μέρη. Η μια πλευρά είναι που περίμενε κάτι παραπάνω, πιο ριζοσπαστικό που θα άλλαζε εντελώς τα θεολογικά δεδομένα και η άλλη αισθάνθηκε ότι δεν ήμουν αρκετά συντηρητικός όσο θα ήθελε. Γενικά η πορεία μου και στο θέμα της ομοφυλοφιλίας και στο θέμα της  ταυτότητας φύλου, είναι να προσπαθώ να ακολουθώ έναν δρόμο που  επισημαίνει τα προβλήματα και των δύο πλευρών χωρίς να ταυτίζομαι με κάποια πλευρά.
Τα σοβαρά θέματα δεν λύνονται  με συνθήματα ούτε με μονόπλευρες απαντήσεις.Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να  δημιουργουμε παρατάξεις, αλλά τα  σοβαρά θέματα είναι πολύπτυχα και χρειάζονται πολύ σεβασμό"
ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ
"Σε δυο εβδομάδες περίπου θα βγει ένα μικρό βιβλιαράκι, γιατί το άλλο ήταν πολύ μεγάλο και δύσκολο, το οποίο είναι κατά κάποιο τρόπο πιο εκλαϊκευμένο και είναι υπό τη μορφή διαλόγου με  ερωτήσεις και  απαντήσεις, πάνω στο σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου".
ΓΙΑΤΙ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ;
"Με παρακίνησε το ότι ήταν ένα θέμα αδούλευτο, δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα στα ελληνικά, όχι μόνο από θεολογικής πλευράς, αλλά γενικώς και από επιστημονικής πλευράς. Για αυτό έκανα όλη αυτή τη δουλειά και την έρευνα ώστε να πιάσω και το επιστημονικό και το θεολογικό μέρος. Επίσης με παρακίνησε το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί,  δέχονται επιθέσεις, ότι κάποιοι από αυτούς είναι και πιστοί και δυσκολεύονται, έχουν  κλείσει το στόμα τους και μένουν στην αφάνεια και στο περιθώριο. Με παρακίνησε όμως και  η αγωνία πολλών κληρικών οι οποίοι λένε ότι καλούμαστε να ασκήσουμε μια ποιμαντική και αυτών των ανθρώπων και δεν γνωρίζουμε τίποτα για  το θέμα.
Αυτή είναι μια πολύ ωραία στάση, πολύ έντιμη και υπεύθυνη. Έχουν μια ποιμαντική αγωνία πολλοί κληρικοί"
ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;
"Βεβαίως και ναι, εννοείται ναι. Όπως σας είπα υπάρχουν και πιστοί ομοφυλόφιλοι που αγωνίζονται να αγαπήσουν το Θεό και τους ανθρώπους και να τηρήσουν το Ευαγγέλιο. Άλλωστε το ποιος θα πάει στον παράδεισο τελικά ξέρετε είναι δουλειά του θεού και ευτυχώς που το αφήνουμε στο θεό".

Διαβάστε φίλοι μας και δείτε πως έχει προχωρήσει στην «πολιτική ορθότητα» ένας παπάς ,την χαρά της δημοσιογράφου που επιτέλους βρήκε και κάποιον από το χώρο της εκκλησίας να δικαιολογεί τον δαιμονισμό ,και το μπέρδεμα στις ψυχές που διαβάζουν τα όσα λεει ο πατήρ …αυτός είναι ο Θερμός!



maria.p. είπε...
Eίδα αυτές τις αναρτήσεις του Ρωμαίικου Οδοιπορικού και δεν πίστευα αυτά που διάβαζα!

Παραχάραξη, καί ὄχι μόνο, τῶν θείων Γραφῶν καί ὁ ἰσχυρισμός τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος» ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀγνοοῦσε τό βάθος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/06/blog-post_80.html

Ο π. Θερμός γράφει ότι ο Απ.Παύλος αγνοούσε το βάθος της ψυχής του ανθρώπου (!), αγνοούσε τι σημαίνει "σεξουαλικός προσανατολισμός" και (το μεταφέρω από το κείμενο):
"ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή καταδικάζει τούς ἑτεροφυλόφιλους πού κάνουν ὁμοφυλόφιλες πράξεις, ὄχι ὅσους ἔχουν ὁμοφυλόφιλο προσανατολισμό!
Ὁ π. Β. Θερμός ἐξηγεῖ: «Ἡ ἰδέα πού ἀναπτύσσεται ἐδῶ εἶναι πώς ἡ ἀπόκλιση καταδικάζεται [ἀπό τόν ἀπ. Παῦλο] ἐπειδή κατά τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν κοινή ἡ ἀντίληψη ὅτι ὅλοι ἔχουν ἑτεροφυλόφιλο προσανατολισμό, συνεπῶς οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀπέκλιναν ἀπό τή ʺφύσηʺ τους». (!!!)
Στήν οὐσία δηλαδή ὁ Ἀπόστολος, ἀλλά καί ὅλοι οἱ προφῆτες καί ἀπόστολοι εἶναι κάτι σάν θρησκευτικοί συγγραφεῖς τῆς ἐποχῆς πού ἀγνοοῦσαν αὐτά πού ἡ σημερινή «ἐπιστήμη» γνωρίζει: τόν σεξουαλικό προσανατολισμό. Ὁ Ἀπ. Παῦλος κατά τόν π. Βασίλειο δέν δέχεται τόν θεῖο φωτισμό, τήν ἄκτιστη Χαρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν γνωρίζει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τό βάθος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, κάνει λάθος στίς ἐκτιμήσεις του
Γράφει ὁ π. Βασίλειος : «Εἶναι φανερό, ὅπως γράφει ὁ ὀρθόδοξος Johnson, ὅτι ʺἀκόμη καί μεγάλοι ἅγιοι, διάσημοι ὡς σπουδαῖοι θεολόγοι καί ἐξαιρετικές διάνοιες, ἔκριναν μέ βάση τήν θεολογική γνώση πού ἦταν διαθέσιμη στήν ἐποχή τους. Καθώς σέ μεγάλο βαθμό αὐτή ἦταν λανθασμένη, αναπόφευκτα κατέληξαν σέ ἐσφαλμένα συμπεράσματα ʺ. (σ. 398-399)


Τά φροϋδικά δόγματα, ἀταλάντευτο κριτήριο καί ἐργαλεῖο ἔρευνας καί θεραπευτικῆς τῶν ὀρθοδόξων «ψυχοθεραπευτῶν» ἤ: καημένε μου Οἰδίποδα τί σοῦ ‘μελλε νά πάθεις!

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/05/blog-post_12.html

Δεν πίστευα αυτά που διάβαζα! Η ομοφυλοφιλία είναι λέει ένα ανεκπλήρωτο οιδιπόδειο σύμπλεγμα!
".. οἱ γυναῖκες ὁμοφυλόφιλες ὑποφέρουν ἀπό διπλή οἰδιπόδεια ἀπογοήτευση καί ἀπόρριψη» (σ. 74). Μιά ἀπό τίς θέσεις τοῦ Jean Bergeret εἶναι ὅτι «ἡ διεστραμμένη ὁμοφυλοφιλία ἀφορᾶ τήν σχέση μητέρα-παιδί στά προοιδιπόδεια στάδια»(σ.75). «Ὁ Socarides εἶχε διακρίνει βαθμούς προοιδιπόδειας καί οἰδιπόδειας διαταραχῆς στίς ἀνδρικές ὁμοφυλοφιλίες. Στόν ἠπιότεροπροοιδιπόδειο τύπο, οἱ οἰδιπόδειες συγκρούσεις μποροῦν νά συσκοτίσουν βαθύτερες προοιδιπόδειες συγκρούσεις...στόν βαρύτερο προοιδιπόδειο τύπο οἱ προοιδιπόδειες συγκρούσεις κυριαρχοῦν...Οἱ οἰδιπόδειες μορφές ὁμοφυλοφιλίας ἐπικεντρώνεται γύρω ἀπό τήν ἀρνητική οἰδιπόδεια ἀναπαράσταση » (σ.75)..."(!!!)

ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διοτι θελει ελθει καιρος οτε δεν θελουσιν υποφερει την υγιαινουσαν διδασκαλιαν, αλλα θελουσιν επισωρευσει εις εαυτους διδασκαλους κατα τας ιδιας αυτων επιθυμιας, γαργαλιζομενοι την ακοην, και απο μεν της αληθειας θελουσιν αποστρεψει την ακοην αυτων, εις δε τους μυθους θελουσιν εκτραπη.

Ανώνυμος είπε...

Oι ισχυρισμοί ότι ο Απ.Παύλος "δεν ήξερε τι έγραφε" μου θύμισαν τα εξωφρενικά που ακούγονται από ομοφυλόφιλους "πάστορες" στο ντοκιμαντέρ SODOM!..
Επίσης η ερμηνεία της ομοφυλοφιλίας ως κάποια από τις πολλές παραλλαγές του "οιδιπόδειου συμπλέγματος"-εφευρήματος του Φρόυντ, και η κατάληξη ότι ""ὁ ὁμοφυλόφιλος, χωρίς βούληση, προκειμένου νά τακτοποιηθεῖ ψυχικά, σύρεται στό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας! Καί βέβαια ἀφοῦ σύρεται χωρίς βούληση, σέ μία «ἀπόφαση»(βάζει ὁ π. Β. τή λέξη ἀπόφαση σέ εἰσαγωγικά) νά κοιμᾶται μέ ἀνθρώπους τοῦ ἰδίου φύλου, χωρίς νά τό θέλει ( ! ) εἶναι ἀμέτοχος ἁμαρτίας.." είναι επίσης εξωφρενική, γιατί καταστρέφει πρώτα απ΄όλα τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους, που ακούγοντας αυτά αποδέχονται αυτό το πάθος ως μια "ἐπιλογή χωρίς βούληση, ̒ἀπόφαση᾽ πρός τήν ὁποία ὁ ψυχισμός σύρεται γιά λόγους ψυχικῆς οἰκονομίας" όπως γράφει ο π.Θερμός στην σελ. 83..

amethystos είπε...

O Θερμός δέν κατανοεί τήν αρνητικότητα. Είναι μιά πολύ σοβαρή λογική αδυναμία. Τήν θεράπευσε πρώτος ο Πλάτων, όσο καί άν ακούγεται περίεργο. Λέγεται μονοσήμαντη σκέψη. Ο Αριστοτέλης τήν ονομάζει βάρβαρη σκέψη. Ο Παρμενίδης λοιπόν είπε πώς τό είναι, τό νόημα είναι καί δέν μπορεί νά μήν είναι. Ολα έχουν νόημα.Δέν μπορεί νά μήν έχουν. Εννοούσε όμως ότι έχουν αφού εγκαταλείψουμε όλα όσα δέν έχουν νόημα. Τίς γνώμες τών ανθρώπων. Ο Πρωταγόρας στήν θέση τού νοήματος έβαλε τό αληθές καί δίδαξε ότι δέν μπορούμε νά εκφράσουμε τό ψεύδος. Δέν μπορούμε νά πούμε ψέματα καί γέννησε τήν σοφιστική. Η αρχαία φιλοσοφία όμως επεξεργάστηκε τό θέμα καί έφτασε στήν απόφανση ότι τό ψευδές καί τό κακό δέν έχει ουσία. Ο Θερμός χρησιμοποιώντας μοντέρνους όρους μάς λέει ότι όλα είναι δρόμος. Πρός τόν παράδεισο. Επαναφέροντας τόν Γνωστικισμό στά πράγματα. Η ίδια η σύγχρονη ψυχολογία συνορεύει μέ τόν Γνωστικισμό. Στήν θέση τού κακού θεού τών αρχαίων γνωστικών έβαλε τόν κακό θρησκευτικό άνθρωπο. Πώς συνδέονται μέ τόν Απ. Παύλο; Γιά τόν Απόστολο στά βάθη τής ψυχής,στό ύψος της, εκεί πού η ποσότης γίνεται ποιότης, βρίσκεται ο Νούς, ο οποίος από κατασκευής είναι φώς. Σήμερα όμως, λόγω τού Νίτσε, τό βάθος έχει κι' άλλο βάθος. Δέν πρέπει νά ανεβούμε στό ύψος τού φωτός, έξω από τήν ψυχή, στόν νού, αλλά νά γκρεμίσουμε τό τοίχωμα τού σπηλαίου στό οποίο κάνουμε τίς προβολές μας καί νά πάμε πιό βαθειά στό αληθινό εγώ, στό υπερ-εγώ τού Φίχτε, εκεί πού δέν θά μπορεί νά μάς φτάσει αυτός πού επιστρέφει από τό φώς. Ανθρωπίνως ίσως είναι εφικτό. Αλλά ο Κύριος φώτισε καί τά πιό πυκνά σκοτάδια Καί επομένως πρέπει νά Τόν κενώσουμε, μέ τό πνεύμα τού Αντιχρίστου. Συγγνώμη έγινα κουραστικός.

Ανώνυμος είπε...

Ο αγ.Ιωαννης ο Χρυσοστομος αποκαλει αυτο το αμαρτημα ασυγχωρητο οχι γιατι ο Θεος δεν συγχωρει αλλα για να δειξει τον μεγαλο αγωνα που πρεπει να κανουν οσοι εχουν αυτο το παθος..καπου αλλου λεει ακομη πως ντρεπεται και μονο να το αναφερει!!τα σαρκικα δεν ειναι οπως η κατακριση οκ ζητω συγγνωμη και παμε παρακατω αλλα στα πνευματικα ειναι σαν φυσικος θανατος..εφοσον και ο ιδιος αναφερει πως αλλα τα κριτηρια της θεολογιας και αλλα της ψυχιατρικης τοτε γιατι αυτη η μιξη..;;

amethystos είπε...

Εάν δεχθούμε ότι υπάρχει κάτι σάν οργανισμός, ο οργανισμός αυτός τρέφεται καί αυξάνει απορρίπτοντας όσα δέν εξυπηρετούν τήν αύξηση καί τήν ωρίμανση. Ο οργανισμός αυτός, η έννοια τού δερμάτινου χιτώνος,ξεχωρίζει αυτό πού είναι γιά ζωή από αυτό πού είναι γιά θάνατο. Μέ τήν άρνηση ο άνθρωπος μπορεί νά αντιστρέψει τόν νόμο αυτό πού προσφέρει μιά βασική ήδη διάκριση καί νά τρέφεται μέ περιττώματα. Γίνεται τό σκοτάδι φώς; Στή γή πέφτει τό σκοτάδι αλλά ο ουρανός κρατάει πάντοτε φώς. Αυτός είναι ο άν(ω)θρωπος. Σήμερα άρχισε νά εμφανίζεται μέ κυριαρχικές απαιτήσεις ο κατά(ω)νθρωπος. Τετράποδος.Τί γίνεται ακριβώς; Τό εγκεφαλικό νευρικό σύστημα κοιμάται όπως γνωρίζουμε. Τό φυτικό όμως, άς πούμε, νευρικό σύστημα δέν κοιμάται, κρατάει τήν ζωή, διαφορετικά θά τήν χάναμε. Τό σύστημα αυτό είναι κινητό καί εύθραυστο, αντίθετα από τό σύστημα τού εγκεφάλου. Υπάρχει όμως καί ένα ακίνητο τμήμα τό οποίο μάς διαφοροποιεί από τά ζώα, τό οποίο είναι καί η βάση τής όρθιας στάσης μας. Καί τό ονομάζουμε ιερό οστούν. Ακόμη καί στήν σωματική διάσταση υπάρχει εξήγηση τών φαινομένων πού αντιμετωπίζουμε Ακόμη καί τής εκκλησίας η οποία δέν σχετίζεται καθόλου μέ τό ιερό καί τήν θρησκεία, διότι δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου, αλλά τήν προυποθέτει. Ακόμη καί τής ενώσεως τών εκκλησιών καί τών θρησκειών σέ μιά ανίερη συμμαχία ειρήνης. Ετσι ώστε αντί γιά τήν Παράδοση τής αιωνίου ζωής νά επικρατήσει η παράδοση στόν θάνατο.

Μαρία Π. είπε...

"Σήμερα όμως, λόγω τού Νίτσε, τό βάθος έχει κι' άλλο βάθος. Δέν πρέπει νά ανεβούμε στό ύψος τού φωτός, έξω από τήν ψυχή, στόν νού, αλλά νά γκρεμίσουμε τό τοίχωμα τού σπηλαίου στό οποίο κάνουμε τίς προβολές μας καί νά πάμε πιό βαθειά στό αληθινό εγώ, στό υπερ-εγώ τού Φίχτε, εκεί πού δέν θά μπορεί νά μάς φτάσει αυτός πού επιστρέφει από τό φώς. Ανθρωπίνως ίσως είναι εφικτό. Αλλά ο Κύριος φώτισε καί τά πιό πυκνά σκοτάδια Καί επομένως πρέπει νά Τόν κενώσουμε, μέ τό πνεύμα τού Αντιχρίστου."

Να πω κι εγώ κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτό. Αυτό το βάθος, δηλαδή το "ασυνείδητο" (των Φρόυντ-Γιούνγκ) είναι το αντικείμενο με το οποίο η σύγχρονη ψυχολογία και ψυχανάλυση προσπαθεί σήμερα να ερμηνεύσει τον άνθρωπο. Έλεγε ο π. Λουδοβίκος σε μια ομιλία ότι η ψυχή είναι μια απίστευτη "αποθήκη" τόσων πραγμάτων που μπορεί να μελετάμε έναν και μόνο άνθρωπο 120 χρόνια (έτσι το είπε), και να μη βγάζουμε άκρη..
Και κατέληγε ότι η ψυχική "λύτρωση" έρχεται όταν νιώσει ασφάλεια.. Όλα τα "θέματά" του, έτσι λύνονται, και κάπου εκεί εντοπίζει την αξία της αγάπης του Θεού και την λυτρωτική της δύναμη (σε ψυχολογικό πεδίο-επίπεδο).
Το θέμα όμως είναι ότι άλλη είναι η "αιώνια ψυχή" στην πίστη μας, και άλλη η "ψυχή" της Ψυχολογίας (το ψυχολογικό υπόβαθρο που θεωρούν ότι παράγεται από την βιολογική λειτουργία του εγκεφάλου).
Αν μπούμε στα χωράφια της Ψυχολογίας, πραγματικά δεν βγάζουμε άκρη. Γιατί μου συμβαίνει αυτό, γιατί εκείνο, τι φταίει, τι έγινε στα παιδικά μου χρόνια κτλ.., ένας λαβύρινθος επώδυνης ανάλυσης γεγονότων προκειμένου να ταυτοποιήσουμε κάποιες συμπεριφορές (με βάση προδιαγεγραμμένα συμπεράσματα, από μελέτη άλλων ανθρώπων).
Δεν διαφωνούμε ότι άπειρα πράγματα ήδη από την στιγμή της σύλληψής μας, επηρεάζουν την ψυχοσύνθεσή μας, όπως επίσης έχουμε και πολλά κληρονομικά στοιχεία. [Μου έκανε εντύπωση μια ομιλία του Αγίου Παϊσίου για τον Άγιο Μωυσή τον Αιθίοπα που έλεγε ότι είχε πολλά κληρονομικά άγρια ένστικτα και πάθη και ότι του άρεσε να σκοτώνει και ξεσπούσε σε όποιο ζώο έβλεπε.. αλλά η μετάνοιά του ήταν τόσο μεγάλη που έγινε Άγιος..]

Λένε ότι είμαστε ένα σύνολο πολύπλοκων αλληλοεπιδρώντων χαρακτηριστικών και εμπειριών, μια ατέλειωτη χαώδης αποθήκη ακατανόητων πραγμάτων (έτσι μας παρουσιάζει η Ψυχολογία), την οποία μελετάμε, αναλύουμε, και προσπαθούμε να "τακτοποιήσουμε".
Αυτή όμως είναι η εικόνα του χαμένου κατακερματισμένου μεταπτωτικού ανθρώπου, που είναι επιπλέον έρμαιο των δαιμονικών πνευμάτων και των αδιάλειπτων λογισμών.
Που βαδίζει όπως είπε ο Κύριος στο σκοτάδι και δεν ξέρει που προσκόπτει.
Τα τελευταία χρόνια επιπλέον, η ψυχοθεραπευτική μέθοδος που διδάσκεται, συμπλέκεται άμεσα με το διαλογισμό και το "άδειασμα" ενοχικών συνδρόμων που έχουν προκύψει από ελλιπή γνώση του εαυτού μας..
Τα βήματα είναι συγκεκριμένα: ψυχανάλυση, ερμηνεία, ταυτοποίηση του "πραγματικού εαυτού μας", αποδοχή, και άδειασμα ενοχής. Αυτή είναι η ψυχοθεραπεία σήμερα.
Που χωράει τώρα εδώ η έννοια της πτώσης και της συνειδητοποίησής της, και η έννοια της Μετάνοιας; Aυτά προϋποθέτουν την Πίστη στο Λόγο του Θεού.

Μαρία Π. είπε...

"Εγεννήθην εν αμαρτίαις. Εκληρονόμησα απιστεύτως τεραστίαν κληρονομίαν: την πτώσιν του Αδάμ· πτώσιν αυξηθείσαν εν τη ροή των αιώνων υπό των τέκνων αυτής· πτώσιν εις την οποίαν και εγώ προσθέτω τι καθ’ εκάστην ημέραν. Και θρηνώ ορών εμαυτόν οίος ειμι. Όταν όμως οι οδυρμοί μου εξαντλούν και οδηγούν εμέ εις το μεθόριον του θανάτου, εγώ δε αβοηθήτως κρέμαμαι επάνω
της αβύσσου του σκότους, τότε δι’ανερμηνεύτου τρόπου έρχεται λεπτή αγάπη εξ ετέρου κόσμου και μετ’αυτής Φως. Βεβαίως, τούτο είναι γέννησις Άνωθεν·Όντως, απόκειται εις ημάς μακρός εισέτι αγών, όπως η δωρεά του Θεού αυξηθή εντός ημών. Και όταν το θαυμαστόν τούτο δώρον αρχίζη να ωριμάζη και δια της ευωδίας αυτού να διεισδύη εις τους πόρους του «σώματος της αμαρτίας» ημών ελευθερούμεθα εκ της πολυμόρφου «δουλείας».
Η όρασις του Θεού θέτει τον άνθρωπον ενώπιον της αναγκαιότητος του εσωτερικού αυτοπροσδιορισμού εν αναφορά προς Αυτόν. Κατ’ ουσίαν εκάστη ενέργεια ημών απαραιτήτως ή προσεγγίζει ημάς προς τον Θεόν, ή, αντιθέτως, απομακρύνει ημάς. Η ψυχή φοβείται ουχί μόνον το καταφανώς κακόν έργον, αλλά και την σκέψιν την δυναμένην να λυπήση το Πνεύμα το Άγιον,το Οποίον αύτη ηγάπησεν. Βλέπομεν εαυτούς αναξίους του Αγίου των Αγίων· η καρδία συντρίβεται εκ της μαρτυρικής επιγνώσεως της πτωχείας ημών. Η πρώτη εντολή των μακαρισμών – «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» – κατά τινα οργανικόν τρόπον οδηγεί προς τας επομένας βαθμίδας: προς το πένθος, την πραότητα, την πείναν και την δίψαν της δικαιοσύνης, προς την ευσπλαχνίαν, την καθαρότητα της καρδίας, προς την ζώσαν αίσθησιν της υιοθεσίας ημών· οδηγεί ημάς προς την θλιβεράν σύγκρουσιν μετά του κόσμου των παθών, προς χωρισμόν από των μη εκζητούντων την Βασιλείαν της δικαιοσύνης· Όταν η αντίστασις του χριστιανικού πνεύματος προς το πνεύμα του κόσμου τούτου φθάση το απόγειον αυτής, η ζωή του ακολουθούντος τον Χριστόν ομοιάζει προς σταύρωσιν, επί αοράτου σταυρού.Δια των εσωτερικών, ουχί σπανίως συνδεδεμένων και μετά των εξωτερικών περιστάσεων, τα παθήματα του πνεύματος ημών νικούν τα πάθη, και τότε καταργείται η εξουσία του κόσμου εφ’ ημών." (γ.Σωφρονίου).


Το "πνεύμα του αντιχρίστου", είναι πρωτίστως η εκκοσμίκευση. Το "αγαπημένο", "ιστορικό και πολιτιστικό πλαίσιο" των μεταπατερικών θεολόγων, μέσα στο οποίο γράφτηκαν όπως μας λένε "εν τόπω και χρόνω" η Αγία Γραφή και τα Ευαγγέλια τα οποία "υπόκεινται σε λάθη".. Η αποϊεροποίηση του "πολύτιμου θησαυρού".
Μπορεί να μην ξέρουμε πολλά, ούτε έχουμε τον τρόπο να εξηγήσουμε κάποια πράγματα αλλά η ίδια η εμπειρία δείχνει ότι ο Λόγος του Θεού έχει μια φοβερή πνευματική επίδραση που σε ελευθερώνει από κάθε κατάσταση, όταν τον δέχεσαι με αγαθή πίστη, ως "ναι και αμήν". Γι αυτό είπε ο Κύριος "να μην απομακρυνθεί το βιβλίο τούτο από των οφθαλμών σου, αλλά εν αυτώ θέλεις μελετά ημέρα και νύχτα." Και πρώτα απ΄όλα διαβάζουμε ότι Εκείνος προπορεύεται στον πνευματικό πόλεμο, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ για τον καθένα μας, και μας δίνει τη νίκη. Αλλά πρέπει να "ασκήσουμε" την πίστη.
Δεν καταδικάζουμε κανένα άνθρωπο.Όλοι στο ίδιο καζάνι της πτώσης βράζουμε. Χωρίς τον Χριστό είμαστε χαμένοι. Η ομοφυλοφιλία είναι μια φοβερή κατάσταση ίσως το πιο δύσκολο πάθος στο οποίο εμπλέκονται οι χειρότεροι δαίμονες όπως μας λένε οι Πατέρες. Διαβάστε την ιστορία του Κωνσταντίνου (πρώην τραβεστί) που τον έσωσε ο Τρελο-γιάννης δια Χριστόν σαλός. Του έκαναν εξορκισμούς για να μπορέσει να απαλλαγεί. Αλλά σήμερα οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε ύπαρξη δαιμόνων, αλλά σχεδόν ούτε και παθών, παρά σε "καταπιεσμένη λίμπιντο", "ανεκπλήρωτα οιδιπόδεια συμπλέγματα" κ.α.
Αυτά εν μέρει τα καταλαβαίνουμε όταν προέρχονται από άπιστους. Αλλά όχι από πιστούς και ειδικά θεολόγους.
Από που κι ως που ο Φρόυντ γνωρίζει καλύτερα από τον Απ.Παύλο την ανθρώπινη ψυχή;
Η ανθρώπινη "επιστήμη" είναι υπεράνω της άνωθεν Αλήθειας;
Άμα έχουμε τέτοιους (φίλους)-θεολόγους τι τους θέλουμε τους εχθρούς;
(συγγνώμη για την έκταση αλλά με καταθλίβει αυτό το θέμα)

χαλαρωσε είπε...

ο Θερμος ειναι προβληματικη περιπτωση. Ζεματαει απο πολλες μεριες. Εχει καταφερει να γινει προσωπικοτητα. Εξαλλου δεν ειναι και κανενας τυχαιος οπως αναφερεται. Με κατι τετοιους οι οργανωσιακοι ηδονιζονται. Ειδικα οταν τους παρουσιαζουν σε ομιλιες και φτανουν στο βιογραφικο εκει εχουμε την ολοκληρωση. Μιλαμε οτι με ενα Θερμο επεισοδιο, γλιτωνεις 120 χρονια μελετης, που λεει και η αγαπητη φιλη. ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ νάου. Η ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ. ΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ ΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ. ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙς ΚΑΙ ΜΑΖΕΨΕΙς ΚΑΜΜΙΑ ΔΕΚΑΡΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΘΕΡΜΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΩΣΗ. ΔΙΟΤΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΩΣΗ ΑΔΕΡΦΙΑ; ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ. ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ.

ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟΣ. Ρε τραμπαριφα μονο αμα ειναι τυχαιος, κανενας πεταμενος θα ειχε κατι να μας αποκαλυψει. ΤΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΤΟ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ.

Μαρία Π. είπε...

Ωραίο το σχόλιο..να γελάσουμε και λίγο..:)

amethystos είπε...

"όταν μιλάει σε κάνει να κρέμεσαι κυριολεκτικά από το στόμα του"
Στήν ελλάδα τελικά έχουμε δύο αιτίες αυτοκτονίας. Οι Ελληνες κρεμιούνται είτε από τά χρέη καί τήν φτώχεια είτε από τό στόμα του Θερμού.