Η ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Λύσεις για την Ελλάδα υπήρχαν πάρα πολλές στο παρελθόν, ειδικά πριν από την υπογραφή του 3ου μνημονίου και ακόμη περισσότερο πριν το έγκλημα του PSI που μόνο η Ελλάδα υπέγραψε – υπάρχουν όμως ακόμη και θα υπάρχουν, αρκεί να πάψουν οι κυβερνήσεις μας να είναι γερμανόφιλες και τουρκοφοβικές, καθώς επίσης να έχουν τις ικανότητες και να θέλουν πραγματικά να τις δρομολογήσουν. Φυσικά πρέπει να απαιτηθεί επιτέλους η πληρωμή των γερμανικών επανορθώσεων με την εγγραφή τους στον Ισολογισμό του κράτους (άνω των 300 δις €) και η κατάρτιση ενός σωστού Ισολογισμού – ενώ πρέπει να τεθεί το θέμα του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους. Οφείλουμε δε να γνωρίζουμε εδώ πως το δημόσιο χρέος εξυπηρετείται ακόμη, αφενός μεν λόγω των χαμηλών ή/και αρνητικών επιτοκίων διεθνώς, αφετέρου επειδή μετατέθηκαν τα 95 δις € για μετά το 2032, με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – ενώ για την επόμενη μετάθεση πληρωμών που  θα δρομολογηθεί, πιθανότατα μετά το 2023, θα απαιτηθεί ως αντάλλαγμα μία νέα παράδοση εθνικής κυριαρχίας, ενδεχομένως στην Τουρκία στο Αιγαίο. Εάν λοιπόν δεν υιοθετηθούν άμεσα αυτά που προτείνουμε, η Ελλάδα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, πνιγμένη κυριολεκτικά στα δημόσια και ιδιωτικά χρέη – χωρίς καμία δυνατότητα ανάκτησης της εθνικής της κυριαρχίας, παρά το ότι είναι απολύτως εφικτό.

.Βασίλης Βιλιάρδος

Ανάλυση

Η Αναπτυξιακή Τράπεζα, την οποία χρησιμοποιεί η σημερινή κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων, είναι το πρώην ΕΤΕΑΝ – το οποίο ιδρύθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο 4608/2019. Όπως φαίνεται, έχει δραστηριοποιηθεί ως μία μετεξέλιξη του ΕΤΕΑΝ (πηγή), ενώ στον προϋπολογισμό αναφέρεται ως μία μετεξέλιξη του ΤΑΝΕΟ (πηγή) – είτε λανθασμένα, είτε επειδή θεωρείται πως το εμπερικλείει.

Το ΕΤΕΑΝ τώρα, πρώην ΤΕΜΠΕ και πρώην ΤΕΜΠΚΕ, έχει λογιστική αξία 942 εκ. € στον Ισολογισμό του 2017 (γράφημα, πατώντας επάνω μεγεθύνεται) – ενώ ο σύνδεσμος για τα οικονομικά του αποτελέσματα, παραδόξως δεν επιτρέπει το «κατέβασμα» του Ισολογισμού του 2018 (πηγή)! Το αντικείμενο του ως «Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας & Ανάπτυξης», είναι η εγγυοδοσία δανείων προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (πηγή) – διαθέτοντας όμως πολύ χαμηλά κεφάλαια για να μπορέσουν να στηρίξουν την ανάπτυξη της χώρας. Μπορούν βέβαια να μοχλευτούν, όσον αφορά τόσο τα δάνεια, όσο και τα ίδια κεφάλαια, σε ποσοστό 50%, σύμφωνα με την τροποποίηση του αναπτυξιακού νόμου 4635/2019, με το άρθρο 151 – κάτι που όμως δεν είναι τόσο απλό, όσο ίσως ακούγεται.

Όταν είχε ιδρυθεί, ο κ. Δραγασάκης ως υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, είχε δηλώσει πως θα έχει κεφάλαια 5 δις € (πηγή) – κάτι που όμως παρέμεινε στη θεωρία. Στην Αναπτυξιακή Τράπεζα πάντως πρέπει να υπάγεται το ΤΑΝΕΟ (=Ταμείο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας) – το οποίο, σύμφωνα με τον απολογισμό του 2018, έχει λογιστική αξία 45 εκ. € και σύνολο Ιδίων Κεφαλαίων 119 εκ. €. Έχει δε πρόσφατα χρηματοδοτηθεί με 900 εκ. € για επενδύσεις σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μάλλον δεν έχουν απεικονισθεί ακόμη στα οικονομικά του στοιχεία (πηγή).

Το ΤΑΝΕΟ τώρα ιδρύθηκε το 2001 ως «Fund of Funds» – δηλαδή, ως ένα επενδυτικό κεφάλαιο που χρηματοδοτεί διάφορα άλλα επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία επενδύουν στη νέα οικονομία. Εν τούτοις, επρόκειτο πιθανότατα για μία από τις πολλές προσχηματικές πρωτοβουλίες της τότε κυβέρνησης και των επομένων – ενώ σήμερα, εάν συγκεντρώσει κανείς όλα τα κεφάλαια της Αναπτυξιακής Τράπεζας μαζί με το ΤΑΝΕΟ, θα υπερβεί ελάχιστα τα 2 δις €.

Όπως αναφέρθηκε δε, μαζί με το 1 δις € της πρόσθετης κρατικής ενίσχυσης που αναμένεται εντός του Ιουνίου, οι πόροι του Ταμείου Εγγυοδοσίας μέσω της Αναπτυξιακής Τράπεζας θα φτάσουν τα 2,2 δις € – τα οποία, με τη συμμετοχή των τραπεζών, θα μοχλεύσουν συνολικά δάνεια άνω των 7 δις € (πηγή).

Συνεχίζοντας, στο ΤΕΠΙΧ και στο Ταμείο Εγγυοδοσίας της Αναπτυξιακής Τράπεζας, υπεβλήθησαν προτάσεις για 175.000 δάνεια ύψους 28 δις € έως τον Ιούνιο – όταν δόθηκαν μόλις 5,4 δις € σε λιγότερους από 5.000 δικαιούχους. Ικανοποιήθηκε δηλαδή μία αίτηση στις 38! Όσον αφορά μόνο το Ταμείο Εγγυοδοσίας, οι αιτήσεις για κεφάλαια κίνησης έφθασαν τις 67.000 τον Ιούνιο και το αιτούμενο ποσό ανερχόταν σε 18 δις €. Τα χρήματα του Ταμείου με τη συμμετοχή τραπεζών ήταν 3,6 δις € – ενώ η κυβέρνηση δεσμεύθηκε πως θα αυξήσει το ποσόν της κρατικής εγγύησης, προκειμένου το συνολικό ποσό που θα διοχετευθεί στην οικονομία να φτάσει τα 7,2 δις € (πηγή).

Όσον αφορά τώρα τις τράπεζες, στις οποίες εισέρευσαν περί τα 30 δις € από το Ευρωσύστημα, στο πρώτο οκτάμηνο έδωσαν λίγο πάνω από 9 δις € στην πραγματική οικονομία – εκ των οποίων τα 5 δις € σε έξι μεγάλες επιχειρήσεις (γράφημα, πηγή). Παραμένει βέβαια σε αυτές το πρόβλημα των κόκκινων δανείων – όταν σε άλλες χώρες λύθηκε με τη δημιουργία μίας bad bank. Η συγκεκριμένη λύση δρομολογήθηκε με επιτυχία στην Ιρλανδία και στη Μ. Βρετανία, λόγω του ότι ανέκαμψαν οι τιμές των ακινήτων – υπάρχουν όμως δυσκολίες στην Ισπανία, η οποία ίδρυσε το 2012 μία bad bank (επιτρεπόταν έως τα τέλη του 2015 από την ΕΕ – οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν δυστυχώς ούτε αυτό), με την ονομασία SAREB.

Η SAREB, η οποία ανήκει στις ισπανικές τράπεζες κατά 55% και στο κρατικό ταμείο διάσωσης της χώρας κατά 45%, αγόρασε 200.000 περιουσιακά στοιχεία έναντι 50 δις € (πηγή για λεπτομέρειες) και μετατράπηκε σε κεφάλαιο διαχείρισης ακίνητης περιουσίας – ενώ κατάφερε να πουλήσει μόνο το 1/3 των ακινήτων και των χρηματοοικονομικών της στοιχείων έως πρόσφατα, έχοντας εξοφλήσει λιγότερο από το 1/3 του ασφαλούς χρέους της (senior debt). Πάντως τα κόκκινα δάνεια μειώθηκαν στην Ισπανία – αν και εν μέσω διαδηλώσεων και κοινωνικών αναταραχών.

Οι λύσεις για την Ελλάδα

Περαιτέρω, με δεδομένα τα παραπάνω, αυτά που απαιτούνται στην Ελλάδα είναι τα εξής: (α) Η αλλαγή του αποτυχημένου οικονομικού και τουριστικού της μοντέλου (β) Η χρηματοδότηση της αλλαγής αυτής, καθώς επίσης γενικότερα της πραγματικής οικονομίας και (γ) η μη επώδυνη επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων πρώτης κατοικίας – σε καμία περίπτωση όμως με τον πτωχευτικό νόμο έκτρωμα (ανάλυση), ούτε με την επιτάχυνση των δικαστηρίων που τον ολοκληρώνει (πηγή).

Ξεκινώντας από το οικονομικό της μοντέλο, η χώρα μας πρέπει να ξεφύγει από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού – αναπτύσσοντας τον πρωτογενή της τομέα, τη μεταποίηση, τη βιομηχανία με κέντρο βάρους την αμυντική, καθώς επίσης την υψηλή τεχνολογία. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα πρέπει να αδιαφορήσει για τον τουρισμό – αλλά αντίθετα ότι, θα αναπτύξει τον ποιοτικό της τουρισμό, με νέα προϊόντα (οινικός, θρησκευτικός κλπ.) και υπηρεσίες.

Μακριά δηλαδή από τα φθηνά πακέτα και την εξάρτηση της από τους πράκτορες – αφού έτσι αφενός μεν καταστρέφονται οι υποδομές της χωρίς αντίστοιχα έσοδα, αφετέρου είναι έρμαιο των πρακτόρων, με αποτέλεσμα την πώληση των δωματίων σε φθηνές τιμές ή τις ζημίες από τις γερμανικές Thomas Cook και πρόσφατα από την TUI (πρώην PREUSSAG, πηγή). Για παράδειγμα, η Πορτογαλία με 12,5 εκ. τουρίστες τι 2018 είχε 17 δις € άμεσα έσοδα – όταν η Ελλάδα με 33,5 εκ. το 2019 είχε μόλις 18,2 δις € (ανάλυση). Ο συγκεκριμένος τουρισμός δε πρέπει να στηρίξει την ελληνική παραγωγή, με την υποχρεωτική κατανάλωση μόνο ελληνικών προϊόντων κλπ. – με την παροχή βέβαια ανάλογων κινήτρων από το κράτος.

Όσον αφορά τη χρηματοδότηση, αφενός μεν τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων θα έπρεπε να διατίθενται εξ ολοκλήρου για επενδύσεις και όχι να «κλείνουν τρύπες» του προϋπολογισμού όπως συμβαίνει (πηγή), επίσης τα ΕΣΠΑ (20 δις €) και η ΚΑΠ (ακόμη 20 δις €), αφετέρου η Αναπτυξιακή Τράπεζα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πραγματικό εργαλείο – αρκεί να εφοδιαζόταν με τα απαραίτητα κεφάλαια, μέσω της «προικοδότησης» της με τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου που δεν μεταφέρθηκαν εγκληματικά στο Υπερταμείο των ξένων (ανάλυση).

Τέλος, τα κόκκινα δάνεια θα μπορούσαν εύκολα να επιλυθούν με την υιοθέτηση του συστήματος των Η.Π.Α. του 1934, όπως έχουμε προτείνει δεκάδες φορές – με τη δημιουργία ενός κρατικού οργανισμού δηλαδή που θα τα αναλάμβανε. Με ελάχιστα σχετικά κεφάλαια συγκριτικά με τα υπέρογκα ποσά που δόθηκαν στις τράπεζες για τη διάσωση τους ή αυτά που δρομολογούνται με το σχέδιο Ηρακλής (πηγή) – καθώς επίσης με τη χρηματοδότηση του μέσω της Αναπτυξιακής Τράπεζας.

Επίλογος  

Ολοκληρώνοντας, λύσεις για την Ελλάδα υπήρχαν πάρα πολλές στο παρελθόν, ειδικά πριν από την υπογραφή του 3ου μνημονίου και ακόμη περισσότερο πριν το έγκλημα του PSI που μόνο η Ελλάδα υπέγραψε – υπάρχουν όμως ακόμη και θα υπάρχουν, αρκεί να πάψουν οι κυβερνήσεις μας να είναι γερμανόφιλες και τουρκοφοβικές, καθώς επίσης να έχουν τις ικανότητες και να θέλουν πραγματικά να τις δρομολογήσουν. Φυσικά πρέπει να απαιτηθεί επιτέλους η πληρωμή των γερμανικών επανορθώσεων με την εγγραφή τους στον Ισολογισμό του κράτους (άνω των 300 δις €) και η κατάρτιση ενός σωστού Ισολογισμού (πηγή) – ενώ πρέπει να τεθεί το θέμα του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους.

Οφείλουμε δε να γνωρίζουμε εδώ πως το δημόσιο χρέος εξυπηρετείται ακόμη, αφενός μεν λόγω των χαμηλών ή/και αρνητικών επιτοκίων διεθνώς, αφετέρου επειδή μετατέθηκαν τα 95 δις € για μετά το 2032, με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – ενώ για την επόμενη μετάθεση πληρωμών που  θα χρειασθεί, το αργότερο μετά το 2023, θα απαιτηθεί ως αντάλλαγμα μία νέα παράδοση εθνικής κυριαρχίας, ενδεχομένως στην Τουρκία στο Αιγαίο. Εάν λοιπόν δεν υιοθετηθούν άμεσα αυτά που προτείνουμε, η Ελλάδα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, πνιγμένη κυριολεκτικά στα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, με ένα νέο μνημόνιο προ των πυλών – χωρίς καμία δυνατότητα ανάκτησης της εθνικής της κυριαρχίας, παρά το ότι είναι απολύτως εφικτό.

https://analyst.gr/2020/11/13/i-anaptixiaki-trapeza/