Αποκαλυπτική έκθεση ESM: Τι δεν έκανε η Ελλάδα (αλλά έκαναν τέσσερις άλλες χώρες) για να βγει από τα Μνημόνια

Τον «οδικό χάρτη» της εξόδου από τα Μνημόνια, με βάση την εμπειρία από τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Κύπρου και της Πορτογαλίας χαράσσει η ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητα (EFSF) και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) - η οποία κατατέθηκε στη γενική συνέλευση των δύο οργανισμών την περασμένη εβδομάδα...

Όπως προκύπτει, η πολυπόθητη έξοδος από το μνημονιακό καθεστώς επιτεύχθηκε για τις παραπάνω χώρες μέσα από την αύξηση των ταμειακών τους αποθεμάτων και όχι μέσω μίας προληπτικής γραμμής στήριξης.

Την εν λόγω έκθεση, έχει καταρτίσει η Γκέρτρουντ Τούμπελ-Γκούγκερελ ως ανεξάρτητη αξιολογητής. Σε αυτήν, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι, για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των επενδυτών, οι χώρες σε πρόγραμμα έθεσαν ως στόχο να καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες 6-12 μηνών με ταμειακά αποθέματα, κάτι που βοήθησε στην έκδοση ομολόγων από αυτές.

Για την ενίσχυση των ταμειακών αποθεμάτων τους, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία χρησιμοποίησαν το αδιάθετο ποσό που προοριζόταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους.

«Η μεταχείριση των αδιάθετων πόρων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν διαφορετική από τις χώρες που ήταν σε πρόγραμμα. Ανάλογα με το μέσο που είχε προσφερθεί και τον σχεδιασμό του προγράμματος, τα αδιάθετα ποσά που προορίζονταν για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών είτε χρησιμοποιήθηκαν για άλλους σκοπούς είτε ακυρώθηκαν ή επιστράφηκαν.

Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έλαβαν το πλήρες ποσό του πακέτου χρηματοδοτικής βοήθειας, αν και δεν χρησιμοποίησαν πλήρως τα ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το αδιάθετο ποσό αποτέλεσε έτσι μέρος των αποθεμάτων ρευστότητας των χωρών αυτών» αναφέρει η έκθεση.

Το διοικητικό συμβούλιο του ESM δεν ενεργοποίησε ποτέ τα μέτρα προληπτικής στήριξης των χωρών για την επιστροφή τους στις αγορές, όπως μία συμφωνία για μία προληπτική πιστωτική γραμμή μετά την έξοδό τους από το πρόγραμμα.

Οι στρατηγικές για την έξοδο από τα προγράμματα, αναφέρει η έκθεση, δεν ήταν καθορισμένες στα αρχικά σχέδια των προγραμμάτων αυτών και οι συζητήσεις για την έξοδο από αυτά άρχιζαν συνήθως περίπου τρία τρίμηνα πριν από την λήξη του κάθε προγράμματος χρηματοδοτικής βοήθειας.

«Τουλάχιστον αρχικά, μία πλειοψηφία αξιωματούχων των χωρών και οι θεσμοί της ΕΕ υποστήριζαν μία τέτοια συμφωνία (προληπτικής στήριξης) μετά το τέλος του προγράμματος. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ ισχυρίζονταν ότι οι συμφωνίες αυτές (follow-up arrangements) δικαιολογούνταν, καθώς οι χώρες σε όλα τα πρώτα προγράμματα παρέμεναν ευάλωτες σε σοκ μετά την έξοδό τους» σημειώνει η έκθεση. Αν και αυτές οι συμφωνίες συζητήθηκαν, τελικά όλες οι χώρες έκαναν μία «καθαρή» έξοδο.

Η Ιρλανδία ήταν η πρώτη που βγήκε από πρόγραμμα, διαμορφώνοντας ένα μοντέλο και προηγούμενο που ακολούθησαν οι άλλες χώρες, «καθώς κινήθηκε κατευθείαν στη χρηματοδότηση από την αγορά, χωρίς να ζητήσει ένα πρόσθετο δίχτυ ασφαλείας, όπως μία περαιτέρω επίσημη χρηματοδότηση ή μία προληπτική πιστωτική γραμμή («καθαρή έξοδος»).

H προληπτική πιστωτική γραμμή ήταν η κύρια επιλογή μίας νέας χρηματοδοτικής συμφωνίας που συζητήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις.

«Θα πρόσφερε ένα δίχτυ ασφαλείας με λιγότερους αυστηρούς όρους πολιτικής και θα μπορούσε να ήταν πολιτικά πιο αποδεκτή. Ωστόσο, ορισμένοι ερωτηθέντες (σε συνεντεύξεις που έκανε η αξιολογητής) είπαν ότι η αβεβαιότητα για τη μορφή των όρων που θα αντιμετώπιζαν, αποτέλεσε εμπόδιο» για να προχωρήσει η σχετική συζήτηση.

«Οι πιθανές, ή εκλαμβανόμενες, πολιτικές επιπτώσεις από τη συνέχιση των όρων πολιτικής ήταν ο κύριος λόγος που παρακίνησε τις χώρες σε πρόγραμμα να απορρίψουν νέες συμφωνίες, σύμφωνα με τους περισσότερους ερωτηθέντες.

Αν και ορισμένοι ερωτηθέντες λυπήθηκαν για τη χαλάρωση της πίεσης μετά την έξοδο από το πρόγραμμα, η κόπωση από τις μεταρρυθμίσεις και η αλλαγή στους εκλογικούς κύκλους δεν έκαναν αποδεκτή τη συνέχιση του εξονυχιστικού ελέγχου από το εξωτερικό», αναφέρεται στην έκθεση.

Οι συνθήκες, υπό τις οποίες σημειώθηκε η έξοδος από το πρόγραμμα, διέφεραν σημαντικά μεταξύ των χωρών, καθώς ορισμένες βγήκαν μετά από επιτυχείς αξιολογήσεις των προγραμμάτων τους, χωρίς καθυστερήσεις ή εμπόδια (Ιρλανδία και Ισπανία), ενώ η Πορτογαλία και η Κύπρος βγήκαν από τα προγράμματα, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η τελική αξιολόγηση.

emprosdrama

maria.p. είπε...

Προσπαθούμε απεγνωσμένα "να βγούμε απ΄τα μνημόνια". Να σταματήσει ο δανεισμός με ανταλλάγματα. Θα εκδόσουμε λέει δοκιμαστικά κάποια ομόλογα στο τέλος του 2017 για να δούμε πως θα πάνε (ελπίζοντας σε μια όχι και τόσο κακή αξιολόγηση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους που θα γίνει μέσα στο καλοκαίρι).
Όμως αυτά είναι εντελώς στον αέρα, και ακούγονται περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, ώστε να τονωθεί (υποτίθεται) η αγορά. Η αλήθεια είναι ότι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ διαρκώς μεγαλώνει και είναι αδύνατον να αποπληρωθεί. Και επιπλέον δεν κουρεύεται, δεν ρυθμίζεται ούτε αναδιαρθρώνεται γιατί ο Σόιμπλε μας χρησιμοποιεί σαν φόβητρο κυρίως για την Γαλλία. Λένε όχι σε όλα.
Οι οικονομολόγοι λένε ρητά με βάση τα πραγματικά στοιχεία ότι όταν έρθει η ώρα που θα εξαντληθούν οι αλχημείες (όπως π.χ. η καθυστέρηση των πληρωμών του Δημοσίου για να εμφανίζονται εικονικά πλεονάσματα κ.α.), και όταν τελειώσουν τα ιδιωτικά αποθέματα από τον απόηχο των καλών εποχών που είναι οι κύριες εισπράξεις της εφορίας, τότε θα έρθει η ώρα της αλήθειας.
Ξέρετε ποια θεωρείται πλέον η πιο ριζοσπαστική λύση όταν φτάσουμε στο μη περαιτέρω που δυστυχώς θα τη δεχτούμε σαν σωτήρια; Οι ψηφιακές συναλλαγές με "εικονικές νομισματικές μονάδες" μέσω πιστωτικών καρτών. Ένα εναλλακτικό σύστημα ίσως και εξωτραπεζικό. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο στραγγαλισμός της ελληνικής οικονομίας, η αφαίρεση του νομίσματός μας και η αντικατάσταση από το δικό τους με το οποίο τώρα μας απειλούν με έλλειψη, έγινε για να πέσει πρώτα το κάστρο που λέγεται "Ελλάδα ως Ορθόδοξη χώρα" σαν εμπόδιο στη ΝΤΠ.