Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Αναλογία· Το νέο Ακαδημαϊκό Θεολογικό Περιοδικό της Πεμπτουσίας

issue1_front
Η Πεμπτουσία και το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός βρίσκονται στην όλως τιμητική θέση, να παρουσιάσoυν την νέα εκδοτική προσπάθεια στην Αγγλική γλώσσα, την Επιθεώρηση Θεολογικού Λόγου ΑΝΑΛΟΓΙΑ (Αnalogia). Η Αναλογία (www.analogiajournal.com) η οποία αποτελεί τον ακαδημαϊκό βραχίονα της Πεμπτουσίας, είναι ένα διεθνές ακαδημαϊκό περιοδικό του οποίου η έκδοση στηρίζεται σε περιεχόμενο που εγκρίνεται από σώμα ειδικών κριτών. Πρόκειται για ένα εγχείρημα αφιερωμένο στην επιστημονική έκθεση και συζήτηση των θεολογικών αρχών της χριστιανικής πίστης. Η Αναλογία φιλοδοξεί να προωθήσει το διάλογο μεταξύ Ορθοδοξίας και των απόψεων και ανησυχιών που εκφράζει ο δυτικός τρόπος της θεολογικής και φιλοσοφικής σκέψης. Ένας ακόμη στόχος της είναι να παρέχει ένα ακαδημαϊκό πλαίσιο για την περαιτέρω εξέταση και μελέτη των κοινών χριστιανικών πηγών.

Αν και ο πρωταρχικός στόχος είναι τα θέματα θεολογικού και φιλοσοφικού ενδιαφέροντος, το περιεχόμενο της Αναλογίας δεν πρόκειται να περιοριστεί στους κλάδους αυτούς. Στο βαθμό που επιδιώκει να καλλιεργήσει θεολογικό διάλογο και την εμπλοκή με τις επείγουσες προκλήσεις και τα ερωτήματα που θέτει η νεωτερικότητα, θα ληφθούν επίσης προβληματισμοί και αναζητήσεις από μια σειρά άλλων επιστημονικών κλάδων, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών και των κοινωνικών επιστημών, και οπωσδήποτε ευπρόσδεκτες είναι οι συμβολές διεπιστημονικού χαρακτήρα. Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο που θα φανερώνει το αυθεντικό ενδιαφέρον της Ορθόδοξης θεολογίας να ανταποκριθεί στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο.

issue1_back

Η Αναλογία είναι συνδομητική και εκτυπώνεται στην αγγλική γλώσσα τρεις φορές το χρόνο, τους μήνες Σεπτέμβριο, Ιανουάριο και Μάιο και, όπως και η Πεμπτουσία, εκδίδεται από το Ινστιτούτο «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός».

Η Αναλογία αποτελεί μία ευγενική χορηγία της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Ήδη έχει εκδοθεί το πρώτο τεύχος της, που είναι αφιερωμένο στην Παναγία.

Στην Εκδοτική Ομάδα περιλαμβάνονται οι:

Senior Editor: Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητὴς δογματικῆς καὶ φιλοσοφίας της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και ἐπισκέπτης καθηγητὴς στὸ Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Cambridge (Μ. Βρετανία)

Assistant Editor: π. Δημήτριος Harper, Επισκέπτης Ερευνητής Πανεπιστημίου Winchester (Μ. Βρετανία)

Managing Editor: Μαρία Τσαφαρίδου, Υποψήφια Διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Πανεπιστημίου Dundee (Μ. Βρετανία), Αρχειονόμος, Πανεπιστήμιο Dundee (Μ. Βρετανία)

Copy Editors: Erin Kalish, Πανεπιστήμιο Βridgewater (Η.Π.Α.).

π. Kristian Akselberg, Υποψήφιος Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο Oxford (Μ. Βρετανία)

Στη Συντακτική Επιτροπή μετέχουν οι:

Δρ π. Ανδρέας Ανδρεόπουλος, Πανεπιστήμιο του Winchester (Μ. Βρετανία)
Δρ Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος, Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Μ. Βρετανία)
Καθ. David Bradshaw, Πανεπιστήμιο Kentucky (Η.Π.Α.)
Δρ Μary Cunningham, Πανεπιστήμιο του Nottingham (Μ. Βρετανία)
Καθ Γεώργιος, Φίλιας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Καθ. π. Πορφύριος Georgi, Πανεπιστήμιο του Balamand (Λίβανος)
Σεβασμιώτατος Δρ Ιώβ Getcha, Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού, Πανεπιστήμιο του Fribourg, Ελβετία
Καθ. Χρήστος Καρακόλης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστήμιο North-West (Νότια Αφρική)
Επ. Καθ. Νικόλαος Κόιος, Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης
Δρ Σωτήρης Mητραλέξης, Πανεπιστήμιο Σεχίρ Κωνσταντινούπολης (Τουρκία)
Ομότ. Καθ. Σταύρος Mπαλογιάννης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δρ Μάρκους Plested, Πανεπιστήμιο Marquette (Η.Π.Α.)
Norman Russell, Κολλέγιο Heythrop (Μ. Βρετανία)
Δρ Κρίστοφερ Schneider, Ινστιτούτο Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Cambridge (Μ. Βρετανία)
Δρ Διονύσιος Σκλήρης, Πανεπιστήμιο Sorbonne (Γαλλία)
Καθ. π. Manuel Gonçalves Sumares, Εκδότης της Επιθεώρησης «Revista Portuguesa de Filosofia», Καθολικό Πανεπιστήμιο Μπράγκα (Πορτογαλία)
Δρ Αλέξης Torrance, Πανεπιστήμιο της Notre Dame (Η.Π.Α.)


pemptousia

ΣΧΟΛΙΟ: Μετά τήν τερατώδη νεοορθόδοξη αναλογία, τό κτιστό ζεί μέ τόν τρόπο τού ακτίστου, έχουμε τήν οικουμενιστική αναλογία, τό ορθόδοξο μέ τόν τρόπο τού αντι-ορθοδόξου. Αφού εξασφαλίσαμε τήν μία εκκλησία, πάμε γιά τήν μία θεολογία. 
Υπάρχουν ακόμη αφελείς οι οποίοι  πιστεύουν ότι ο Λουδοβίκος μιλάει ορθόδοξα.
Οι διδάκτορες στήν θέση τών Αγίων.

Αμέθυστος

3 σχόλια:

Μαρία Π. είπε...

Οι διδάκτορες στη θέση των Αγίων. Δυστυχώς ο πολιτισμός μας είναι διανοητικός και ο λεγόμενος ορθολογισμός (στηριγμένος στην ανθρώπινη λογική), σήμερα γίνεται δαιμονισμός (δεν είναι υπερβολή ο χαρακτηρισμός).
Δεν είναι τυχαία η απεικόνιση των εξωγήινων με τεράστια κεφάλια και μικρό σώμα, και η προτροπή των αστροφυσικών (όπως και των νεο-εποχιτών), "να αυξήσουμε την 'πνευματικότητά' μας", (χρησιμοποιούν ακριβώς αυτές τις λέξεις) "μέσω της γνώσης", ώστε να μπορέσουμε "να πάρουμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε από τον "σκληρό δίσκο" που λέγεται Σύμπαν και να εξελιχθούμε από τον homo "sapiens" (αφού αποδείχθηκε ότι δεν είναι σοφός), στον homo universalis, τον "συμπαντικό άνθρωπο".

amethystos είπε...

H αναλογία είναι ο απαγορευμένος καρπός τής ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας Εχουμε αναρτήσει καί μιά σημαντική διατριβή στό θέμα αυτό. Κατάγεται από τόν Ακινάτη, στηρίζεται στά συγγράματα τού Αρεοπαγίτη καί δέν έχει καμμία σχέση μέ τόν Αριστοτέλη. Ο διανοούμενος γεννήθηκε τόν Μεσαίωνα καί γέμισε τίς αυλές τού Βατικανού, όπως σήμερα οι Αρχιμανδρίτες μεταλλάσσουν τήν ορθοδοξία σέ παπική αίρεση Απολυτοποιήθηκε καί απέκτησε αυθυπαρξία μέ τό σκέφτομαι άρα υπάρχω. Δέν ταυτίζεται ακριβώς μέ τόν επιστήμονα, παρότι τρέφεται από αυτόν. Αρέσκεται νά δημιουργεί ιδεολογίες καί θρησκείες.

Μαρία Π. είπε...

Στο "Άσμα Ασμάτων" μας λέει ο Θεός "μία είναι η περιστερά μου, η αμώμητός μου· αυτή είναι η μόνη της μητρός αυτής· είναι η εκλεκτή της τεκούσης αυτήν", η Εκκλησία-Νύμφη του Κυρίου, η ένδοξη Γυναίκα της Αποκάλυψης.Όχι γιατί έχει τον τίτλο "Ορθόδοξη" αλλά γιατί είναι το Σώμα των Αγίων του Κυρίου.
Λέει ο Άγιος Νικόδημος για κάποιους ανθρώπους:
"....Ὁπότε, συνηθίζει πολλὲς φορὲς (ο διάβολος) νὰ τοὺς δίνη σκέψεις δῆθεν ὑψηλές, λεπτὲς καὶ περίεργες καὶ μάλιστα στοὺς εὔστροφους στὸ νοῦ καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ εἶναι εὔκολοι νὰ ὑψηλοφρονήσουν.
Γιατὶ αὐτοὶ αἰχμαλωτισμένοι ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴ συνομιλία ἐκείνων τῶν ὑψηλῶν σκέψεων, στὶς ὁποῖες νομίζουν ψεύτικα ὅτι ἀπολαμβάνουν τὸν Θεό, ξεχνοῦν νὰ καθαρίσουν τὴν καρδιά τους καὶ νὰ προσέχουν στὴν ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ στὴν ἀληθινὴ ἀπονέκρωσι· καὶ ἔτσι ἀφοῦ δεθοῦν μὲ τὸ δεσμὸ τῆς ὑπερηφάνειας, γίνονται εἴδωλο τοῦ ἴδιου τοῦ νοῦ τους·... πρᾶγμα, ποὺ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο καὶ δύσκολο νὰ ἰατρευθῇ· διότι ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι πλέον περισσότερο ἐπικίνδυνη ἀπὸ ἐκείνη τῆς θελήσεως.."

Αυτή είναι μια μορφή πλάνης, που πλησιάζει το Θεό με τη φαντασία, ενώ ο "διανοούμενος" προσεγγίζει το Θεό με τη λογική, και περνάει τα πράγματα από το φίλτρο του ορθολογισμού του (π.χ. ο Ζηζιούλας που λέει "πως θα μιλήσεις για ταυτόχρονη ύπαρξη χωρίς να παραβλέψεις την έννοια της αιτιότητας;". Ότι δεν κατανοεί λογικά το απορρίπτει. Δεν ταυτίζεται ακριβώς με τον "επιστήμονα" που "ερευνά-μελετά", και τρέφει τον "διανοούμενο".