Η αδικαιολόγητη εξίσωση του τουρκολιβυκού μνημονίου με την συμφωνία Ελλάδας–Αιγύπτου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, έχει προκαλέσει αίσθηση, για να το θέσουμε ευγενικά.
Δείτε το βίντεο από το 23′ και μετά:
Καλά που τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος και αναγκάστηκε να απαντήσει τα περί «συμπτωματικής εξέλιξης» και «τυπικών γραφειοκρατικών διαδικασιών». Μπακαλίστικες αναφορές δηλαδή που περιλάμβαναν και το… ναι αλλά εμείς θα το πρωτοκολλήσουμε πιο γρήγορα.
Ας θυμηθούμε όμως την εθνική μας θέση απέναντι στο ψεύτικο και παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, όπως την είχε εκφράσει ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος λίγο καιρό πριν. Χωρίς περιστροφές και απόλυτα ξεκάθαρα.
Online Discussion (webinar) on the “Legally unsubstantial of the Turkish-Libyan memorandum”
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΘΕΣΜΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΝΙΠΤΕΙ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ. ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΝΟ;
Έκρηξη οργής των πολιτών κατά του Πρωθυπουργού
1 σχόλιο:
'' Είναι ελπίζω εμφανές σε όλους πως επί δημοκρατίας από τα τέσσερα μεγαλύτερα κακά, συνέβησαν τα 3 (πτώχευση, γκρίζες ζώνες, μετανάστες)...Ο μόνος δε λόγος που η Ελλάδα δεν έχει καταλήξει και σε πόλεμο είναι επειδή οι πολιτικοί μας προτιμούν να εξευτελίζεται η χώρα από τις διαρκείς προκλήσεις της Τουρκίας από το να ρισκάρουν κάποια σύγκρουση.
Yπήρξε λοιπόν λαϊκός έλεγχος της εξουσίας επί δημοκρατίας; Σε τίποτα απολύτως...
Το θέμα του ελέγχου, την αίσθηση δηλαδή που έχει αποκτήσει ο πολίτης ότι ''κάτι ελέγχει'' και τον φόβο που του προκαλεί η ιδέα ότι μπορεί να χάσει αυτόν τον έλεγχο, με αποτέλεσμα τον ερχομό ''μεγάλων δεινών'', πρέπει να το εξετάσουμε λίγο βαθύτερα. Κατά πρώτον, πρέπει να πούμε ότι οι άνθρωποι αυτή την αίσθηση ότι ''ελέγχουν κάτι'' την απέκτησαν τους τελευταίους δύο αιώνες. Οι άνθρωποι έζησαν για χιλιάδες χρόνια χωρίς να έχουν αυτήν την αίσθηση. Στον μεσαίωνα ο άνθρωπος δεν είχε την ανάγκη να ελέγχει, αλλά να εμπιστεύεται. Εμπιστευόταν τον Θεό, την εκκλησία, τους άρχοντές του, το επαγγελματικό σωματείο του το οποίο, σημειωτέον, εκτός των επαγγελματικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, ανέπτυσσε και πνευματικές λειτουργίες'' http://theodotus.blogspot.com/2016/06/blog-post.html#more
Δημοσίευση σχολίου