Θέμα: Γεννήθηκα αγοράκι, αλλά το κοινωνικό μου φύλο είναι … κοριτσάκι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!

Μη γελάς. Δεν είναι αστείο. Καταρχάς ένα μεγάλο συγνώμη από τα περισσότερα μέλη της LGBTQ κοινότητας ή όπως αλλιώς λέγεται. Ξέρω ότι πολλοί θα ενοχληθούν και θ’ αρχίσουν τις κορώνες περί ρατσισμού, ομοφοβίας και τα σχετικά. Γι’ αυτό από την αρχή θα το ξεκαθαρίσω.

Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, τη φυλή ή το φύλο τους, το πάχος ή οτιδήποτε άλλο.

Είναι άλλο πράγμα όμως να σέβεσαι την ιδιαιτερότητα του άλλου και να του συμπεριφέρεσαι ως ίσο και άλλο να θεωρούμε την ιδιαιτερότητα ως το φυσιολογικό, την εξαίρεση ως τον κανόνα.

Δεν διδάσκω σε Γυμνάσιο, ωστόσο θεωρώ ότι πρέπει να ενημερωθώ για τη θεματική εβδομάδα, της οποίας ένα από τα θέματα είναι η «έμφυλη ταυτότητα» και τα «έμφυλα στερεότυπα».

Γράφω στο word «έμφυλη ταυτότητα» και μου υπογραμμίζει με κόκκινο το «έμφυλη». Τι; Λάθος έκανα; Δεξί κλικ πάνω στο «έμφυλη» και μου προτείνει, να το αντικαταστήσω με έκφυλη ή έμφυτη ή άφυλη. Προφανώς πρόκειται για νεολογισμό, σκέφτομαι, και το λεξικό της Microsoft δεν έχει ενημερωθεί.

Πάμε στο Google Chrome. Και εκεί τα ίδια. Αν πάμε όμως στο μεταφραστήρι του Google εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο όρος «έμφυλη ταυτότητα» μεταφράζεται σε «gender identity». Λίγο ψάξιμο ακόμα και φτάνω στη Βικιπαίδεια, όπου ο όρος «έμφυλη ταυτότητα» ταυτίζεται με τον όρο «ταυτότητα φύλου».

Δεν θα σου πω τι γράφει εκεί. Αν θες μπορείς να το διαβάσεις μόνος σου και στο κάτω κάτω είπαμε, δεν διδάσκω σε Γυμνάσιο. Κρατάω μόνο το εξής: «Ο πυρήνας της ταυτότητας του φύλου διαμορφώνεται στην ηλικία των τριών. Μετά τα τρία, είναι τρομερά δύσκολο να αλλάξεις και οι προσπάθειες επαναπροσδιορισμού μπορεί να οδηγήσουν σεδυσφορία φύλου. Αμφότεροι βιολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες φέρονται να επηρεάζουν τη μορφολογία του φύλου».

Για να μην παρεξηγηθεί κανένας, ας μιλήσουμε για τις μέλισσες.

Θα θυμάσαι ότι σε κάθε μελίσσι υπάρχουν τριών ειδών μέλισσες. 

Είναι οι αρσενικοί κηφήνες, που δεν έχουν κεντρί, και μόλις ζευγαρώσουν, οι υπόλοιπες μέλισσες δεν τους ξαναδέχονται πίσω στην κυψέλη. Εξορίζονται, καταδικασμένοι σε θάνατο. Από την άλλη είναι οι θηλυκές γόνιμες βασίλισσες και οι επίσης θηλυκές, αλλά στείρες, εργάτριες. 

Οι κηφήνες προέρχονται από αυγά μη γονιμοποιημένα. Οι εργάτριες και οι βασίλισσες προέρχονται από γονιμοποιημένα αυγά. Έτσι, από το ίδιο αβγό είναι δυνατό να δημιουργηθεί βασίλισσα ή εργάτρια. 

Η διαφοροποίηση είναι αποτέλεσμα μιας ειδικής διατροφής που λαμβάνουν οι βασίλισσες από τη στιγμή που θα βγουν από το αβγό μέχρι που να μεταμορφωθούν σε τέλειο έντομο. Τρέφονται αποκλειστικά και μόνο με το λεγόμενο βασιλικό πολτό. 

Οι εργάτριες τρέφονται με μείγμα μελιού, γύρης κλπ. Το μείγμα αυτό περιέχει κάποια ουσία που τελικά προκαλεί εκφυλισμό των γεννητικών οργάνων των εργατριών, τα οποία ατροφούν και δεν αναπτύσσονται. Έτσι αυτές οι μέλισσες γίνονται ατελή θηλυκά έντομα, δηλαδή εργάτριες μέλισσες. 

Όμως, από τη στιγμή που θα ολοκληρωθούν οι βασίλισσες, οι κηφήνες και οι εργάτριες, αυτό είναι. Τελείωσε. Το φύλο δεν αλλάζει. Παραμένουν βασίλισσες, κηφήνες και εργάτριες μέχρι το τέλος της ζωής τους. Το βιολογικό και το κοινωνικό τους φύλο ταυτίζονται υποχρεωτικά. Αν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, φαντάζομαι ότι όλοι οι κηφήνες ευχαρίστως θα γίνονταν εργάτριες, προκειμένου να γλιτώσουν τη ζωή τους.

Θα σου πω μια ιστορία.

Γεννήθηκα αγοράκι, όμως η μαμά μου στεναχωρήθηκε γιατί ήθελε κοριτσάκι. Μου άφησε το μαλλί μακρύ και όσο ήμουν μικρός μ’ έντυνε με φουστίτσες. Έπαιζα με κούκλες, πολλές φορές μαζί με τη μαμά. 

Όσοι δεν ήξεραν ότι είμαι αγοράκι, μου συμπεριφέρονταν διαφορετικά από τα υπόλοιπα αγοράκια. Ξέρεις τώρα. Τα κοριτσάκια είναι πιο ναζιάρικα, πιο χαδιάρικα, πιο χαριτωμένα. Ενώ αντίθετα τα αγοράκια είναι πιο ζωηρά, πιο επιθετικά, πιο άγρια.

Μεγαλώνοντας το ντύσιμό μου αναγκαστικά άλλαξε, όμως στο σπίτι δοκίμαζα τα φορέματα της μαμάς και μασκαρευόμουν με τις μπογιές και τα κραγιόνια που χρησιμοποιούσε εκείνη για τη μούρη. 

Παρέα έκανα με κοριτσάκια. Εκτός από κούκλες, παίζαμε τις κουμπάρες, σχοινάκι, λαστιχάκι, άντε το πολύ πολύ τα μήλα. Τα υπόλοιπα αγοράκια έπαιζαν κυνηγητό, στάκαμαν (όποιος βρει τι είναι κερδίζει χρυσούν ωρολόγιο), μπάλα, πόλεμο, αμπάριζα.

Στο σχολείο με κορόιδευαν επειδή έκανα παρέα με τα κορίτσια. Κο-ρι-τσά-κι, κο-ρι-τσά-κι. Τώρα το λένε bulling, τότε όμως δεν είχε όνομα. Έτσι, και να ήθελα ν’ αλλάξω παρέες ήταν πλέον αδύνατον.

Τα χρόνια πέρναγαν. Οι φίλες μου άρχισαν να έχουν τις πρώτες εμπειρίες με αγόρια. Φλερτ, ραντεβού, φιλάκια. Εγώ; Εννοείται πως δεν είχα στήθος. Κανονική αντρική τριχοφυΐα, κανονικό λειτουργικό πουλάκι και φυσικά, αν ψάξεις στο DNA μου, θα βρεις κανονικά χρωμοσώματα Χ και Υ. Εμένα όμως με έβλεπαν ως φίλη τους.

Είναι προφανές ότι το βιολογικό μου φύλο ήταν και είναι άρρεν, με το «κοινωνικό φύλο» όμως, απ’ ότι φαινόταν, θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως καταλαβαίνεις, θα μπορούσα να είχα διαλέξει οποιονδήποτε από τους δύο δρόμους. Δεν θα σου πω ποιον διάλεξα. Ή μάλλον όχι. Γιατί να μην σου πω; Κρυφό το έχω;

Διάλεξα, το «κοινωνικό φύλο» μου να ταυτίζεται με το βιολογικό και φυσικά είμαι μια χαρά. Υπάρχουν βέβαια κάποιες περιπτώσεις, όταν με πρήζει η γυναίκα μου, που θα ευχόμουν να είχα κάνει άλλη επιλογή, όμως κατά 99% είμαι ευχαριστημένος από το «κοινωνικό» μου φύλο. 

Αν όμως … αν λέω, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο οι «προοδευτικοί» εγκέφαλοι της εποχής είχαν επινοήσει την «έμφυλη εβδομάδα», ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. 

Ας πούμε ότι έμπαινε στην τάξη ο καθηγητής, τον οποίο σεβόμουν και εκτιμούσα και μας έλεγε: «Ξέρετε παιδιά, άλλο το βιολογικό, άλλο το κοινωνικό φύλο. Μπορεί για παράδειγμα κάποιος από εσάς να γεννήθηκε αγοράκι, αλλά, αν δεν του αρέσει, μπορεί να γίνει κοριτσάκι. Φυσιολογικό είναι. Κι αν μετά από χρόνια θέλει, μπορεί να κόψει και το πουλάκι του, να βάλει και λίγο στήθος και να γίνει «κανονική» γυναίκα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Κι αυτό φυσιολογικό. Φυσικά ισχύει και το αντίστροφο. Και το κοριτσάκι μπορεί να γίνει αγοράκι. Δε θα έχει βέβαια πουλάκι, αλλά στο μέλλον μπορεί να βάλλει ένα διακοσμητικό» 

Πρέπει να σου πω ότι, αν μου τα έλεγε αυτά κάποιος στα 13, στα 14 ή στα 15 μου χρόνια, μπορεί να είχα κάνει άλλη επιλογή. Μπορεί να είχα δυστυχήσει, αλλά θα ήταν επιλογή μου.

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι παιδαγωγός. Δεν είναι ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος, ψυχολόγος, ψυχίατρος, κοινωνικός λειτουργός κ.λπ., αν και πολλές φορές καλείται να παίξει και αυτούς τους ρόλους. Όμως οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι του υπουργείου παιδείας κρίνουν ότι ο εκπαιδευτικός είναι αυτός, που πρέπει να ενημερώσει τους έφηβους μαθητές του Γυμνασίου για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η ταυτότητα φύλου.

Άντε τους εκπαιδευτικούς δεν  τους ρωτήσατε, ως συνήθως. Τους γονείς όμως δεν θα τους ρωτήσετε; Δεν θα πάρετε τη συναίνεσή τους, ώστε τα παιδιά τους να «ενημερωθούν» για την «έμφυλη ταυτότητα» και τα «έμφυλα στερεότυπα» από τους μη ειδικούς καθηγητές του δημόσιου σχολείου;

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν με την άποψη των λίγων. Ας πούμε στους έφηβους μαθητές ότι είναι φυσιολογικό δυο άντρες ή δυο γυναίκες, άμα γουστάρουν, να βγάζουν τα μάτια τους, εφόσον βέβαια το θέλουν και οι δύο. 

Όποιος δεν είναι εντάξει με το βιολογικό του φύλο, μπορεί να το αλλάζει, κόβοντας ότι του περισσεύει ή με επιπλέον προσθήκες. Φυσιολογικό και αυτό.

Γιατί όμως να σταματήσουμε εκεί. Ας είμαστε λίγο πιο προοδευτικοί ακόμα. Ας τους πούμε ότι μπορούν, άμα θέλουν, να πηγαίνουν και με άντρες και με γυναίκες ή ακόμα και με παιδιά ή και με ζώα. Γιατί να μην πηγαίνουν και τ’ αδέρφια μεταξύ τους, ο πατέρας με την κόρη, η μάνα με το γιο; Αρκεί να είναι ενήλικοι και να το θέλουν και οι δύο. Γιατί να μην είναι και αυτό «φυσιολογικό»; 

Και βέβαια να μην ξεχάσουμε να αλλάξουμε και τη σημασία της λέξης φυσιολογικός στο λεξικό. Ως τότε στο λήμμαφυσιολογικός, το λεξικό γράφει:

φυσιολογικός: που υπάρχει, που εξελίσσεται σύμφωνα με τη φύση και τους κανόνες της. 

Η εποχή που οι πολλοί επέβαλλαν την άποψή τους στους λίγους έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα πλέον οι μειοψηφίες, οι μειονότητες, επιβάλλουν την άποψή τους στους πολλούς. Έχουν φροντίσει μάλιστα να νομοθετήσουν, έτσι ώστε αν τολμήσει κάποιος να εκφραστεί δημοσίως αντίθετα, να τον σύρουν στα δικαστήρια.  

Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμα στα έσχατα.

Γιώργος Βαρδακώστας 

ΥΓ: Πολλοί γνωστοί ήδη ρωτάνε. Είναι αυτοβιογραφικό το άρθρο; Δηλαδή μόνο αν είναι αυτοβιογραφικό έχει αξία; Θα μπορούσε να είχε συμβεί σε σας ή να το είχατε κάνει στα παιδιά σας. Τι σημασία έχει; Όχι λοιπόν. Δεν είναι αυτοβιογραφικό. Η δική μου η μαμά είχε τρία αγόρια και ήταν περήφανη γι' αυτά. Δεν μας έντυσε με φουστίτσες, ούτε παίζαμε με κούκλες. Όμως ναι. Ξέρω περιπτώσεις, που συνέβει ακριβώς αυτό. Μόνο που είχαν ακριβώς την αντίθετη κατάληξη από αυτή που περιγράφεται στο άρθρο. Και φοβάμαι ότι υπάρχει περίπτωση την ίδια κατάληξη να έχουν και κάποιοι μαθητές μας, που θα πέσουν "θύματα" της έμφυλης εβδομάδας!

ΠΗΓΗ: http://pieriakaterini. blogspot.gr/2017/01/ gennithika-agoraki-alla-to- koinoniko-mou-fyllo-einai- koritsaki.html?spref=fb

ΣΧΟΛΙΟ: Σ' αυτό τό σημείο άς θυμηθούμε τόν μύθο τού Αχιλλέα, στόν οποίο ο Ελληνας, ο άνδρας ο πολύπραγος δίνει τό σπαθί  τού πολεμιστή καί τόν οδηγεί στόν προορισμό του. Οι κουκλίτσες είχαν σάν σκοπό  τήν αποφυγή τού προορισμού του. Ας δούμε επιτέλους ότι στήν σύγχρονη ζωή μας χάνουμε ακριβώς τήν πρόθεση τού μέλλοντος. Τό ΠΡΟ. Τήν ΠΡΟ-ΝΟΙΑ,τήν ουσία τού Ελληνικού πνεύματος. Καί τήν ανταλλάσουμε μέ τήν τύχη, τήν θυγατέρα τής ανάγκης καί τής βιοτικής μέριμνας. Μέ τό ΠΡΟ-ΠΟ, καί τόν άνδρα τόν πολύπραγο μέ τόν παίχτη καί τήν Νόστο μέ τόν τζόγο. Χάσαμε τήν ελληνική μας ψυχή αλλά δέν μπορούμε νά τήν αντικαταστήσουμε, δέν υπάρχει άλλη.

Αμέθυστος