Μετά από πολλά χρόνια πήγα στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας. Πέρασαν τόσα χρόνια κι όλα είναι τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά. Τότε ήταν ένα καινούργιο κτίριο με παλιές νοοτροπίες. Σήμερα είναι ένα παλιό κτίριο με τις ίδιες παλιές συνήθειες, τους ίδιους κακομαθημένους φοιτητές, τις ίδιες άθλιες πρακτικές που έχουν διαλύσει το Πανεπιστήμιο.
Είναι εξεταστική περίοδος και ο κόσμος δεν είναι πολύς. Όμως, το κτίριο είναι βρόμικο, γραμμένο μέσα κι έξω με γκράφιτι, συνθήματα πολιτικά και οπαδικά, τα ίδια τραπεζάκια των φοιτητικών παρατάξεων, ένα γενικότερο χάος, χωρίς καμιά τάξη και χωρίς ασφάλεια.
Όπως κι εγώ έτσι και δεκάδες άλλοι άσχετοι με το Πανεπιστήμιο μπήκαν στο κτίριο της Φιλοσοφικής όπως μπαίνουν σε κάθε άλλον πανεπιστημιακό χώρο. Κανείς δεν μας ρώτησε «που πάτε κύριοι, τι θέλετε, ποιον ψάχνετε». Όλες οι πύλες ανοικτές, όποιος ήθελε έμπαινε σαν ξέφραγο αμπέλι, όπου ήθελε πήγαινε, αίθουσες καθηγητών, σε αμφιθέατρα, σε κυλικεία, οπουδήποτε χωρίς κανείς να τον ενοχλήσει. Αν π.χ. ένας… Τζιχαντιστής ή ένας Έλληνας τρομοκράτης έπαιρνε μια βόμβα και τιναζόταν στον αέρα μαζί με μερικές εκατοντάδες νέους, δεν θα υπήρχε κανείς να τον εμποδίσει.
Αν ένας κοινός κλέφτης έμπαινε και ρήμαζε ό,τι ήθελε κανείς δεν θα τον ρωτούσε «τι κάνεις εδώ βρε άνθρωπέ μου».
Και όλα αυτά σε μια περιοχή πυκνοκατοικημένη όπως του Ζωγράφου όπου η Πανεπιστημιούπολη είναι τεράστια αλλά ανασφαλής, βρόμικη, ένα μάτσο χάλια.
Κι έρχονται και οι εικόνες ντροπής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ναρκομανείς κάνουν ένεση και παίρνουν τη δόση τους μπροστά στα μάτια φοιτητών. Η διακίνηση είναι σύνηθες φαινόμενο, άνθρωποι άσχετοι κυκλοφορούν οπλισμένοι χωρίς κανείς να τους ενοχλεί. Νέοι γράφουν στους τοίχους, βρομίζουν το χώρο, κάνουν ό,τι τους γουστάρει και παραδίπλα διαρρήκτες κλέβουν ό,τι θέλουν αλλά στα ελληνικά Πανεπιστήμια απλά ισχύει… το άσυλο.
Παιδιά 18 ετών έδωσαν Πανελλαδικές πριν μερικές ημέρες για να περάσουν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με όνειρα πολλοί για να πάνε σε Σχολές και να διεκδικήσουν τη ζωή τους. Τον Σεπτέμβριο θα πάνε και θα καταλάβουν τι σημαίνει ελληνικό Πανεπιστήμιο. Οι φοιτητικές παρατάξεις θα τους γράψουν δίνοντάς τους και δωράκι κανένα λάπτοπ ή εκδρομές. Θα τους υποσχεθούν και δωρεάν σημειώσεις χωρίς να πατάνε στα μαθήματα γιατί η παρουσία δεν είναι υποχρεωτική, με αντάλλαγμα να τους ψηφίσουν. Οι παρατάξεις με τη σειρά τους ελέγχουν τις πρυτανικές αρχές, γίνεται μια άθλια συναλλαγή και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Και οι νέοι φοιτητές μέχρι τα Χριστούγεννα μαθαίνουν τι είναι ελληνικό πανεπιστήμιο. Βρομιά, γκράφιτι παντού, αφίσες κολλημένες παντού, μαθήματα όποτε γουστάρει ο καθένας, συναλλαγή για το βαθμό, ναρκωτικά, παραβατικότητα, αναρχικοί, πανεπιστήμια μπάτε σκύλοι αλέστε.
Όποιος πάει να δει τι γίνεται στο χειρότερο πανεπιστήμιο ξένης χώρας καταλαβαίνει πόσο χαμηλά έχει πέσει η κοιτίδα του πολιτισμού, των γραμμάτων, της φιλοσοφίας. Σε οποιοδήποτε ξένο πανεπιστήμιο οι κανόνες είναι απαράβατοι. Δεν μπαίνει ο κάθε άσχετος μέσα, γίνεται έλεγχος, υπάρχουν ηλεκτρονικές μπάρες και κάρτες, η παρουσία στα μαθήματα είναι υποχρεωτική, ο άθλιος συνδικαλισμός δεν έχει διαβρώσει την Παιδεία, δεν γίνονται βρόμικες συναλλαγές.
Και πηγαίνει εκεί ο ίδιος Έλληνας νεολαίος που στα δικά μας πανεπιστήμια είναι αναρχικός, βρόμικος, αγενής, ασεβής προς την κρατική περιουσία. Πηγαίνει να σπουδάσει σε ένα ξένο πανεπιστήμιο και τηρεί τους κανόνες κατά γράμμα. Εκεί δεν έχει πρώτη και δεύτερη ευκαιρία, εκεί υπάρχουν κανονισμοί, ασφάλεια, σοβαρότητα, σεβασμός. Εκεί δεν υπάρχει άσυλο που εμποδίζει την αστυνομία να μπει και να μαζέψει τον κάθε άσχετο που παραβαίνει όλο τον Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας.
Είναι το ίδιο Ελληνόπουλο που εδώ διαλύει τα πάντα κι εκεί είναι τύπος και υπογραμμός. Άρα δύο τινά ισχύουν. Σε μια χώρα χύμα, σε μια Ελλάδα που είναι βαθιά διαβρωμένη κι έχει διαλυμένη ανώτατη εκπαίδευση και ο νέος θα γίνει μέρος αυτής της αθλιότητας. Όταν όμως βρεθεί σε ένα περιβάλλον σωστό, με νόμους και κανόνες και κυρίως με τον προσήκοντα σεβασμό, μεταμορφώνεται σε άλλον άνθρωπο.
Συμπέρασμα: Η κοινωνική και αξιακή κρίση είναι κυρίως αποτέλεσμα της διάλυσης της Παιδείας στην Ελλάδα. Όσο έχουμε τέτοια Πανεπιστήμια τόσο θα βγαίνουν ημιμαθείς, αγενείς, εγωκεντρικοί και αυτοκαταστροφικοί νεοέλληνες. Και τόσο η πατρίδα μας θα μένει πίσω, ακόμη και από χώρες όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Ρουμανία κ.λπ. που έχουν πανεπιστήμια κοσμήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου