Τι είναι αυτό που λέμε Αποστολική Διαδοχή;

«δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,19)

Αυτή η ολιγόλογη και παράξενη συγχρόνως πρόσκληση του Κυρίου μας στους πρώτους μαθητές Του, Ανδρέα και Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, έχει, αγαπητοί αδελφοί, για μας εξαιρετική σημασία. Διότι από εκείνη την ευλογημένη στιγμή και από αυτούς τους τρισευλογημένους ανθρώπους αρχίζει να σχηματίζεται η χρυσή εκείνη αλυσίδα, που ονομάζεται Αποστολική διαδοχή. Σήμερα βλέπομε τον Ιησού Χριστό να εκλέγει τους πρώτους Αποστόλους Του, οι οποίοι όσο καιρό η Θεία Πρόνοια θα τους άφηνε επάνω στη γή θα συνέχιζαν το κοσμοσωτήριο έργο Του. Θα κήρυτταν το Ευαγγέλιό Του, θα εποίμαιναν την ποίμνη Του, θα χειροτονούσαν διακόνους, πρεσβυτέρους και επισκόπους και θα έκτιζαν επάνω στον ακρογωνιαίο λίθο της πίστεως στο Πανάγιο Όνομα Του την Εκκλησία. Αυτοί οι πρώην ταπεινοί και άσημοι ψαράδες θα διαδραμάτιζαν ένα ρόλο στον κόσμο απείρως ανώτερο από αυτόν που είχαν όταν ζούσαν αμέριμνα στην πατρίδα τους ψαρεύοντας στη λίμνη. Οι αγράμματοι(όχι αμόρφωτοι) αυτοί άνθρωποι, μετά την πρόσκληση του Ιησού Χριστού, την πρόσκληση «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», την πρόσκληση την γεμάτη μυστήριο και απορία, εξελίχθηκαν σε ηγέτες πνευματικούς παγκόσμιου βεληνεκούς. Έγιναν με τη Χάρη του Θεού θρησκευτικοί ταγοί και διδάσκαλοι πολλών συνανθρώπων των.

Αυτήν την αλήθεια της ιστορίας την προσπερνούν οι αιρετικοί των ημερών μας. Παίρνουν αυτήν την πρόσκληση του Κυρίου μας, που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, τελείως επιπόλαια, νομίζοντας μάλιστα αφελώς ότι απευθύνεται στον καθένα. Γι’ αυτό και κάθε Κυριακή θα ξεκινήσουν από τα σπίτια τους κουβαλώντας ένα σωρό βιβλία και περιοδικά για να επισκεφθούν συνανθρώπους τους και έτσι να γίνουν και οι ίδιοι, όπως οι άγιοι Απόστολοι, «αλιείς ανθρώπων».

Μέ αυτό το πνεύμα της θρησκευτικής αφέλειας ο κόσμος των Προτεσταντών απέρριψε τον θεσμό της Ιερωσύνης, αφού προηγουμένως απέρριψε ασυλλόγιστα την λεγομένη Αποστολική διαδοχή. Έκοψε την χρυσή αλυσίδα της, η οποία αποτελεί κριτήριο απαραίτητο της γνησιότητας της Εκκλησίας. Αλλά τι εννοούμε ακριβώς όταν μιλούμε για Αποστολική διαδοχή και γιατί έχει τόση σημασία για την γνησιότητα μιάς Εκκλησίας;

Όπως είπαμε προηγουμένως οι άγιοι Απόστολοι το χάρισμα το ατίμητο που απέκτησαν από τον Ιησού Χριστό να είναι αλιείς ανθρώπων διδάσκοντας ανόθευτο το Ευαγγέλιό Του και ποιμαίνοντας τους χριστιανούς δεν το κράτησαν για τον εαυτό τους. Εξάλλου σε λίγα χρόνια θα έκλεινε ο βιολογικός τους κύκλος. Θα απέθνησκαν, αφού ήσαν άνθρωποι. Γι’ αυτό, για να συνεχισθεί το έργο τους και κατ’ ουσίαν η παρουσία και δράση της Εκκλησίας επάνω στη γή, μετέδωσαν το χάρισμά τους και σε άλλους εκλεκτούς χριστιανούς, τους διαδόχους των στο κήρυγμα και την διαποίμανση των χριστιανών. Έτσι οι άγιοι Απόστολοι αρχικά εξέλεξαν τους επτά διακόνους στα Ιεροσόλυμα και «επέθηκαν αυτοίς τάς χείρας» (Πράξ.6,6). Κατόπιν εχειροτόνησαν πρεσβυτέρους (Πράξ. 14,23) και επισκόπους. Στους πρώτους επισκόπους, τους χειροτονημένους από τα άγια των Αποστόλων χέρια δεν ανήκαν ο Τιμόθεος, επίσκοπος Εφέσου και ο Τίτος επίσκοπος Κρήτης; Άς προσέξουμε τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή του επίσκοπο Τιμόθεο: «μή αμέλει του εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοί διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου» (Α΄Τίμ. 4,14).

Δυστυχώς όσα μας γράφει η Καινή Διαθήκη επί αυτού του θέματος τα αγνόησαν παντελώς παλαιότεροι και νεότεροι αιρετικοί. Για τους Προτεστάντες και για τους χιλιαστές οι χειροτονίες διακόνων, πρεσβυτέρων και επισκόπων ελάχιστη σημασία έχουν. Γι’ αυτούς όλους, οι οποίοι ασεβέστατα κατήργησαν την Ιερωσύνη και τα Μυστήρια κλείνοντας τη βρύση της Θείας Χάριτος, μία Ιερωσύνη υπάρχει. Η λεγομένη γενική Ιερωσύνη που έχουν όλοι οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Για μας όμως τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που φυλάξαμε ως κόρη οφθαλμού την αγία μας Παράδοση, αυτά όλα τα περί χειροτονιών εκ μέρους των αγίων Αποστόλων έχουν μέγιστη σημασία και πνευματική αξία. Διότι οι διάδοχοι των αγίων Αποστόλων επίσκοποι, κατόπιν οι διάδοχοί τους επίσκοποι και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι επίσκοποι στη σειρά μέχρι σήμερα συνιστούν αυτό που λέμε Αποστολική διαδοχή. Όπου υπάρχει η χρυσή αυτή αλυσίδα μέσα στην ιστορία εκεί υπάρχει αληθινή Εκκλησία. Λείπει η Αποστολική διαδοχή, λείπει και η αληθινή Εκκλησία. Επομένως πως να ονομάσουμε Εκκλησία τους Προτεστάντες ή και τους Ρωμαιοκαθολικούς με κάποια έννοια, αφού έσπασαν, διέλυσαν τη χρυσή αυτή αλυσίδα αλλοιώνοντας την καθαρή Ευαγγελική διδασκαλία με τις αιρετικές των προσμίξεις;

Στό σημείο αυτό χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι η Αποστολική διαδοχή περιλαμβάνει και την ακεραιότητα της πίστεως. Στη χρυσή αυτή αλυσίδα των επισκόπων, που έχει σαν πρώτο κρίκο έναν Απόστολο, είναι σφιχτά δεμένη και η αλήθεια του Ευαγγελίου. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι χριστιανοί ουδέποτε προσέθεταν στην χρυσή αλυσίδα της Αποστολικής διαδοχής επίσκοπο, ο οποίος έπεσε στα δίχτυα της αιρέσεως και απαρνήθηκε την Ορθοδοξία. Με αυτήν την έννοια και οι Ρωμαιοκαθολικοί ακόμη και αν ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία τους ξεκινά από κάποιον Απόστολο δεν μπορούν να μπούν στην κατηγορία των Εκκλησιών, που έχουν Αποστολική διαδοχή. Διότι προσέθεσαν στα δόγματα της πίστεως και δόγματα, τα οποία ουδέποτε πρέσβευε η αρχαία ενωμένη Εκκλησία των οκτώ πρώτων ευλογημένων αιώνων.

Αυτά ας έχομε κατά νούν, αγαπητοί αδελφοί, τιμώντας πάντοτε τους αγίους Αποστόλους και την χρυσή διαδοχή των. Αμήν

+Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/ 
http://synaxipalaiochoriou.blogspot.co.uk/2017/06/blog-post_18.html

ΣΧΟΛΙΟ:  Άς προσέξουμε τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή του επίσκοπο Τιμόθεο: «μή αμέλει του εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοί διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου» (Α΄Τίμ. 4,14).
Aς τό προσέξουμε. Διά προφητείας μετά επιθέσεως.

Σήμερα αυτό ακριβώς τό σημείο παραβλέπεται καί παραποιείται καί αντικαθίσταται αναγκαίως  από τήν εξουσία.

Αμέθυστος