«Αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ 8,26)
Κύριε, μόνον Εσύ γνωρίζεις τι χρειάζεται εις εμέ.
Καθοδήγησε την θέλησή μου, δίδαξέ με να προσεύχομαι• έλα Εσύ ο Ίδιος και προσεύχου εντός μου.
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. Αμήν
Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Συνομιλία με τον Νικόλαο Μοτοβίλωφ για τον σκοπό της χριστιανικής ζωής που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.
Ήταν Πέμπτη. Ο ουρανός ήταν γκρίζος. Το χιόνι σκέπαζε τη γη πάνω από δεκαπέντε εκατοστά και έπεφτε σαν μια πυκνή άσπρη σκόνη, όταν ο Πατήρ Σεραφείμ άρχισε τη συνομιλία μας μέσα στο ξέφωτο, κοντά στην “Κοντινή Μικρή Έρημο”, μπροστά στον ποταμό Σαρόβσκα, πάνω στην απόκρημνη πλαγιά του λόφου. Μ᾽ έβαλε να καθήσω πάνω στον κορμό ενός δένδρου, που μόλις είχε κόψει, και ο ίδιος κάθησε μπροστά μου οκλαδόν….
Εάν εμβαθύνουμε σωστά στις εντολές του Χριστού και τα παραγγέλματα των Αποστόλων, θα δούμε τότε πως με τη χριστιανική δραστηριότητά μας δεν θα πρέπει να επιδιώκουμε την αύξηση του αριθμού των καλών μας πράξεων -που δεν αποτελούν παρά τα μέσα για να φθάση κανείς στο σκοπό- αλλά το να αποκτήσουμε με αυτά τη μεγαλύτερη ωφέλεια, τα πλούσια δώρα του Αγίου Πνεύματος.
Θάθελα τόσο πολύ, φίλε του Θεού, να βρίσκατε και εσείς αυτή την αστείρευτη πηγή χάριτος και να αναρωτιόσαστε συνεχώς: “ Έχω το Άγιον Πνεύμα μαζί μου ή όχι; Αν το έχω, ας είναι ευλογητός ο Θεός!”
Αυτός που είναι μέσα στο Άγιον Πνεύμα είναι έτοιμος σε κάθε λεπτό να παρουσιασθή μπροστά στον Ανώτατο Κριτή, εφ᾽ όσον έχει λεχθή: “Θα σας κρίνω στην κατάσταση που θα σας βρω”. Αν αντιθέτως δεν έχη πιά κανείς την βεβαιότητα ότι βρίσκεται μέσα στο Άγιον Πνεύμα, πρέπει να ανακαλύψη την αιτία που Αυτό τον εγκατέλειψε και να το αναζητήση αδιάκοπα μέχρις ότου πάλι το ξαναβρή».
– Πάτερ μου, είπε ο Μοτοβίλωφ, μιλάτε πάντα για την απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σαν τον σκοπό της χριστιανικής ζωής. Πως όμως μπορώ να την αναγνωρίσω; Οι καλές πράξεις είναι ορατές. Πως όμως μπορεί να γίνη ορατό το Άγιο Πνεύμα; Πως μπορώ να ξέρω, αν Αυτό είναι μαζί μου η όχι;
– Στην εποχή που ζούμε, απάντησε ο στάρετς, φθάσαμε σε τέτοια χλιαρότητα στην πίστη και σε τέτοια έλλειψη ευαισθησίας ως προς την κοινωνίαν μας με τον Θεό, που έχουμε απομακρυνθή ολοκληρωτικά από την αληθινή χριστιανική ζωή. Διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής μας φαίνονται σήμερα παράξενα. παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος εμποδίσθηκε από το Άγιο Πνεύμα να κηρύξη τον λόγο στην Ασίαν, αλλά ότι το Πνεύμα τον συνώδευσε όταν πήγε στη Μακεδονία. Σε αρκετά χωρία της Αγίας Γραφής αναφέρονται εμφανίσεις του Θεού στον άνθρωπο. Σήμερα μερικοί λένε: «Είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι άνθρωποι μπορούν να δουν τον Θεό μ᾽ ένα τόσο συγκεκριμένο τρόπο;» Υπό το πρόσχημα της μορφώσεως, της επιστήμης, μπλεχτήκαμε σε ένα τέτοιο σκοτάδι αγνωσίας, που βρίσκομε αδιανόητα όλα αυτά για τα οποία οι παλαιοί είχαν μία γνώση αρκετά σαφή, ώστε να μπορούν να μιλούν αναμεταξύ τους για τις εκδηλώσεις του Θεού προς τους ανθρώπους σαν για πράγματα πασίγνωστα και καθόλου παράξενα..
Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής είδαν τον Θεό. Η στήλη της πύρινης νεφέλης -το Άγιο Πνεύμα- χρησίμευε για οδηγός στον Εβραϊκό λαό μέσα στην έρημο. Οι άνθρωποι έβλεπαν τον Θεό και το Πνεύμα του όχι σε όνειρο ή σε έκσταση – που είναι καρποί μιάς αρρωστημένης φαντασίας – αλλά στην πραγματικότητα. Έτσι απρόσεκτοι που γίναμε, αντιλαμβανόμαστε τα λόγια της Γραφής αλλοιώτικα απ᾽ ο,τι θάπρεπε. Και όλα αυτά, γιατί, αντί να αναζητούμε τη χάρη, την εμποδίζουμε από διανοητική υπεροψία να έλθη να κατοικήση στις ψυχές μας»…
Πως όμως να αναγνωρίση κανείς την διαφορά ανάμεσα στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την ενέργεια του άρχοντος του σκότους;
«Το Πνεύμα του Θεού, λέει ο στάρετς, επαναφέρει αδιάκοπα στην μνήμη μας τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γεμίζει τις καρδιές μας με χαρά και ειρήνη («Eν τούτω γιγνώσκετε το πνεύμα του Θεού• παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστί• και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ εστι• και τούτό εστι το του αντιχρίστου» (Α´ Ιωάν. δ´ 2 – 3). Ενώ το σατανικό πνεύμα, τα πονηρά, εργάζεται κατ᾽ αντίστροφη έννοια. Οι ενέργειές του επάνω μας είναι θορυβώδεις, μας παρακινούν προς την ανταρσία και μας κάνουν σκλάβους της σαρκικής αμαρτίας, της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας».
»Για να ολοκληρώση το έργον της Λυτρώσεως, ο Κύριός μας μετά την Ανάστασή του, «ενεφύσησε» στους Αποστόλους και τους ξανάδωσε την ίδια πνοή ζωής, που ο Αδάμ είχε χάσει – την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
»Πριν να ανεβή προς τον Πατέρα, ο Χριστός υποσχέθηκε ότι θα στείλη στον κόσμο το Άγιον Πνεύμα, ως Παράκλητο, που θα διδάξη την αλήθεια στους Αποστόλους και στους διαδόχους τους και θα τους υπενθύμιζε όλα αυτά που είχε πη, όταν ήταν εδώ κάτω στην γη.
»Ήλθε η Πεντηκοστή, και μαζί μ᾽ αυτήν η Εκκλησία.
Από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραίνωφ, «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ», εκδ. Τήνος, Αθήνα, μτφρ. Π. Κ. Σκουτέρη, Αθήναι 1982
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός των Αγαθών και Ζωής Χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. Πνεύμα Οδηγητικόν, οδήγει ημάς επί τρίβους δικαιοσύνης. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Διδακτικόν, κατάστησον ημάς διδακτούς Θεού. (Α’ Κορ. β’ 13).
Πνεύμα Αληθείας, αποκάλυπτε εις ημάς τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιωαν. ιδ’ 17).
Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).
Πνεύμα Φωτός, καταύγαζε τα σκότη της νυκτός της παρούσης ζωής.
Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς κα δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).
Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα . (Β’ Κορ.γ’ 17).
Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).
Και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος,
Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου