Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (7) - Georges Khodr

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Georges Khodr

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ 

Συνέχεια από Τρίτη, 22 Μαΐου 2018

Αυτή η σημαντική σχέση με τον Χριστό ισχύει και εκτός του Ισραήλ, καθώς τα άλλα έθνη έχουν τους δικούς τους τύπους της πραγματικότητας του Χριστού, είτε υπό μορφή προσώπων είτε διδασκαλίας (ΣτΜ: Εδώ ο σπερματικός αποκτά ένα σαβελλιανικό μοτίβο. Πρόκειται για παγκοσμιοποιημένο σαβελλιανισμό). Δεν έχει σημασία αν η εν λόγω θρησκεία ήταν ιστορικού χαρακτήρα ή όχι. Δεν έχει σημασία αν θεωρεί την πίστη της ασυμβίβαστη με το ευαγγέλιο (ΣτΜ: μέσα σε τρεις σειρές καταφέρνει να εκμηδενίσει όλο το ευαγγέλιο μιλώντας γι αυτό. Πολύ βαρύ το χαρμάνι στο Λίβανο). Ο Χριστός είναι κρυμμένος παντού στο μυστήριο της ταπεινότητας του. Κάθε ανάγνωση των θρησκειών είναι μια ανάγνωση του Χριστού. O Χριστός είναι που λαμβάνεται ως φως όταν η χάρη επισκέπτεται έναν Βραχμάνο, έναν Βουδιστή ή έναν Μωαμεθανό διαβάζοντας τις δικές του γραφές (ΣτΜ: Εδώ καταργεί πλέον και το ευαγγέλιο. Μια γλοιώδης ματαιότητα ερωτοτροπεί με την ψυχή μας. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΕΣΤH ΜΑΤΑΙΟΣ!!). Κάθε μάρτυρας της αλήθειας, κάθε άτομο που διώκεται για αυτό που πιστεύει ότι έχει δίκιο, πεθαίνει σε κοινωνία με τον Χριστό. Οι μυστικιστές των ισλαμικών χωρών με την μαρτυρία τους, τη μαρτυρική αγάπη, έζησαν την αυθεντική αγάπη του Ιωάννη (ΣτΜ: Ισχύει το του αμέθυστου: μας τα λέει πολύ χοντρά). Γιατί αν το δέντρο είναι γνωστό από τους καρπούς του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι φτωχοί και ταπεινοί λαοί που ζουν και επιθυμούν τον Θεό σε όλα τα έθνη, δέχονται ήδη την ειρήνη που δίνει ο Κύριος σε όλους όσους αγαπά (Λουκάς 2:14).

Αυτό το έργο της σωτηρίας έξω από το Ισραήλ  και για αυτούς που ζούνε "σύμφωνα με τη σάρκα" και έξω από την ιστορική Εκκλησία είναι το αποτέλεσμα της ανάστασης που γεμίζει τα πάντα με την πληρότητα του Χριστού. Ο ερχομός του Χριστού, στον οποίο «τα πάντα συγκρατούνται εις την ύπαρξη και κυβερνώνται από αυτόν» (Κο. 1:17) έχει οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα στην πραγματική της ύπαρξη και φέρνει πνευματικές ανανεώσεις, οικονομίες[1] που μπορούν να αναλάβουν τις ανθρώπινες ψυχές μέχρι να έρθει. Ο μεσολαβητικός ρόλος της Εκκλησίας παραμένει αμείωτος. Αλλά η ελευθερία του Θεού είναι τέτοια που μπορεί να εγείρει προφήτες έξω από τα κοινωνιολογικά όρια του Νέου Ισραήλ, ακριβώς όπως είχε εγείρει προφήτες εκτός των ορίων του Παλαιού Ισραήλ. Αλλά αυτές οι κλήσεις στην προφητεία και τη σοφία έξω από το ιερά όρια, έχουν έναν μυστικό δεσμό με τη δύναμη του Αναστημένου και σε καμία περίπτωση δεν έρχονται σε σύγκρουση με τη μοναδικότητα της οικονομίας του Χριστού. Η πληρότητα του Χριστού μπορεί να καλύπτεται στην ιστορία από την ανθρώπινη αμαρτία. Οι άνθρωποι μπορεί να αποτύχουν να δουν την Εκκλησία ως φορέα της εξουσίας και της δόξας του Κυρίου της. Αυτό που είναι ορατό είναι πολύ συχνά δύσκολο να αντιληφθούμε ότι είναι ένας δείκτης για τη Βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Θεός μπορεί, αν το επιθυμεί, να στείλει μάρτυρες σε όσους δεν κατάφεραν να δουν την εντυπωσιακή εκδήλωση του Χριστού στο πρόσωπο που έχουμε καταστήσει αιματηρό με τις αμαρτίες μας ή στον άραφο χιτώνα που έχουμε σχίσει με τις διαιρέσεις μας. Μέσω αυτών των μαρτύρων ο Θεός μπορεί να απελευθερώσει μια δύναμη πολύ μεγαλύτερη από αυτή που τα πρόσθετα βιβλικά μηνύματα περιμένουμε να μας δείξουν. Η αληθινή πληρότητα, όμως, ζει στη Δεύτερη Έλευση. Η οικονομία της σωτηρίας επιτυγχάνει την πλήρη πραγματικότητά της ως το Τέλος, ως η τελική έννοια όλων των πραγμάτων. Η οικονομία του Χριστού είναι ακατανόητη χωρίς την οικονομία του Πνεύματος.

Μετάφραση: Γεώργιος Η. Μπόρας

Σημειώσεις
1.  ΣτΜ: Γενικότερα θα λέγαμε ότι έχουμε μια μεταφορά της Οικονομίας του Κυρίου αρχικά, στην Οικονομία του Αγίου Πνεύματος. Εδώ ανοίγει ένας κύκλος που μας οδηγεί, πλέον ολοφάνερα στην Οικονομία του πνεύματος, όπου ως πνεύμα πλέον εννοείται το οποιοδήποτε πνεύμα, ουσιαστικά απόλυτα ξένο προς το Άγιο Πνεύμα, αλλά και περιέχον το Άγιο Πνεύμα. Τα  Άγιο Πνεύμα υφίσταται, με τη σειρά του, αυτήν την σατανική μείωση. Ο χωροχρόνος της δημιουργίας πληρούται από πλειάδα πνευμάτων. ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. Έτσι επιτυγχάνεται ένας εμπλουτισμός και μια προσπάθεια, για συνεύρεση των πολλών, είναι θεμιτή. Η πλειάδα των πνευμάτων συζητά στο ΠΣΕ. Και ο Khodr, σύμπασα και η οικουμενιστική διονυσιακή παρόλα, βλέπει παντού το ίδιο πνεύμα. Εν κατακλείδι οδηγούμαστε στις οικονομίες διαφόρων πνευμάτων. Είναι τα πνεύματα που θεμελιώνουν το Εγώ μας. Θα καταλήξουμε βεβαιότατα στην οικονομία του Εγώ που θα καταθέσει και τις δικές μας οικονομίες στα πόδια του κατ’ εξοχήν ανοικονόμητου. Είναι μια πορεία από την Οικονομία στην απύλωτη σπατάλη.