Δεχτήκαμε επιθέσεις αλλά μείναμε «όρθιοι» και επιστρέψαμε…

Ήταν αρχές αυτού του μήνα όταν άρχισε μια προσπάθεια υφαρπαγής αυτού του ιστολογίου μέσω «σπασίματος» των κωδικών. Θεωρήσαμε πως ήταν μια ακόμη από τις πολλές επιθέσεις που δέχτηκε το ιστολόγιό μας στη διάρκεια των 12 χρόνων της λειτουργίας του. Δυστυχώς, αυτές οι επιθέσεις συνεχίστηκαν με αυξανόμενη ένταση. Οι πιθανότητες άλωσής του αυξάνονταν κατακόρυφα αν και γινόταν συνεχείς αλλαγές των κωδικών πρόσβασης και ελέγχου του μέσω τρίτου σέρβερ που παρείχε υποστήριξη στον κώδικα του ιστολογίου. Η απόφαση για διακοπή της λειτουργίας παρείχε χρόνο για νέα ασφαλή αμυντική τακτική, αλλαγή του κώδικα και δοκιμή της λειτουργίας της νέας εμφάνισης του ιστολογίου.

Ευχαριστούμε πολύ όλους αυτούς που έστειλαν μηνύματα ανησυχίας και που ζητούσαν να συνεχιστεί η ενημέρωσή τους από εμάς. Ευχαριστούμε και όλους εκείνους που ανησύχησαν και έστειλαν τα δικά τους διαδικτυακά μηνύματα αγωνίας. Κυρίως, όμως, ευχαριστούμε εκείνους που μας επιτέθηκαν και μας «ανάγκασαν» να γίνουμε καλύτεροι. Και αυτό θα αποδειχθεί το επόμενο ιδιαίτερα κρίσιμο για την πατρίδα μας διάστημα.

Επιστρέψαμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να ενοχλούμε τους συστημικούς και τις καλοπληρωμένες (σε διάφορες θέσεις) παραφυάδες τους. Όσο και αν κάποιοι επιθυμούν την σιωπή μας, εμείς είμαστε εδώ, για να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να καταθέσουμε την αλήθεια και να βάλουμε το δικό μας (ψηφιακό) λιθαράκι σε έναν αγώνα που δεν δόθηκε ακόμη, που περιμένουν όσοι αγαπούν την Ελλάδα και πιστεύουν σε αξίες που πολεμούν αλλά και τρέμουν όλοι εκείνοι που προσπάθησαν το προηγούμενο διάστημα να μας σωπάσουν, αλλά κυρίως εκείνοι που ξεδιάντροπα επιχειρούν να διαγράψουν όλα τα στοιχεία που δημιούργησαν και κράτησαν στο πέρασμα της ιστορίας αυτή την μικρή και ταυτόχρονα τεράστια πατρίδα, την Ελλάδα.

Εμείς είμαστε εδώ για να παλέψουμε με τη «φωνή» μας για τις αξίες, τα ιδανικά και την πίστη μας και για να στείλουμε στον απόπατο της ιστορίας εκείνους που ζούνε από και στο σκοτάδι, που θέλουν να βάλουν στη ζωή μας. Και αν χαίρονται με όσα έχουν μέχρι σήμερα καταφέρει, είμαστε αναγκασμένοι να τους πούμε πως είναι ελεύθεροι να μας χτυπήσουν όσο θέλουν, όσο μπορούν και όσο αντέχουν για να αποφύγουν τη νομοτελειακή τους συνάντηση με τις δικές μας αξίες και την δική μας πίστη.

Ήρθαμε για να μείνουμε, μέχρι αυτοί να φύγουν τρέχοντας για να γλιτώσουν από την φωνή αυτού του λαού και την οργή του… Το μόνο που πρέπει να θυμούνται είναι το «φωνή λαού οργή Θεού»…
Δεχτήκαμε επιθέσεις αλλά μείναμε «όρθιοι»… γιατί εμείς δεν μάθαμε να προσκυνάμε ανθρώπους και χρήμα, παρά μόνο τον Θεό που πιστεύουμε…

ΥΓ: Και για να το πούμε και στη γλώσσα των «άσπονδων φίλων» μας… Γατάκια το τυρί τελείωσε. Ήρθε η ώρα να δείτε την «φάκα»… 

kostasxan