Ο λαϊκός αγιογράφος, καλλιτέχνης και Άγιος μαζί..
"Να ζωγραφίσεις μια Εκκλησία ή ένα κόνισμα μονάχα,είναι τέχνη ιερή,όχι τέχνη σαν τις άλλες.Ο χριστιανός ζωγράφος δεν ξεχωρίζει από τον καλόγερο,κι ας ζει μέσα στις πολιτείες, κι ας έχει πάρε -δώσε με τον κόσμο. Όπως γονατίζει ο καλόγερος και κάνει την προσευχή του στο Θεό,έτσι κι ο αγιογράφος καθιζει στο σκαμνί του και πιάνει τα κοντύλια του να ζωγραφίσει. Προσευχή είναι κι αυτουνού η δουλειά, μόνο που αντί να μουρμουρίζει τα λόγια του,τα ζωγραφίζει.Πρέπει λοιπόν να έχει αγνή καρδιά, γλώσσα αμολευτη από αισχρά ,και χέρια παστρικα .Πριν να πιάσει τις μπογιές χρέος έχει να ετοιμαστεί,να νηστεψει, να διαβάσει τα συναξαρια του Αγίου που θα στορισει και να μπει μέσα στη ζωή του και στα μαρτύρια του. Η ψυχή του πρέπει να είναι καθαρή σαν το κρύσταλλο, και τότε μόνο θα πέσει απάνω του η Θεία Χάρη και θα κατέβει απ το κοντυλι του η Αγία εικόνα.Δεν εχει εδώ να καυκηθει ο ζωγράφος με το έργο του,ούτε να βάλει μέσα σ αυτό πράματα ή φροντίδες από την ζωή του,όπως κάνουν άλλοι..Εδώ η εικόνα είναι χάρισμα του Θεού κι ο ζωγράφος είν ο αγωγός της πνοής Του. Για τούτο ο ζωγράφος δεν θα βάλει ποτέ τ'όνομά του στην εικόνα, ούτε θα διαλαλησει μια δόξα που δεν είναι δική του.Κι αν γίνει εξαίρεση από τούτο ,τ όνομα του θα τό'χει βάλει σε καμιά γωνία,όχι για τη δόξα του μέσα στον κόσμο παρά σα δέηση στα πόδια του Κυρίου..
Παντελή Πρεβελάκη "Το χρονικό μιας πολιτείας.
Στην εικόνα
Ανδρέα Ριτζου ,ο πρώτος χρονολογικά από τους μεγάλους κριτικούς ζωγράφους, Ενθρονη Παναγία.Πάτμος Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Τεχνοτροπία σύμφωνα με τη Βυζαντινή παράδοση.Ο μαρμαρινος θρόνος είναι η πρώτη ,δειλή ιταλική επίδραση.
"Να ζωγραφίσεις μια Εκκλησία ή ένα κόνισμα μονάχα,είναι τέχνη ιερή,όχι τέχνη σαν τις άλλες.Ο χριστιανός ζωγράφος δεν ξεχωρίζει από τον καλόγερο,κι ας ζει μέσα στις πολιτείες, κι ας έχει πάρε -δώσε με τον κόσμο. Όπως γονατίζει ο καλόγερος και κάνει την προσευχή του στο Θεό,έτσι κι ο αγιογράφος καθιζει στο σκαμνί του και πιάνει τα κοντύλια του να ζωγραφίσει. Προσευχή είναι κι αυτουνού η δουλειά, μόνο που αντί να μουρμουρίζει τα λόγια του,τα ζωγραφίζει.Πρέπει λοιπόν να έχει αγνή καρδιά, γλώσσα αμολευτη από αισχρά ,και χέρια παστρικα .Πριν να πιάσει τις μπογιές χρέος έχει να ετοιμαστεί,να νηστεψει, να διαβάσει τα συναξαρια του Αγίου που θα στορισει και να μπει μέσα στη ζωή του και στα μαρτύρια του. Η ψυχή του πρέπει να είναι καθαρή σαν το κρύσταλλο, και τότε μόνο θα πέσει απάνω του η Θεία Χάρη και θα κατέβει απ το κοντυλι του η Αγία εικόνα.Δεν εχει εδώ να καυκηθει ο ζωγράφος με το έργο του,ούτε να βάλει μέσα σ αυτό πράματα ή φροντίδες από την ζωή του,όπως κάνουν άλλοι..Εδώ η εικόνα είναι χάρισμα του Θεού κι ο ζωγράφος είν ο αγωγός της πνοής Του. Για τούτο ο ζωγράφος δεν θα βάλει ποτέ τ'όνομά του στην εικόνα, ούτε θα διαλαλησει μια δόξα που δεν είναι δική του.Κι αν γίνει εξαίρεση από τούτο ,τ όνομα του θα τό'χει βάλει σε καμιά γωνία,όχι για τη δόξα του μέσα στον κόσμο παρά σα δέηση στα πόδια του Κυρίου..
Παντελή Πρεβελάκη "Το χρονικό μιας πολιτείας.
Στην εικόνα
Ανδρέα Ριτζου ,ο πρώτος χρονολογικά από τους μεγάλους κριτικούς ζωγράφους, Ενθρονη Παναγία.Πάτμος Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Τεχνοτροπία σύμφωνα με τη Βυζαντινή παράδοση.Ο μαρμαρινος θρόνος είναι η πρώτη ,δειλή ιταλική επίδραση.
https://www.facebook.com/groups/94713830565/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου