Το Άγιο Πνεύμα στην Αμερική (9)

Συνέχεια από: Τρίτη 8 Μαίου 2018

Το Άγιο Πνεύμα στην Αμερική

Του Ernst Benz, 1970 Eugen Diederichs Verlag

Κεφάλαιο ΙΙI: Η πληρότης τού πνεύματος γ

Το δεύτερο φυλλάδιο του A. A. Allen ασχολείται με το θέμα: «Είναι οι εκδηλώσεις (εκφράσεις) του πνεύματος τής Πεντηκοστής σύμφωνες με την Γραφή;»

«Τι γίνεται όμως με τους Χριστιανούς που πανηγυρίζουν με δυνατές φωνές; Μπορεί να επιτρέπεται το δυνατό χειροκρότημα μέσα στην εκκλησία (τον ναό); Έχουν οι Χριστιανοί το δικαίωμα να χορεύουν; Επιτρέπει ο Θεός να πάθουν οι άνθρωποι τούς σπασμούς ή να μείνουν για πολύ ώρα στο έδαφος; Μπορεί να μιλήσει κανείς μια γλώσσα την οποία δεν έχει ποτέ διδαχθεί;

Μέσα από όλη την Βίβλο ο Θεός προειδοποιεί τον λαό Του: «Αινείτε τον Κύριο», «Κράξατε στον Θεό!», «κροτήσατε χείρας», «υμνήσατε τον Θεό στον ναό Του», «πάντοτε χαίρετε!», «Υμνήστε τον με χορό!», «υψώστε κραυγή χαράς προς τον Κύριο!». Αυτές οι υποδείξεις με τις οποίες ο Θεός μας ενθαρρύνει, αποτελούν μέρος της σύμφωνης με την Γραφή ιεροτελεστίας! Στο σημείο αυτό δεν μπορούμε να προσφέρουμε μια πλήρη διαπραγμάτευση του θέματος, με μια όμως σύντομη συμπερίληψη κάποιων σκέψεων, θα δειχθεί πως οι εκδηλώσεις αυτές, που βλέπουμε και ακούμε στις ιεροτελεστίες των Πεντηκοστιανών, είναι σύμφωνες με την Γραφή και ο Θεός τις προέβλεψε(προόρισε) για τις ιεροτελεστίες που κάνει ο λαός Του.

Αίνος

Ο λαός του Θεού, είτε πρόκειται για τους αγίους της Παλαιάς είτε της Καινής Διαθήκης, καλείται όπως “ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς· (Επιστολή Πέτρου Α' 2, 9-10)”....

Δυνατοί πανηγυρισμοί

“ΔΕΥΤΕ ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν” (Ψαλμός 94, 1)...

Χειροκρότημα

“ΠΑΝΤΑ τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρας, ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως” (Ψαλμός 46, 1)....

Ύψωση των χεριών

“ἐν ταῖς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χεῖρας ὑμῶν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον.” (Ψαλμός 133, 2)....

Χορός

Ο Σολομών μας διδάσκει πως για όλα υπάρχει ο καιρός, μεταξύ αυτών και “καὶ καιρὸς τοῦ ὀρχήσασθαι,” (Εκκλησιατής 3, 4)....

Χοροπήδημα

“χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε·” (Κατά Λουκάν 6, 23)....

Γέλιο

τότε ἐπλήσθη χαρᾶς τὸ στόμα ἡμῶν καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν ἀγαλλιάσεως. (Ψαλμός 125, 2: Τότε θα είναι το στόμα μας γεμάτο γέλιο, σύμφωνα με την γερμανική μετάφραση)

Κλάμα

ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς (Ψαλμός 41, 4)

Κοινή προσευχή

Τρεμούλιασμα και σπασμοί

ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν (Πράξεις 9, 6: ο Απόστολος έτρεμε στην ισχυρή παρουσία του Κυρίου, λέει η μετάφραση)

Πτώση στο έδαφος

Τρεμάμενα χείλη

ἐφυλαξάμην, καὶ ἐπτοήθη ἡ κοιλία μου ἀπὸ φωνῆς προσευχῆς χειλέων μου, καὶ εἰσῆλθε τρόμος εἰς τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ὑποκάτωθέν μου ἐταράχθη ἡ ἕξις μου. ἀναπαύσομαι ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως τοῦ ἀναβῆναι εἰς λαὸν παροικίας μου. (Αμβακούμ, 3, 16: Τα χείλη μου τρέμουν, η γερμανική μετάφραση που παραθέτει ο συγγραφέας)

Τρανς (Έκσταση)

“᾿Εγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰς ῾Ιερουσαλὴμ καὶ προσευχομένου μου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐν ἐκστάσει καὶ ἰδεῖν αὐτὸν λέγοντά μοι·” (Πράξεις, 22, 17)...

Γλωσσολαλιά

“σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· [ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· το παραλείπει] γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ” (Κατά Μάρκον 16, 17)...

Τον πεντηκοστιανικό Χριστιανισμό χαρακτηρίζει, όπως δείχνουν τα παραπάνω γραπτά, μια κάποια χαρά για την πληρότητα, και αντιθέτως, λείπει το στοιχείο τής ανησυχίας, τού φόβου, τής σκεπτικότητας, τής μικρότητας, που συνδέεται συχνά με ένα συγκεκριμένο τύπο Χριστιανισμού. Η πληρότητα τού Πνεύματος-δηλαδή η πληρότητα των δωρεών τού Πνεύματος, πληρότητα τής αγιότητας, πληρότητα τής άφεσης αμαρτιών, πληρότητα τής ίασης, πληρότητα τής χαράς, πληρότητας τού πανηγυρισμού (θορύβου) μέχρι και την πληρότητα του χορού και του σκιρτήματος. Εννοεί επίσης – και αυτό είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό ενός τμήματος του εν Αμερική πεντηκοστιανικού κινήματος – και την πληρότητα πλούτου, της επίγειας ευλογίας.

Αυτό εκπλήσσει και όταν το ακούμε έτσι, φαίνεται λες και μερικοί πεντηκοστιανοί κάνουν δουλειές με τον Θεό. Πράγματι, μερικές δηλώσεις πνευματικών αρχηγών του κινήματος ακούγονται έτσι. Αν ο Ernst Troeltsch και ο Max Weber γνώριζαν το πεντηκοστιανικό κίνημα, ίσως να άλλαζαν την θεωρία περί γέννησης του καπιταλισμού από τον Καλβινισμό, και να την συμπλήρωναν με την υπόδειξη στο πεντηκοστιανικό κίνημα. Θα αντιτάξει κανείς στο σημείο αυτό: οι Αμερικανοί σκέφτονται μόνο τα χρήματα, ακόμα και όταν μιλούν για το Άγιο Πνεύμα. Οι συσχετισμοί όμως δεν είναι τόσο απλοί, και δεν πρέπει να εκφραζόμαστε τόσο εύκολα με ειρωνεία. Σίγουρο είναι πως και οι Ευρωπαίοι εκκλησιαστικοί άνθρωποι σκέφτονται τα χρήματα. Απλώς δεν αφήνουν να φανεί. Οι Αμερικανοί είναι στο σημείο αυτό πιο ελεύθεροι, ρεαλιστικοί και ειλικρινείς, γιατί γνωρίζουν πως μια ενορία αξίζει τόσο όσο μπορεί να αποφέρει με την προσωπική πρωτοβουλία, δηλαδή με την εθελοντική θυσία, είτε μέσω εργασίας στην κοινότητα είτε μέσω χρηματικών ή άλλων δωρεών.

Στην πραγματικότητα, μέσα στον Χριστιανισμό δεν υπάρχει άλλο τόσο μικρό κίνημα, που να έχει μια τόσο μεγάλη ιεραποστολή σε όλο τον κόσμο και που να διαθέτει τέτοια τεράστια ποσά όπως το πεντηκοστιανικό κίνημα. Το κάθε μέλος του πεντηκοστιανικού κινήματος προσφέρει ασυνήθιστα μεγάλα ποσά για αυτή την τεράστια ιεραποστολική δραστηριότητα. Επειδή στις ΗΠΑ πολλά από τα μέλη ανήκουν στην κατώτερη μεσαία τάξη, και στις περιοχές ιεραποστολής (Νότιος Αμερική, Νότια Ιταλία, Αφρική, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ιαπωνία...) τα μέλη του κινήματος ανήκουν στις πιο φτωχές και παραμελημένες τάξεις, η οικονομική αυτή απόδοση είναι δυνατή μόνο μέσω της εξαιρετικής διάθεσης προς θυσία του κάθε μέλους. Η διάθεση αυτή προς θυσία είναι εθελοντική. Καμιά κρατική υπηρεσία (όπως στην Γερμανία) δεν παίρνει το 10% από τον φόρο εισοδήματος, ως εκκλησιαστικό φόρο, τον οποίο διαθέτει στην Εκκλησία. Η κάθε ενορία αποδίδει αναλόγως της διάθεσης προς θυσία των μελών της.

Η τοποθέτηση του κανονικού ανθρώπου προς τον φόρο-που σχετίζεται με την ανθρώπινη αυταρέσκεια και το προπατορικό αμάρτημα-είναι σε όλο τον κόσμο η ίδια. Κυριαρχεί η αποστροφή για την πληρωμή φόρων. Όταν η πληρωμή καθίσταται αναπόφευκτη υπό την απειλή σκληρών τιμωριών, τότε οι άνθρωποι προσπαθούν να πληρώσουν όσο το δυνατόν πιο λίγο φόρο και αυτό στην έσχατη ανάγκη. Η λογική αυτή του προπατορικού αμαρτήματος κυριαρχεί ακόμα και για τον εκκλησιαστικό φόρο.

Οι πεντηκοστιανικές κοινότητες ανατρέπουν την λογική αυτή. Ο Θεός δίνει πλουσιοπάροχα. Ο Θεός δίνει άφθονα καθώς έχει άφθονα. Προκάλεσε την αφθονία του Θεού δίνοντας, και αυτός θα σου δώσει εκατονταπλάσια και χιλιαπλάσια. Ο Θεός μισεί την φτώχεια, γι’ αυτό και εσύ να μην είσαι μίζερος. Το Άγιο Πνεύμα έχει την δική του κοινωνική ηθική, που διαφέρει από όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά συστήματα. Είναι η ηθική της αφθονίας, της μη μιζέριας, της εμπιστοσύνης στον αστείρευτο πλούτο του Θεού, η ηθική της άδειας τσέπης, που την άδειασε κανείς για τον Θεό και τον πλησίον, γιατί ξέρει πως ο Θεός θα την γεμίσει πάλι. Είναι μια ηθική της αφθονίας που δεν λογαριάζει και δεν αφήνει τίποτα για τον εαυτό της στην άκρη, αλλά έχει την εμπιστοσύνη πως: ο Θεός δεν φτωχαίνει!

Συνεχίζεται

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ. Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΚΑΘΕ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΩΡΑ. 
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ. ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ. Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΡΟΤΙ ΟΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΠΙΣΤΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. 
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΛΕΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΥΠΑΡΧΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΡΜΗΝΕΥΩ. ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ. ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΑΣ. 
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΜΙΜΗΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ. ΕΓΩ ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ. Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ.

Αμέθυστος