Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (*)
Το 2013, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Αμερική. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, ζήσαμε, φοβούμαι, το αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού, την αξιοθρήνητη, αναξιοπρεπή συνθηκολόγηση της κυβέρνησής του και την ποδοπάτηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. (1)
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2017, ως Πρωθυπουργός πλέον, ο Τσίπρας ξαναπήγε στην Αμερική. Αυτή τη φορά τα αποτελέσματα κινδυνεύουν να είναι ακόμα πιο τραγικά από την πρώτη, όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια αυτού του άρθρου.
Μετά από το «οικονομικό» μπαίνει τώρα σε εφαρμογή και το «γεωπολιτικό» μνημόνιο. Άλλωστε, όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, και η πραγματικότητα δυστυχώς το μόνο που κάνει είναι να μας επιβεβαιώνει επί οκτώ χρόνια, είναι ότι οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν είναι απλώς σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Είναι πολιτικές καταστροφής του ελληνικού λαού, της δημοκρατίας, του ελληνικού έθνους και αρπαγής του ελληνικού κράτους. Πολύ λογικά, η γεωπολιτική, η δημογραφία, η ψυχολογία και το ηθικό των Ελλήνων, ο πολιτισμός τους (βλ. π.χ. τους ουρανοξύστες στο Ελληνικό και τα Mall στην Ακαδημία του Πλάτωνα), έρχονται να συμπληρώσουν αυτό που άρχισε από την οικονομία και την κοινωνία.
Κι αν το οικονομικό Μνημόνιο οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικο-κοινωνικές καταστροφές και λεηλασίες, όχι μόνο στη δική μας ιστορία, αλλά στην ιστορία όλου του καπιταλισμού (σε ειρηνικές τουλάχιστο περιόδους) το γεωπολιτικό μνημόνιο μπορεί να οδηγήσει κατ΄ ελάχιστο σε σοβαρές απώλειες των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, κατά μέγιστο σε πόλεμο.
Μια πρώτη γεύση πήραμε στα Ίμια, στην Κύπρο και στη Μακεδονία. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που καλά-καλά δεν αναφέρονται πια από τα μέσα ενημέρωσης και δεν συζητούνται, παρά ελάχιστα και αν. Από την αποδοχή εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στον ‘Αραξο έως την συνειδητή καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων, από τη δημιουργία αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη, που προορίζεται να γίνει η Σούδα της Βόρειας Ελλάδας, εμπλέκοντάς μας, ως χώρα πρώτης γραμμής, σε τυχόν αυριανή πυρηνική σύρραξη, έως την θεαματική αναβάθμιση των αμερικανικών βάσεων στην Κρήτη και τη δημιουργία νέων στην Κάρπαθο.
Η Ελλάδα μετετράπη σε οικονομική αποικία της Γερμανίας και της ΕΕ (μαζί τους βέβαια, να μην το ξεχνάμε και η «Διεθνής του Χρήματος», οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες δηλαδή και το ΔΝΤ, εμμέσως δηλαδή οι ΗΠΑ).
Τώρα μεταβάλλεται, καλύτερα ολοκληρώνει τη μεταβολή της, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Το κεντρικό δόγμα αυτής της κυβέρνησης είναι «Όλα στις ΗΠΑ (και το Ισραήλ)». (Τα αυτά ισχύουν και για την Κύπρο).
Αν ήταν αυτό μια επιλογή πολιτικής θα μπαίναμε στον πειρασμό να τη συζητήσουμε. Αλλά δεν είναι παρά επιλογή υποταγής, άνευ ανταλλάγματος και πλήρης κινδύνων για τη χώρα, αλλά με αντάλλαγμα για τους πολιτικούς της. Τουλάχιστον έτσι νομίζουν, γιατί είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν καμιά δυσκολία να πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, όποιον χρησιμοποιήσουν, όταν ολοκληρώσει τη δουλειά για την οποία τον προορίζουν (2).
Αυτή η πολιτική της τυφλής υποταγής στους ξένους δοκιμάστηκε και στο παρελθόν και είναι υπεύθυνη όλων των εθνικών καταστροφών που σημειώθηκαν στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Γι’ αυτό και θεωρήσαμε σκόπιμο, στο τέλος αυτού του κειμένου, να υπενθυμίσουμε τις πιο μεγάλες καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα όταν οι πολιτικές δυνάμεις της ακολούθησαν τυφλά τους ξένους, όταν η χώρα δεν είχε δικό της μυαλό, δικές της επιδιώξεις, δικό της σχέδιο, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.
Τι θέλουν οι Αμερικανοί από την Ελλάδα και την Κύπρο
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση
- Να συνδράμει στην ταχεία μετατροπή της Κύπρου σε αποικία, όπερ και ήδη πράττει με την αποδοχή και τη συμμετοχή της στις διασκέψεις της Γενεύης και του Κραν Μοντανά. Οι διασκέψεις αυτές απέτυχαν μεν προς το παρόν να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, αυτό όμως έγινε μόνο και μόνο γιατί υπάρχει διαφωνία μεταξύ Αμερικανών, Ισραηλινών και Τούρκων ως προς τα δικαιώματα που θα διατηρήσει η Άγκυρα επί της μελλοντικής αποικίας.
Μπορεί σε αναγνώστες μη εξοικειωμένους με τις λεπτομέρειες του κυπριακού να φαίνεται ως υπερβολικός ο όρος αποικία που χρησιμοποιήσαμε, τους διαβεβαιώνουμε όμως ότι τον χρησιμοποιούμε κατ’ απόλυτη κυριολεξία. Το σχέδιο προβλέπει την εξίσωση πλειοψηφίας και μειοψηφίας που, εκτός από κατάργηση της δημοκρατίας, οδηγεί αναγκαστικά στην εισαγωγή ξένων δικαστών, αξιωματούχων, μεσολαβητών κλπ. που θα παίρνουν αναγκαστικά τις αποφάσεις. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί ο αφοπλισμός του νησιού και η υπαγωγή του στον έλεγχο διεθνούς αστυνομικής δύναμης. Όσο για την πενταμερή (παράνομη) διάσκεψη για το κυπριακό, επιβλήθηκε από την αμερικανίδα αν. Υπουργό Εξωτερικών Νούλαντ, έγινε δεκτή από Λευκωσία και Αθήνα και μονιμοποιήθηκε ως θεσμός με πρόταση του κ. Κοτζιά, προκειμένου να παρακαμφθεί η υποχρέωση τυχόν λύση του κυπριακού να τύχει της έγκρισης του κυπριακού λαού σε δημοψήφισμα (4).
Τυχόν εφαρμογή παρόμοιου σχεδίου, η αφαίρεση δηλαδή της κυριαρχίας στην Κύπρο και των «τίτλων ιδιοκτησίας» του νησιού από τον κυπριακό λαό (82% του οποίου είναι Ελληνοκύπριοι), οδηγεί με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε μια νέα, «Κυπριακή Καταστροφή» και στο τέλος της παρουσίας πολλών χιλιετηρίδων των Ελλήνων στην Κύπρο. Πιθανότατα θα αποτελέσει και χαριστική βολή στην ήδη παραπαίουσα Ελλάδα.
- Στα ελληνοτουρκικά, η πολιτική της Ουάσιγκτων είναι σχιζοφρενής (εδώ αντανακλάται ενδεχομένως και ο «εμφύλιος πόλεμος» που έχει ξεσπάσει στον πυρήνα της Αυτοκρατορίας, μεταξύ δυνάμεων τύπου Ομπάμα, Μακρόν, Μέρκελ και δυνάμεων τύπου Τραμπ και Νετανιάχου).
Σε περίπτωση που Αμερική και Ισραήλ τα βρουν με την Τουρκία, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει τμήμα του λογαριασμού, με μεγάλες παραχωρήσεις σε Αιγαίο και Θράκη. Προς αυτή την κατεύθυνση ήδη κινείται και προετοιμάζεται ο Νίκος Κοτζιάς, που ετάχθη ήδη υπέρ της παραπομπής των ελληνοτουρκικών «διαφορών» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που, αν γίνει, θα οδηγήσει πιθανότατα σε απώλεια ελληνικής κυριαρχίας σε ορισμένα νησιά ή βραχονησίδες. Διότι η Τουρκία διεκδικεί ελληνικά εδάφη και όχι η Ελλάδα. Είναι απίθανο μια διεθνής δικαστική απόφαση να δώσει δίκηο 100% στην Ελλάδα και, επιπλέον, είναι αδιανόητο να θέσει η Ελλάδα την εδαφική της ακεραιότητα στην κρίση διεθνούς δικαστηρίου.
Να σημειώσουμε ότι ο κ. Κοτζιάς επανέφερε ως συμβούλους του στο Υπουργείο όλο το τημ της εξωτερικής πολιτικής Σημίτη υπό τον κ. Ροζάκη. Στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, θυμίζουμε, χρωστάμε, μεταξύ άλλων, τη συμφωνία μη άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα Ίμια, την ακύρωση της προμήθειας ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 από την Κύπρο, την αναγνώριση μη νομίμων αλλά ζωτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία με τη συμφωνία της Μαδρίτης, την απαγωγή και παράδοση του ηγέτη των Κούρδων Οτσαλάν στην Τουρκία, το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο. Ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών υπήρξε σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη και διετέλεσε επικεφαλής της κύριας δεξαμενής σκέψης, του ΙΣΤΑΜΕ, του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, προτού γίνει Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε περίπτωση όμως που δεν τα βρουν, η Ελλάδα θα κληθεί να παίξει τον ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου» για να ανοίξει δεύτερο μέτωπο προς δυσμάς στον Ερντογάν. Από το 2011 επιχειρείται να στηθεί μηχανισμός πρόκλησης σύρραξης με την Τουρκία με προβοκάτσια (όπως η ανακήρυξη ΑΟΖ που δεν προσφέρει απολύτως κανένα πλεονέκτημα στην Ελλάδα, από πλευράς εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, μπορεί όμως να αποτελέσει καταλύτη κρίσης στις σχέσεις με την Τουρκία και ίσως είναι, λόγω ανοήτων δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών, μία από τις κύριες αιτίες αύξησης της τουρκικής επιθετικότητας τους τελευταίους μήνες. Διότι όταν έρχεται ο Βίτσας και όχι ο Καμμένος να μιλήσουν για ΑΟΖ, τότε η Τουρκία εκτιμά ότι είναι ο Τσίπρας που έχει προσχωρήσει στην υπέρ της ΑΟΖ άποψη, εν γνώσει του ότι δεν προσφέρει τίποτα εκτός από κινδύνους για την Ελλάδα. Μωραίνει όμως ο Κύριος ον βούλεται απωλέσει).
- Στα Βαλκάνια, η Ελλάδα καλείται να λύσει επειγόντως και όπως-όπως το πρόβλημα του ονόματος με τα Σκόπια ώστε η χώρα αυτή, κεντρικής σημασίας για τον έλεγχο των Βαλκανίων, να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και ολόκληρη η χερσόνησος να μετατραπεί σε μια ζώνη στενά ελεγχόμενων προτεκτοράτων, με σκοπό την περικύκλωση και ενδεχομένως και τον πόλεμο ακόμα κατά της Ρωσίας. Η Αθήνα καλείται επίσης να προχωρήσει στην επίλυση των διαφορών της με την Αλβανία (πιθανότατα εις βάρος της), ώστε να προχωρήσει και η διεύρυνση της ΕΕ στα Βαλκάνια, ως παραπλήρωμα της ΝΑΤΟϊκής διεύρυνσης, όπως άλλωστε έχει μέχρι τώρα λειτουργήσει πρακτικά. Και η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η διεύρυνση της ΕΕ με τους όρους που γίνεται είναι πολιτικές που στρέφονται ευθέως εναντίον ζωτικών ελληνικών συμφερόντων, αλλά και των συμφερόντων της Ευρώπης και της παγκόσμιας ειρήνης, χωρίς μάλιστα να προσφέρουν τίποτα καλό στους λαούς των υπό ένταξη χωρών.
- Το σύνολο του ελλαδικού και κυπριακού χώρου καλείται να γίνει μια προωθημένη βάση για τα εξαιρετικά επικίνδυνα, τυχοδιωκτικά πολεμικά σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και της Ρωσίας, αν χρειαστεί και κατά της Τουρκίας.
- Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να καταστρέψουν οριστικά τις σχέσεις τους με οποιοδήποτε εναλλακτικό πόλο του διεθνούς συστήματος, όπως ήδη πράττουν συστηματικά από το 1996 και μετά.
Οσάκις οι Έλληνες πολιτικοί χρειάστηκαν να υπερασπίσουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που κυρίως απειλήθηκαν από τους υποτιθέμενους «εταίρους και συμμάχους», αναγκάστηκαν να στραφούν σε άλλες κατευθύνσεις. Το έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ντε Γκωλ κι ο ανηψιός του με τον Πούτιν, τo ‘κανε ο Μακάριος με τους Σοβιετικούς, τους Άραβες και τους Αδέσμευτους, τo ‘kανε ο Ανδρέας Παπανδρέου και με τους Σοβιετικούς, και με την Πρωτοβουλία των Έξι και με τον Αραφάτ, με τους Κούρδους, με τους Αρμένιους και με τους Τριτοκοσμικούς, για να αναφέρουμε μερικούς μόνο.
Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας να εκδίδουν ανακοινώσεις διεκδικώντας το καθένα ποιο εκφράζει καλύτερα τη σκέψη του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα.
«Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη», διακήρυξε στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε ως Πρωθυπουργός στο αμερικανικό Time ο Ανδρέας Παπανδρέου περιγράφοντας την ανάγκη η Αθήνα να μπορεί να στηριχτεί κι αλλού, εκτός παραδοσιακών συμμάχων.
Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν τόσο απομονωμένη όσο σήμερα, έχοντας η ίδια καταστρέψει, με τρόπο συχνά αναξιοπρεπή και απάδοντα προς τους αγώνες, την αξιοπρέπεια και την παράδοση της χώρας μας, τις σχέσεις με τους Ρώσους, με τους Κούρδους, με τους Ιρανούς, με μεγάλο τμήμα των Αράβων. Όμως δεν είδαμε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να εκδίδουν έστω και μια ανακοίνωση βρε αδερφέ, όταν η Τουρκία απαγόρευσε στην ΕΝΙ να κάνει γεωτρήσεις, ή όταν οι δυνάμεις της εμβόλισαν ένα ελληνικό σκάφος, ή όταν έγινε η επίθεση κατά των κυπριακών τραπεζών. Τι χρειαζόμαστε άραγε τους φίλους αν εξαφανίζονται σε ώρα ανάγκης (αν δεν είναι και οι ίδιοι πίσω από τις επιθέσεις;)
Στη Ρωσία, τη Γαλλία και την Κίνα στηριζόμαστε μια ζωή για να υπερασπιστούμε την Κυπριακή Δημοκρατία όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά προπάντων από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία που την επιβουλεύονταν σε όλη της τη ζωή. Στους Άραβες και τους Ιρανούς τρέχαμε μια ζωή για να αποτελέσουν αυτοί ανάχωμα στην Τουρκία στην Ισλαμική Διάσκεψη. Στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων συνεισέφερε πολύ περισσότερο το όνομα της Ελλάδας, απ’ ότι το C4I που δεν δούλευε.
Με αυτά που κάνουμε, κάποια στιγμή θα τους χρειαστούμε και απλά δεν θα υπάρχουν.
Ακόμα και τον ίδιο τον ξάδερφο του Πρωθυπουργού, τον Γιώργο Τσίπρα, που είχε πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με την Ευρασιατική Ένωση και με το Ιράν, τον ξωπέταξαν πέρυσι χωρίς πολλές «τζιριτζάτζουλες» από το Υπουργείο Εξωτερικών. Ο κ. Τσίπρας το δέχτηκε αυτό.
Την επαύριο της δολοφονίας Λαμπράκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναρωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;». Αυτό, το κεντρικό ερώτημα όλης της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, αποκτά στις μέρες μας υπαρξιακή πλέον σημασία για τον ελληνικό λαό και για τα δύο κράτη του.
«Τελειώστε τους Έλληνες!»
Όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε ως απλές εκδηλώσεις μιας απεχθούς έστω και βλαπτικής για τους Έλληνες και τα εθνικά τους συμφέροντα, κλασικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής; Η απάντηση είναι όχι, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω. Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να είναι κανείς fun των θεωριών συνωμοσίας, αρκεί να διαθέτει κοινή λογική και απλή αριθμητική για να καταλάβει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τμήμα ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπεί στην αρπαγή του ελληνικού και του κυπριακού κράτους και, προοπτικά, σε μια «Ελλάδα και Κύπρο χωρίςΈλληνες».
‘Όχι μόνο η Ελλάδα, όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης πλην της Γαλλίας υπήρξαν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, προτεκτοράτα των ΗΠΑ, όπως σημειώνει και ο πολύς Μπρζεζίνσκι, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμπεριφορά όμως της ΕΕ και του ΔΝΤ (δηλαδή των ΗΠΑ) στην οικονομική πολιτική, τα σχέδια των ΗΠΑ σε ότι αφορά την εξωτερική και την αμυντική πολιτική πάνε πιο πέρα από τον συνήθη έλεγχο του Ηγεμόνα στα προτεκτοράτα του, είναι σχέδια καταστροφής του ελληνικού κράτους, ως ελληνικού και της ελληνικής δημοκρατίας, κοινωνικής και ηθικής εξασθένισης και δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού λαού. Το υπαινίχθηκε άλλωστε ο Τζωρτζ Φρίντμαν, του think tank Stratfor το 2010, όταν έγραψε ότι οι Ελληνες δεν κατάλαβαν ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν τους χρειαζόμαστε. (Κάτι που δεν είναι ακριβές. Τους χρειάζονται και τους παραχρειάζονται, μόνο όμως αν κινδυνεύσουν να τους χάσουν!)
Ας εξετάσουμε το παράδειγμα του Μνημονίου και των Δανειακών. ‘Όταν μια μέρα ρώτησα τον Ράιχενμπαχ, τον επικεφαλής του European Task Force, γιατί στην Πορτογαλία δεν είχαμε τα προβλήματα που είχαμε στην Ελλάδα, μου έδωσε μια απλούστατη και σαφέστατη απάντηση: «Στην Ελλάδα αφαιρέσαμε τρεις φορές παραπάνω ζήτηση απ’ ότι στην Πορτογαλία».
Δεν επρόκειτο περί λάθους, αλλιώς θα το είχαν διορθώσει. Επρόκειτο περί εγκλήματος. Η πορτογαλική εκδοχή του προγράμματος ήταν σκληρός νεοφιλελευθερισμός. Η ελληνική ήταν καταστροφή χώρας.
Ήταν πολύ φυσικό στην Γερμανία και στην ΕΕ, είτε μας αρέσει και συμφωνούμε, είτε όχι, να επιβάλλει ένα πρόγραμμα σκληρών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Αυτό που δεν ήταν φυσικό είναι να προκαλέσουν μια πτώση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 27%. Δεν ήταν καθόλου φυσικό η ΕΕ να λειώσει κυριολεκτικά, να τσακίσει ένα μέλος της!
‘Ένα τέτοιο ποσοστό πτώσης του ΑΕΠ είναι συγκρίσιμο με αυτό του Μεγάλου Κραχ του 1929 στις Ηνωμένες Πολιτείες και της μεγάλης οικονομικής κρίσης στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1929-33), που οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ. Υπερβαίνει ως ποσοστό τις απώλειες της Γαλλίας ή της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελλάδα γνώρισε περίπου μια δεκαετή ύφεση, που είναι απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία του καπιταλισμού παγκοσμίως, εδώ και τρεις αιώνες.
Και όλα αυτά έγιναν γιατί υποτίθεται ότι η Ελλάδα χρωστούσε πολλά, το δημόσιο χρέος της είχε φτάσει το 110% του ΑΕΠ. Τώρα, ως αποτέλεσμα του «προγράμματος βοήθειας» που της επιβλήθηκε, χρωστάει το 185% του ΑΕΠ της και έχει πολλαπλασιαστεί και το δημόσιο χρέος προς Έλληνες ιδιώτες και το ιδιωτικό χρέος. Οι ελληνικές τράπεζες, από τις οποίες όλα ξεκίνησαν, συνεχίζουν να είναι προβληματικές, μόνο που πλέον δεν είναι ελληνικές. Ολόκληρη σχεδόν η δημόσια και πλέον και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων λεηλατείται.
Εδώ λοιπόν αγγίζουμε τον πυρήνα του προβλήματος. Δεν είμαστε μπροστά σε μια απλή κρίση του συστήματος ή στην ακραία έστω εκδήλωση των αρνητικών του τάσεων. Είμαστε μπροστά στη μεταβολή του, στο πέρασμα από τον Νεοφιλελευθερισμό στον Καπιταλισμό της Καταστροφής, που ίσως θα τον περιγράφαμε καλύτερα ως μια μεταμοντέρνα, τεχνο-νέο Φεουδαρχία του Χρήματος. Μια Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία αναδεικνύεται και αυτή προκαλεί το διαρκές μακελειό στη Μέση Ανατολή (όπου περάσαμε από τον ιμπεριαλισμό της κατάκτησης στον ιμπεριαλισμό της… κατεδάφισης), αυτή οδηγεί στη σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία, αυτή απειλεί την Κορέα (και εμμέσως πλην σαφώς την Κίνα) με πυρηνικό πόλεμο!
Η Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης (του παγκόσμιου, διεθνοποιημένου Χρηματιστικού Κεφαλαίου και των εθνών που το ελέγχουν), είναι που πειραματίζεται εδώ. Γι’ αυτό αφού αφαίρεσε όλα σχεδόν τα στοιχεία κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική, αλλά και τα στοιχεία ιδιοκτησίας και εθνικής ισχύος, συνεχίζει το καταστροφικό της πείραμα επιχειρώντας τώρα να αποσπάσει τα στοιχεία του «σκληρού πυρήνα» της κρατικής κυριαρχίας, το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν κυριαρχία στην Κύπρο, στο Ανατολικό Αιγαίο, στη Βόρειο Ελλάδα, στην Κρήτη. Μιλάμε για ένα εξαιρετικά φιλόδοξο, ολοκληρωμένο πρόγραμμα καταστροφής ενός έθνους, όχι όμως με βομβαρδισμούς και εισβολές, αλλά με οικονομικά και με ιδεολογικά μέσα. Θέλουν να μας κάνουν να αυτοκτονήσουμε, να ζητήσουμε μόνοι μας να μας δώσουν την χαριστική βολή, όπως ο Κύριος Κ. στην κλασική Δίκη του Φραντς Κάφκα.
Το γεωπολιτικό είναι μόνο ένα από τα «μυστικά» μνημόνια. Τα άλλα αφορούν τη δημογραφία, τον πολιτισμό και την ψυχολογία μας. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Κυρίως όμως, αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο ελληνικός λαός, αποκτώντας συνείδηση του τι συμβαίνει και τι μπορεί να του συμβεί, να αναπτύξει εκείνα τα κοινωνικά και πολιτικά εργαλεία αποτελεσματικής αντίστασης, που λείπουν τόσο πολύ, ιδίως μετά την ολοκληρωτική ηθική προπάντων κατάρρευση της δήθεν «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό απέδειξαν ότι αν το ελληνικό δέντρο έχει σήμερα ξεραθεί, η ρίζα του, ο κορμός του, παραμένει ζωντανός. Αλλά δεν έχει τις ηγεσίες, τις οργανώσεις, τις ιδέες που του χρειάζονται για να οργανώσει τον αγώνα του και είναι ακόμα πολύ μακριά από το να έχει ξεπεράσει το συντριπτικό ηθικό και ψυχολογικό χτύπημα που δέχτηκε το 2015.
Αθήνα, 21.2.2017
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Μερικά παραδείγματα εθνικών καταστροφών λόγω Ξενοκρατίας
- Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας τον μετέτρεψαν σε εμφύλιο διχασμό, ενεργώντας για λογαριασμό των Γερμανών οι μεν, των Βρετανών οι δε,
- Καθ’ υπόδειξιν των Αγγλογάλλων η Αθήνα αρνήθηκε τα ανοίγματα του Λένιν και πήγαμε στην Ουκρανία να πολεμήσουμε τους Μπολσεβίκους και στον Σαγγάριο να εμποδίσουμε τον Κεμάλ να πάρει τη Μοσούλη. Σε αντάλλαγμα πήραμε την Μικρασιατική Καταστροφή,
- Το ΕΑΜ, η μεγαλύτερη, αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, αντιστασιακή οργάνωση σε όλη την Ευρώπη, που ήλεγχε πρακτικά την Ελλάδα στα τέλη του 1944, πήρε εντολή από τη Μόσχα (που είχε συμφωνήσει σχετικά με το Λονδίνο) να παραδώσει την εξουσία στους Άγγλους και το έπραξε, χωρίς να εξασφαλίσει τουλάχιστον ότι δεν θα οδηγούσε σε σφαγή τους οπαδούς του. Αφού υπέγραψε συμφωνία αφοπλισμού του το 1944, όταν ήταν παντοδύναμο, έκανε εμφύλιο το 1947, όταν ήταν μειοψηφική δύναμη και τον σταμάτησε μόνο του, πιθανώς κατόπιν εντολών πάλι, μετατρέποντας τον ανταρτικό στρατό του σε τακτικό και οδηγώντας τον σε σφαγή στον Γράμμο και στο Βίτσι. Σε μια σύσκεψη αργότερα, ο Ζαχαριάδης θα πει στους συντρόφους του, που τον εγκαλούσαν για την πολιτική του, ότι όλα τα έκανε για το συμφέρον της μεγάλης πατρίδας του σοσιαλισμού
- Οι Αμερικανοί κάλεσαν τον Σοφούλη το 1946 στην Ουάσιγκτων και του ‘δωσαν εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να οργανώσει την πλήρη εκκαθάριση της χώρας από τους κομμουνιστές, γεγονός που οδήγησε την Ελλάδα σε έναν από τους αγριότερους εμφύλιους πολέμους στην Ευρώπη, αφήνοντάς την όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά σμπαραλιασμένη, κάτι που πληρώνει μέχρι τα σήμερα.
- Πήγαμε στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Κορέα, να πολεμήσουμε τον κομμουνισμό και κάναμε στην Κύπρο ότι ήθελαν από μας να κάνουμε οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί. Σε αντάλλαγμα πήραμε το πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, καθ’ υπόδειξιν και με συνδρομή στον σχεδιασμό των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, τη δικτατορία του 1967 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
- Οι κυβερνήσεις Σημίτη και Παπανδρέου έκαναν ότι τους είπαν οι Ευρωπαίοι στην οικονομία να κάνουν και ως αποτέλεσμα η χώρα καταστράφηκε
- Κύπρος και Ελλάδα έβαλαν όλα τα αυγά τους στο καλάθι των Αμερικανών και των Ισραηλινών για να δουν τώρα αμφότερους να μην κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στις θάλασσες της Κύπρου και στα Ίμια.
Σημειώσεις
(1) Αντιμέτωπος, μετά το 2011, με ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, τι να κάνει με την Ελλάδα των Μνημονίων και των Δανειακών, εξαιτίας των οποίων ήρθε στην εξουσία υποσχόμενος να τα σκίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι Αν.Ελλ.) δεν ασχολήθηκαν με το πως θα το αντιμετωπίσουν. Πήγαν στον Θείο Σαμ από την Αμερική, πήγαν στους Σαχς, τους Σόρος, τους Πέρες και πήραν καθοδήγηση και ορμήνειες. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν την Ελλάδα εναντίον της Γερμανίας, την εμπόδισαν να κινηθεί προς τη Ρωσία και τελικά «αποσυναρμολόγησαν», χωρίς να σκάσει μύτη, τη δυνητική «βόμβα» της ελληνικής ριζοσπαστικής εξέγερσης. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ευχαρίστησε μάλιστα δημοσίως την αμερικανική κυβέρνηση για τη συνδρομή της στη συνθηκολόγηση. Ούτε να παραδοθούμε μόνοι μας δεν μπορούμε!
Η ελληνική υπόθεση είχε προδοθεί εξ αρχής. Μάχη δεν δόθηκε ποτέ. Ήδη από τις 25.2.15, ένα μήνα μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο Γιάνης Βαρουφάκης έστειλε ένα γράμμα στο Γιούρογκρουπ, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τη νομιμότητα του ελληνικού χρέους και των συμφωνιών που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στη διάρκεια της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης βγήκε και δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει ποτέ δάνειο από τη Ρωσία. Η Καθημερινή δημοσίευσε στις 15.9.2015 ένα τηλεγράφημα του Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτων, που δεν άφηνε καμμιά αμφιβολία για την έκταση και το βάθος της «καθοδήγησης» της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από τους Αμερικανούς.
Η «διαπραγμάτευση» είχε τελειώσει προτού καλά-αρχίσει. Τώρα ο Βίζερ δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πιο πιστός εφαρμοστής των Μνημονίων. Η χώρα λεηλατείται, οι συνταξιούχοι της ρίχνονται στην αθλιότητα, οι νέοι εκπατρίζονται ή ψάχνουν για δουλειές σκλάβου, χωρίς κανένα δικαίωμα, των 300 ή 400 ευρώ, κατάσχονται τα σπίτια των ανθρώπων, για να εξυπηρετηθεί το «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος» (κατά το ΔΝΤ). Οι ελληνίδες μανάδες, οι πιο υπερπροστατευτικές σε όλη την Ευρώπη, που θέλουν τα αγόρια τους μια ζωή στο διπλανό διαμέρισμα, τώρα ονειρεύονται να τα δουν να σταδιοδρομούν στη Μαύρη Αφρική, την Αυστραλία, τα Εμιράτα ακόμα, όπου τέλος πάντως θα μπορέσουνε να βρούνε μια δουλειά.
Με σκοτωμένη την ελπίδα του, ο ελληνικός λαός βαδίζει και παραμιλά. Οι αριστεροί που αγωνίστηκαν, που πίστεψαν στην ιδεολογία τους, σκύβουν το κεφάλι και προτιμάνε να μη λένε τίποτα για μια τέτοια ντροπή που ποτέ δεν μπορούσαν στη ζωή τους να φανταστούν.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της επίσκεψης Τρίπρα στην Ουάσιγκτων το 2013. Ο Τσίπρας ξαναπήγε όμως το 2017. Και τα αποτελέσματα αυτής της επίσκεψης, αν δεν τα σταματήσει ο ελληνικός λαός, θα είναι ακόμα χειρότερα, κινδυνεύουν να είναι απολύτως τραγικά, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ έκανε στον κ. Τσίπρα την (αμφίβολη) τιμή να δώσει μαζί του συνέντευξη στο προαύλιο του Λευκού Οίκου. Τέτοια μεταχείριση δεν είχαν ποτέ επιφυλάξει οι Αμερικανοί σε άλλο Πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Γιατί άραγε ο περισσότερο ακροδεξιός, παρανοϊκός, πολεμοχαρής και φιλοϊσραηλινός πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών συμπάθησε ξαφνικά τον αρχηγό της ελληνικής «Ριζοσπαστικής Αριστεράς»; Τι του προσέφερε απλόχερα ο Έλληνες Πρωθυπουργός για να αξίζει μια τέτοια μεταχείριση;
(2) Την απόδειξη μας την ξαναπροσκόμισαν με τη συνδρομή του FBI στη θρυλούμενη υπόθεση διαφθοράς της Νοβάρτις, ανεξαρτήτως του κατά πόσον οι κατηγορίες ευσταθούν ή όχι. Η Ουάσιγκτων δεν δίστασε ούτε μια στιγμή να «δώσει» φιλοαμερικανούς πολιτικούς, προφανώς για να εξυπηρετήσει δικές της σκοπιμότητες που εκτιμά ως υπέρτερες και πιθανώς σχετίζονται με το μακεδονικό. Το να θεωρήσει κανείς ότι αυτά γίνονται μόνο από διάθεση συνδρομής στις έρευνες των ελληνικών δικαστικών αρχών πρέπει να θεωρηθεί εξαιρετικά αφελές.
(3) Την περιγραφή της επιδιωκόμενης λύσης στο κυπριακό την κάνει με μεγάλη σαφήνεια ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη συνέντευξη που έδωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων DPA τον Ιανουάριο 2017. Στο βιβλίο μας «Η Κύπρος στο Στόχαστρο» (εκδ. Ινφογνώμων) δημοσιεύουμε και μια γνωμοδότηση του κορυφαίου ‘Ελληνα συνταγματολόγου Γιώργου Κασιμάτη για τον παράνομο χαρακτήρα της Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό.
(*) Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nexus του Μαρτίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου