Γιατί η πολιτική τάξη μας πρέπει να «διαβάσει» στοιχειωδώς τον νέο ορίζοντα
Από τονΜανώλη Κοττάκη
Η Eλλάς κάνει σχέδια για την έξοδό της στις αγορές με δίχτυ ή χωρίς μετά τη λήξη του προγράμματος και άριστα πράττει. Πρέπει όμως να συνυπολογίσει και κάτι ακόμη: Τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας και τις πιέσεις που θα δέχονται εφεξής τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων όχι επειδή τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι κατ' ανάγκην άσχημα, αλλά λόγω πολλών εξωγενών παραγόντων. Το να κοιτάξουμε μέχρι τη Ρώμη ή μέχρι το Λονδίνο για να διαπιστώσουμε ότι η ευρωπαϊκή οικονομία και το ευρώ θα γνωρίσουν πρόσκαιρη ή μόνιμη αναστάτωση λόγων του Brexit ή των επιλογών της λαϊκίστικης ιταλικής κυβέρνησης στην οποία θα ρίξουν γέφυρες το Λονδίνο ή και η Μόσχα είναι το εύκολο.
Τυχόν αναζωπύρωση σεναρίων διάσπασης της ευρωζώνης, τα οποία πάντως δεν ευνοεί ο Γερμανός νέος υπουργός Οικονομικών, θα μπορούσαν υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις να εξελιχθούν έως και θετικά για τη θέση της πατρίδας στον σκληρό πυρήνα της Ενωσης, λόγω της γεωπολιτικής θέσης της. Το να κοιτάξουμε επίσης ανατολικότερα προς την Τουρκία, για την οποία άρχισαν δειλά δειλά να γράφονται σενάρια μελλοντικής χρεοκοπίας, επίσης είναι θεωρητικά εύκολο. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να υποτιμήσει τη λίρα μετά τις εκλογές. Ωστόσο η ανάλυσή μας και πάλι θα είναι ελλιπής.
Κορυφαίος οικονομικός παράγων, ο οποίος επισκέφθηκε προσφάτως τις ΗΠΑ και πήρε μια γεύση των επερχομένων, γύρισε στην Αθήνα με την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στις απαρχές ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Εμπορικού πολέμου στην πρώτη φάση του, ο οποίος θα εξελιχθεί σε πόλεμο νομισμάτων. Πόλεμο μεταξύ δολαρίου και ευρώ, πόλεμο μεταξύ δολαρίου και γουάν. Και σε μακροπρόθεσμη βάση ίσως -εκτιμά ο κορυφαίος παράγων- να οδηγηθούμε και σε υποτίμηση του ευρώ. Γιατί; Διότι από τη στιγμή που θα κλιμακωθεί ο εμπορικός πόλεμος μέσω της επιβολής των δασμών και οδηγηθούμε σε έναν καπιταλισμό διαφορετικό από εκείνον που γνωρίσαμε μέχρι τώρα, το επόμενο βήμα των κρατών για να κρατήσουν το εμπόριό τους ανταγωνιστικό αλλά και το νόμισμά τους αποθετικό είναι να διαγωνιστούν στις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των νομισμάτων τους.
Σε αυτήν τη σκληρή κούρσα το μεγάλο έπαθλο είναι ποιο από τα δύο νομίσματα, το δολάριο ή το ευρώ, θα κερδίσει ή θα χάσει την αξία του ως αποθετικό. Ποιο νόμισμα θα θεωρείται στο μέλλον ασφαλές καταφύγιο για τους επενδυτές. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, που ήταν ο αρχιτέκτων της συμφωνίας για το Παγκόσμιο Εμπόριο, είναι σήμερα ο επισπεύδων για τη διάλυσή της, δείχνει ότι ο Τραμπ δεν θεωρεί σύμμαχό του την Ευρώπη. Δεν την αισθάνεται ως ενιαίο οικονομικό χώρο. Το αντίθετο. Σταδιακά γίνεται και πιο επιθετικός μαζί της. Για αρχή, στο πλαίσιο αυτού του εμπορικού πολέμου, που άρχισε με την καταδίωξη της Siemens, της BMW, της Volkswagen, της Novartis και των ελβετικών τραπεζών, ο πόλεμος κηρύσσεται με τους δασμούς και με τη μεταφορά έδρας επιχειρήσεων από τη Γερμανία στις ΗΠΑ! Η συνέχεια μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Αν θέλει λοιπόν η πολιτική μας τάξη να είναι σοβαρή, πρέπει να «διαβάσει» στοιχειωδώς τον νέο ορίζοντα. Η αύξηση της γεωπολιτικής σημασίας της χώρας και η πρόσδεσή της στο άρμα των ΗΠΑ επί Αριστεράς είναι σημαντικές. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα που πρέπει να δούμε όσοι επιβαίνουμε στο καρυδότσουφλο Ελλάς. Βαθύτερα.
Τυχόν αναζωπύρωση σεναρίων διάσπασης της ευρωζώνης, τα οποία πάντως δεν ευνοεί ο Γερμανός νέος υπουργός Οικονομικών, θα μπορούσαν υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις να εξελιχθούν έως και θετικά για τη θέση της πατρίδας στον σκληρό πυρήνα της Ενωσης, λόγω της γεωπολιτικής θέσης της. Το να κοιτάξουμε επίσης ανατολικότερα προς την Τουρκία, για την οποία άρχισαν δειλά δειλά να γράφονται σενάρια μελλοντικής χρεοκοπίας, επίσης είναι θεωρητικά εύκολο. Ο Ερντογάν ετοιμάζεται να υποτιμήσει τη λίρα μετά τις εκλογές. Ωστόσο η ανάλυσή μας και πάλι θα είναι ελλιπής.
Κορυφαίος οικονομικός παράγων, ο οποίος επισκέφθηκε προσφάτως τις ΗΠΑ και πήρε μια γεύση των επερχομένων, γύρισε στην Αθήνα με την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στις απαρχές ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Εμπορικού πολέμου στην πρώτη φάση του, ο οποίος θα εξελιχθεί σε πόλεμο νομισμάτων. Πόλεμο μεταξύ δολαρίου και ευρώ, πόλεμο μεταξύ δολαρίου και γουάν. Και σε μακροπρόθεσμη βάση ίσως -εκτιμά ο κορυφαίος παράγων- να οδηγηθούμε και σε υποτίμηση του ευρώ. Γιατί; Διότι από τη στιγμή που θα κλιμακωθεί ο εμπορικός πόλεμος μέσω της επιβολής των δασμών και οδηγηθούμε σε έναν καπιταλισμό διαφορετικό από εκείνον που γνωρίσαμε μέχρι τώρα, το επόμενο βήμα των κρατών για να κρατήσουν το εμπόριό τους ανταγωνιστικό αλλά και το νόμισμά τους αποθετικό είναι να διαγωνιστούν στις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των νομισμάτων τους.
Σε αυτήν τη σκληρή κούρσα το μεγάλο έπαθλο είναι ποιο από τα δύο νομίσματα, το δολάριο ή το ευρώ, θα κερδίσει ή θα χάσει την αξία του ως αποθετικό. Ποιο νόμισμα θα θεωρείται στο μέλλον ασφαλές καταφύγιο για τους επενδυτές. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, που ήταν ο αρχιτέκτων της συμφωνίας για το Παγκόσμιο Εμπόριο, είναι σήμερα ο επισπεύδων για τη διάλυσή της, δείχνει ότι ο Τραμπ δεν θεωρεί σύμμαχό του την Ευρώπη. Δεν την αισθάνεται ως ενιαίο οικονομικό χώρο. Το αντίθετο. Σταδιακά γίνεται και πιο επιθετικός μαζί της. Για αρχή, στο πλαίσιο αυτού του εμπορικού πολέμου, που άρχισε με την καταδίωξη της Siemens, της BMW, της Volkswagen, της Novartis και των ελβετικών τραπεζών, ο πόλεμος κηρύσσεται με τους δασμούς και με τη μεταφορά έδρας επιχειρήσεων από τη Γερμανία στις ΗΠΑ! Η συνέχεια μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Αν θέλει λοιπόν η πολιτική μας τάξη να είναι σοβαρή, πρέπει να «διαβάσει» στοιχειωδώς τον νέο ορίζοντα. Η αύξηση της γεωπολιτικής σημασίας της χώρας και η πρόσδεσή της στο άρμα των ΗΠΑ επί Αριστεράς είναι σημαντικές. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα που πρέπει να δούμε όσοι επιβαίνουμε στο καρυδότσουφλο Ελλάς. Βαθύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου