ΨΕΜΑΤΑ ΕΠΙ ΨΕΜΑΤΩΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Είναι ειλικρινά τραγικό να αναφέρεται ο πρωθυπουργός σε αντιστροφή του brain drain – με κριτήριο το ότι επέστρεψαν στη χώρα 1.000 Έλληνες, από τους 650.000 που έφυγαν. Είναι επίσης τραγικό να ισχυρίζεται πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει – όταν η Ελλάδα είχε τη 2η μεγαλύτερη ύφεση στην ΕΕ το 2020, ήταν πρώτη στην αύξηση του χρέους και δαπάνησε τα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το ΑΕΠ της, 17,5% κατά το ΔΝΤ, ακόμη και από τη Γερμανία. Δόθηκαν 42,7 δις € με δανεικά, τονίζουμε με δανεικά, για να επιτευχθεί μία ανάκαμψη το 2021 της τάξης των 12 δις € – γεγονός που θυμίζει μία επιχείρηση, η οποία δωρίζει στους πελάτες της 42,7 δις δανειζόμενη για να αγοράσουν τα προϊόντα της, επιτυγχάνοντας τζίρο 12 δις €. Δεν είναι παράλογο;

 . Βασίλης Βιλιάρδος

Κοινοβουλευτική Εργασία

Θα ξεκινήσουμε επαναλαμβάνοντας τις δύο βασικές προτάσεις μας, όσον αφορά γενικότερα τη Δικαιοσύνη, οι οποίες είναι οι εξής: 

(α) Η  θεσμοθέτηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, έτσι ώστε κάθε διάταξη νόμου που θα κηρύσσεται αντισυνταγματική, να είναι άκυρη και ανίσχυρη για όλους τους Πολίτες – από τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης ή από το χρόνο που ορίζεται με την απόφαση.

Είναι άλλωστε ξεκάθαρο πως το ισχύον σύστημα του διάχυτου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από απλούς δικαστές, αποδείχθηκε αναποτελεσματικό – αφού δεν μας προστάτευσε ούτε από αντισυνταγματικούς νόμους, ούτε από αντισυνταγματικά μνημόνια.

Ούτε βέβαια από επιζήμιες και ανιστόρητες διεθνείς συμφωνίες, όπως αυτή των Πρεσπών – ή από εκείνες για τη μειωμένη επήρεια των νησιών μας.

Είναι ντροπή για την Ελλάδα η μη ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου, επειδή η εγχώρια οικονομική και πολιτική ελίτ δεν θέλει να ελέγχεται από τους Πολίτες  – όταν ακόμη και η Τουρκία ή τα Σκόπια διαθέτουν.

(β) Η αλλαγή του νόμου περί Ισόβιας Κάθειρξης – με την έννοια πως η ισόβια κάθειρξη θα είναι κάθειρξη εφ’ όρου ζωής και όχι ορισμένων ετών. Εν προκειμένω, θεωρούμε πως η σημερινή βελτίωση εκ μέρους της κυβέρνησης δεν είναι αρκετή – αφού η ποινή παραμένει μη ισόβια.

Όσον αφορά τώρα το σχέδιο νόμου, θα αναφερθούμε μόνο στο άρθρο 36 που αντικαθιστά το 191 του ποινικού κώδικα – στη διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Κατά την άποψη μας, είναι ολοκληρωτικής έμπνευσης και οφείλει να αποσυρθεί – αφού δεν απαιτεί πλέον να γίνουν πράξεις ή να υπάρξουν παραλείψεις εκ μέρους των Πολιτών, εξ αιτίας κάποιας δήθεν ψευδούς είδησης.

Αρκείται μόνο στη διαπίστωση ότι, είναι ικανή αυτή η δήθεν ψευδής είδηση, απλά και μόνο να προκαλέσει ανησυχίες ή φόβο στους Πολίτες – να  κλονίσει την εμπιστοσύνη τους στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία.

Όσον αφορά το τελευταίο, τη δημόσια υγεία, πρόκειται για μία νέα προσθήκη – η οποία πηγάζει προφανώς από την κυβερνητική πολιτική, στο θέμα του κορωνοϊού.

Γενικότερα τώρα, θα τιμωρείται κάποιος απλά και μόνο επειδή εκφράστηκε, ακόμη και στο διαδίκτυο – χωρίς να απαιτείται να υπάρχει αποτέλεσμα.

Ποιος όμως θα το κρίνει; Ποιος θα αποφασίσει εάν η έκφραση ενός ανθρώπου είναι είδηση ή απλή σκέψη; Ποιος θα κρίνει ότι, αυτή η έκφραση ήταν απλά ικανή να προκαλέσει όλα τα ανωτέρω;

Εν προκειμένω, φαίνεται καθαρά πως τα κίνητρα της συγκεκριμένης τροποποίησης είναι πολιτικά – με την έννοια πως η κυβέρνηση δεν θέλει να αντιδράει κανένας στις επιλογές της.

Ειδικότερα, φαίνεται δυστυχώς στην πράξη πως όσες απόψεις δεν συμφωνούν με τις πολιτικές της κυβέρνησης, παρουσιάζονται ως ψευδείς και επικίνδυνες – παρά το ότι, τουλάχιστον στον επιστημονικό  τομέα που εξελίσσεται με την αμφισβήτηση, σπάνια συμφωνούν όλο.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν δεχθεί κανείς πως είναι ψευδής μία είδηση που εκφράζει κάποιος στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, γιατί να τιμωρείται ο ιδιοκτήτης τους; Γιατί να ευθύνεται για τις απόψεις ενός τρίτου, ακόμα και κάποιου που μπορεί να εμφανίστηκε για μία και μόνο φορά στο μέσο του;

Σωστά λοιπόν η εκπρόσωπος των δικηγορικών συλλόγων Ελλάδος, επισήμανε πως η διάταξη προσβάλει τη δημοκρατία και τις συνταγματικές έννοιες περί ελευθερίας του Τύπου – καθώς επίσης της έκφρασης γνώμης, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.

Επίσης ο εκπρόσωπος Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, όπως σχεδόν όλοι οι φορείς, ο οποίος ανέφερε πως οι όποιες εκσυγχρονιστικές ρυθμίσεις χάνονται στην πληθώρα διατάξεων που προκαλούν αντιδράσεις – χαρακτηρίζοντας το άρθρο 191 ως οπισθοδρομικό, ενώ τόνισε πως πρέπει να αποφευχθεί ο περιορισμός του δικαιώματος έκφρασης γνώμης και η θέσπιση μιας κρατικής μόνο αλήθειας.

Αυτό που μας έκανε πάντως μεγάλη εντύπωση είναι το ότι, δεν παρέχεται κόστος από το ΓΛΚ. Γιατί αλήθεια; Η μείωση της εγκληματικότητας, η αυστηροποίηση των ποινών, η μη ελαστικότητα στις άδειες και στις αποφυλακίσεις, δεν είναι θέμα κόστους;

Η μεγαλύτερη αστυνόμευση δεν αυξάνει το κόστος του προσωπικού και των περιπολιών; Η αυστηροποίηση των ποινών δεν αυξάνει το κόστος των φυλακών και του προσωπικού τους;

Πόσο μάλλον όταν οι φυλακές είναι ήδη κορεσμένες και πρέπει να κατασκευασθούν καινούργιες; Δεν είναι λογικό να αναφερόμαστε σε προχειρότητα, όταν διαπιστώνουμε τέτοιες κραυγαλέες παραλείψεις;    

Στην επικαιρότητα τώρα, θεωρούμε σωστό να αναφερθούμε στην τραγική κατάσταση της αγοράς εργασίας της χώρας μας – επειδή ακούγεται πως μία από τις δήθεν επιτυχίες της κυβέρνησης (χθες από τον πρωθυπουργό στην ομιλία στο κόμμα του), είναι η μείωση της ανεργίας στο 13,9% πρόσφατα.

Εν προκειμένω θα ξεκινήσουμε από το ότι, ο συγκεκριμένος δείκτης θα πρέπει να εξετάζεται σε συνδυασμό με το ποσοστό συμμετοχής του εργατικού δυναμικού στην απασχόληση – με έναν δείκτη δηλαδή που μετράει τον αριθμό των ατόμων που αναζητούν ενεργά εργασία, καθώς επίσης αυτών που απασχολούνται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ο δείκτης αυτός συμπεριλαμβάνει όλα τα άτομα σε ηλικία εργασίας – ενώ συγκρίνει  το ποσοστό αυτών που εργάζονται ή αναζητούν εργασία εκτός σπιτιού, με εκείνα που ούτε εργάζονται, ούτε αναζητούν εργασία εκτός σπιτιού.

Επειδή δε αφορά τα άτομα που ευρίσκονται μεν σε ηλικία εργασίας, αλλά έχουν εγκαταλείψει την αναζήτηση δουλειάς, ο παραπάνω δείκτης  είναι αρκετά πιο αξιόπιστος από το ποσοστό ανεργίας που υποτιμάει την πραγματική ανεργία – αφού δεν λαμβάνει υπ’ όψιν όλους αυτούς που έχουν παραιτηθεί ακούσια από την αναζήτηση θέσεων εργασίας.

Περαιτέρω, το ποσοστό συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό μπορεί να επηρεαστεί τόσο από βραχυπρόθεσμες, όσο και από μακροπρόθεσμες οικονομικές τάσεις – με σημαντικότερο όσον αφορά την τελευταία το ότι, η εκβιομηχάνιση μίας χώρας τείνει να αυξήσει τη συμμετοχή των εργαζομένων, ενώ η αποβιομηχάνιση, όπως διαπιστώνεται στην Ελλάδα, προκαλεί το ακριβώς αντίθετο. 

Η αιτία είναι πως η εκβιομηχάνιση δημιουργεί ευκαιρίες απασχόλησης και μάλιστα ποιοτικής που προσελκύουν τους ανθρώπους να εργασθούν – οπότε αυξάνεται ο δείκτης.

Βραχυπρόθεσμα τώρα, οι οικονομικοί κύκλοι και τα ποσοστά ανεργίας επηρεάζουν συνήθως το ποσοστό συμμετοχής – όπου, κατά τη διάρκεια μίας οικονομικής ύφεσης, όπως αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα από το 2010 με ελάχιστες αναλαμπές, το ποσοστό συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό μειώνεται συνεχώς.

Εύλογα βέβαια, αφού πολλοί εργαζόμενοι που χάνουν τις δουλειές τους αποθαρρύνονται – με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την αναζήτηση εργασίας.

Στην Ελλάδα τώρα, τον Αύγουστο του 2021 η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό ήταν μόλις 51,3%  έναντι 78,4% της Γερμανίας, για παράδειγμα – χωρίς να ξεχνάμε πως τουλάχιστον 650.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και υψηλού μορφωτικού επιπέδου, έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό την εποχή της κρίσης, παίρνοντας μαζί τους κόστος εκπαίδευσης άνω των 100 δις €, καθώς επίσης ένα ΑΕΠ της τάξης των 36 δις ετησίως.

Ακόμη χειρότερα, όσον αφορά το μερίδιο των ατόμων σε ηλικία πρώτης εργασίας, από 25 έως 54 ετών, στην Ελλάδα την περίοδο 2007 έως 2020 υποχώρησε περισσότερο από 10 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες, σύμφωνα με την IIF – με αποτέλεσμα να είναι η πρωταθλήτρια στον ευρωπαϊκό νότο.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών στην ίδια ηλικία που στην ουσία στηρίζει το δείκτη, χωρίς όμως να αντισταθμίσει τελικά τη μείωση του, τεκμηριώνει την κατάρρευση του – ένα τεράστιο πρόβλημα που αντί να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση μας, το κρύβει κάτω από το χαλί, όπως τόσα πολλά άλλα.

Κλείνοντας, είναι ειλικρινά τραγικό να αναφέρεται ο πρωθυπουργός σε αντιστροφή του brain drain – με κριτήριο το ότι επέστρεψαν στη χώρα 1.000 Έλληνες, από τους 650.000 που έφυγαν.

Είναι επίσης τραγικό να ισχυρίζεται πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει – όταν η Ελλάδα είχε τη 2η μεγαλύτερη ύφεση στην ΕΕ το 2020, ήταν πρώτη στην αύξηση του χρέους και δαπάνησε τα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το ΑΕΠ της, 17,5% κατά το ΔΝΤ, ακόμη και από τη Γερμανία.

Δόθηκαν 42,7 δις € με δανεικά, τονίζουμε με δανεικά, για να επιτευχθεί μία ανάκαμψη το 2021 της τάξης των 12 δις € – γεγονός που θυμίζει μία επιχείρηση, η οποία δωρίζει στους πελάτες της 42,7 δις δανειζόμενη για να αγοράσουν τα προϊόντα της, επιτυγχάνοντας τζίρο 12 δις €. Δεν είναι παράλογο;

Πώς είναι ικανοποιημένη με το έργο της η κυβέρνηση μίας χώρας με  δίδυμα ελλείμματα, με υπέρογκα δίδυμα χρέη, 387 δις € δημόσιο και 244 δις € κόκκινο ιδιωτικό, με το ΑΕΠ στα 164 δις από 240 δις στο παρελθόν, καθώς επίσης με εξωτερικό χρέος 525 δις $, αυξημένο κατά 125 δις $ μέσα σε τρία μόλις χρόνια; Δεν σημαίνει πως έχει χαθεί εντελώς η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της, παρά την εσωτερική υποτίμηση;

Δεν θα έπρεπε να ντρέπεται μία κυβέρνηση που δανείσθηκε 41 δις € μέσα σε δύο μόλις χρόνια, χρεώνοντας τη δική μας και τις επόμενες γενιές; Δεν προβληματίζεται από την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας, μετά την απαξίωση των λιγνιτικών μας αποθεμάτων, πετώντας στον αέρα 300 δις €;

Ούτε από την άνοδο των τιμών χονδρικής του ρεύματος, σχεδόν τριπλάσια από αυτήν της Πολωνίας; Ούτε από την ακρίβεια; Δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση πως επαναλαμβάνοντας το ίδιο πείραμα, όπως το 2004/09 που υπερχρέωσε ξανά την Ελλάδα, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο;

Θεωρεί πως ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, τα ψέματα και η ωραιοποίηση της θλιβερής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, είναι η σωστή πολιτική; Τα ίδια δεν έκανε με τη διαχείριση της πανδημίας, με αποτέλεσμα το σημερινό χάος; Ντροπή, ειλικρινά ντροπή!

Ψέματα επί ψεμάτων η κυβέρνηση – The Analyst