Για την Ματαιότητα του ημερολογιακου σχίσματος

Ο λόγος γύρω απο την Eυρωπαϊκή ενότητα δέν είναι καινούργιος. Η ιδέα μίας Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας κυκλοφορούσε στην Ευρώπη περισσότερο απο έναν αιώνα, τουλάχιστον απο όταν ο Saint-Simon και ο Augustin Thierry είχαν κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 1914 το εκπληκτικό τους βιβλιαράκι πάνω στην «επανοργάνωση της ευρωπαϊκής κοινωνίας» το οποίο περιείχε το πρώτο τολμηρό σχέδιο μίας κοινωνίας υπέρ-εθνικής. Παρά τις πολυάριθμες εκδόσεις όμως με τις οποίες εικονίστηκε, τα πολυάριθμα σχέδια που ενέπνευσε, παρόλες τις ανακοινώσεις που έγιναν με διάφορες ευκαιρίες, αυτή η ιδέα δέν μεταμορφώθηκε σε ένα αληθινό πολιτικό κίνημα παρά μόνον μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Όπου κυριάρχησε η διάσημη φράση του Maritain : Μετά την νίκη μας στον πόλεμο πρέπει να νικήσουμε την Ειρήνη. (N.Bobbio)

Το Μανιφέστο της Ευρωπαϊκής αντίστασης του 1944 γράφει: «η ζωή των λαών που αυτοί αντιπροσωπεύουν πρέπει να στηρίζεται στον σεβασμό του προσώπου, στην σιγουριά, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ολοκληρωτική χρήση όλων των αποθεμάτων της οικονομίας υπέρ των πολλών. Αυτές οι αξίες δέν θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν εάν οι διαφορετικές χώρες του κόσμου δέν δεχθούν να ξεπεράσουν το δόγμα της απολύτου υπεροχής των κρατών και δέν ενωθούν σε μία μοναδική ομοσπονδιακή οργάνωση. Η έλλειψη ενότητος που υφίσταται ανάμεσα στα διάφορα μέρη του κόσμου δέν επιτρέπει την άμεση πραγματοποίηση και δημιουργία μίας οργανώσεως η οποία θα μπορούσε να ενώσει όλους τους πολιτισμούς κάτω απο μία ομοσπονδιακή μοναδική κυβέρνηση.................. Η ευρωπαϊκή ειρήνη είναι το κλειδί για την ειρήνη του κόσμου».

ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟEIΤΩ!

Αμέθυστος