Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Μεσσηνίας συνεχίζει νὰ τὴν προπαγάνδα γιὰ τὴν "πανορθόδοξη ενότητα" τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ τάχαἐκφράστηκε στὴν Σύνοδο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποδείχτηκε τραγικὰ ὅτι οὔτε Παν-ορθόδοξη ἦταν ἡ Σύνοδος, οὔτε τὴ ἑνότητα διαφύλαξε, ἀλλ' ἀντίθετα ἀπέδειξε τὴν διάσπαση τῆς Ὀρθόδοξης Οἰκογένειας! Ἐπίσης μίλησε γιὰ "μια διαδικασία αποδοχής" τῶν αἱρετικῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, ποὺ ἔχει δρομολογηθεῖ!
Μεσσηνίας:
«Ο λόγος μας πρέπει να γίνει πιο σύγχρονος, πιο ουσιαστικός, να ξεπεράσει κάποια στεγανά»
Πηγή: http://orthodoxia.info
Υπέρμαχος μιας Εκκλησίας με ουσιαστικό λόγο και μέσα στην κοινωνία, στηλιτεύει τον λαϊκισμό, που θεωρεί μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας
Ένας από τους προσκεκλημένους αρχιερείς του Μητροπολίτη Ξάνθης για τον προχθεσινό εορτασμό του πολιούχου Ξάνθης Τιμίου Προδρόμου ήταν ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Ένας από τους λόγιους ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος σε πολλές επιτροπές της Ιεράς Συνόδου για ευρωπαϊκά θέματα και ζητήματα διαλόγου με άλλες Εκκλησίας, συμμετείχε ως
μέλος της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην πρόσφατη Πανορθόδοξη Σύνοδο στην Κρήτη, και ως υπεύθυνος στην Διορθόδοξη Γραμματεία της Συνόδου, μετέχοντας σε όλο το προπαρασκευαστικό στάδιο της Συνόδου από το 2000 και εξής. Το «Ε» εξασφάλισε μια αποκλειστική συνέντευξη με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας, στην οποία συζητήθηκε από πολλές πλευρές ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην σύγχρονη κοινωνία.
Η Πανορθόδοξη Σύνοδος είναι μια κοινή φωνή της Εκκλησίας προς τον κόσμο
Το ζήτημα που απασχόλησε ιδιαίτερα τους εκκλησιαστικούς κύκλους το καλοκαίρι, ήταν η σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου στην Κρήτη. Πολλά ακούστηκαν, πολλά γράφηκαν, και τώρα που η "σκόνη" έχει κατακάτσει, ο Μητρ. Μεσσηνίας είναι ο πλέον αρμόδιος για να περιγράψει το τι έγινε πραγματικά. Τα αποτελέσματα και η αξιολόγηση του έργου των Συνόδων δεν είναι μια στιγμιαία κατάσταση, όπως είπε, αλλά χρειάζεται μια μακρά διαδικασία για να εκτιμηθούν θετικά ή αρνητικά. «Το γεγονός όμως αυτό καθεαυτό της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ως τρόπου έκφρασης της πανορθόδοξης ενότητας και της μίας κοινής φωνής της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τον κόσμο είναι όντως σημαντικό», δήλωσε χαρακτηριστικά. Ως δεύτερο σημαντικό στοιχείο ανέφερε τα κείμενα τα οποία απαντούν και απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό, χριστιανικό και μη, και μέσα από αυτά δίνονται ορισμένες απαντήσεις και θέσεις για σύγχρονα προβλήματα: κοινωνικά, οικονομικά, σχέσεως των λαών, οικολογικά, βιοηθικά και βιοτεχνολογικά. «Αυτό είναι το δεύτερο σημαντικό, αφού πλέον έχουμε μία κατασταλαγμένη, ευσύνοπτη, αλλά ουσιαστική αποτύπωση των θέσεων σύνολης της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα», σημείωσε ο ίδιος, για να προσθέσει ως τρίτο σημαντικό στοιχείο το κείμενο που περιγράφει πώς καθορίζονται οι σχέσεις μας με τις άλλες Εκκλησίες και ομολογίες.
Οι πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από την μη συμμετοχή στην Σύνοδο
Αναφορικά με το πρόβλημα της μη συμμετοχής των τεσσάρων Εκκλησιών, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Αντιοχείας και Γεωργίας, που δημιούργησε αρνητική εικόνα για την ενότητα της Εκκλησίας, ο κ. Χρυσόστομος τόνισε ότι σε καμία Σύνοδο, ακόμη και στις Οικουμενικές που έγιναν, δεν υπήρχε η συνολική εκπροσώπηση όλων των τοπικών Εκκλησιών. Δεν έκρυψε ότι οι μεθοδεύσεις της τελευταίας στιγμής πιθανώς να οφείλονται σε πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς κάποιοι αντιλήφθηκαν το γεγονός της Συνόδου όχι μόνο ως ένα γεγονός εκκλησιολογικό, αλλά κυρίως ως ένα μέσο εξωτερικής πολιτικής. «Όλες οι Εκκλησίες σε όλο το προπαρασκευαστικό στάδιο είχαν αποδεχθεί και είχαν υπογράψει τα θέματα. Τις τελευταίες δέκα μέρες δημιουργήθηκε όλος αυτός ο σάλος και η δυστοκία συμμετοχής», ανέφερε ο Μητροπολίτης.
– Βγαίνει η Εκκλησία ενωμένη τελικά από την Σύνοδο;
Στην ερώτηση αν η Εκκλησία εξήλθε ενωμένη, ο κ. Χρυσόστομος δήλωσε: «Το πιστεύω αυτό. Πιστεύω ότι η Σύνοδος αυτή για την Εκκλησία είναι πολύ ουσιαστική. Τα αποτελέσματα τα θετικά θα τα δούμε σε βάθος χρόνου, αλλά αυτή την στιγμή, όπως βλέπετε, έχουν πάψει να υφίστανται όλες οι παραφωνίες που ακούγονταν περί ενδοτισμού, περί υποχωρήσεων κτλ. Διότι όλη η διαδικασία της Συνόδου ήταν υποδειγματική». Τονίζοντας την διαφορά της από καθέδρας θεσμοθέτησης κανόνων από τον Πατριάρχη, σε αντιδιαστολή με την παπική αντίληψη, ο Μητρ. Μεσσηνίας δήλωσε ότι τα κείμενα αυτά θα περάσουν μέσα από μια διαδικασία αποδοχήςτους, η οποία θα έχει να κάνει με το πώς το πλήρωμα αποδέχεται και κατανοεί αυτές τις θέσεις της Συνόδου. Όπως σημείωσε: «Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χωράει καμία αντίληψη αλαθήτου κατανοήσεως των πραγμάτων. Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έλεγε ότι "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο πρώτος κατηχούμενος μέσα στην Εκκλησία"».
– Μήπως δεν έχει η Εκκλησία τον τρόπο να κοινοποιεί αυτά που την απασχολούν; Πολύς κόσμος θεωρεί ότι η Εκκλησία ασχολείται με δογματικά θέματα που δεν αγγίζουν την καθημερινότητά του.
«Υπάρχει το μήνυμα της Συνόδου, η Εγκύκλιος της Συνόδου και υπάρχει και ένα κείμενο εκτενές, που αναφέρεται στην αποστολή της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο και που εκεί περιγράφονται όλες αυτές οι θέσεις για τα σύγχρονα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Ίσως είναι επικοινωνιακό το ζήτημα και όχι τόσο ουσίας. Θα έπρεπε ίσως οι τοπικές Εκκλησίες και να είχαν προβάλει τα κείμενα αυτά και να είχε ξεκινήσει ο σχολιασμός αυτών των κειμένων, πιστεύω όμως ότι είναι ακόμη νωρίς και θα γίνουν τέτοιες προσπάθειες».
– Οι νέοι βλέπουν με μια καχυποψία την Εκκλησία ως συστημική και δύσκαμπτη
«Εγώ νομίζω ότι ιστορικά αυτή την στιγμή τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αυτό που λαμβάνω από τους νέους ανθρώπους, τουλάχιστον στην Μητρόπολη που υπηρετώ, είναι ότι θέλουν την Εκκλησία να βρίσκεται μέσα στην κοινωνία και μάλιστα επιζητούν να ακούσουν τον λόγο της. Ένα λόγο ουσιαστικό, πολύ απλό, δεν θέλουν πολλές θεωρίες και πράγματα μη πρακτικά, και θέλουν απαντήσεις σύντομες και καθοριστικές για τα ερωτήματα τα οποία θέτουν».
– Ίσως δυσκολεύει λίγο και ο "ξύλινος λόγος" που έχουμε συνηθίσει στην εκκλησία
«Ναι, είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως Εκκλησία σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν είναι πρακτικοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Αυτοί που δεν έχουν σχέση στα πλαίσια της καθημερινότητας με την εκκλησία. Ο λόγος μας θα πρέπει να γίνει πολύ πιο σύγχρονος, να ξεπεράσει κάποια στεγανά, στεγανές εκφράσεις εννοώ, να γίνει πολύ πιο ουσιαστικός. Σύντομος και περιεκτικός για να μπορέσει να γίνει κατανοητός από τους νέους ανθρώπους». Σχολιάζοντας επίσης κάποιες απόπειρες απλοποίησης του εκκλησιαστικού λόγου που οδηγήθηκαν στο άλλο άκρο, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ο λαϊκισμός είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας, σε όλους τους χώρους».
ΣΧΟΛΙΟ: ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ. ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΝΑ ΥΠΟΔΥΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ. ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΧΡΙΣΤΟΙ ΤΕΛΙΚΩΣ.
Αμέθυστος
6 σχόλια:
Αν ο Ιερομόναχος Παΐσιος Παπαδόπουλος, εκ Φιλώτα ,πάψει το μνημόσυνο του Επισκόπου του και του ψευδαρχιεπισκόπου του Βαρθολομαίου,κάνει σχίσμα ή όχι κ.Αμέθυστε;Δηλαδή θα Κοινωνίσεις από αυτόν τον κληρικό ή όχι;Θα έχει αποτέλεσμα αυτό που θα κάνει( άν το κάνει ) ή όχι;'Πρέπει να μνημονεύουν οι κληρικοί τους Επισκόπους που μνημονεύουν τον ''Παναγιότατο'';Εσύ,κ.Αμέθυστε,αν ήσουν Επίσκοπος Βεροίας ή Αγγλίας,θα μνημόνευες τον κ.Αρχοντόνη;Υπάρχουν τρόποι για να φύγουν οι ψευδεπίσκοποι από τους θρόνους των Ορθοδόξων Επισκοπών- Αρχιεπισκοπών και Πατριαρχίων;
Mόνον εάν κατηγορηθούν γιά αίρεση.
Ο Βαρθολομαίος είναι αιρετικός; Έχει κατηγορηθεί για αίρεση;Είναι ορθή η μή μνημόνευσή του από Τους Επισκόπους ή κάνουν σχίσμα αυτοί που θα πάψουν το μνημόσυνό του;Αν κατηγορηθούν για θέμα δικαιοσύνης,όπως στα χρόνια του Χρυσοστόμου( οι 40 Επίσκοποι που αποτειχίστικαν για θέμα δικαιοσύνης,έκαναν σχίσμα ή όχι;);Αν εσύ ήσουν κληρικός στην Γαλλία θα διέκοπτες το μνημόσυνο αυτού του ληστή της Θείας Διδασκαλίας( του Οικουμενιστή ψευδεπισκόπου Γαλλίας),θα Κοινωνούσες από τα μολυσμένα χέρια του;Τα μυστήρια του Ζιζιούλα και του Αρχοντόνη έχουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος ή όχι;Είναι αλήθεια ότι ο Βαρθολομαίος μνημόνευσε τον αντίχριστο Πάπα όπως ο Βέκκος;
Γιά ποιά αίρεση; Πάρε μιά γεύση από τίς αιρέσεις πού αντιμετώπισε η εκκλησία,
1η Οικουμενική Σύνοδος
325 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας. Συνεκλήθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Ασχολήθηκε με τη βλασφημία του Αρείου ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι κτίσμα και όχι ομοούσιος του Πατρός. Κανόνισε και την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα. Τότε άρχισε να γράφεται το Σύμβολο της Πίστης.
2η Οικουμενική Σύνοδος
381 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον Μέγα Θεοδόσιο. Έλαβαν μέρος 150 Ορθόδοξοι επίσκοποι και 36 Μακεδονιανοί. Προήδρευσε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Καταδίκασε και πάλι τον Άρειο, και την αίρεση του Μακεδονίου, ο οποίος δίδασκε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κτίσμα του Θεού, γι’ αυτό και ονομάστηκε «πνευματομάχος».
3η Οικουμενική Σύνοδος
431 μ.Χ. Έφεσος. Συνεκλήθη από τον Θεοδόσιο τον Β΄. Δογμάτισε κατά του Νεστοριανισμού, στο Ναό της βασιλικής της Παναγίας με 200 επισκόπους. Καταδίκασε τον Νεστόριο επίσκοπο Κωνσταντινούπολης, και δογμάτισε ότι μπορεί η Παναγία να ονομάζεται και Θεοτόκος.
4η Οικουμενική Σύνοδος
451 μ.Χ. Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας με 630 επισκόπους. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Μαρκιανό και την αυτοκράτειρα Πουλχερία. Εκεί καταδικάστηκε ο Μονοφυσιτισμός.
5η Οικουμενική Σύνοδος:
5 Μαϊου ως 21 Ιουνίου του 553 μ.Χ., με 165 πατέρες. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Καταδίκασε τον Ωριγενισμό, τον Νεστοριανισμό, κ.λ.π. αιρέσεις.
6η Οικουμενική Σύνοδος:
680 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Παραβρέθηκαν από 150 - 289 επίσκοποι. Καταδίκασε την αίρεση του Μονοθελητισμού. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο Χριστός έχει και Θεία και ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία.
Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος
691 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συνεκλήθη από τον Ιουστινιανό τον Β΄ και έγινε «εν Τρούλλω του Παλατίου», οπότε ονομάσθηκε: «Εν Τρούλλω». Δεν ήταν ανεξάρτητη Σύνοδος, αλλά συστηματοποίησε και ολοκλήρωσε το έργο των δύο προηγουμένων Συνόδων, της 5ης και της 6ης, γι’ αυτό, αν και Οικουμενική, ονομάσθηκε: «Πενθέκτη», ως τμήμα εκείνων των Συνόδων, και δεν αριθμήθηκε ως ξεχωριστή Οικουμενική Σύνοδος.
7η Οικουμενική Σύνοδος
787 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας, στο ναό της Αγίας Σοφίας. Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία. Παρεβρέθηκαν 367 πατέρες. Στερέωσε και προφύλαξε τις εικόνες αναθεματίζοντας την εικονομαχία και καταδικάζοντας την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδος. Εκεί εκφράσθηκε η θεολογία περί της εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων ως κάτι που είδαμε.
8η Οικουμενική Σύνοδος
879-880 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Μακεδόνα. Ηγήθηκαν ο Ορθόδοξος τότε Πάπας της Ρώμης Ιωάννης Η΄ (872-882) και ο Πατριάρχης της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης Μεγάλος Φωτιος (858-867, 877-886). Επεκύρωσε τις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, και καταδίκασε το Φιλιόκβε, που μόλις τότε είχε αρχίσει να επιβάλλεται. [Kαταδίκασε τις αιρετικές Συνόδους του Καρλομάγνου στη Φραγκφούρτη (794) και το Άαχεν (809)].
9η Οικουμενική Σύνοδος
1341 μ.Χ. Δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την άκτιστη Ενέργεια του Θεού, καθώς επίσης και για τον Ησυχασμό, καταδικάζοντας τον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό. Έτσι η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με θεολογικά ζητήματα, συγκλήθηκε από αυτοκράτορα, (Συνοδικός Τόμος του 1341) και συμμετείχε Θεούμενος (Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς), και οι αποφάσεις της έγιναν δεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία. Συνεπώς και η Σύνοδος αυτή έχει αξία Οικουμενικής Συνόδου. Η Ένατη Οικουμενική Σύνοδος το 1341 καταδίκασε τον πλατωνικό μυστικισμό του Βαρλαάμ του Καλαβρού, ο οποίος είχε έρθει από τη Δύση ως προσήλυτος στην Ορθοδοξία. Φυσικά η απόρριψη του πλατωνικού τύπου μυστικισμού ήταν παραδοσιακή πρακτική των Πατέρων.
Γιά τί σόι αίρεση μιλάς.
Θα κάναμε και άλλες ερωτήσεις αλλά βλέπουμε ότι δεν απαντάς( σαν τον Ματθαιϊκο Κάτσουρα που δεν απαντάει στην ερώτηση των αποτειχισμένων:"Είναι δόγμα ΠΙΣΤΕΩΣ το ημερολόγιο'';)Άν απαντήσεις στις μισές ερωτήσεις μας θα απαντήσουμε και εμείς για το ποιά είναι η αίρεση( θα γράψουμε και βιβλίο σε λίγο)!
Εμείς δέν παίζουμε τίς κυρα-κουμπάρες καί δέν απαντούμε, παρά μόνο μέ τόν τρόπο μας, στίς ερωτήσεις πού είναι κρυμμένες απαντήσεις. Οι αγράμματοι δέν μπορούν νά κάνουν ερωτήσεις. Είναι πέραν τών δυνατοτήτων τους.
Δημοσίευση σχολίου