Η "μέθοδος" του ησυχασμού στην εκκλησιαστική παράδοση (1ο μέρος)

Ο Καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων Γεώργιος Παναγόπουλος μιλάει για τον ησυχασμό ως χαρισματικό γεγονός και πραγματικότητα αγιοπνευματικής ζωής.
pemptousia

Συνέντευξή μου στην ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ με θέμα:

"Η ησυχαστική μέθοδος στην εκκλησιαστική Παράδοση"

Προφήτες Ηλίας και Ελισσαίος: Προφητική διαδοχή ως τύπος και εικών της αποστολικής διαδοχής στη θεοπτική πείρα

Αναρτώ εδώ σύνδεσμο για τη σημαντικότατη ιστοσελίδα Πεμπτουσία, όπου οι αναγνώστες μου μπορούν να δουν και να ακούσουν το α΄ μέρος συνέντευξης που παραχώρησα στον έγκριτο δημοσιογράφο Βασ. Χάδο με θέμα "Η ησυχαστική μέθοδος στην εκκλησιαστική Παράδοση".

Η Εκκλησία του Παρακλήτου ως συνεχιζόμενη Πεντηκοστή

Στη συνέντευξη δίνω ιδιαίτερο βάρος στην έννοια της αποστολικής διαδοχής στην Εκκλησία, την οποία συνθεωρώ σε μια αδιάσπαστη συνέχεια με τηνπροφητική διαδοχή στην Εκκλησία του αρχαίου Ισραήλ. Στην ορθόδοξη Παράδοση η αποστολική διαδοχή ερμηνεύεται με όρους μαθητείας, υπακοής και μέθεξης στη διδασκαλία, το φρόνημα και την πείρα των θεουμένων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων όλων των αιώνων. Η αποστολική διαδοχή κατανοείται έτσι ως μετοχή και διαδοχή όχι μόνον στους "θρόνους" αλλά και στους "τρόπους τῶν Ἀποστόλων".

Και είναι ακριβώς ο ησυχασμός ως μέθοδος θεραπείας που συνιστά την ραχοκοκαλιά της εκκλησιαστικής ζωής ως κοινωνίας πίστεως, χάριτος και αληθείας του εν Τριάδι Θεού "ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ".

Δείτε το α΄ μέρος της συνέντευξης εδώ

panagopoulos-dogmatiki

ΣΧΟΛΙΟ: Οι Απόστολοι δέχθηκαν τό Αγιο Πνεύμα. Αναφέρει η Παράδοσή μας ότι τό άκτιστο Φώς τού Ησυχασμού είναι τό Αγιο Πνεύμα;  Δέν είναι τό Φώς τού Θαβώρ, ίσως, η πρόγευση τής Δόξας Κυρίου; Η Πεντηκοστή δέν είναι άλλο πράγμα; Δηλ. κληρονομούνται τά χαρίσματα;

Τού Αγίου Μαξίμου
Ευεργετινού Δ, σελ 586

Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ, ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.


Ερμηνεία

Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης γνώσεως.

Μιά αστεία πλάνη κυκλοφορεί στά κουτούκια τής νεορθοδοξίας καί στηρίζει τό σύγχρονο καθεστώς τής αυθεντίας τού κληρικαλισμού. ΟΤΙ Η ΚΑΘΑΡΣΗ Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΣΗ, αντιστοιχούν στούς τρείς βαθμούς τής ιερωσύνης, δηλ. στόν διάκο, στόν ιερέα καί στόν επίσκοπο, ή ακόμη περισσότερο στούς τρείς βαθμούς τής ιερωσύνης αλλά αντίστροφα, αντιστοιχούν τά τρία ΠΡΩΤΑ χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος, τής προφητείας, τού αποστόλου καί τού διδασκάλου. Σέ αυτή τήν αστεία πλάνη στηρίζεται καί η κενολογία τών συγχρόνων επισκόπων ότι είναι διάδοχοι τών Αποστόλων, όχι μόνον στήν ανόθευτο τήρηση τής Αποστολικής πίστεως όπως εκφράστηκε στίς πράξεις τών Αποστόλων, αλλά ότι είναι διάδοχοι καί τού Αποστολικού χαρίσματος.

Άς δούμε όμως τί λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής :
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ Α,33

Όποιος κατά τό Ευαγγέλιο είναι ΠΙΣΤΟΣ μετατοπίζει μέ τά έργα του τό όρος τής κακίας του. Τήν διάθεσή του στήν άστατη περιφορά τού κόσμου τών αισθητών.
Όποιος μπορεί νά είναι ΜΑΘΗΤΗΣ δέχεται στά χέρια του τά ψωμιά τής γνώσεως καί χορταίνει χιλιάδες, δείχνοντας μέ τά έργα του τή δύναμη τού Λόγου νά πολλαπλασιάζεται.
Αυτός όμως πού είχε τή δύναμη νά γίνει καί ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ θεραπεύει κάθε νόσο καί κάθε αδυναμία. Απαλλάσσει από τά δαιμόνια, στομώνει δηλ. τήν ενέργεια τών παθών, θεραπεύει τούς αρρώστους, ξαναδίνει τήν ελπίδα νά αποκτήσουν πάλι τήν πίστη τους, όσοι τήν έχασαν, καί όσους ατόνησαν από τήν ανταρσία τούς νευρώνει μέ τόν λόγο γιά τήν κρίση πού τούς περιμένει.
Αφού έχει λάβει τήν διαταγή νά πατεί πάνω σέ φίδια καί σκορπιούς εξαφανίζει τήν αρχή καί τό τέλος τής αμαρτίας.

Όσο γιά τήν αυθεντία κληρικών πού μεταμορφώνουν τούς πιστούς σέ οπαδούς ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στό ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ γράφει :

Η πραγματική μετοχή τής χάριτος τού Πνεύματος, αντικαθίσταται διά τού "κτιστού ενδύματος". Εισάγεται τό ΑΛΑΘΗΤΟ. Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ. Η έλλειψις τής εσωτερικής βεβαιότητος τής πίστεως, η οποία μπορεί νά προέλθει μόνον εκ τής πραγματικής κοινωνίας μετά τού Θεού καί τής συμμετοχής εις τήν δόξαν Αυτού, αναπληρούται διά τής εξωτερικής αυθεντίας. Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ είναι τό αναντικατάστατο στήριγμα διά τούς μή κοινωνούντας μετά τού Θεού καί τούς μή έχοντας τήν βεβαιότητα τής παρουσίας Του.

Αμέθυστος