Φοβάμαι ότι μπαίνουμε πάλι σε πολιτική αστάθεια, και ίσως οι εκλογές που τις βλέπαμε σαν μακρινό ενδεχόμενο, να είναι κοντύτερα. Τα επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στη βιασύνη τους για άλωση του κρατικού μηχανισμού, του περιορισμού των ιδιωτικών επιχειρήσεων και του ελέγχου της κοινωνικής ζωής των πολιτών, παίρνουν αποφάσεις με ερασιτεχνικό τρόπο, εδραζόμενες «σε συμπλέγματα και χωρίς συναίσθηση», όπως δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος.
Είναι φυσικό να κάνουν λάθη, και μάλιστα τέτοια που αίρουν την ανοχή που έδειχναν μέχρι τώρα κοινωνικές ομάδες, με τον φόβο ότι η πολιτική αστάθεια που θα προέλθει από την πτώση της κυβέρνησης θα επιβαρύνει δραματικά την ήδη βεβαρημένη κατάσταση της ελληνικής οικονομίες, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειές της.
Όμως, ήδη άρχισαν οι αναλύσεις περί το αν αυτό που θα έρθει, θα είναι πράγματι χειρότερο από αυτό που βιώνουμε, επειδή η διάλυση του αστικού κράτους δεν περιορίζεται μόνον στην οικονομία, αλλά επεκτείνεται πλέον και σε άλλους τομείς. Η αλήθεια είναι, πως δύσκολα μπορεί να πει κάποιος, τι είναι αυτό που συμφέρει στον τόπο: Συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ή ανατροπή του και κυβέρνηση Μητσοτάκη με αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ;
Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι αν σύσσωμη η σημερινή αστική αντιπολίτευση εφήρμοζε μια σωστή πολιτική και αποφάσιζε να συγκυβερνήσει, τότε θα υπήρχαν άλλες προοπτικές, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επανέρχεται στα πραγματικά του ποσοστά. Ποιος θα διακινδύνευε όμως να καταστεί αξιωματική αντιπολίτευση η Χρυσή Αυγή;
Ο Ν. Παππάς κατάφερε ισχυρότατο πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ, με την ιδεοληπτική εμμονή του να «εκδικηθεί» τους «αεροπειρατές καναλάρχες», πλήγμα το οποίο μπορεί να αποβεί θανατηφόρο για το κόμμα του. Ο Ν. Παππάς, δεν είναι τυχαίο στέλεχος, είναι ουσιαστικώς συμπρωθυπουργός, με κάποιες φήμες να τοποθετούν στη ύπατη θέση του κόμματος τον πατέρα Παππά, επίσης βουλευτή. Η ενδεχόμενη πτώση του Ν. Παππά θα συμπαρασύρει και την κυβέρνηση.
Θα φανεί περίεργο αυτό που θα υποστηρίξω στη συνέχεια, αλλά παρακαλώ να μελετηθεί χωρίς προκατάληψη. Ο Ν. Παππάς και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθούν την ίδια πορεία με την Χρυσή Αυγή, όχι βεβαίως ως προς την ιδεολογία και τις μεθόδους, αλλά ως προς την έπαρση και την αλαζονεία που κατέλαβε στα στελέχη των δύο κομμάτων, τα οποία από την αφάνεια εκτοξεύτηκαν τόσο, ώστε να γίνουν και ρυθμιστές της πολιτικής ζωής του τόπου.
Η Χ.Α. ξεκίνησε με απίστευτο δυναμισμό, με πολίτες να διεκδικούν το δίκαιό τους στο δημόσιο, που δεν το εύρισκαν ή καθυστερούσε αδικαιολόγητα, με την «απειλή» ότι θα το αναφέρουν στην Χ.Α. και η δουλειά τελείωνε αυθωρεί. Υπήρχε δηλαδή η εικόνα, πως έστω και με ανορθόδοξες μεθόδους, στα όρια ή παρά τω νόμω, υπήρχε ένα κόμμα στο οποίο μπορεί κάποιος να στηριχθεί. Ώσπου ήρθε η μοιραία στιγμή -σκόπιμη ή τυχαία, θα το βρει η δικαιοσύνη- και όλα γκρεμίστηκαν. Είναι το «νομοτελειακό λάθος» που πράττουν όλοι οι επηρμένοι - και όχι μόνον στην πολιτική.
Το ίδιο έπαθαν και οι ΣΥΡΙΖΑίοι, οι οποίοι έχοντες την στήριξη του διεθνούς παράγοντα, μιμήθηκαν το ΠΑΣΟΚ του 1981. Μόνον που τότε υπήρχε ο Ανδρέας Παπανδρέου που δεν εκοσμείτο μόνον από επικοινωνιακό χάρισμα, αλλά είχε και μακρόχρονη πολιτική εμπειρία, ώστε συμβίβαζε τον λαϊκισμό με την διατήρηση του αστικού κράτους, παρά τις υπερβολές των πρασινοφρουρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν έχει Ανδρέα, αλλά προχωρεί και σε σοβιετικές πολιτικές, εντελώς ασύμβατες με την σημερινή διεθνή πραγματικότητα.
Ο δε Α. Τσίπρας, πέραν του επικοινωνιακού πλεονεκτήματος, δεν φαίνεται να κοσμείται από πολιτικές αρετές, αφού -πέραν των άλλων- κάθε υπουργός κάνει «του κεφαλιού» του, και εναντίον των αποφάσεων του πρωθυπουργού. Προφανώς και στέλνουν το μήνυμα ότι άλλοι, πίσω από τον Α. Τσίπρα, είναι ισχυρότεροι αυτού. Ας τολμούσε υπουργός επί ΠΑΣΟΚ να παραβεί την γραμμή Παπανδρέου.
Τι θα κάνει τώρα ο κ. Ν. Παππάς; Απείλησε εμμέσως ότι θα πάρει μαζί του και τον Α. Τσίπρα, δηλώνοντας πως δεν ασκεί προσωπική πολιτική, αλλά κυβερνητική. Θα επιδιώξει να μεταφέρει το παιχνίδι στο αντίπαλο γήπεδο, αλλά πόσες φορές μπορεί να επαναληφθεί αυτό με επιτυχία; Φαίνεται, ότι δυστυχώς για την πολιτική ηρεμία που έχει ανάγκη ο τόπος, σκοπεύει να εκδικηθεί όσους τον συνέλαβαν «κλέπτοντας οπώρας». Και επιτέθηκε ονομαστικά εναντίον ισχυρών παραγόντων της χώρας, και μάλιστα με δυσφημιστικούς χαρακτηρισμούς. («Αεροπειρατές, σκοτεινοί και δόλιοι» οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ).
Κάθε κίνησή του από τώρα και στο εξής, θα τον φέρνει και ένα βήμα πιο κάτω, επειδή αφενός λειτουργεί υπό το κράτος της οργής -να μη πω και του πανικού-, αφετέρου θα χάνει έναν-έναν τους υποστηρικτές του. Ακόμη, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερα στόματα θα ανοίγουν προς αποποίηση προσωπικών ευθυνών, όλο και περισσότερα στοιχεία θα έρχονται στο φως.
Και όταν σε πάρει η κάτω βόλτα…
Μακεδών
Πηγή Voria
/kostasxan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου