Τρίτη 2 Μαΐου 2017

ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;


Άκουγα την Παρασκευή το βράδυ, τον ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Γιώργο Κύρτσο να λέει το εξής απίστευτο: Η σύμβαση είπε, μεταξύ του ελληνικού κράτους και των εργολάβων των δρόμων ορίζει ότι αν δεν επιτυγχάνεται ένα ορισμένος αριθμός διελεύσεων, τότε τη διαφορά την καλύπτει το κράτος, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Αν είναι δυνατόν!!! Δεν το πιστεύω ότι ισχύει. Ποιος υπεύθυνος κρατικός παράγοντας μπορεί να υπέγραψε κάτι τέτοιο; Έτσι θα γίνουν άραγε οι επενδύσεις και θα έρθει η ανάπτυξη; Αναρωτιέμαι τι είδους επιχειρηματικότητα είναι αυτή χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο; Αν αυτή δεν είναι κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα τότε τι είναι;

Γιατί λοιπόν να μην ισχύει το ίδιο για κάθε επιχειρηματία, δηλαδή αν δεν επιτυγχάνει ένα συγκεκριμένο τζίρο, τότε να τον συμπληρώνουν οι φορολογούμενοι;

Τι λένε αλήθεια οι δανειστές για παρόμοιες συμβάσεις; Τις εγκρίνουν;

hassapis-peter.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καμια επιχειρηματικοτητα δεν υπαρχει και ουτε υπηρξε ποτε σε ολα τα μηκη και πλατη του πλανητη που να μην υπηρξε κρατικοδιαιτη , δηλαδη να μην ειχε διαπλοκη με την κρατικη εξουσια . Ειτε νομιμη επιχειρηματικοτητα ειτε παρανομη . Και ιδιως στις δυτικοευρωπαικες και βορειοαμερικανικες χωρες που μας εχουν ζαλισει απο τον καιρο του Ανταμ Σμιθ για την ελευθερη οικονομια . Ο Μαμωνας με τον Καισαρα παντα ειχαν , παντα εχουν και παντα θα εχουν ερωτα μεγαλυτερο απο του Ρωμαιου και Ιουλιετας και μαλιστα χωρις ασχημο τελος και αν βαλεις και την θρησευτικη επιχειρηματικοτητα και εξουσια - δυο σε ενα - που πουλαει οικοπεδα στον παραδεισο κατα τον μακαριτη Τσιφορο εχουμε αιωνιο ιψενικο τριγωνο , παρτουζα με τα ολα της . Εξαιρεση ο Χριστος που σαν Θεος δεν εχει αναγκη απο πελατες ξεκαθαρισε οτι λιγοι οι εκλεκτοι και οι εκπροσωποι του τον διορθωσαν με το που γιναν νομιμοι . Αλλα ας ξαναγυρισουμε στην κλασικη επιχειρηματικοτητα . Δηλαδη ο Κρουπ πως εγινε μεγας και πολυς αν δεν ειχε την συνεργασια διαδοχικα με Βισμαρκ ,Καιζερ , Χιτλερ και στις μερες μας με μπανανιες οπως η τωρινη Ελλαδα . Το ιδιο και οι αμερικανικες πολυεθνικες που για να πουλησουν απο οπλα μεχρι πετρελαιο συνεργαζοντε με κρατη γιατι μονο αυτα εχουν το copyright να διαταζουν τις τελετουργικες ανθρωποθυσιες που λεγοντε πολεμοι . Και οι διαφοροι Γκειτς κλπ για να εχουν τα i phone κλπ σε λογικες τιμες συνεργαζονται με τριτοκοσμικα κρατη να εχουν τον μισο πληθυσμο απο 5 ως 85 ετων σκλαβους ουτως ως ωστε οι στα ορυχεια που βγαινουν οι πρωτες υλες να ερχονται τζαμπα . Στην παρανομη επιχειρηματικοτητα απο τον καιρο του Καπονε μεχρι τις σημερινες ΜΚΟ των δουλεμπορων η διαπλοκη με το κρατος ειναι ακομη στενοτερη . Ας μην μας πρηζουν λοιπον οι liberals με την ταχα υγιη μη κρατικοδιαιτη επιχειρηματικοτητα . Δεν υπαρχει . Και ας μην ανησυχουν οι παραδοσιοκρατικοι αμυντορες του εθνους κρατους και εκκλησιας . Τετοιους συνεργατες πετυχημενους δεν αποχωριζοντε ευκολα οι επιχειρηματιες ειτε των τραπεζων ειτε της πραγματικης οικονομιας . Οπως λεμε και στη μπαλα εντεκαδα που κερδιζει δεν αλλαζει . ΑΜ

amethystos είπε...

Σωστά.Ισως όμως εδώ νά βλέπουμε κάτι διαφορετικό. Κάτι σάν αυτό πού συμβαίνει μέ τούς επιχειρηματίες τής Ρωσίας. Μιά ιδιωτικοποίηση τού κράτους, πέρα από τήν γνωστή διαπλοκή. Μιά ιδιωτικοποίηση τών υπηρεσιών τού κράτους. Μιά επιχειρηματικότητα η οποία δέν προσφέρει αγαθά, αλλά είναι μιά μεταφορολόγηση. Η διαπλοκή υπηρετεί τήν επέκταση. Η δική μας πατέντα αποφεύγει τό ρίσκο. Ζεί μέσα στά όρια τής γραφειοκρατίας η οποία λειτουργεί σάν μοντέρνο, μεταλλαγμένο φέουδο πού σάν μόνο εχθρό έχει τήν ελευθερία καί τήν ευθύνη.

Μαρία Π. είπε...

Πραγματικά, (μια ακόμα) "ελληνική πατέντα". Η ελευθερία και η ευθύνη είναι γνώρισμα πνευματικής ωριμότητας την οποία δεν έχουμε. Η Δύση μπόρεσε να φτιάξει ολοκληρωμένες κρατικές υποστάσεις όχι φυσικά γιατί την είχε αλλά λόγω αυστηρής υπακοής σε συγκεκριμένους κανόνες [κυρίως οι βορειοευρωπαϊκές χώρες και λόγω προτεσταντικής νοοτροπίας].Ο ευρωπαϊκός Νότος παρέμεινε πιο χαλαρός, αλλά ειδικά εμείς μετά την άλωση της Πόλης δεν ορθοποδήσαμε ποτέ.Μετά την μεταπολίτευση και την ένταξη στην Ε.Ε., μιλάμε για ένα πρωτοφανές φαινόμενο [ίσως στα παγκόσμια χρονικά], οικονομικής εκτρωματικής διαδικασίας και εξέλιξης με αποτέλεσμα το δράμα που ζούμε σήμερα που δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει τελικά, και ποιες εθνικές συνέπειες θα έχει.