Συνέχεια από: Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
Θεολογικά δοκίμια ΙΙΙ, Πνεύμα.
Αυτοσχεδιασμός περί του Αγίου
Πνεύματος και του μέλλοντος.
Του
Hans Urs Von Balthasar.
4. Μέλλον γνωστό-άγνωστο (συνέχεια)
Παρ'όλα αυτά είναι δυνατόν κάτι μελλοντικό να είναι πλήρως άγνωστο; Όλο αυτό που θα επιβιώσει στον ανοιχτό ορίζοντα, θα είναι πάντοτε ένα όν; Αλλά κάθε όν πρέπει να φέρει πάνω του την εικόνα και το ένδυμα τού αιωνίου Είναι, της Μονάδος εν Τριάδι; Στον Χριστό φανερώθηκε στον κόσμο κάτι περισσότερο απο την εικόνα και το ένδυμα της Τριάδος; Αυτός είναι η παρουσία Της στο αποκεκαλυμένο μυστήριο: Sacramentum Trinitatis. Σ'αυτή την ιδιότητά του, στο συμβάν του Χριστού ανήκουν δύο πράγματα: Είναι 1) αυτό πέραν του οποίου δέν μπορούμε να σκεφθούμε τίποτε ανώτερο, όσον αφορά στις αποδείξεις του εαυτού του, τις οποίες η αγάπη τού Θεού, ενδογενώς άπειρος, μπορεί να δώσει. 2) Επι πλέον είναι αυτό το οποίο μπορεί να εξηγηθεί πρός κάθε κατεύθυνση στο άπειρο. Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη πρόταση, μπορούμε να εισάγουμε την παρατήρηση ότι όσο είναι τέτοιας φύσεως ώστε πέραν αυτού δέν είναι κατανοητό τίποτε πιό μεγάλο, δέν είναι δυνατόν να κατανοηθεί απο τον άνθρωπο με πληρότητα, και έτσι οι άπειρες εξηγήσεις, τις οποίες προσφέρει το πνεύμα του Θεού μέσω της ιστορίας, δέν είναι επαναλήψεις του ήδη γνωστού, αλλά κάθε φορά είναι νέα εισαγωγή σ'αυτό που δέν είναι δυνατόν ποτέ να κατακτηθεί. Μάλιστα δέ η Θέα τού Θεού, η οποία έχει υποσχεθεί στους πιστούς για την αιώνιο ζωή και σαν αιώνιος ζωή, θα είναι ακριβώς αυτή μόνη της που θά αποδεικνύει το ανεξάντλητο περιεχόμενο το οποίο απεκαλύφθη στην μορφή τού Χριστού, καθώς η στοχαστική μετοχή στο γεγονός της Τριαδικής ζωής θα είναι η επλήρωση η αιωνίως εμβαθυνόμενη και ανοιγόμενη στο νέο, πέραν κάθε επιθυμίας. "Καθότι αυτό συμφέρει: Αυτός πρέπει να είναι πάντοτε ο πιό μεγάλος πέρα απο όλα ....όχι μόνον σ'αυτόν τον κόσμο αλλά και στον μελλοντικό....Για πάντα παραμένει ακλόνητος η πίστη μας πρός τον Διδάσκαλο μας, ο οποίος μας δίνει την βεβαιότητα ότι Αυτός είναι ο μοναδικός αληθινός Θεός, και έτσι εμείς εν'αληθεία τον αγαπούμε για πάντα, καθότι Αυτός είναι ο μοναδικός ΠΑΤΗΡ, και την σιγουριά με την οποία εμείς μπορούμε ακόμη και να ελπίσουμε ότι θα δεχθούμε εκ νέου κάτι πιό χαριτωμένο απο Αυτόν, ένα μεγαλύτερο Δώρο και να διδαχθούμε απο Αυτόν, καθώς Αυτός είναι το αγαθό και κατέχει ατελεύτητο πλούτο και ένα βασίλειο χωρίς τέλος και μία απέραντη αλήθεια. (Ειρηναίος, Ενάντια στις αιρέσειςΙΙ, 28,3).
Η αντίρρηση ότι λόγω τής αποκαλύψεως
του Χριστού ελευθερώθηκε η προοπτική πρός το απολύτως νέο, είναι δυνατόν να
εκφραστεί λοιπόν μόνον απο μία οπτική γωνία έξω απο την αποκάλυψη την ίδια, η οποία
δέν διαισθάνθη ούτε κάν την εσωτερική πληρότητα τού γεγονότος, και δέν διακρίνει
σ'αυτό τίποτε πέραν ενός συμβάντος στην ιστορία (που θεωρείται ότι μπορεί να
προσφέρει μόνον πεπερασμένες και ξεπερασμένες πραγματικότητες) ή και ότι
επικαλείται όλα όσα απογοητεύουν στις αναταράξεις και στα αποτελέσματα εκείνου
του ιστορικού συμβάντος στην ιστορία. Η μαζική αποστασία απο τον Χριστιανισμό
σήμερα συντελείται ώς επί το πλείστον με ολοκληρωτική άγνοια όλου αυτού
που εκπληρώθη πραγματικά εν Χριστώ, πόσο σχετικά μ'αυτό το συμβάν είναι εφικτό
να αγκαλιάσουμε με το βλέμμα απ'έξω και πόσο μπορούμε κατηγορηματικά να εντάξουμε
στην οργάνωση μίας εικόνος τού παλαιού κόσμου και μ'αυτό το μέτρο φαινεται
ανεπίκαιρο πλέον, εκτός και αν το θέσουμε σαν αφορμή για να κατασκευάσουμε
εμείς οι ίδιοι κάτι που να ισχύει ακόμη! Για το μέλλον όμως δέν μπορούμε πλέον
να περιμένουμε κάποια αποφασιστική ώθηση!
Αντιθέτως στον πιστό, ο οποίος βλέπει
απο μέσα και στα μάτια τού οποίου εμφανίζονται τα απέραντα βάθη τής
εσταυρωμένης αγάπης, προωθείται ένα αντίθετο αίσθημα! Μοιάζει σαν όλο αυτό που
βιώθηκε και έγινε στοχασμός στην διάρκεια δύο χιλιάδων χρόνων Χριστιανισμού νά είναι ίσα-ίσα ένα μικρό ξεκίνημα και ότι στην Εκκλησία και στον Χριστιανισμό η αληθινή ζωή η οποία πηγάζει απο το μυστήριο είναι ακόμη μπροστά μας! Είναι
αλήθεια ότι υπήρξαν οι άγιοι, μικροί και μεγάλοι, κρυμμένοι και αναγνωρισμένοι,
δοξασμένοι, αλλά αυτοί υπήρξαν σαν απομονωμένα "αστέρια στο σύμπαν".
Ως επί το πλείστον ο Χριστιανισμός τών πολλών έμεινε μία ομολογία των λέξεων,
των χειλιών, ακατανόητη διότι αβίωτη, και ακριβώς επειδή έμεινε αβίωτη,
παρέμεινε και ανεπαρκής. Η Χριστιανική πραγματικότης βρίσκεται ίσως ακόμη στις
πρωταρχές της. Οπωσδήποτε, ο τύπος τής γνώσης την οποία οι άνθρωποι σήμερα
εκτιμούν και την οποία επιθυμούν να αποκτήσουν σαν την μόνη χρήσιμη, είναι μία
γνώση η οποία εξισούται με την πληροφορία, με την κυριαρχία, η οποία δέν θα
ποθήσει ποτέ της να δεί τα βάθη και το άνοιγμα του Χριστιανικού μυστηρίου.
Όποιος είναι ήδη πληροφορημένος δέν προσλαμβάνει πια καμμία πληροφορία απο το
Άγιο Πνεύμα!
5. Τα δύο δημιουργικά πνεύματα!
Εδώ όμως απαιτείται μία διαφοροποίηση γι'άλλη μία φορά. Μόνον στην πρόσφατη περίοδο, μέσω των συμπληρωματικών αποτελεσμάτων τής βιολογικής εξελίξεως και της τεχνολογίας, εισάγεται στην προοπτική τής ανθρωπότητος ένα μέλλον, στο οποίο είναι εις θέσιν να συνεργαστεί δημιουργικά ώστε να τυπώσει μία μορφή, μία σφραγίδα, του οποίου είναι ικανή ουσιαστικώς να αναλάβει την διοίκηση του!, την οργάνωσή του! Ο άνθρωπος σήμερα φανερώνεται σαν ένα υλικό καθ'όλα σχηματιζόμενο, απο το οποίο προσφέρεται η ανάδυση απρόσμενων δυνατοτήτων. Το στοιχείο τού γίγνεσθαι που διαθέτει σαν κοσμικό φαινόμενο, στην κορυφή τής ανάπτυξής του μπορεί να καθοδηγηθεί και να λάβει ένα ίχνος, μία σφραγίδα, με μία δημιουργική συνεργασία των ενεργειών οι οποίες έχουν ήδη μέχρι τώρα ενεργοποιηθεί μέσω της τεχνολογίας, και του πνεύματος των ανακαλύψεων και των σχεδιασμών μοντέλων του ανθρώπου, που τις χρησιμοποεί με δημουργικό τρόπο. Μπορούμε να ονομάσουμε και δικαίως, αυτή την κατάσταση αποκαλυπτική, καθότι σε μιά ανοικτή και αφύλαχτη συνθήκη μ'έναν τρόπο χωρίς προηγούμενα, το ανθρώπινο πνεύμα ωθείται πρός τα εμπρός όπως θα προχωρούσε στο κενό, υποστηριζόμενο μόνον απο δυνάμεις κάτω και πίσω απο αυτό και απο την δική του δημιουργική ιδιότητα μέσα του, η οποία κάθε φορά και μόνον για την επιτυχία μίας νέας επινοήσεως και ανακαλύψεως, διαμορφώνει το έδαφος, πάνω στο οποίο μπορεί να προχωρήσει το επόμενο βήμα του! Ποιός θα επιθυμούσε να σταματήσει αυτό το ταξείδι των εξερευνήσεων, ποιός θα ήθελε να το απαγορεύσει λόγω της επικινδυνότητος του; Ποιός όμως απο το άλλο μέρος, θα μπορούσε να είναι τόσο απλός και αγαθός ώστε να περιμένει ή να ελπίζει ότι η ηθική υπευθυνότης τής ανθρωπότητος στο σύνολό της μπορεί να ακολουθήσει τον βηματισμό αυτού του τιτάνειου ξεσπάσματος; Ο προμηθέας υπήρξε πάντοτε ένας κλέφτης τής φωτιάς και το παιχνίδι μ'αυτή την φωτιά, όπως την απέκτησε και την κατέκτησε η σημερινή τεχνολογία, σημαίνει να προετοιμάσουμε τον λογαριασμό απο τώρα, όλων των καταστροφών!
Συνεχίζεται
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου