Η κυβέρνηση πρώτα εξαγγέλλει μέτρα καταναλώνοντας τις ταμειακές ρεζέρβες της που απέκτησε με δανεικά ή που ανήκουν σε άλλους, στους δημόσιους οργανισμούς και μετά σχεδιάζει να βγει στις αγορές για νέα δανεικά. Εκτός αυτού εφαρμόζει ένα μείγμα σοβιετικού τύπου επιδοματικής πολιτικής και δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας, παράλληλα με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και τη διάλυση του κράτους προνοίας – περιμένοντας επί πλέον να στηριχθεί από τη γερμανική Ευρώπη που μας χρεοκόπησε, μας ληστεύει, μας μετέτρεψε σε γερμανική αποικία και πρόσφατα μας προορίζει για αποθήκη παράνομων μεταναστών. Δεν βλέπει καν πως είμαστε αντιμέτωποι ξανά με μία Γερμανία που διαθέτει οικονομική ισχύ αντίστοιχη με τη στρατιωτική του 1940, ενώ τη χρησιμοποιεί επεκτατικά όπως τότε, εκμεταλλευόμενη κάθε αδυναμία των άλλων – όπως τα χρέη, τα ελλείμματα ή σήμερα την πανδημία, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Σε κάθε περίπτωση, η πλειοδοσία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης μας θυμίζει το «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου το 2009, όπου γνωρίζουμε όλοι πού μας οδήγησε – ενώ το ίδιο κόμμα, υπό τον Κ. Καραμανλή τότε, υπερχρέωσε την Ελλάδα το 2004-2009, με τις απίστευτες σπατάλες του.
Άποψη
Είναι προφανές πως η πανδημία θα πλήξει πολύ σοβαρά την ελληνική οικονομία, όπως ακριβώς η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 – αν και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, αφού πλήττει ταυτόχρονα πολλές άλλες χώρες. Η βασική αιτία είναι το αποτυχημένο οικονομικό της μοντέλο που συνεχίζει να στηρίζεται στους δύο βασικούς πυλώνες που προκαλούν τεράστιες ζημίες σε περιόδους διεθνών κρίσεων και υφέσεων: στον τουρισμό (18,2 δις € άμεσα έσοδα το 2019) και στη ναυτιλία (17,3 δις €).
Ειδικά όσον αφορά τον τουρισμό, ο οποίος έπρεπε να στηρίζει τους υπόλοιπους κλάδους (για παράδειγμα τα τρόφιμα, εάν οι ξενοδόχοι αγόραζαν μόνο ελληνικά προϊόντα), στην ουσία στηρίζεται από αυτούς – με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι υπερβολικά εξαρτημένη, οπότε απίστευτα ευάλωτη. Το μερίδιο του τουρισμού στο ΑΕΠ της χώρας μας, άμεσα και έμμεσα, υπολογίζεται στο 20,6% – όταν της Ιταλίας στο 13% και της Ισπανίας στο 14,6% (γράφημα), με μία ισχυρή όμως βιομηχανία.
Εν προκειμένω, όπως έχουμε ήδη αναλύσει, μία πτώση των τουριστικών εσόδων μας κατά 30% ή κατά 5,46 δις € άμεσα και 11 δις € έμμεσα, θα προκαλέσει ύφεση μόνο από τον τουρισμό 5,85% – αν και υπάρχει ελπίδα να μη συμβεί, εάν τυχόν διατηρηθούν χαμηλά τα κρούσματα και οι όποιοι τουρίστες επιλέξουν την Ελλάδα αντί την Ιταλία, την Ισπανία ή την Τουρκία που πλήττονται περισσότερο. Με δεδομένο όμως το ότι, οι περισσότεροι προέρχονται από τη Γερμανία, τη Μ. Βρετανία και την Ιταλία, είναι δύσκολο να προβεί κανείς σε προβλέψεις – ενώ είναι εντελώς ασαφής η εξέλιξη της πανδημίας, αφού μία σχετικά αντίστοιχη, όπως η ισπανική γρίπη του 1918, επαναλήφθηκε τρεις φορές, με φονικότερη την τελευταία.
Από την άλλη πλευρά, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες, η Ελλάδα έχει στην «πλάτη» της μία δεκαετή βαθιά ύφεση της τάξης του 25% από την εγκληματική διαχείριση της κρίσης του 2010 συν τουλάχιστον 10% που αναπτύχθηκαν οι άλλες χώρες, καθώς επίσης τρία μνημόνια με ένα τέταρτο άτυπο όπως το σημερινό – ενώ είναι χρεωμένη «έως το λαιμό» τόσο όσον αφορά το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα (κυρίως, από 10% του ΑΕΠ κόκκινα δάνεια το 2009 στο 180% σήμερα), οι τράπεζες της είναι σε άσχημη κατάσταση με το ρυθμό αύξησης των κόκκινων δανείων να έχει τριπλασιαστεί μετά την πανδημία κοκ.
Σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση (με μία μόνο εξαίρεση) ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα δαπανήσει περισσότερα – με μία απίστευτη πλειοδοσία για μία χώρα σε μία τόσο δύσκολη στιγμή. Εκτός του ότι δε προτείνουν μέτρα σαν να έχουν ανακαλύψει κάπου κρυφά αποθέματα χρυσού, αφενός μεν δεν κάνουν την παραμικρή σκέψη για νέες πηγές εσόδων, αφετέρου δεν υπολογίζουν καθόλου τις απώλειες λόγω του «κλειδώματος» της οικονομίας και της ύφεσης.
Για παράδειγμα, με δεδομένο το ότι, ο μηνιαίος ΦΠΑ που εισπράττει το δημόσιο είναι της τάξης του 1,5 δις €, δεν είναι καθόλου απίθανο να μειωθεί στα μισά – με ζημία μόνο από αυτόν στα 750 εκ. € μηνιαία! Εάν εδώ προσθέσουμε το κόστος της ανεργίας (300.000 είναι οι νέοι άνεργοι στη Φινλανδία ενώ αναμένονται ακόμη 100.000 τον Απρίλιο, πηγή), συν πολλά άλλα, θα καταλάβουμε καλύτερα πόσες θα είναι οι συνολικές απώλειες – για τις οποίες δεν γίνεται η παραμικρή πρόβλεψη.
Ιδίως η κυβέρνηση πρώτα εξαγγέλλει μέτρα καταναλώνοντας τις ταμειακές ρεζέρβες της που απέκτησε με δανεικά ή που ανήκουν σε άλλους, στους δημόσιους οργανισμούς και μετά σχεδιάζει να βγει στις αγορές για νέα δανεικά (!) πηγή – σε μία εποχή που η ρευστότητα διεθνώς είναι μειωμένη, ενώ πολλές άλλες χώρες με υγιείς οικονομίες θα αναζητήσουν κάτι ανάλογο.
Εκτός αυτού εφαρμόζει ένα μείγμα σοβιετικού τύπου επιδοματικής πολιτικής και δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας (για παράδειγμα καταναγκαστική μείωση των ενοικίων χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών των ακινήτων, σαν να ζούμε στη Βόρεια Κορέα), παράλληλα με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του ξεπουλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και της διάλυσης του κράτους προνοίας – περιμένοντας επί πλέον να στηριχθεί από τη γερμανική Ευρώπη που μας χρεοκόπησε, μας ληστεύει, μας μετέτρεψε σε γερμανική αποικία και πρόσφατα μας προορίζει για αποθήκη παράνομων μεταναστών.
Δεν βλέπει καν πως είμαστε αντιμέτωποι ξανά με μία Γερμανία που διαθέτει οικονομική ισχύ αντίστοιχη με τη στρατιωτική του 1940, ενώ τη χρησιμοποιεί επεκτατικά όπως τότε, εκμεταλλευόμενη κάθε αδυναμία των άλλων – όπως τα χρέη, τα ελλείμματα ή σήμερα την πανδημία, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Ξεκάθαρο παράδειγμα η Ιταλία (ανάλυση), η οποία σέρνεται σιγά-σιγά σε μία στημένη παγίδα, ανάλογη με αυτήν της Ελλάδας. Μπορεί δε να στηριχθεί ξανά, αλλά τα ελλείμματα της θα εκτοξευθούν στα ύψη, μαζί με το δημόσιο χρέος της – οπότε θα είναι πλέον έτοιμη να μετατραπεί σε γερμανική αποικία χρέους.
Ολοκληρώνοντας, η πλειοδοσία της κυβέρνησης μας θυμίζει το «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου το 2009, όπου γνωρίζουμε όλοι πού μας οδήγησε – ενώ το ίδιο κόμμα, υπό τον Κ. Καραμανλή τότε, υπερχρέωσε την Ελλάδα το 2004-2009 (πηγή), με τις απίστευτες σπατάλες του.
Καταλαβαίνουμε βέβαια πως με τα προβλήματα που βιώνουμε δεν είναι καθόλου ευχάριστη η αλήθεια – αλλά θα είναι πολύ πιο δυσάρεστη όταν θα μας επιβληθεί ένα επόμενο εξοντωτικό μνημόνιο από τη Γερμανία, για να πληρωθούν τα νέα δανεικά που σχεδιάζουμε να πάρουμε, μαζί με τις ζημίες, με το δημόσιο έλλειμμα δηλαδή που προβλέπεται από την ύφεση.
Κατά την άποψη μας, μία τέτοια ανεξέλεγκτη οικονομική πολιτική είναι εντελώς ανεύθυνη, στοχεύοντας αποκλειστικά και μόνο στη νομή της εξουσίας – με τελικό αποτέλεσμα το «καλό κουράγιο» του Φιλανδού πρωθυπουργού που δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε ποτέ.
Βασίλης Βιλιάρδος7 Απριλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου