Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὸν ἐποικισμό.

Ἄς πρωτοτυπήσουμε. Ἄς παραθέσουμε μία σειρὰ ἀπὸ γεγονότα δίχως νὰ μεσολαβοῦν κρίσεις ἀνάμεσα στὶς προτάσεις.

Μόνο ἡ ψυχρὴ παράθεση δεδομένων θὰ μᾶς ἀπασχολήσει σήμερα. Τὰ συμπεράσματα δὲν χρειάζεται νὰ γραφτοῦν. Θὰ προκύψουν ἀπὸ τὰ δεδομένα.
Δεδομένο 1ο: Ὑπάρχει νόμος ποὺ ἀπαγορεύει τὴν παράνομη εἴσοδο στὴ χώρα ἀλλὰ δὲν ἐφαρμόζεται.
Δεδομένο 2ο: Σχεδὸν ὅλοι ὅσοι περνοῦν τὰ σύνορα χωρὶς ἄδεια ὑποβάλλουν αἴτημα χορήγησης ἀσύλου, τὸ ὁποῖο ἐξετάζεται.
Δεδομένο 3ο: Στα τόσα ἑκατομμύρια ξένων ποὺ ἔχουν περάσει ἀπὸ ἐδῶ μόνο σὲ ἕναν ἔπρεπε νὰ τοῦ δοθεῖ αὐτοστιγμεὶ ἄσυλο καὶ κάθε προστασία ποὺ ἁρμόζει σὲ πρόσφυγα: στὸν Κοῦρδο ἡγέτη Ἀμπντουλὰχ Ὀτσαλάν. Ἡ κυβέρνηση Σημίτη, ἀντὶ νὰ τοῦ δώσει ἄσυλο, τὸν ἔδωσε πακέτο στοὺς Τούρκους.
Δεδομένο 4ο: Ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν εἰσερχομένων εἶναι ἰσλαμιστές.
Δεδομένο 5ο: Το Ἰσλὰμ δὲν εἶναι μόνο θρησκεία ἀλλὰ ἀποτελεῖ, γιὰ τοὺς πιστούς, καὶ ἐθνότητα!
Δεδομένο 6ο: Το 2021 θὰ γιορτάσουμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἡ ὁποία ἦταν εθνικοθρησκευτική.
Δεδομένο 7ο: Οἱ κυβερνήσεις ποὺ «χειρίζονται» τὸ ζήτημα ἀδειάζουν τὰ νησιά, ὅποτε γεμίζουν ἀπὸ ἰσλαμιστὲς ἐποίκους, τοὺς προωθοῦν στὴν ἐνδοχώρα καὶ ἔτσι δημιουργεῖται νέος χῶρος γιὰ νὰ
ἔρθουν κι ἄλλοι ἔποικοι καὶ αὐτοὶ ἔρχονται! Καὶ στὴ συνέχεια οἱ κυβερνήσεις ξανααδειάζουν τὰ νησιά, ὅποτε αὐτὰ ξαναγεμίζουν ἀπὸ ἰσλαμιστὲς ἐποίκους, τοὺς ξαναπροωθοὺν στὴν ἐνδοχώρα καὶ ἔτσι δημιουργεῖται πάλι νέος χῶρος γιὰ νὰ ἔρθουν κι ἄλλοι ἔποικοι. Καὶ αὐτοὶ ἔρχονται καὶ φτοὺ κι ἀπ’ τὴν ἀρχὴ.
Δεδομένο 8ο: Οἱ κυβερνήσεις ἰσχυρίζονται ὅτι προσπαθοῦν νὰ ἀποτρέψουν τὴν εἴσοδο τῶν ἰσλαμιστῶν ἐποίκων τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ μόλις αὐτοὶ περνοῦν τὰ σύνορα λαμβάνουν μετρητά, δωρεὰν στέγη, τροφὴ καὶ περίθαλψη.
Δεδομένο 9ο: Οἱ Ἕλληνες ἄστεγοι δὲν προωθοῦνται σὲ δωρεὰν οἰκίες.
Δεδομένο 10ὁ: Τα συσσίτια μόνο γιὰ Ἕλληνες ἦταν παράνομα, ἀλλὰ τὰ συσσίτια μόνο γιὰ τοὺς ἰσλαμιστὲς ἐποίκους εἶναι νόμιμα.
Δεδομένο 11ὁ: Ὅταν γίνει ἡ σύγκρουση μὲ τὴν Τουρκία, σὲ πολὺ λίγους ὑπάρχει ἡ ἀπορία τὶ θὰ πράξουν οἱ ἀναρίθμητοι ἰσλαμιστὲς ποὺ βρίσκονται ἐδῶ…
 Παναγιώτης Λιάκος
adiavroxoi

Ανώνυμος είπε...

Τοπιογραφία: Πέμπτη πρωί,στο κεντρικό δρόμο μιας επαρχιακής πόλης.Έξω από το ταχυδρομείο,σε ένα παγκάκι,τρείς Αφγανοί με χαρακτηριστικά που θυμίζουν τον Τζένγκις Χαν κοιτάζουν με περιέργεια το νέο και άγνωστο σε αυτούς περιβάλλον.Λίγα μέτρα πιο κάτω, δύο Ιεχωβάδ-ισες, μία σε κάθε πλευρά του δρόμου, σαν την Σκύλλα με την Χάρυβδη, διαφημίζουν τα βιβλία και τα φυλλάδια τους.Καθώς προχωρώ μερικά μέτρα, συναντώ 5-6 μαυροντυμένους μαθητές που κινούνται σαν πίθηκοι,ακούγοντας ραπ.Περνώ έξω από μία καφετέρια και ακούω κάτι αλβανούς να συζητούν. Στον δρόμο προς το σπίτι μου συναντώ έναν γνωστό , έλληνα, ο οποίος εκνευρισμένος μου λέει: “δεν πιστεύω τώρα με τους μουσουλμάνους μετανάστες να μην μπορούμε να ψήνουμε στη γειτονιά σουβλάκια; Θέλω τα σουβλάκια μου”. Έφθασα στο σπίτι μου σε κατάσταση μέθεξης. Η μέθεξη με το χάος.

Αυτή η πράγματι εκστατική εμπειρία, με βοήθησε να καταλάβω γιατί σε ορισμένους(π.χ Συριζέους κλπ), όλο αυτό δημιουργεί μία ευχάριστη αίσθηση, ηδονική. Είναι η αίσθηση του απεριόριστου, του χωρίς όρια, η αίσθηση του παντός, η απόλυτη ελευθερία. Το απεριόριστο και το άπειρο ψάχνουν,χωρίς να το καταλαβαίνουν. Μη μπορώντας να το αναζητήσουν εκεί ψηλά, στην σφαίρα του πνεύματος, το αναζητούν και μεθούν με αυτό όταν το βρίσκουν, σε ένα δρομάκι της πόλης τους. Εμείς όμως, που φοράμε τον αμέθυστο, για να μη μεθάμε από τα δρομάκια του κόσμου, τι φταίμε;