70.000 αρνητικές σκέψεις τη μέρα κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος!!!(Δηλ, στην Ελλάδα της παρατεταμένης Κρίσης για...πόσες μιλάμε;;;τελικά θα μας πει κανείς σε ποιόν αριθμό έχουν φτάσει οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα;;;)

70.000 αρνητικές σκέψεις την ημέρα, γιατί;
Έλενα Κρητικού

Υπολογίζεται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει περίπου 70000 σκέψεις την ημέρα. 

Συνειδητοποιώντας ή μη, το εύρος, το μυαλό παράγει σκέψεις που αν προσπαθήσουμε να ελέγξουμε, θα εκπλαγούμε από το πόσο αρνητικοί μπορεί να γίνουμε. Η χαρά είναι κάτι που προσπερνιέται εύκολα.

Αρνητική σκέψη με τους όρους της Ψυχολογίας, θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε συναίσθημα περικλείει “μισαλλοδοξία, μίζερη σκέψη, έντονα κλειστή εσωστρέφεια, φειδωλή ζωή”. 


Αν κοιτάξουμε γύρω μας, μπορούμε να βρούμε πολλούς ανθρώπους που η τάση τους να σκέφτονται μονίμως αρνητικά εκφράζεται από τον τρόπο που μιλάνε ή ακόμα και από το ύφος που παίρνουν όταν περιγράφουν μία εμπειρία. Γιατί στη ζωή μας μαθαίνουμε περισσότερο να λυπόμαστε απ' ότι να δείχνουμε χαρά για κάτι που μας συμβαίνει; 

Οι αρνητικές σκέψεις που μπορεί να χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο, η συνεχόμενη αυτοκριτική και η απαισιόδοξη ματιά για το μέλλον επηρεάζουν την αντίληψη που έχει για το πώς πραγματικά είναι η δική του ζωή. 

Για παράδειγμα, ένα κόκκινο φανάρι που μας πιάνει στον δρόμο την στιγμή που βιαζόμαστε, δημιουργεί την εξής σκέψη: “Πάντα με πιάνει το κόκκινο όταν βιάζομαι, και θέλω να πάω στη δουλειά μου, πάντα μου συμβαίνει αυτό και τυχαίνει μόνο σε μένα”. 

Και όσο αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, βγάζουμε και άλλες αρνητικές θεωρίες εκείνη την στιγμή, βρίσκουμε κάθε λόγο για να υποστηρίξουμε πως τίποτα δεν πάει όπως θα θέλαμε στη ζωή μας. Αυτομάτως, στήνονται εμπόδια μπροστά μας που ακόμη και να μην υπήρχαν, τώρα μετά από όλες αυτές τις αρνητικές σκέψεις υφίστανται. 

Το φανάρι είναι πράγματι, κόκκινο εκείνη τη στιγμή αλλά δίνοντας τόση έμφαση σε ένα επιμέρους αρνητικό, κατορθώνουμε να παράξουμε μια αλυσίδα “κακών συγκυριών” που προσδιορίζουν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. 

Δίνοντας αφορμή στον εαυτό μας να σκεφτεί αρνητικά για κάτι τόσο απλό, εθιζόμαστε στην ιδέα και καταλήγουμε να νιώθουμε περισσότερο αρνητικά παρά ευχάριστα για ένα γεγονός που δεν σηματοδοτεί την συντέλεια του κόσμου. 

Έτσι, οι διαστάσεις της αρνητικής σκέψης διογκώνονται στο μυαλό αλλά και στην πράξη. 

Η αλήθεια είναι πως οι αρνητικές ιστορίες που παράγουμε περισσότερο, μέσα στο μυαλό μας δεν βρίσκουν πάντοτε πρόσφορο έδαφος για να “πατήσουν” στην πραγματικότητα. Χτίζονται από εμάς τους ίδιους για να δείξουν μετά πως για ό,τι κακό συμβαίνει, “φταίει το κακό μας το ριζικό”. 

Υιοθετώντας αυτή την λογική, αδυνατούμε να καταλάβουμε πως αυτό που ζούμε οφείλεται κατά κύριο λόγο, σε μία προϋπάρχουσα αρνητική σκέψη. Με λίγα λόγια, μία αρνητική σκέψη είναι ανθρώπινη κατασκευή που παράγει έναν ευρύτερο αρνητισμό που τείνει μετά να χαρακτηρίζει την πραγματικότητα που βιώνουμε. 

Όση δύναμη και να κρύβει μία θετική σκέψη, υποχωρεί μπροστά σε μια έντονη αρνητικότητα. Η απαισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων ορίζει πως όλα είναι μαύρα και ανέλπιδα. Το 30- 35% των Αμερικανών χρησιμοποιούν μια διαφορετική μορφή αρνητικής σκέψης, που ονομάζεται αμυντική απαισιοδοξία. 

Αυτή η στρατηγική συχνά, οδηγεί σε πολύ θετικά αποτελέσματα, σύμφωνα με την Julie Norem, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Wellesley College. «Οι αμυντικά απαισιόδοξοι τύποι», όπως λέει η ίδια, «προετοιμάζονται για μια κατάσταση, στην προσωπική ή επαγγελματική τους ζωή, θέτοντας χαμηλές προσδοκίες για τον εαυτό τους, ενώ στη συνέχεια κάνουν μια πολύ λεπτομερή ανάλυση και αξιολόγηση για το καθετί που μπορεί να πάει στραβά σε αυτήν την κατάσταση». 

Αυτό σημαίνει πως έχοντας φανταστεί το πλήρες φάσμα των πιθανών κακών αποτελεσμάτων, αρχίζουν να βρίσκουν πώς θα χειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις, και αυτό τους δίνει μια αίσθηση ελέγχου. 

Σε αυτή την περίπτωση, μία αρνητική προσέγγιση θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά. Υιοθετώντας αυτού του είδους την απαισιοδοξία, καλό θα ήταν να έχουμε ενημερώσει από την αρχή, τα κοντινά μας πρόσωπα, που θα πρέπει να υποστούν τις ψυχολογικές μας διακυμάνσεις, πως η διάθεση μας εκείνη την στιγμή, δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, αλλά λειτουργεί “δοκιμαστικά” για ενδεχόμενες “καταστροφές”. 

Για τα άτομα που είναι ασθενείς και παίρνουν φάρμακα, υποστηρίζεται πως οι αρνητικές σκέψεις είναι ικανές να επηρεάσουν την πορεία της θεραπείας. 

Σύμφωνα με βρετανο- γερμανική επιστημονική έρευνα, οι αρνητικές σκέψεις και η απαισιοδοξία μειώνουν την αποτελεσματικότητα ακόμα και των καλύτερων αναλγητικών φαρμάκων. Φυσικά, εάν ο ασθενής πιστεύει ότι το φάρμακο που παίρνει, δεν θα “πιάσει” τότε το ίδιο θα φανεί αναποτελεσματικό.

Όταν είμαστε στενοχωρημένοι ακόμη και για το πιο απλό πράγμα που μπορεί να μας συμβαίνει, το αρνητικό συναίσθημα μας κυριεύει σε όλο του το εύρος. 

Προχωρούμε σε περιττές αναλύσεις, επικρίνουμε τον εαυτό μας ή τους γύρω μας, ανησυχούμε όλη την ημέρα. Μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, οι ευχάριστες δεν προλαβαίνουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Χάνονται υπό την σκιά της λύπης. 

Επειδή η καθημερινότητα δύσκολα μπορεί να αλλάξει κυρίως, μέσα στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, ας συγκρατήσουμε πως μία κακή σκέψη θα μπορούσε να διδάξει. 

“Οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να σε βοηθήσουν να εντοπίσεις προβλήματα”, λέει η Judith Beck, Διευθύντρια του Ινστιτούτου Beck πάνω σε θέματα Συμπεριφοριστικής Θεραπείας και Έρευνας στη Φιλαδέλφεια. 

Αρκεί οι αρνητικές σκέψεις να μην λειτουργούν ως μιμητικά πρότυπα για την παραγωγή νέων. 

“Απαισιόδοξος είναι αυτός που ακόμα και όταν βρίσκεται ελεύθερος στον αέρα νιώθει περιτριγυρισμένος από κάγκελα” Walter Winchell

http://www.pathfinder.gr
aegeanhawk.