Oμιλία του Θανάση Κλάρα (Άρη) στη Δεσφίνα, τον Σεπτέμβριο του 1943
.
«Σύντροφοι, τον σκοπό μας μέχρι της στιγμής δεν τον είχαμε αποκαλύψει για λόγους σκοπιμότητας.
Τώρα εμείς παιδιά του φτωχού λαού και πρωτοπόροι του αγώνα θα αγωνισθούμε για να δώσουμε μια πραγματική ελευθερία στους λαούς, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα σε μας, είναι μέρος διεθνούς αγώνα που όλοι οι λαοί ξυπνήσανε θέλουνε να διώξουνε τους τυράννους όχι μόνο αυτούς που έχουμε εδώ αλλά και αυτούς που αύριο θα μας κατακτήσουνε για να μας κάνουνε οικονομικούς τους δούλους για αιώνες ολόκληρους, γιατί αυτοί μεν που είναι εδώ θα φύγουνε μια μέρα, όπως και από κάθε γωνιά της γης, οι κεφαλαιοκράτες όμως του Λονδίνου και της Αμερικής θα επιβάλλουν τη δύναμή τους.
Αλλά εμείς οι λαοί που ξυπνήσαμε πια δεν θα τους επιτρέψουμε να μας υποδουλώσουνε, γιατί τη δύναμη την έχουμε στα χέρια μας.
ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω.
Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι’ αυτούς. Φταίνε οι διάφοροι Βόλπι και Γιούγκερς της Ιταλίας και Γερμανίας. Εάν ρωτήσεις καλά – καλά κάθε στρατιώτη απ’ αυτούς τι επιθυμεί δεν θέλει τίποτε άλλο από του να φτάσει σύντομα σπίτι του, στη δουλειά του και στα παιδιά του.
Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και τη ΘΡΑΚΗ και τη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό.
Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι ΝΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΤΙΜΗ ΦΑΡΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ του αστικού στρατού που άλλο δεν κάνανε πριν παρά κινήματα για να παίρνουνε γαλόνια μισθούς και να γίνονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή Βασιλιάδες.
Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ’ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδια από το δρόμο μας.
Εμείς τα παιδιά του φτωχού λαού είμαστε ικανοί και αξιωματικοί να γίνουμε και να διοικήσουμε τον τόπον μας.
Σύντροφοι, γιατί από τώρα και στο εξής έτσι θα λεγόμαστε, δεν έχουμε τίποτε να κρύψουμε από το λαό. Οι νίκες μας στο Στάλιγκραντ και στο Χάρκοβο μας φέρνουνε μια ώρα αρχύτερα στη πραγματική λεβεντιά.
Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας.
Από τώρα και στο εξής όλοι πάνω στα πηλίκια σας θα γράψετε με κόκκινα γράμματα «Ερυθρός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ΕΛΑΣ Ζωή ή θάνατος».»
Η στάση του Σ.Ε.Κ.Ε. – Κ.Κ.Ε. και της τέως, ΕΣΣΔ στο μικρασιατικό ζήτημα
Βασική πηγή μας στο κεφάλαιο αυτό, αποτελεί το βιβλίο του διδάκτορα Σύγχρονης Ιστορίας στο Α.Π.Θ. Βλάση Αγτζίδη, με τίτλο «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ».
Να θυμίσουμε ότι ο Β. Αγτζίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 στο νομό Κιλκίς.
Με την επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσία, ελήφθη η απόφαση για ειρήνευση με κάθε τρόπο με τους Γερμανούς-Αυστριακούς και τους Νεότουρκους. Οι συνομιλίες με τους Γερμανούς στην πολωνική πόλη Μπρεστ Λιτόφσκ (Brzesc Litewski), είχαν σαν αποτέλεσμα την παύση των εχθροπραξιών.
Στη Γερμανία και την Αυστρία από τον Γενάρη του 1918 ξέσπασαν μεγάλες απεργίες. Στους κόλπους της επαναστατικής κυβέρνησης υπήρχαν τρεις διαφορετικές απόψεις. Η θέση του Μπουχάριν και των Αριστερών Κομμουνιστών, κυρίαρχη αρχικά, για συνέχιση του πολέμου και μετατροπή του σε επαναστατικό, η άποψη του Τρότσκι «ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος» και τέλος η άποψη του Λένιν για ειρήνη με τους Γερμανούς και τους Νεότουρκους με κάθε τίμημα.
Καθώς η επανάσταση στη Γερμανία καταπνίγηκε και δεν μπόρεσε να επικρατήσει, οι Σοβιετικοί ήρθαν σε επαφή με τον αυτοεξόριστο ηγέτη της Νεότουρκων Εμβέρ πασά. Επίσης, μέσω των Τούρκων κομμουνιστών του Μουσταφά Σουμπχί, που πήγε στη Ρωσία τον Μάιο του 1919, έγινε η πρώτη, έμμεση, επαφή, με το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ. Το φθινόπωρο του 1919, ο Εμβέρ πασάς προσκλήθηκε να πάει στη Μόσχα, από το Βερολίνο όπου βρισκόταν «και να προσπαθήσει εκεί να πραγματώσει το τολμηρό σχέδιο μιας σοβιετομουσουλμανικής συμμαχίας, μιας συμφωνίας ανάμεσα στο ρωσικό μπολσεβικισμό και τον τουρκικό εθνικισμό ενάντια στο βρετανικό ιμπεριαλισμό».
Σύντομα η σχέση Λένιν και Κεμάλ θα μετατραπεί σε σχέση φιλίας και συμμαχίας. Το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα μετατράπηκε σε «εθνικοαπελευθερωτικό και βοηθήθηκε με πολλούς τρόπους. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η συμμετοχή της Ελλάδας στην αντιμπολσεβικική εκστρατεία που οργάνωσαν οι Βρετανοί και οι Γάλλοι (1919-1920), όπως και ο έλεγχος των Στενών από τους συμμάχους.
Η προσέγγιση Σοβιετικών και Τούρκων εθνικιστικών, είχε τον χαρακτήρα στρατηγικής επιλογής και δεν αναιρέθηκε ούτε όταν οι κεμαλικοί δολοφόνησαν τον ηγέτη του τουρκικού κομμουνιστικού κόμματος Μουσταφά Σουμπχί, τη σύζυγό του και 14 ηγετικά στελέχη (Ιανουάριος 1921).
Στις 16 Μαρτίου 1921 υπογράφτηκε Συνθήκη Φιλίας και Αδελφοσύνης μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και εθνικιστικής Τουρκίας.
Την άνοιξη του 1922, σοβιετικός απεσταλμένος, πιθανότατα ο Καρλ Ράντεκ ήρθε στην Αθήνα για να μεταφέρει στην ελληνική κυβέρνηση μέσω του Γιάννη Κορδάτου, πρόταση για παρέμβαση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, με σκοπό την παραμονή των Ελλήνων στην Ιωνία υπό καθεστώς αυτονομίας.
Η πρόταση αυτή ή δεν έφτασε ποτέ στην ελληνική κυβέρνηση ή απορρίφθηκε.
Το ελλαδικό κομμουνιστικό κίνημα και η Μικρά Ασία
Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ έγινε μεταξύ 4-10 Νοεμβρίου 1918, με συμμετοχή 1.000 και πλέον ατόμων.
Στο Συνέδριο αυτό ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις για τα βαλκανικά ζητήματα, με κυριότερη τη θέση "Το σημερινό κράτος (δηλ. η Οθωμανική Αυτοκρατορία) να μεταβληθεί εις μίαν ομοσπονδίαν αποτελουμένην εξ αυτόνομων βιλαετίων δημοκρατικώς οργανωμένων…".
Η ένταξη του ΣΕΚΕ στην Κομιντέρν, επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπιζόταν η κρίση στην Ανατολή. Η προσέγγισή του ΣΕΚΕ για τον πόλεμο στη Μικρά Ασία διαμορφώνεται από την απόφαση της Κομιντέρν που έφτασε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1920, γραμμένη στα γερμανικά με τίτλο: "Thesen und Revolutionen des zweitesa Welt Kongressen des Kommunistischen Internationalen".
Αποφασιστική είναι η επίδραση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της σοσιαλιστικής οργάνωσης Φεντερασιόν.
Από τις επίσημες αναλύσεις του ΣΕΚΕ, λείπει πλέον οποιαδήποτε αναφορά στους Έλληνες της Μικράς Ασίας.
Πλέον υπήρχαν μόνο τα συμφέροντα της "αγγλογαλλικής κεφαλαιοκρατίας". Το ΣΕΚΕ καλούσε τους "εργάτας και χωρικούς της Ελλάδος" σε αντιπολεμικό αγώνα.
Η αντιπολεμική εκστρατεία του ΣΕΚΕ, άρχισε με τη δημοσίευση σχετικών άρθρων στην εφημερίδα "Η Φωνή του Εργάτη". Προηγήθηκε έκκληση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας που βρισκόταν κάτω από βουλγαρικό έλεγχο, προς τους κομμουνιστές στρατιώτες να αντισταθούν στην εκστρατεία. Ακολούθησε η εκλογική συμμαχία με την αντιπολεμική, αντιβενιζελική, βασιλική παράταξη. Τα συνθήματα ήταν "οίκαδε", "επιστροφή από το μέτωπο", "αποχώρηση του στρατού από την Μικρά Ασία". Η επικράτηση των αντιβενιζελικών στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 και η επάνοδος του Κωνσταντίνου καθόρισαν τις περαιτέρω εξελίξεις.
Την Πρωτομαγιά του 1921, το ΣΕΚΕ οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη μεγάλες διαδηλώσεις, στις οποίες επικρατούν τα συνθήματα: "Κάτω ο πόλεμος" και "Συναδέλφωση των λαών πάνω από σύνορα και πατρίδες".
Τον Μάιο του 1921, ιδρύθηκε από το Κόμμα μια τριμελής Κεντρική Επιτροπή των Κομμουνιστών στρατιωτών του μετώπου για συντονισμό των αντιπολεμικών ενεργειών. Το σύνθημα "στα σπίτια μας", αρχίζει να διαδίδεται στο μέτωπο.
Ο "Ριζοσπάστης", γίνεται ανάρπαστος στη Μικρά Ασία.
Η κεμαλική προπαγάνδα εκμεταλλεύεται τα κυριότερα αντιπολεμικά άρθρα του, όπως και τα αντίστοιχα των αντιβενιζελικών εφημερίδων (μετά τον Νοέμβριο του 1920), τα ανατυπώνει και τα ρίχνει με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές του μετώπου.
Έτσι, τον Αύγουστο του 1922, έχουμε την πλήρη κατάρρευση του μετώπου. Ο Δ. Λιβιεράτος γράφει:
"Μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο καταρρέει, όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και γυρίζουν στα σπίτια τους κάνουν "απεργία" πολέμου κατά μια έκφραση της εποχής!!!". Την ίδια άποψη διατυπώνει ο Philip Carabot, ενώ την ευθύνη του ΣΕΚΕ υπογραμμίζουν ο στρατηγός Παπούλας και ο αξέχαστος Άγγελος Ελεφάντης. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια ισχυρίζεται ότι "η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία".
Ο Νίκος Ψυρούκης, υποστηρίζει ότι δεν ήταν τόσο μεγάλη η επιρροή των κομμουνιστών ηγετών, ώστε να καθορίσει τις εξελίξεις. Ο καθηγητής A. Νόβιτσεφ στο βιβλίο του Turtsia: Kratkayia Istoria, γράφει:
"Χάρη στην εκτεταμένη προπαγάνδα του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος που συνεργάστηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας… 100.000 φυγόστρατοι ή λιποτάκτες απέφυγαν τον ελληνικό στρατό… Ομάδες των κομμουνιστών παλαιμάχων της Μικράς Ασίας καυχιόνταν ότι είχαν παίξει "οργανικό" ρόλο διαδίδοντας τη σύγχυση και τον πανικό ανάμεσα στις ελληνικές μονάδες, τις κρίσιμες μέρες του Αυγούστου του 1922 όταν ο τουρκικός στρατός διέσπασε τις ελληνικές γραμμές.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραφε στον «Ριζοσπάστη» της 12/7/1935.
«Η Μικρασιατική Εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε κι ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Γι’ αυτό κι εμείς όχι μόνο δε λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στα Μικρά Ασία μα και την επιδιώξαμε».
Πάντως όσοι φυγόστρατοι, λιποτάκτες καλύτερα, κατέφυγαν στη Σμύρνη όπου "ολίγοι πολίτες κομμουνιστάς, οίτινες τους περιέθαλπαν". Παρουσιάστηκαν, μετά την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους, στον διοικητή της Νουρεντίν, φορώντας τη στρατιωτική τους στολή και ζήτησαν ειδική μεταχείριση. Ο σκληρός εθνικιστής Νουρεντίν δεν δέχτηκε το αίτημά τους και τους έστειλε ως αιχμαλώτους στα βάθη της Ανατολίας, απ' όπου ελάχιστοι επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης…
infognomonpolitics ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΜΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΑΠΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΘΕΣΗ. ΕΙΣ ΤΥΠΟΝ ΕΩΣΦΟΡΟΥ. ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΔΕ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΔΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΑΙΜΑ.. ΜΕ ΤΟΝ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ. Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου