Η εκκλησία της οικολογικής πίστης

Kirche des ökologischen Glaubens

Eine Kolumne von Jan Fleischhauer

Spiegel, 12.03.2012

Μια στήλη του Jan Fleischhauer

Απόσπασμα

Όταν πρόκειται περί προστασίας του περιβάλλοντος, οι Γερμανοί δεν πιάνονται Κανένας άλλος λαός δεν ξεχωρίζει με τόση αφοσίωση τα σκουπίδια του, και δεν εξοικονομεί τόσο νερό. Δυστυχώς δεν είναι όλα όσα κάνουμε για την σωτηρία του περιβάλλοντος ωφέλημα για το περιβάλλον. Μερικά μάλιστα είναι επιζήμια.

Οι Γερμανοί είναι ένας βαθιά πιστός λαός. Δεν πρέπει να μας ξεγελά ο όλο και πιο μικρός αριθμός εγγεγραμμένων στις χριστιανικές κοινότητες. Η καθ' εαυτώ κρατική θρησκεία στην Γερμανία είναι ο Οικολογισμός. Η πίστη στην προστασία του περιβάλλοντος ενώνει όλα τα κοινωνικά στρώματα και γενιές. Αυτή η εκκλησία είναι πάντα γεμάτη.

Κανένας άλλος λαός πάνω στη γη του Θεού, δεν κοπιάζει τόσο ώστε να διάγει μια υποδειγματική οικολογική ζωή. Μόνο στην Γερμανία μπορούν δυο αλογάκια της Παναγίας που τοποθετούν τα αυγά τους, να καθυστερήσουν την επέκταση ενός αεροδρομίου. Όταν πρόκειται για την σωτηρία του περιβάλλοντος, κανείς δεν μπορεί να μας φτάσει. Ή όπως το γράφει ο συνάδελφος μου Alexander Neubacher, στο θαυμάσια βιβλίο του "Ökofimmel" : Παλιά η Γερμανία κήρυττε στους γείτονες της τον πόλεμο, σήμερα τους κηρύττει πως να εγκαταλείψουν την ραδιενέργεια.

Καθαρό ντίζελ, βρώμικο ηλεκτρικό αυτοκίνητο

Αυτό που είναι πραγματικά καταστροφικό για το περιβάλλον είναι η αυξανόμενη χρήση των βιολογικών καυσίμων. Η υψηλή κρατική επιχορήγηση για την καλλιέργεια καλαμποκιού από το οποίο παράγεται καύσιμο, τα πήρε όλα σβάρνα, μέχρι σημείου που η χώρα αναγκάστηκε το 2011, για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια, να εισάγει δημητριακά για ψωμί. Παντού στον κόσμο ξεκίνησαν οι εταιρείες να αγοράζουν αγροτεμάχια. Οι συνέπειες γίνονται φανερές στα “χρηματιστήρια” δημητριακών, όπου οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν. Αυτό βέβαια χτυπά σκληρά εκείνους, που είναι τόσο φτωχοί, ώστε και μερικά σεντς παραπάνω για το αλεύρι, τους το κάνουν απρόσιτο. Μιλάμε για 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Ούτε όμως το οικολογικό κέρδος δικαιολογεί την παραγωγή βιολογικού ντίζελ. Το ντίζελ από σόγια επιβαρύνει το περιβάλλον 12% περισσότερο από το κανονικό ντίζελ , ενώ αυτό από φοινικέλαιο κατά 15%.

Ούτε βέβαια και το πολυθρύλητο ηλεκτρικό αυτοκίνητο κρατά τις υποσχέσεις του, όπως γράφει ο  Neubacher. Και επειδή το Prius δεν κινείται με τον ήλιο, η κίνηση με ηλεκτρισμό δεν είναι τόσο πράσινη όσο θα ήθελε. Σύμφωνα με μετρήσεις του ADAC, ένα ηλεκτρικό Smart, που φορτώνει με  ρεύμα που παράγεται από άνθρακα, εκπέμπει 107 γραμμάρια διοξείδιο του άνθρακα ανά χιλιόμετρο, που κατά 21 γραμμάρια περισσότερο από ένα Smart που κινείται με ντίζελ. Αν λάβουμε υπόψη και την κατασκευή, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. “Ιδιαίτερα η κατασκευή της μπαταρίας καταναλώνει πολύ ρεύμα” γράφει ο Neubacher.  "Για να κατασκευαστεί ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, η ενέργεια που απαιτείται επιπλέον, σε σύγκριση με το συμβατικό αυτοκίνητο, αντιστοιχεί σε 10000 λίτρα βενζίνης. Αυτήν την περίπου ποσότητα καταναλώνει ένα μέσο αυτοκίνητο σε όλη του την ζωή"

Όποιος βέβαια περιμένει, πως αυτές οι γνώσεις θα ήταν λόγος για να τιθασευτεί η ακούραστη προσπάθεια οικολογικής διαμόρφωσης του κόσμου, δεν έχει καταλάβει την ουσία της θρησκευτικής δράσης. Όποιος από παιδί μαθαίνει πως η σωτηρία εξαρτάται από την εξοικονόμηση του νερού, δεν μπορεί έτσι απλά να σταματήσει, επειδή μερικοί άθεοι συνάνθρωποι υποστηρίζουν το αντίθετο. Είναι ακριβώς η τελετουργική πράξη αυτή που ανοίγει εκείνο τον χώρο όπου το εύχεσθαι βοηθά ακόμη.

Αυτό λέγεται μαγική σκέψη.

Μετάφραση : Πέτρος

Αμέθυστος