Ἡ Φωτεινὴ Νεφέλη στὸ Ὄρος Θαβὼρ «Ἕνα θαυμαστὸ φαινόμενο τῆς Θείας Χάριτος*»

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, 6η Αὐγούστου ἐκ.ἡμ.

Τὸ θεῖο αὐτὸ φαινόμενο ποὺ συμβαίνει στὸ Ὄρος Θαβώρ, στὸ Ὄρος τῆς ἁγίας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάθε χρονιὰ τὴν ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς (μὲ τὸ Πάτριο Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο), σὲ πολλοὺς εἶναι ἄγνωστο. Τοὐλάχιστον στὶς θαυμαστὲς λεπτομέρειές του.

Μεταφέρουμε τὴν περιγραφὴ ἑνὸς εὐσεβοῦς ζεύγους ποὺ ἔζησε αὐτὸ τὸ γεγονὸς κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του –πρὶν μερικὰ χρόνια– στοὺς Ἁγίους Τόπους.

Ἀφηγήθηκε ὁ ἄνδρας, σεβαστὸς κατὰ τὴν ἡλικία, μὲ ἱερὴ συγκίνηση, ποὺ τὴν μετέδωσε σὲ ὅλους ὅσους τὸν ἄκουσαν:

«Τὴν παραμονὴ τῆς Ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὸ βράδυ τῆς 5ης πρὸς τὴν 6η Αὐγούστου, ἔγινε Ἀγρυπνία στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως πάνω στὸ Ὄρος Θαβώρ.

Ἤμασταν πολλοὶ προσκυνητὲς ἀπ᾿ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Τὸ ἐξαίσιο αὐτὸ φαινόμενο, δεῖγμα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ συγκαταβάσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ἦταν γνωστὸ στοὺς περισσότερους πιστούς, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὴν Ἀγρυπνία κάθησαν, περιμένοντας νὰ τὸ δοῦν.

Ἡ κόπωση ὅμως καὶ ὁ ὕπνος τοὺς ὁδήγησε στοὺς ξενῶνες γιὰ ν᾿ ἀναπαυθοῦν. Ἔμεινα ἄγρυπνος, καθισμένος σὲ μιὰ καρέκλα ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μόνο ἐγὼ καὶ μία ἡλικιωμένη Μοναχή.

Δὲν εἶχε ἀκόμη χαράξει, ὅταν κατὰ τὰ βουνὰ τῆς Ἰουδαίας φάνηκε μιὰ κοκκινίλα. Τὴν κοίταξα μὲ ἀπορία, ἀλλὰ καὶ μὲ κάποια ἀνησυχία.

Γύρισα καὶ εἶπα στὴν Μοναχή, μὲ τὴν ὁποία εἴχαμε γνωριστεῖ ἐγὼ καὶ ἡ σύζυγός μου:

– Κι ἐδῶ ἔχουν φωτιὲς στὰ βουνά τους, Ἀδελφή; Κοιτάξτε ἀπέναντι στὸ βάθος! Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κοκκινίζει;

Ὅταν ἡ Μοναχὴ γύρισε καὶ κοίταξε, πετάχθηκε πάνω κατασυγκινημένη, ἔκανε τὸν Σταυρό της
καὶ μοῦ εἶπε:

– Δὲν εἶναι φωτιά, κύριε, εἶναι ἡ Φωτεινὴ Νεφέλη τοῦ Κυρίου μας! Εἶναι κάτι ἀπὸ τὴν δόξα τῆς Μεταμορφώσεώς Του! Θὰ δεῖτε τώρα πὼς θὰ ἔρθει πρὸς τὰ ἐδῶ.

Πρέπει νὰ εἰδοποιήσουμε καὶ τοὺς ἄλλους προσκυνητές, πρόσθεσε. Δὲν πρέπει νὰ χάσουν αὐτὴ τὴν εὐλογία.

Πράγματι, τοὺς εἰδοποιήσαμε καὶ σὲ λίγο μαζεύτηκαν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γεμάτοι ἀπὸ ἱερὴ συγκίνηση.

Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ Φωτεινὴ Νεφέλη σηκώθηκε καὶ ἀργὰ-ἀργὰ κατευθυνόταν πρὸς ἐμᾶς, πρὸς τὸ Ὄρος Θαβώρ! Μὲ δέος τὴν κοιτούσαμε.

Ἄλλος προσευχόταν, ἄλλος δοξολογοῦσε τὸν Θεό, ἄλλος ἔκλαιγε!

Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα βρισκόταν ἀκριβῶς ἀπὸ πάνω μας καὶ ἄρχισε νὰ χαμηλώνει! Τότε, πῶς νὰ περιγράψει κανεὶς τὸ τὶ ἔγινε; Ἔβλεπε κανεὶς τὴν ἀνθρώπινη λαχτάρα γιὰ τὸν Θεό.

Τὸ γλυκύτατο αὐτὸ Φῶς σὲ λίγο μᾶς τύλιξε. Ὅλοι κλαίγαμε ἀπὸ ἱερὴ ἀγαλλίαση. Λουζόμαστε εὐφρόσυνα μέσα σ᾿ Αὐτό. Μέσα στὴν Δόξα τοῦ Κυρίου μας! Εἴχαμε δὲ τὴν αἴσθηση μιᾶς οὐράνιας δροσιᾶς.

Κοντὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ εἰδικότερα στὴ πλευρὰ τοῦ Ἱεροῦ, βλέπαμε ζωηρὲς λάμψεις, στραφτάλιζε ὁ τόπος. Δὲν καιγόταν ὅμως τίποτε καὶ κανένας. Ὅλα καλυμποῦσαν μέσα στὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ μας.

Σὲ μιὰ στιγμή, τὸ λατρευτὸ αὐτὸ Φῶς ἄρχισε νὰ ἀποσύρεται, ἔγινε πάλι σὰν Νεφέλη καὶ ἄρχισε νὰ σηκώνεται ψηλά. Τότε ἔπρεπε νὰ δεῖτε τὸ τὶ ἔγινε!

Ὁ κόσμος εἶχε σηκώσει τὰ χέρια του ψηλὰ καὶ κλαίγοντας ἱκέτευε τὸν Κύριο νὰ ξαναχαμηλώσει τὴν Δόξα Του, νὰ μὴ σταματήσει ἡ θεία αὐτὴ ἀπόλαυση καὶ μέθεξη. Εἴχαμε πλημμυρίσει ἀπὸ θεία ἀγάπη!

Στὰ δάκρυα καὶ στὶς ἱκεσίες τῶν πιστῶν, ἡ Νεφέλη ξανακατέβαινε!

Αὐτὸ ἔγινε ἀρκετὲς φορές, μέχρι ποὺ τελικὰ τὸ Φῶς ἀνυψώθηκε καὶ χάθηκε μέσα στὸν θόλο –λὲς– τοῦ οὐρανοῦ. Σὲ λίγο ἦρθε τὸ ξημέρωμα.

Ἦρθε τὸ κτιστὸ φῶς νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Φῶς τῆς Δόξας τοῦ Θεοῦ.

Πόση ἡ διαφορά!».

Ἀλήθεια, πόσο ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος πόσο βαθιὰ ἔχει τὴν φιλοθεΐα μέσα στὴν ψυχή του, μέσα στὸ «εἶναι» του!

Τὴν ἑπόμενη χρονιὰ οἱ εὐσεβεῖς αὐτοὶ ἄνθρωποι ρώτησαν κάποιους προσκυνητές, ποὺ ἐπισκέφθηκαν τοὺς Ἁγίους Τόπους, ἂν ἐπαναλήφθηκε τὸ θεῖο αὐτὸ φαινόμενο στὸ Θαβώρ.

Ἐκεῖνοι εἶπαν: «Ναί, φάνηκε ἡ Φωτεινὴ Νεφέλη, ἀλλὰ δὲν κατέβηκε χαμηλά!…».

Ἄχ, ἁμαρτία ποῦ μᾶς χωρίζεις ἀπ᾿ τὸν Θεό μας, ἀπ᾿ τὴν Ζωή μας!

Εἴθε ἡ Χάρη Του νὰ μᾶς χαρίσει «τέλειο μῖσος» γιὰ σένα… Ἀμήν.

*Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Νεώτερα Θαύματα τῆς Παναγίας στὴ Βαρνάκοβα καὶ Ἱστορίες γιὰ τὴν Αἰωνιότητα, Ἔκδοσις Ἱερᾶς Γυναικείας Μοναστικῆς Ἀδελφότητος Παναγίας Βαρνόκοβας, Δωρίδα 2007, σελ. 116-119. Ἐπιμέλ. ἡμετ.

Ἀντιγραφή ἀπὸ pdf τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς

Εἰκόνα: ἔργο τοῦ Ivan Aivazovsky ἀπὸ:  hab.kp.ru

γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»