Άκουσε, αγαπημένη μου αγορομάνα

Ε! εσύ αγορομάνα, έχεις σκεφτεί πως μεγαλώνεις τον άντρα της κόρης μου; 

Τον πατέρα των εγγονιών μου; 

Τον αυριανό πολίτη αυτού του τόπου; 

 Έχεις αναρωτηθεί τι χαρακτηριστικά θέλεις να έχουν αυτοί οι αυριανοί αρσενικοί ενήλικες; 

Έχεις άραγε αναλάβει την ευθύνη που σου αναλογεί εκπαιδεύοντάς τον; 

Μέσα στο πλαίσιο της απλής καθημερινής ζωής και λιγότερο της επαγγελματικής μου ιδιότητας, παρατηρώ με θλίψη νέες γυναίκες – μητέρες να διαχειρίζονται τη σχέση με τους γιούς τους. 

Η θλίψη μου προέρχεται από τις λανθασμένες παραδοχές που έχουν κυριαρχήσει στο μοντέλο αυτής της σχέσης σε ένα μεγάλο ποσοστό. 

Σχέση μητέρας και γιου
Δεν είπε κανείς να μην είσαι τρυφερή αγαπητή μου αγορομάνα. Δεν είπε κανείς να μην εκφράσεις με κάθε τρόπο το συναίσθημά σου στο γιο σου. 

Σίγουρα όμως δεν είπε κανείς να τον φιλάς στο στόμα, να τον κοιτάς και να λιώνεις, να τον ξεχωρίζεις μέσα σου απ’ τη κόρη σου.  

Να τον φροντίζεις μέχρι έφηβο πια σαν να είναι ανίκανο νήπιο. 

Να τον διευκολύνεις σε όλα μην αφήνοντάς τον να στύψει το μυαλό του, ή να πιεστεί λίγο αντιμετωπίζοντας και κάποια δυσκολία ή ανεπάρκεια. 

Να τον κάνεις τόσο εξαρτημένο από σένα που (ναι το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια) να είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και να συμβουλεύεται την μάνα για το πως θα διαχειριστεί τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου που δουλεύει! 

Και όλα τούτα να τα θεωρείς επιτυχία και να καμαρώνεις λέγοντας πως «ο γιος μου δεν μπορεί χωρίς εμένα». 

Ε! Μπράβο λοιπόν κατάφερες να έχεις έναν άνδρα εξαρτημένο. Αν δεν το κατάφερες με τον πατέρα του, το έχεις καταφέρει με τον γιο σας. 

Μόνο που ο γιος σου είναι ο άνδρας μιας άλλης γυναίκας και όχι ο δικός σου άνδρας. 

Αυτός ο εξαρτημένος από σένα νεαρός άνδρας δεν μπορεί να βρει αντίστοιχο μοντέλο εκεί έξω γιατί τα κορίτσια είναι μεγαλωμένα αλλιώς. 

Έχουν γίνει πιο δραστήρια, πιο ικανά, πιο ανεξάρτητα από τον γιο σου. 

Τι κρίμα! Πώς τα καταφέραμε έτσι; Εμείς οι μάνες να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τόσο λαθεμένα κριτήρια! 
Τι κρίμα!

Ξανασκέψου το, λοιπόν, όταν σπεύδεις διασώστης, και ειρηνοποιός αποδίδοντας δίκαιο μόνο σε κείνον. 

Σταμάτα να του λες τι να κάνει, πώς να το κάνει, πόσο να το κάνει, πότε να το κάνει. 

Άφησέ τον λίγο να τριφτεί με τις αντιξοότητες, τις στερήσεις, τις δυσκολίες της ζωής. 

Αλλά κυρίως σταμάτα να τον διαχωρίζεις από όλους τους άλλους μέσα σου. 

 Είτε είναι ο μοναχογιός σου, μπορεί και το μοναχοπαίδι σου, είτε ο μεγάλος ή ο μικρός, σταμάτα να του δίνεις μια άλλη θέση στη καρδιά σου. Δεν είναι υγιές. Δεν είναι βοηθητικό. Δεν είναι καθόλου για το καλό του. 

Αφού σε νοιάζει τόσο πολύ το καλώς έχειν του στάσου και σκέψου για λίγο. 

Τι χαρακτηριστικά θα ήθελες να έχει ένα αρσενικό δίπλα σου. Απαρίθμησέ τα. Δώσ’ τους όνομα. Ας πούμε: 

Ειλικρίνεια. 

Δικαιοσύνη. 

Αρετή. 

Τόλμη. 

Δύναμη. 

Αισιοδοξία. 

Αυτοεκτίμηση. 

Αυτοπεποίθηση. 

Ικανότητες. 

Δεξιότητες 

και τόσα άλλα. 

Σύμφωνοι; 

Αναρωτήσου, τι κάνεις για να τα αποκτήσει όλα τούτα; 

Τι εφόδια του δίνεις με το να γίνεσαι χαλί να σε πατήσει; Τι εικόνες του δημιουργείς για την ισορροπία της σχέσης του μεθαύριο, όταν εσύ σπεύδεις να τα μπορείς όλα διευκολύνοντάς τον να μη βρέξει το δαχτυλάκι του στη προσπάθειά του να ψαρέψει για να φάει. 

Αλήθεια τον άφησες να ψαρέψει ποτέ το ψάρι του; 

Ή σπεύδεις όχι μόνο να του το παρέχεις αλλά να του το καθαρίζεις κιόλας. Γιατί του καθαρίζεις το ψάρι; Γιατί δεν τον αφήνεις να μάθει; Να ανακαλύψει, να πονέσει; Να πέσει ώστε να μάθει να σηκώνεται να βρει τρόπους να επουλώνει τον πόνο, να βρει τη μέθοδο που ταιριάζει σ’ αυτόν και στη δική του προσωπική κοσμοθεωρία; 

Πώς θα κάνει οικογένεια; 
Πώς θα λύνει τα προβλήματά του όταν δεν θα είσαι εκεί γύρω; 

 Θα είσαι για πάντα να του θυμίζεις να πάρει μπουφάν;  Θα είσαι εκεί να του φτιάχνεις το ιδιαίτερο φαγάκι του; 

Ή μήπως θα περιμένεις από την αυριανή νύφη σου να συνεχίσει αυτή την παράνοια; Κι αν δεν το κάνει θα είσαι εκεί για να την κρίνεις;

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Αγοροπαρέες και κοριτσοπαρέες νέων. Τα κορίτσια γίνονται οι κυνηγοί και τα αγόρια συνεχίζουν τη μοναχική πορεία αναζήτησης του ανήκειν και της σημαντικότητάς τους στη χρήση του υπολογιστή. 

Υποβιβάζουν τη γυναίκα σε σκεύος ηδονής και γεμίζουν τη φαντασία τους γινόμενοι αυτό που θα ήθελαν, πίνοντας ή υιοθετώντας άλλες παραβατικές συμπεριφορές ασταμάτητα για να δείξουν πως είναι άντρες. 

 Όντας μητέρα κόρης έχω ακούσει άπειρες φορές από στόματα νεαρών κοριτσιών πως πολλές φορές στο τέλος της βραδιάς κουβαλούν στα σπίτια τους μεθυσμένους νέους άντρες, έτσι αποφάσισαν να βγαίνουν μόνες γιατί περνούν καλύτερα!!!!

Δεν είναι κρίμα να είναι δικό μας δημιούργημα αυτή η συνθήκη; Ναι οι γυναίκες έχουμε γίνει δυνατές και μπορεί αυτό να μην οφείλεται μόνο σε κοινωνικές συνθήκες ορθές ή λανθασμένες, μπορεί και να είναι πιο ενεργειακό ή πιο συμπαντικό, πάντως φαίνεται να έχουμε πάρει τα ηνία σε πολλά θέματα. 

Ας μη συνεχίζουμε όμως την λαθεμένη αυτή συνθήκη. Αν οι άνδρες μας πρόδωσαν σε δύναμη, αποφασιστικότητα, διεύρυνση της συνείδησης, αν δεν χωρούν όλα όσα εμείς τολμούμε, δεν θα αλλάξει η συνθήκη για τις μελλοντικές γενιές αν συνεχίζουμε να εγγράφουμε στα μυαλά των παιδιών μας τις λαθεμένες πεποιθήσεις. Αγορομάνες ξυπνήστε. Αυτό που ζείτε οι ίδιες δεν είναι το ορθότερο. Αποφασίστε να κάνετε την αλλαγή.

Πώς να αλλάξετε προς το καλύτερο τη σχέση με το παιδί σας
Ενισχύστε την αποφασιστικότητα με το να δημιουργείτε προβλήματα προς λύση στον κανακάρη σας. 

Ενισχύστε την αυτοεκτίμηση με το να του επιβεβαιώνεται ότι μπορεί να βρει λύσεις χωρίς να τον επαινείται λες και ανακάλυψε την πυρίτιδα. 

Ενθάρρυνση δεν είναι ο έπαινος. Ενθάρρυνση είναι να επιβεβαιώνεις στον άλλον πως παρατηρείς την προσπάθεια, τη βελτίωση, τη διάθεση για λύση. 

Ενισχύστε την ισοτιμία και τον σεβασμό αναθέτοντας έργο. Κοινό έργο, ίδιο έργο στα αγόρια και στα κορίτσια. 

 Δώστε του να καταλάβει πως ο άνδρας από τη φύση είναι πιο ρωμαλέος πιο δυνατός. Έτσι τον έφτιαξε η φύση. Να είναι κυνηγός και προστάτης. Εσύ γιατί θέλεις να είναι ο προστατευόμενός σου; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως επεμβαίνεις στη φύση και στη σοφία της;

Άκουσε, αγαπημένη μου αγορομάνα. 

Αν δεν είσαι βασίλισσα δεν σου φταίει κανείς. Μπορεί να μην επέλεξες σωστά το βασιλιά σου, μπορεί ο βασιλιάς σου να είχε μια μάνα που δεν του έμαθε να είναι σωστός βασιλιάς. Μπορεί να μην ξέρει πως είναι να είσαι σωστός βασιλιάς. Αυτό δεν σε απενοχοποιεί. 

 Με το να θέλεις να μετατρέπεις το γιό σου σε βασιλιά της ζωής σου, απλά συνεχίζεις το λανθασμένο μοντέλο που υπάρχει χρόνια τώρα και μας έφερε εδώ που μας έφερε. Τόλμα να κάνεις τη διαφορά. Τόλμα να είσαι εσύ εκείνη που θα αναζητήσει τον τρόπο να εξυγιάνει αυτό το μοντέλο που τείνει να γίνει λαίλαπα και να μας καταβροχθίσει. 

Δεν είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Ανάλαβε την ευθύνη σου. Άρχισε να μεγαλώνεις ένα υγιέστερο αρσενικό μοντέλο. Τουλάχιστον προσπάθησε. Είμαι σίγουρη πως μπορείς. Μπορείς γιατί εσύ η ίδια έχεις υποστεί τις συνέπειες στο πετσί σου. Απλά το έχασες λίγο γιατί ζούμε στην εποχή όπου το παράλογο είναι πιο εμφανές και παίρνει περισσότερο χώρο απ’ το λογικό. Συνήθως το λογικό είναι σιωπηλό και χωρίς φανφάρες. Αναζήτησέ το! Σε παρακαλώ να μεγαλώσεις τον γαμπρό μου σαν αρσενικό. 

Α! και σαν τελευταίο και όχι λιγότερο σημαντικό. Εκείνο το μοντέλο της ελληνικής οικογένειας πατέρας-κόρη εναντίον μάνας-γιού είναι νοσηρό. Καιρός να τελειώνει. 

 Μακάρι να μην χρειαζόταν οι κλίκες μέσα στην οικογένεια. Μακάρι ο όρος οικογένεια να αποτελούσε το μοντέλο της ενότητας και της συνεργασίας. Μέχρι να το φθάσουμε όμως ας έχουμε ξεκάθαρα στο νους μας πως είναι υγιέστερες οι κλίκες παιδιά ανεξαρτήτως φύλου εναντίον γονιών. Οι γονείς ενωμένοι και συνεργατικοί να διαχειρίζονται όσα η νεώτερη γενιά απαιτεί ή προβάλει ως ανάγκες. Άντε ας ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο. Απ’ τα υλικά των ονείρων φτιάχνεται η πραγματικότητα.

Ερατώ Χατζημιχαλάκη – Οικογενειακή Σύμβουλος

allazo.gr – elpidohori.gr
paidorama
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι