Η Ελλάδα βαδίζει στα τυφλά, χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς κανένα σενάριο – με μία κυβέρνηση που δεν σέβεται καθόλου τη Δημοκρατία, ούτε το Κοινοβούλιο, αποφασίζοντας και διατάζοντας μόνη της. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις αλήθεια, ποιες λύσεις θα μπορούσε να προτείνει κανείς; Είναι δυνατόν χωρίς να του παρέχεται η παραμικρή πληροφόρηση από την κυβέρνηση; Ασφαλώς απαιτείται η συνεργασία όλων των κομμάτων και η συλλογική στήριξη των Πολιτών κάτω από τις συνθήκες που βιώνουμε. Μπορεί όμως να είναι τυφλή, σε έναν πρωθυπουργό που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν;
Επικαιρότητα
Στην οικονομία προβαίνει κανείς σε προβλέψεις, με βάση τις οποίες εκπονεί ένα σενάριο, λαμβάνει μέτρα και τα κοινοποιεί έγκαιρα στους οικονομικούς συντελεστές – στις επιχειρήσεις και στους εργαζομένους, έτσι ώστε να μπορούν να προγραμματίσουν τις ενέργειες τους. Τα μέτρα αυτά ανακοινώνονται μεν όλα μαζί, αλλά εφαρμόζονται σταδιακά – αφού οφείλουν να υπόκεινται σε διορθώσεις, ανάλογα με τις εξελίξεις.
Όταν όμως μία κυβέρνηση κάνει λανθασμένες ή καθόλου προβλέψεις, δεν εκπονεί κανένα σενάριο, δεν λαμβάνει όλα μαζί τα μέτρα αλλά λειτουργεί «βλέποντας και κάνοντας», με συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) που καταθέτει εκ των υστέρων στη Βουλή προσχηματικά, ενώ δεν τα ανακοινώνει έγκαιρα για να προγραμματίσουν οι οικονομικοί συντελεστές τις δικές τους ενέργειες, καταστρέφει εντελώς τη χώρα.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας, τόσο όσον αφορά το άνοιγμα των συνόρων στον τουρισμό, ανεξέλεγκτο δυστυχώς, όσο και τη στήριξη των οικονομικών συντελεστών – γεγονός θανατηφόρο για ένα χρεοκοπημένο κράτος, με χρεοκοπημένους Πολίτες. Ειδικά όσον αφορά το θέμα του COVID 19, δεν είναι δυνατόν να μη γνώριζε τις δύο μορφές του – όπου η Ελλάδα προσβλήθηκε από την πρώτη στην αρχή, ενώ σήμερα από τη δεύτερη λόγω του τουρισμού (άρθρο).
Το ίδιο μεγάλες είναι οι ευθύνες της Τράπεζας της Ελλάδας, αν και δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από το διοικητή της. Στις τελευταίες εκτιμήσεις της, όπου της ήταν γνωστά τα λάθη της κυβέρνησης, προέβλεπε μείωση του τουρισμού τον Ιούνιο κατά 80% – όταν τελικά διαμορφώθηκε στο 93,4%! Όσο για τον Ιούλιο, αναφερόταν σε πτώση 50% – ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα πλησιάσει το 80%. Το πρώτο δε επτάμηνο τα τουριστικά έσοδα έχουν ανέλθει σε 1,5 δις € έναντι 9,15 δις € την αντίστοιχη περίοδο του 2019 – γεγονός που σημαίνει πως δεν μιλάμε για μία μεγάλη πτώση, αλλά κυριολεκτικά για μία πρωτοφανή κατάρρευση.
Τέλος, αντί η κυβέρνηση να καταθέσει έναν νέο προϋπολογισμό για το 2020, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, αφού ο υφιστάμενος έχει πάψει πια να ισχύει, δεν έκανε ούτε αυτό – προφανώς για να έχει την ευχέρεια να λειτουργεί κατά το δοκούν και αντιδημοκρατικά, χωρίς να δίνει λογαριασμό στη Βουλή. Ακόμη και σήμερα δε, τρέχει πίσω από τα γεγονότα – ξανά με την υιοθέτηση ΠΝΠ για τις τουριστικές επιχειρήσεις που πλήττονται και χωρίς να ρωτάει κανέναν.
Περαιτέρω, με δεδομένα πλέον τουριστικά έσοδα κάτω των 3,5 δις € το 2020, όπου το κόστος της καταπολέμησης της εισαγόμενης δεύτερης πανδημίας θα είναι δυσανάλογο, τόσο όσον αφορά την υγεία των Ελλήνων, όσο και την οικονομία, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει καμία πρόθεση δημοσιοποίησης ενός σεναρίου, τουλάχιστον για το έτος που διανύουμε – επίσης για το επόμενο, αφού ακόμη και η μικρότερη επιχείρηση προβαίνει σε διετή προγραμματισμό. Ως εκ τούτου, όλοι οι οικονομικοί συντελεστές της χώρας βαδίζουν στα τυφλά – κάτι που αποτελεί στην κυριολεξία έγκλημα.
Με έναν απλό υπολογισμό βέβαια, μία πτώση των άμεσων τουριστικών εσόδων κατά 15 δις €, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ΑΕΠ κατά περίπου 37,5 δις € – εάν δεχθούμε το συντελεστή 2,5 του ΣΕΤΕ για τα έμμεσα έσοδα. Η πτώση αυτή θα περιορισθεί μεν από τα μέτρα στήριξης του κράτους, αλλά θα συνεχίσει να είναι δραματική – με δυσμενή αποτελέσματα για τα δημόσια έσοδα, για το έλλειμμα του προϋπολογισμού, για τα χρέη, για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, για τη βιωσιμότητα των τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, για τη ρευστότητα της οικονομίας κοκ.
Το μόνο θετικό τώρα στο όλο χάος που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση στην οικονομία (για τη διαχείριση των εθνικών και της παράνομης μετανάστευσης καλύτερα να μη μιλήσουμε), είναι (α) η μετάθεση του χρέους των 95 δις € περίπου για μετά το 2032 – αν και από το ΣΥΡΙΖΑ με αντάλλαγμα το έγκλημα της παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας και (β) το «μαξιλάρι», επίσης από το ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τον επί πλέον δανεισμό των 7 δις € και τις δαπάνες για τα μέτρα άνω των 14 δις €, θα έχει μειωθεί κάτω από τα 30 δις €. Το γεγονός αυτό καθιστά το καθαρό δημόσιο χρέος τυπικά χαμηλότερο – από τα 362 δις € στα 237 δις € έως το 2032.
Επομένως, εάν το ΑΕΠ του 2020 διαμορφωθεί στα 170 δις € στην καλύτερη των περιπτώσεων (=10% ύφεση), είναι στο 140% συν το επί πλέον έλλειμμα του 2020 – οπότε χαμηλότερο από αυτό που προβλέπεται για την Ιταλία (160%). Έτσι, με την επί πλέον βοήθεια της ΕΚΤ που έχει αγοράσει ομόλογα μας της τάξης των 10 δις € για να διατηρήσει χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού μας, μπορεί ακόμη να εξυπηρετείται – χωρίς όμως να δίνει καμία σιγουριά στους επενδυτές, οι οποίοι πολύ σωστά δεν βλέπουν καμία προοπτική για το μέλλον της χώρας μας.
Πολύ περισσότερο επειδή κατανοούν καλύτερα από εμάς ότι, η χώρα βαδίζει στα τυφλά – χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς κανένα σενάριο, με μία κυβέρνηση που δεν σέβεται καθόλου τη Δημοκρατία, ούτε το Κοινοβούλιο, αποφασίζοντας και διατάζοντας μόνη της.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις αλήθεια, ποιες λύσεις θα μπορούσε να προτείνει κανείς; Είναι δυνατόν χωρίς να του παρέχεται η παραμικρή πληροφόρηση από την κυβέρνηση; Ασφαλώς απαιτείται η συνεργασία όλων των κομμάτων και η συλλογική στήριξη των Πολιτών, κάτω από τις συνθήκες που βιώνουμε. Μπορεί όμως να είναι τυφλή, σε έναν πρωθυπουργό που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου