Η κατηφόρα της πατρίδας μας ξεκίνησε από τότε που άρχισε να συρρικνώνεται η οικονομική της ανεξαρτησία – ως αποτέλεσμα των δημοσίων χρεών της που έφτασαν στο 100% του ΑΕΠ της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, επιβαρύνοντας την με επιτόκια της τάξης του 25%. Έτσι επέλεξε αναγκαστικά τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη χωρίς να είναι έτοιμη, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με τους τόκους των χρεών της – ενώ παράλληλα δεν αντέδρασε στο γκριζάρισμα του Αιγαίου, με αφετηρία τα Ίμια του κ. Σημίτη. Η συρρίκνωση της οικονομικής της ανεξαρτησίας συνεχίσθηκε, με τη δεκαετή κακοδιαχείριση που ακολούθησε την είσοδο της στην Ευρωζώνη, με τελικό αποτέλεσμα την υπερχρέωση της του 2009 – την οποία όχι μόνο δεν αντιμετώπισε σωστά, αλλά έκανε τα πάντα για να τη χάσει εντελώς, με το στυγνό έγκλημα του PSI το 2012 που ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου το 2015. Εάν δεν ανακτήσουμε λοιπόν την οικονομική μας αυτοτέλεια, θα χάνουμε συνεχώς εθνική κυριαρχία τόσο στη θάλασσα, όσο και στη στεριά.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, με τεράστιες δυνατότητες και προοπτικές – ευρισκόμενη σε μία εξαιρετικά σημαντική γεωπολιτική θέση, με ένα υπέροχο κλίμα, με εύπορα εδάφη και με μία μοναδική στην παγκόσμια ιστορία πολιτιστική κληρονομιά.
Η Ελλάδα είναι όμως ταυτόχρονα μία χώρα που οι κυβερνήσεις της απογοητεύουν συνεχώς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες – Πολίτες και Πολιτικούς, τόσο στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα, οι βουλευτές του οποίου συχνά έχουν τις ίδιες απόψεις με εμάς, όσο και στην αντιπολίτευση.
Κυβερνήσεις χωρίς όραμα, δειλές, ανεπαρκείς και πολύ συχνά διεφθαρμένες – με αποτέλεσμα να οδηγούν τη χώρα σε ηττοπαθείς συμβιβασμούς, ακόμη και με μικρά, ανήμπορα κράτη, όπως στο θλιβερό παράδειγμα των Σκοπίων.
Για παράδειγμα, ενώ είναι βέβαιος κανείς πως μπορεί να επιλύσει εύκολα τα προβλήματα της ή να υπογράψει συμφέρουσες διεθνείς συμβάσεις, όπου δεν κινδυνεύει από κανέναν άλλο εκτός από τον κακό της εαυτό, συμβαίνει αυτό ακριβώς – κυριαρχεί δηλαδή δυστυχώς ο κακός της εαυτός σε πάρα πολλές περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων σε αυτές που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.
Η κατηφόρα της πατρίδας μας ξεκίνησε από τότε που άρχισε να συρρικνώνεται η οικονομική της ανεξαρτησία – ως αποτέλεσμα των δημοσίων χρεών της που έφτασαν στο 100% του ΑΕΠ της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, επιβαρύνοντας την με επιτόκια της τάξης του 25%.
Έτσι επέλεξε αναγκαστικά τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη χωρίς να είναι έτοιμη, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με τους τόκους των χρεών της – ενώ παράλληλα δεν αντέδρασε στο γκριζάρισμα του Αιγαίου, με αφετηρία τα Ίμια του κ. Σημίτη.
Η συρρίκνωση της οικονομικής της ανεξαρτησίας συνεχίσθηκε, με τη δεκαετή κακοδιαχείριση που ακολούθησε την είσοδο της στην Ευρωζώνη, με τελικό αποτέλεσμα την υπερχρέωση της του 2009 – την οποία όχι μόνο δεν αντιμετώπισε σωστά, αλλά έκανε τα πάντα για να τη χάσει εντελώς, με το στυγνό έγκλημα του PSI το 2012 που ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου το 2015.
Από εκεί και μετά, ευρισκόμενη πλέον υπό την οικονομική κατοχή των ξένων, κυρίως της ηγέτιδας τους, της Γερμανίας, έχοντας δηλαδή μετατραπεί σε αποικία χρέους με εξαθλιωμένους Πολίτες στην πλειοψηφία τους, ήταν δεδομένος ο εδαφικός της ακρωτηριασμός – ο οποίος ξεκίνησε με την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα την αναβολή της πληρωμής των 95 δις € που ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθούν, για μετά το 2032.
Έχοντας αναφερθεί τώρα στο πού ακριβώς εξυπηρετεί τη Γερμανία η συμφωνία με τα Σκόπια και ποιους μελλοντικούς κινδύνους για τη Μακεδονία μας εμπεριέχει, καθώς επίσης για την Ελλάδα, σύνορα με τη Μακεδονία με λίγα λόγια, δεν θα το επαναλάβουμε – τονίζοντας μόνο πως εάν δεν ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία, θα χάνουμε συνεχώς εθνική κυριαρχία τόσο στη θάλασσα, όσο και στη στεριά.
Το θέμα μας τώρα είναι η επανάληψη μίας παρόμοιας ιστορίας. Των επαίσχυντων συμβιβασμών δηλαδή, λόγω της οικονομικής μας αδυναμίας, οι οποίοι οδηγούν στον επόμενο ακρωτηριασμό της εθνικής μας κυριαρχίας που δεν θα είναι ούτε αυτός ο μοναδικός: εννοώντας τις συμβάσεις τόσο με την Ιταλία, όσο και, κυρίως, με την Αίγυπτο.
Συμβάσεις που στην ουσία συζητούνται προσχηματικά, αφού έχουν ήδη υπογραφεί χωρίς να ερωτηθεί κανένας, από μία ακόμη κυβέρνηση που απογοητεύει για πολλοστή φορά τους Έλληνες – ενώ οι βουλευτές της συμπολίτευσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται να εκφράσουν τις απόψεις τους, χωρίς όμως να μπορούν να αλλάξουν τίποτα.
Τοποθετούμαστε δηλαδή προ τετελεσμένων γεγονότων, με το γνωστό «αποφασίζουμε και διατάζουμε», χωρίς να μας δίνεται η δυνατότητα να προστατεύσουμε την πατρίδα μας – ακόμη και αν οι συμφωνίες είναι αντισυνταγματικές, όπως το τεκμηριώσαμε στην αρχή της συνεδρίασης. Τονίζουμε δε πως δεν θα υπήρχε τέτοιο θέμα, εάν η Ελλάδα δεν ήταν μία από τις ελάχιστες χώρες στον πλανήτη που δεν έχει συνταγματικό δικαστήριο.
Γιατί; Επειδή δεν θέλει η εγχώρια πολιτική και οικονομική της ελίτ να εμποδίζεται από το Σύνταγμα, ακόμη και έτσι, όπως το έχει κακοποιήσει – ενώ δεν έχει πρόβλημα με τους νόμους της χώρας, αφού αυτή τους επιβάλει μέσω της Βουλής, στην ουσία ερήμην των Πολιτών.
Ξεκινώντας τώρα από τη συμφωνία με την Ιταλία, ξεκάθαρος στόχος της οποίας ήταν η προετοιμασία των Ελλήνων για τη συμφωνία με την Αίγυπτο, το καθεστώς της μειωμένης επήρειας στα Διαπόντια Νησιά και στις Στροφάδες, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη, καθώς επίσης η αποδοχή εκ μέρους μας ότι, οι Ιταλοί ψαράδες θα μπορούν να εισέρχονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ, αλιεύοντας ότι ακριβότερο διαθέτουμε, είναι απαράδεκτο.
Εν προκειμένω η κυβέρνηση, για πρώτη φορά στη διεθνή ιστορία του Δικαίου της Θάλασσας, αναγνώρισε κυριαρχικά δικαιώματα σε τρίτους, σε ελληνική θαλάσσια περιοχή – ενώ παρέπεμψε στην ΕΕ τη διαδικασία επέκτασης της δικής μας αιγιαλίτιδας ζώνης, παρά το ότι είναι αποκλειστικό προνόμιο και κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους.
Περαιτέρω, κάναμε μεν παραχωρήσεις στην Ιταλία, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο συγκριτικά με την Αίγυπτο – η Βουλή της οποίας λογικά βιάσθηκε να την ψηφίσει, αφού παραχωρούμε πολύ περισσότερα δωρεάν, από όσα μπορούσε ποτέ να φαντασθεί.
Μας είναι δε ακατανόητο, γιατί η κυβέρνηση δεν ανακήρυξε και δεν οριοθέτησε προηγουμένως ΑΟΖ με την Κύπρο – γεγονός που δεν είναι δυνατόν να οφείλεται στην ίδια, αφού κανένας δεν είναι τόσο ανόητος, αλλά σε έξωθεν εντολές που πήρε.
Εν προκειμένω, θα αναφέρουμε μόνο πώς χαρακτήρισε ο κ. Μάζης τη συμφωνία, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά), για να μην επαναλαμβάνουμε αυτά που έχουν ήδη λεχθεί: Ατυχή, ελλιπή και συνεπώς επικίνδυνη για τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.
Τόνισε δε, όπως έχει δηλώσει δεκάδες φορές ο πρόεδρος της ΕΛ ότι, θα έπρεπε να αρχίσουμε την οριοθέτηση με την Κύπρο και μετά να συνεχίσουμε με την Αίγυπτο – έτσι ώστε αφενός μεν να αποφύγουμε τις οδυνηρές εκπλήξεις, αφετέρου να θέσουμε την Τουρκία αντιμέτωπη με τη διεθνή νομιμότητα. Επί πλέον, ανέφερε τις δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών της γειτονικής χώρας από τις 10 Αυγούστου, οι οποίες ήταν οι εξής:
«Έτσι όπως φαίνεται, έχουν γίνει υποχωρήσεις από τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών και της Κρήτης – κάτι που ουσιαστικά ενισχύει τις θέσεις μας. Αυτή η συμφωνία μας συμφέρει, επειδή κανένας δεν μπορεί να μας πει πως προκαλούμε ένταση.Κανένας δεν μπορεί να μας πει να μην πάμε στις περιοχές αυτές. Κανένας δεν μπορεί να πει οτιδήποτε για τις έρευνες και τις γεωτρήσεις που κάνει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο»,
εννοώντας προφανώς την περιοχή πέραν του 28ου Μεσημβρινού που δεν συμπεριλήφθηκε καθόλου στη συμφωνία και στην οποία κάνει ανενόχλητο βόλτες, από πολλές ημέρες τώρα, το τουρκικό ερευνητικό, συνοδεία πολεμικών πλοίων.
Συνέχισε ο καθηγητής, λέγοντας πως δεν υπάρχει πρόβλεψη του Δικαίου της Θαλάσσης για «μερικές οριοθετήσεις» – οι οποίες μπορεί να μην είναι παράνομες, αλλά ελέγχονται ως προς την σκοπιμότητά τους στη συγκεκριμένη γεωπολιτική συγκυρία.
Τέλος, ρώτησε τα εξής που περιμένουμε να απαντήσει η κυβέρνηση:
«Τι λάβαμε ως αντάλλαγμα από την Αίγυπτο, για να της παραχωρήσουμε περί το 9% του εμβαδού της δικής μας υφαλοκρηπίδας; Πόσο μάλλον στην περιοχή της Μεσογειακής Ράχης, όπου η γεωλογική δομή των αλατούχων δόμων εγγυάται την ύπαρξη τεραστίων ποσοτήτων φυσικού αερίου; Προφανώς αξίας δεκάδων δις € που χαρίσαμε χωρίς λόγο, όπως θα προσθέσουμε εμείς;Δεν θα έπρεπε να απαιτήσουμε τουλάχιστον την αναγνώριση της νόμιμης επήρειας του Συμπλέγματος του Καστελόριζου και μάλιστα της Στρογγύλης, η οποία μας εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου; Δεν είναι εθνική ντροπή κατ’ εμάς να μην αναγνωρίζεται το 100% της νόμιμης επήρειας της Κρήτης;Δυστυχώς η Ελλάδα λειτούργησε και εδώ κατ’ απομίμηση της, επίσης ζημιογόνου για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, συμφωνίας με την Ιταλία. Τι φοβήθηκε η κυβέρνηση και δεν προχώρησε στην άμεση και απρόσκοπτη οριοθέτηση με την Κύπρο όπου(α) θα είχε την πλήρη αναγνώριση της επήρειας του Συμπλέγματος του Καστελόριζου και(β) θα είχε εξασφαλίσει την πλήρη επαφή των ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου, φέροντας την Τουρκία αντιμέτωπη με τη διεθνή νομιμότητα;»
Ελπίζουμε να απαντήσει η κυβέρνηση τουλάχιστον σε αυτά τα ερωτήματα, χωρίς όμως να το περιμένουμε – ενώ φυσικά δεν θα ψηφίσουμε καμία από τις δύο συμφωνίες, σημειώνοντας πως σε τόσο σημαντικά εθνικά θέματα, το «παρών» ως θέση είναι το λιγότερο δειλό και ανεύθυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου