Εάν αντί να σπαταλάει τόσα χρήματα η κυβέρνηση κατασκεύαζε έγκαιρα τις ΜΕΘ που έχει ανάγκη το σύστημα υγείας μας, με πολύ λιγότερα, δεν θα είχαμε οδηγηθεί σε τόσο καταστροφικά, αλλεπάλληλα κλειδώματα – ενώ από το παράδειγμα της Florida και της California, γνωρίζουμε όλοι πως οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι οι ίδιες, είτε κλειδώνει ένα κράτος την οικονομία του, είτε όχι. Ακόμη περισσότερο, πως τα κλειδώματα καταστρέφουν τόσο την Οικονομία, όσο και την Υγεία ευρύτερα. Ο φιλελευθερισμός τώρα δεν υποστηρίζει ούτε τα κρατικά μονοπώλια όπως ο σοσιαλισμός, ούτε τα ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια όπως ο νεοφιλελευθερισμός, ούτε τις κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως η κυβέρνηση. Κλείνοντας, το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας εκτός από την απάτριδα ελίτ της, είναι πως συγκρινόμαστε πάντοτε με το χειρότερο και όχι με το καλύτερο – ενώ δεν τοποθετούμε ποτέ υψηλούς στόχους.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσω με μία απάντηση στον υπουργό ανάπτυξης – όσον αφορά τις κατηγορίες και τις προσβολές του, σε όσα ανέφερα στην προηγούμενη επιτροπή. Πριν από όλα, προφανώς δεν είμαι ο Ιησούς Χριστός για να καταφέρω να μην υπάρχει ύφεση στη χώρα, όπως είπε – ούτε έχω διάθεση ή ανάγκη για μικρόψυχη αντιπολιτευτική κριτική. Έχουμε άλλωστε αποδείξει ως κόμμα πως μας ενδιαφέρει να είμαστε εποικοδομητικοί για τη χώρα – υπηρετώντας την κοινή λογική και τίποτα άλλο.
Δεν πρέπει να ξεχνάει πως υπερψηφίσαμε το αναπτυξιακό του νομοσχέδιο που βρήκαμε θετικό, επίσης αυτό για τα σήματα που συμπεριέλαβε τις παρατηρήσεις μας, αλλά και πολλά άλλα – ενώ ελπίζουμε να μας επιτρέπει να εκφράζουμε τις φιλελεύθερες, αλλά σε καμία περίπτωση νεοφιλελεύθερες απόψεις μας.
Στο θέμα της ύφεσης τώρα που αναφέρθηκε, στο τρίτο τρίμηνο είμαστε η τελευταία χώρα όσον αφορά την Ευρωζώνη, όπως θα καταθέσω στα (πρακτικά) – ενώ σε ολόκληρο το 2020 η 4η χειρότερη, με βάση όμως τις εκτιμήσεις της Κομισιόν του Φθινοπώρου του 2020, όπου η Ισπανία θα ήταν η χειρότερη με -12,4%, η Ιταλία μετά με -9,9%, η Πορτογαλία με -9,3% και η Ελλάδα με -9%.
Εν προκειμένω, δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για ολόκληρο το έτος, αλλά το υπουργείο οικονομικών δήλωσε πως η ύφεση στην Ελλάδα το 2020 θα είναι άνω του 10% τελικά – οπότε θα είμαστε μάλλον η τελευταία, σύμφωνα με τα ετήσια στοιχεία των άλλων χωρών από τη Eurostat που θα καταθέσω στα (πρακτικά).
Σε κάθε περίπτωση, αφενός μεν οι άλλες χώρες είχαν στο παρελθόν ανάπτυξη, ενώ εμείς σωρευτική ύφεση της τάξης του 25%, αφετέρου η πανδημία ήταν κατά πολύ πιο έντονη και στις τρεις, οπότε δεν δικαιολογούμαστε καθόλου – σημειώνοντας πως ο στόχος της κυβέρνησης ήταν ανάπτυξη περί το 4%, όταν των υπολοίπων πολύ χαμηλότερη.
Εκτός αυτού, είχαμε μία αναμόρφωση των στοιχείων του ΑΕΠ από την ΕΛΣΤΑΤ κατά περίπου 5 δις € προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να εμφανίζει η χώρα ανάπτυξη το 1ο τρίμηνο αντί ύφεση – κάτι που θεωρείται συνήθως ως παραποίηση της πραγματικότητας και ωραιοποίηση του παρόντος, εις βάρος του παρελθόντος.
Ανεξάρτητα όμως από την ύφεση που ελπίζω να μην ήταν τόσο βαθιά, σημειώνοντας πως έχουμε μάλλον τον υψηλότερο αποπληθωρισμό στην Ευρώπη με όλα όσα δεινά σημαίνει κάτι τέτοιο, εγώ είχα αναφερθεί στο τεράστιο έλλειμμα μας της τάξης του 15% του αναμορφωμένου ΑΕΠ ή στα 24,1 δις € – το οποίο έχω την εντύπωση πως δεν θα παρουσιάσει καμία άλλη χώρα, άρα ότι θα είμαστε δυστυχώς η τελευταία της Ευρωζώνης.
Λογικά λοιπόν αναφέρθηκα στη δημιουργία ελλειμμάτων, σαν να μην υπάρχει αύριο – πόσο μάλλον για μία χώρα με δημόσιο και με κόκκινο ιδιωτικό χρέος σε επίπεδα που δεν έχει μακράν καμία άλλη της Ευρώπης.
Εύχομαι φυσικά να περάσουμε σύντομα σε ανάπτυξη και σε αυτό αποσκοπεί η κριτική μας – οπότε με στενοχώρησαν ιδιαίτερα οι κατηγορίες του υπουργού για χαιρεκακία που δεν τον τιμούν καθόλου.
Σε σχέση τώρα με την κακοδιαχείριση της κρίσης, η οποία προκάλεσε αυτά τα τεράστια ελλείμματα, είναι περιττό να υπενθυμίσω το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των συνόρων μας χωρίς τεστ και με λάθος λογισμικό, καθώς επίσης τον εκβιασμό μας για το άνοιγμα τους από την TUI, μέσω της γερμανικής κυβέρνησης – σύμφωνα με δηλώσεις της κυρίας Μπακογιάννη που έχω καταθέσει στα πρακτικά σε μία σχετική ολομέλεια.
Αναφορικά δε με τις επιταγές που δεν έχουν ασφαλώς καμία σχέση με το έλλειμμα, αφού ακόμη και η στήριξη των κομιστών γίνεται με την καθυστέρηση της πληρωμής των υποχρεώσεων τους, κατατέθηκε ήδη τροπολογία από το υπουργείο την Παρασκευή – όπου σε ερώτηση μου, ο υφυπουργός απάντησε σωστά πως δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για το πρώτο δίμηνο, αλλά όταν υπάρξουν θα τα συμπεριλάβει.
Επομένως δεν εισηγήθηκα ένα επιβαρυντικό μέτρο για την οικονομία, φάσκοντας και αντιφάσκοντας – σημειώνοντας πως το τρίμηνο Οκτωβρίου/Δεκεμβρίου που έλαβε ως κριτήριο πτώσης του τζίρου το υπουργείο είναι λάθος που ελπίζω να διορθώσει, αφού τον Οκτώβριο δεν υπήρχε lockdown.
Τέλος, σε σχέση με την έκθεση των θεσμών που δεν είχε σίγουρα διαβάσει την Πέμπτη, δεν είναι καθόλου θετική για όποιον βλέπει πίσω από τις γραμμές – όπως ο παρακάτω που θα καταθέσω στα (πρακτικά), για να μην λέει πως μόνο εγώ το κρίνω.
Μέτρα στήριξης πάντως με δανεικά, σε τέτοια τεράστια έκταση, χωρίς να επιδοτείται καν η παραγωγή και η εργασία, αλλά το απρογραμμάτιστο κλείδωμα χωρίς λόγο, η κατανάλωση και η ανεργία, δεν θα συνιστούσα ποτέ – ενώ μου είναι ακατανόητο το ότι, πιστεύει ο υπουργός σε μία τέτοια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, όταν στο παρελθόν ήταν υπέρμαχος της πολιτικής των μνημονίων που είναι ακριβώς η αντίθετη.
Σε κάθε περίπτωση, εάν αντί να σπαταλάει τόσα χρήματα η κυβέρνηση κατασκεύαζε έγκαιρα τις ΜΕΘ που έχει ανάγκη το σύστημα υγείας μας, με πολύ λιγότερα, δεν θα είχαμε οδηγηθεί σε τόσο καταστροφικά, αλλεπάλληλα κλειδώματα – ενώ από το παράδειγμα της Florida και της California, γνωρίζουμε όλοι πως οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι οι ίδιες, είτε κλειδώνει ένα κράτος την οικονομία του, είτε όχι.
Ακόμη περισσότερο, πως τα κλειδώματα καταστρέφουν τόσο την Οικονομία, όσο και την Υγεία ευρύτερα. Όσον αφορά δε την εξάρτηση μας από τον τουρισμό, λέγαμε ανέκαθεν πως είναι λανθασμένο το οικονομικό μοντέλο που κατασκεύασαν τα κόμματα που κυβερνούσαν – ενώ η εξάρτηση μας αυξήθηκε γεωμετρικά τα χρόνια των μνημονίων που ο υπουργός υποστήριζε.
Τουριστικά έσοδα (άμεσα)
Λανθασμένο είναι επίσης το τουριστικό μας μοντέλο. Για παράδειγμα σε σύγκριση με την Πορτογαλία που έχει μεν επίσης μεγάλη εξάρτηση από τον τουρισμό, αλλά το μοντέλο της είναι ποιοτικό – με την έννοια πως δεν στηρίζεται στις υψηλές αφίξεις, αλλά στα υψηλότερα έσοδα ανά τουρίστα.
Αφίξεις τουριστών
Δηλαδή είχε 24,6 εκ. αφίξεις το 2019 με 20,6 δις $ εισπράξεις, έναντι 31,3 εκ. της Ελλάδας με 20,3 δις $ εισπράξεις – σημειώνοντας πως το 1995 η Πορτογαλία είχε ΑΕΠ 120 δις $ και η Ελλάδα 150 δις $, ενώ το 2020 η Πορτογαλία 240 δις $ και η Ελλάδα 190 δις $, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Η δημοσίευση που μου έδειξε τώρα σχετικά με το ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα μετά τη Σουηδία, λέγοντας πως αφορά την ύφεση, δεν λέει αυτά που είπε και που φυσικά αντέκρουσα ήδη χθες ως αναληθή – αλλά η δεύτερη όσον αφορά τις δαπάνες για την υγεία, όπως θα καταθέσω στα (πρακτικά). Θα ήθελε αλήθεια ο υπουργός να έχει την πρωτιά στα έξοδα για το σπίτι του με δανεικά, πόσο μάλλον εάν ήταν προ πολλού υπερχρεωμένος; Η Σουηδία πάντως έχει δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της στο 35% (γράφημα) με το δικό της νόμισμα και η Ελλάδα 210% με ξένο νόμισμα, όπως είναι ουσιαστικά το ευρώ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να δαπανάμε τα ίδια ποσά;
Καμία σχέση λοιπόν, τονίζοντας του πως η Βουλή δεν είναι τηλεόραση, για να βαφτίζει κανείς το μαύρο άσπρο για εντυπώσεις – ενώ, σε σχέση με τις προβλέψεις της Κομισιόν από το Μάιο που μου είπε, αναφέρει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα είναι το πιο ευάλωτο κράτος στην ΕΕ, προβλέποντας τότε ύφεση 9,7% όπως θα καταθέσω στα (πρακτικά).
Τελικά, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού οικονομικών, θα είναι περί το 10% και άρα η τελευταία της Ευρωζώνης – με βάση τον πίνακα που κατέθεσα χθες. Πού βλέπει λοιπόν την καλύτερη του αναμενομένου εξέλιξη;
Εκτός αυτού, η Κομισιόν προέβλεπε το δημόσιο χρέος στο 196% και τελικά διαμορφώθηκε στο 210% – εύλογα αφού το έλλειμμα μας, όπου έλλειμμα είναι ότι η ζημία για μία επιχείρηση, ήταν μακράν το μεγαλύτερο στην ΕΕ, στο -15%, όπως το 2009 που οδηγηθήκαμε στα μνημόνια, αλλά με μία πολύ καλύτερη τότε οικονομία, σχετικά με σήμερα.
Όσον αφορά την αναφορά του, σχετικά με το ότι δεν έχει σημασία το έλλειμμα και το χρέος, αλλά μόνο ο δανεισμός από τις αγορές και τα επιτόκια, αφού το μεγαλύτερο μέρος του είναι απέναντι στα κράτη της ΕΕ, είναι απογοητευτική – αφού γνωρίζει πολύ καλά πως παραδώσαμε το όνομα της Μακεδονίας ακριβώς λόγω του χρέους, όπου δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε τα 96 δις € και μετατέθηκαν στο 2032 με το συγκεκριμένο αντάλλαγμα.
Αλήθεια, έτσι σκέφτεται για τη δική του επιχείρηση; Πως δηλαδή δεν είναι σημαντικά τα αυξανόμενα χρέη και οι ζημίες της, αλλά μόνο οι δυνατότητες δανεισμού και το επιτόκιο της; Πόσο μάλλον εάν, όπως η Ελλάδα, έχει υποθηκεύσει όλα της τα περιουσιακά στοιχεία, οπότε είναι έρμαιο των δανειστών της; Δεν καταλαβαίνει πως θα μας ζητηθούν ξανά ανταλλάγματα, όπως με τη Μακεδονία; Απέναντι στην Τουρκία στο Αιγαίο, τη σύμμαχο των Γερμανών αυτή τη φορά;
Αυτές είναι οι αιτίες που βαδίζει η Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο – κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να χαροποιεί κανέναν Έλληνα. Ελπίζω λοιπόν να συνετισθεί τόσο ο ίδιος, όσο και η κυβέρνηση του, παύοντας τη σπατάλη – πριν μας επιβληθεί ένα ακόμη πιο αυστηρό μνημόνιο, όπως δυστυχώς φαίνεται πολύ πιθανόν.
Πάντως, ασφαλώς δεν είναι πατριωτικό το να βλέπει κανείς το σπίτι του να γεμίζει ρωγμές, κάποιον να συνεχίζει να χτυπάει τους τοίχους και να προσποιείται πως όλα βαίνουν καλώς, για να μην ανησυχήσει την τράπεζα που έχει την υποθήκη του – δεν είναι ανόητοι οι ξένοι για να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Τέλος, δεν θα αναφερθώ στο Ελληνικό που μάλλον έπεσε θύμα της πανδημίας και του καζίνου της ΤΕΡΝΑ εκεί, που επηρεάζεται από τα οικονομικά προβλήματα της Mohegan Sun – αλλά μόνο στην ΕΒΖ που είχε επιδειχθεί αλαζονεία, με ισχυρισμούς πως θα λυνόταν τα προβλήματα της και τελικά τα τεύτλα σάπισαν στα χωράφια, χωρίς να διατεθούν ούτε καν για ζωοτροφές.
Μία φράση μόνο για τον υπουργό υποδομών. Ο νεοφιλελευθερισμός που υποστηρίζει, δεν έχει καμία σχέση με το φιλελευθερισμό που υποστηρίζουμε εμείς – όπως φαίνεται ακόμη και από τον τομέα των κατασκευών που έχουν απομείνει μόλις 5 εταιρίες 7ης τάξης από 17 από παρελθόν.
Ο φιλελευθερισμός δεν υποστηρίζει ούτε τα κρατικά μονοπώλια όπως ο σοσιαλισμός, ούτε τα ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια όπως ο νεοφιλελευθερισμός, ούτε τις κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κλείνοντας, το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας εκτός από την απάτριδα ελίτ της, είναι πως συγκρινόμαστε πάντοτε με το χειρότερο και όχι με το καλύτερο – ενώ δεν τοποθετούμε ποτέ υψηλούς στόχους.
(Ακολουθείστε μας στο Twitter πατώντας εδώ για να ενημερώνεστε αμέσως για τις αναλύσεις μας)
Η Ελλάδα οδηγείται στο χάος – The Analyst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου