Η ΔΑΜΟΚΛΕΙΟΣ ΣΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Αδιέξοδα και μονόδρομοι δεν υπάρχουν για έναν αποφασισμένο λαό – κάτι που δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε σήμερα για τους Έλληνες που ανέχονται ακόμη και το παράλογο κλείδωμα της οικονομίας τους, με παράλογα μέτρα που καταστρέφουν τόσο την Υγεία, όσο και την Οικονομία. 

Άποψη

H σπατάλη συνεχίζεται, σαν να μην υπάρχει αύριο – υπό τη στρεβλή αντίληψη πως όσο μας δανείζουν, θα τα παίρνουμε, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα και για τα χρέη. Αυτό φάνηκε άλλωστε από τους τελευταίους ισχυρισμούς του υπουργού ανάπτυξης – σύμφωνα με τους οποίους το ύψος του δανεισμού μας δεν έχει σημασία, αλλά μόνο οι τόκοι εξυπηρέτησης του. Αν είναι δυνατόν!

Φαίνεται πως δυστυχώς δεν γνωρίζει το αυτονόητο – πως η εξυπηρέτηση ενός δανείου δεν αφορά μόνο τους τόκους, αλλά και τις δόσεις, τα χρεολύσια. Επομένως ασφαλώς έχει σημασία το ύψος του δανεισμού – σημειώνοντας πως η εξυπηρέτηση του χρέους, από 10% του ΑΕΠ που ήταν το 2019, θα εκτοξευθεί στο 15% έως το 2040.

Ο υπουργός ισχυρίσθηκε επίσης πως το χρέος ως προς το ΑΕΠ φαίνεται υψηλό, από 127% το 2009 στο 210% σήμερα, επειδή μειώθηκε το ΑΕΠ. Γιατί όμως μειώθηκε το ΑΕΠ; Προφανώς εξαιτίας του χρέους και των ελλειμμάτων, λόγω των οποίων υποχρεωθήκαμε σε μείωση των δαπανών και σε αύξηση των φόρων – με αποτέλεσμα την κατάρρευση του ΑΕΠ μας από τα 240 δις € στα 165 δις € σήμερα, καθώς επίσης την εξαθλίωση των Ελλήνων.

Όσο για το PSI που υπερηφανεύθηκε πως το ψήφισε, όπως άλλωστε υπερηφανευόταν για το κλείσιμο των νοσοκομείων, είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει πως ήταν έγκλημα η υποθήκευση της Ελλάδας στους δανειστές και η μετατροπή της σε μία κατεχόμενη αποικία; Ξέχασε πως ο συγκυβερνήτης του 2012, ο κ. Βενιζέλος, είχε ισχυρισθεί πως το δημόσιο χρέος μας το 2020 θα ήταν στο 120% του ΑΕΠ, για να δικαιολογήσει την «προδοσία» της χώρας;

Αλήθεια, έτσι σκέφτεται για τη δική του επιχείρηση; Πως δηλαδή δεν είναι σημαντικά τα αυξανόμενα χρέη και οι ζημίες της, αλλά μόνο οι δυνατότητες δανεισμού και το επιτόκιο της; Δεν καταλαβαίνει πως θα μας ζητηθούν ξανά ανταλλάγματα, όπως η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, έναντι της επιμήκυνσης των 96 δις € για μετά το 2032; Απέναντι στην Τουρκία στο Αιγαίο, τη σύμμαχο των Γερμανών αυτή τη φορά;

Έχουν άδικο να μας θεωρούν, όταν έχουμε αυτές τις αντιλήψεις οι ξένοι εθελόδουλους, ως οπαδούς της πολιτικής της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας; Δεν θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αντί να θριαμβολογούμε; Αυτές είναι οι αιτίες που βαδίζει η Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο – κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να χαροποιεί κανέναν Έλληνα.

Περαιτέρω, στο καπιταλιστικό σύστημα ο βασικός μοχλός ανάπτυξης είναι το χρέος – γεγονός που σημαίνει πως μία χώρα με το υψηλότερο κόκκινο ιδιωτικό χρέος στην παγκόσμια ιστορία και με το μακράν μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρώπη, όπως η Ελλάδα, είναι αδύνατον να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο.

Εν προκειμένω, η μοναδική δυνατότητα της εάν δεν προβεί σε μία μεγάλη διαγραφή των χρεών της, αφού ως μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να τα μειώσει πληθωριστικά, είναι το ξεπούλημα της – δηλαδή, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος σε εξευτελιστικές τιμές, τόσο όσον αφορά το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε οι νέοι ιδιοκτήτες της να είναι σε θέση να δανείζονται, να επενδύουν, να χρεώνονται και να αναπτύσσεται η χώρα.

Τι σημαίνει όμως κάτι τέτοιο; Απλούστατα πως αφού ολοκληρωθεί η ληστεία των Ελλήνων, μεταξύ άλλων με το νέο πτωχευτικό νόμο έκτρωμα που προωθείται όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, η χώρα θα επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης – από την οποία όμως δεν θα έχουν καμία ωφέλεια οι ιθαγενείς, παραμένοντας σκλάβοι χρέους των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους.

Κάτι ανάλογο συνέβη στη Γουατεμάλα, της οποίας τα ίχνη ακολουθούμε πιστά – πόσο μάλλον όταν δεν έχει αυξηθεί μόνο το δημόσιο χρέος στα 340 δις € συν τα 30 δις € των repos το 2020 αλλά, επίσης, το κόκκινο ιδιωτικό, στα 243 δις €. Με δεδομένο όμως το ότι, έχουν δοθεί αναβολές πληρωμών δανείων ύψους περί τα 28 δις €, όταν σταματήσουν μετά το τέλος της πανδημίας, το κόκκινο ιδιωτικό χρέος θα φτάσει στη στρατόσφαιρα.

Όσοι έχουν την ψευδαίσθηση τώρα πως μπορεί η χώρα να αναπτυχθεί με αυτά τα χρέη, χωρίς να ξεπουληθεί, απλά εθελοτυφλούν – ενώ είναι εξοργιστική η υποκρισία της κυβέρνησης, σχετικά με τη στήριξη της ανάπτυξης από την επιδότηση των 19,4 δις € της ΕΕ. Ειδικότερα, εκτός του ότι το 38% θα δοθεί για πράσινα έργα και το 17% για ψηφιακά, δηλαδή πίσω στις χώρες που θα μας εξάγουν την τεχνολογία τους, η καθαρή επιδότηση δεν θα υπερβαίνει τα 10 δις € με δόσεις – αφού θα αυξηθεί η συμμετοχή μας στην ΕΕ, για να αποπληρωθεί το δάνειο των 750 δις € που θα συνάψει.

Ολοκληρώνοντας, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθούν λύσεις σήμερα, έχοντας οδηγηθεί χωρίς λόγο σε μία δολοφονική παγίδα από τις κυβερνήσεις μας – οι οποίες υπηρετούν πιστά την εγχώρια κρατικοδίαιτη Ολιγαρχία που είναι απίστευτα άπατρις, ενδιαφερόμενη μόνο για τα συμφέροντα της.

Οι δέκα-είκοσι παρασιτικές οικογένειες που απομυζούν αχόρταγα τους Έλληνες, δεν επέτρεψαν το 2010, το 2012 και το 2015 να δρομολογηθούν οι ενέργειες που θα έπρεπε, ούτε θα το επιτρέψουν ποτέ – ενώ προτιμούν να παραδώσουν τη μισή θαλάσσια κυριαρχία μας στην Τουρκία σε συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής, παρά να στηρίξουν την ανάκτηση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας, χωρίς την οποία δεν νοείται εθνική κυριαρχία.

Αδιέξοδα και μονόδρομοι βέβαια δεν υπάρχουν για έναν αποφασισμένο λαό – κάτι που δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε σήμερα για τους Έλληνες που ανέχονται ακόμη και το παράλογο κλείδωμα της οικονομίας τους, με παράλογα μέτρα που καταστρέφουν τόσο την Υγεία, όσο και την Οικονομία.

Βασίλης Βιλιάρδος

Η δαμόκλειος σπάθη του χρέους – The Analyst