(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=305083
Οι αμαρτωλοί δεν απομακρύνονται από το σώμα της Εκκλησίας, αφού δεν υπάρχουν άλλωστε μέλη της που να μην αμαρτάνουν· όλοι συμμετέχουν σε αυτήν την προσπάθεια εξαγνισμού μέσω της μετανοίας, της αμοιβαίας συγχώρησης και της προσευχής όλων προς όλους, την οποία απευθύνουμε στον Θεό για να μας δώσει άφεση αμαρτιών.
Η Εκκλησία δεν είναι μία κοινωνία άκαμπτη και ακίνητη αλλά μία κοινότητα σε κίνηση, που αποτελείται από ανθρώπους που αμαρτάνουν και ταυτόχρονα εξαγνίζονται μέσω της αμοιβαίας προσευχής όχι για κάποιες αόριστες αμαρτίες αλλά για τα αμαρτήματα, τις ατελείς πράξεις και την αδιαφορία που εκδηλώνουν προς συγκεκριμένα πρόσωπα.
Μέσα σε αυτή τη ζώσα οικογένεια, εμφανίζονται συνεχώς δυσχέρειες, οι οποίες όμως ξεπερνώνται καθώς εμβαπτίζονται μέσα στη θάλασσα της αγάπης καθενός από εμάς, μέσα στην αμοιβαία αγάπη των μελών της.
Όλοι αμαρτάνουν και όλοι όμως συμβάλλουν στον εξαγνισμό: μέσω του αιτήματος της συγχώρησης, μέσω της απόδοσης της συγχώρησης, μέσω της κοινής και αμφίδρομης προσευχής υπέρ της δικής τους συγχώρησης.
Η αμαρτία δεν είναι μία κατάσταση που παγιώνεται.
Όσοι αμαρτάνουν δεν μπορούν να αφεθούν στην αδιαφορία αλλά ωθούνται να ζητήσουν συγχώρηση.
Η συνείδησή τους, που κινητοποιείται από το Άγιο Πνεύμα, τους οδηγεί σε αυτό το αίτημα.
Έτσι χάρη στη μετάνοια, η αμαρτία ήδη από την εμφάνισή της αρχίζει να διαλύεται.
Διαλύεται από τα αλλεπάλληλα κύματα συγχώρησης, προσευχής και αγάπης τα οποία καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα.
Κατ’ αυτό τον τρόπο όλοι παρακινούνται από το Άγιο Πνεύμα, που τους ενώνει.
Το Άγιο Πνεύμα είναι ο παράγοντας αυτής της διαπροσωπικής ζωής που κατευθύνεται προς την αγνότητα και δεν μπορεί ποτέ να συμφιλιωθεί με την αδιαλλαξία ή την ακαμψία των σχέσεων εντός της Εκκλησίας.
Είναι Πνεύμα ελευθερίας, διαπροσωπικής σχέσης, που αναπτύσσεται μέσα στην ελευθερία της αγάπης και δεν συμβιβάζεται με την αδιαλλαξία και τις άκαμπτες συμπεριφορές της δυσπιστίας και της αποστασιοποίησης.
Τέτοιες συμπεριφορές δυσπιστίας και αποστασιοποίησης δημιουργούνται και συντηρούνται από την έπαρση, η οποία ούτε ζητά ούτε δίνει συγχώρηση.
Εκεί που βασιλεύουν τα πάθη (παρότι τα πάθη μοιάζουν πολύ ευέλικτα) κυριαρχεί μια δυσκαμψία και μια έλλειψη ελευθερίας, που μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να κάμψει, καθώς Εκείνο δίνει στους ανθρώπους το χάρισμα να παραχωρούν και να ζητούν συγχώρηση, υπερπηδώντας την έπαρσή τους και τα υπόλοιπα εγωιστικά πάθη τους.
Η αμφίδρομη συγχώρηση και η προσευχή από όλους προς όλους δεν ακυρώνουν μόνο την αμαρτία· αντιπροσωπεύουν επίσης και την πνοή της αγάπης, που ανοίγει την ψυχή του ενός προς τον άλλο.
Μιλώντας για την πνοή του Αγίου Πνεύματος εννοούμε ότι Αυτό φέρνει την αγάπη, τη ζωή και την ελευθερία.
Η πραγματική ελευθερία είναι συνδεδεμένη με την αγάπη και εκεί που υπάρχει αγάπη βρίσκεται κατεξοχήν το αγαθό, η πηγή κάθε καλού λογισμού, λόγου και πράξης.
Εκεί βρίσκεται η ζωή, που είναι πλήρης δυναμισμού, διαθέσιμη σε όλους, απελευθερωμένη από κάθε έπαρση και εγωιστικό πάθος.
Με αυτόν τον τρόπο , η Εκκλησία ανανεώνεται χάρη στο Άγιο Πνεύμα, μέσω της αμφίδρομης συγχώρησης και προσευχής.
Ανανεώνεται διαρκώς και επανασυνδέει τους εσωτερικούς δεσμούς της αγάπης μεταξύ των μελών της.
Με άλλα λόγια ανασυγκροτεί την εσωτερική της ενότητα, αρμονία και καθολικότητα.
Η αδυναμία της χριστιανικής ψυχής να αντέξει την αμαρτία και το κακό που προκαλεί στους άλλους, και η ανάγκη της να ζητήσει και να δώσει συγχώρηση, φανερώνουν την εγγενή ικανότητα της Εκκλησίας να εξαγνίζεται, να ανανεώνεται και να ανασυγκροτεί συνεχώς την ενότητα και τους εσωτερικούς δεσμούς της, προκειμένου να αποτελεί συνεχώς μια εν Χριστώ αρμονία.
Με αυτό τον τρόπο εκδηλώνεται το μυστήριο της αντοχής της μέσα στον χρόνο και της αέναης ανανέωσής της.
Απόσπασμα από το κεφάλαιο η «Ανάγκη της συγχώρησης και η ανανέωση της Εκκλησίας», του βιβλίου του π. Δημητρίου Στανιλοάε, «Προσευχή και Ελευθερία» των εκδόσεων Εν Πλω.
ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΞΙΟΤΙΜΕ ΠΑΤΕΡ ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ; ΑΦΟΥ Η ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΓΑΠΗ, ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΑΓΩΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ ΠΟΥ ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ. Ο ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ. Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ Σ'ΑΥΤΟΝ (ΦΙΛΕΙΣ ΜΕ;) ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΕΣ ΜΑΣ.
1 σχόλιο:
επικροτω το σχόλιο..δυστυχώς ετσι έχει η κατάσταση..ΑΠ.
Δημοσίευση σχολίου