Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΤΑΙ (10)

Συνέχεια από Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2010

Το φθινόπωρο του 2007 στη Ραβέννα της Ιταλίας συναντήθηκαν, όπως είχε προαναγγελθεί, ρωμαιοκαθολικοί και ορθόδοξοι, για να συζητήσουν, να συντάξουν και να υπογράψουν ένα κείμενο (“αρχή ενώσεως”) για το πρωτείο του πάπα. Αυτό είναι το κείμενο της Ραβέννας (13 -16 Οκτωβρίου 2007), όπου, μέσα από μία “βατικάνεια” περιγραφή επιχειρείται να αναγνωριστεί, από την μια, απ’ όλους (!), το… προαιώνιο (σχεδόν) “πρωτείο” του επισκόπου Ρώμης πάνω στους υπόλοιπους χριστιανούς επισκόπους (ακόμα και πριν απ’ το Σχίσμα!, έτσι λέγεται!), και απ’ την άλλη, να προφυλαχθεί το αντίστοιχο “πρωτείο” κάθε άλλου, ορθοδόξου (!) επισκόπου στη δική του … περιοχή. Μια καταπληκτική δηλαδή αντιπαράθεση, αλλά και συμβιβασμός, των “πρωτείων” (πάντα!) ανάμεσά τους. Οι επίσκοποι αναμεταξύ τους. Το επισκοπάτο! Επικεφαλής δε της ορθοδόξου αντιπροσωπείας ο Περγάμου Ι. Ζηζιούλας! Όπως ακριβώς τα είχε ήδη αναγγείλει σε κείνη την αρχική συνέντευξή του στην “La Republica”.

Αυτό το κείμενο της Ραβέννας, που οι ρωμαιοκαθολικοί το παρουσίασαν αμέσως επίσημα και το σχολίασαν πολύ θετικά, ως απαρχή μιας “μεγάλης και οριστικής επανασύνδεσης” (χωρίς κανένα, βεβαίως, θεολογικό περιεχόμενο!), οι “δικοί” μας εδώ το απέκρυψαν από όλους! Ίσως οι ίδιοι οι συνυπογράφοντες να το γνωρίζουν πάντως! Το “ανακαλύψαμε” στο Internet, σε ξένα sites, και το μεταφράσαμε στα ελληνικά. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες, στην εφημερίδα “Ο.Τ.”


Τί να πρωτοπαρουσιάσει κανείς απ’ αυτό το κείμενο… Ίσως, μόνο την ουσία του:

Ιστορικός συμβιβασμός

«41. Και οι δύο πλευρές συμφωνούν στο γεγονός ότι αυτή η κανονιστική τάξις αναγνωρίστηκε από όλους την εποχή της αδιαίρετης Εκκλησίας. Επίσης συμφωνούν στο ότι η Ρώμη, ως η Εκκλησία που “πρεσβεύει την αγάπη” σύμφωνα με δήλωση του Αγίου Ιγνατίου της Αντιοχείας (Πρόλογος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή) κατέλαβε την πρώτη θέση κατά την τάξη και ότι ο επίσκοπος της Ρώμης ήταν κατά συνέπεια ο πρώτος μεταξύ των πατριαρχών. Διαφωνούν, εντούτοις, ως προς την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων αυτής της εποχής σχετικά με τα προνόμια του επισκόπου της Ρώμης ως πρώτου, ζήτημα το οποίο κατανοήθηκε με διαφορετικούς τρόπους ήδη από την πρώτη χιλιετία.

42. Η συνοδικότητα σε καθολικό επίπεδο όπως ασκείται στις Οικουμενικές Συνόδους υπονοεί έναν ενεργό ρόλο του επισκόπου της Ρώμης ως πρώτου μεταξύ των επισκόπων των κυριοτέρων εδρών, για την συναίνεση (ομοφωνία) των συγκεντρωμένων επισκόπων. Αν και ο επίσκοπος της Ρώμης δεν συγκάλεσε τις Οικουμενικές Συνόδους στους πρώτους αιώνες και ποτέ δεν προήδρευσε ο ίδιος, εντούτοις είχε πολύ στενή σχέση με την διαδικασία λήψεως αποφάσεων απ’ αυτές.

43. Το πρωτείο και η συνοδικότητα είναι διαδικασίες αμοιβαία αλληλοεξαρτώμενες. Γι’ αυτό, το πρωτείο στα διάφορα επίπεδα της ζωής της Εκκλησίας, τοπικό, περιφερειακό και καθολικό, θα πρέπει να θεωρείται στο πλαίσιο της συνοδικότητας κατά τον ίδιο τρόπο όπως και η συνοδικότητα στα πλαίσια του πρωτείου.

Σε ό,τι αφορά στο πρωτείο στα διάφορα επίπεδα, επιθυμούμε να δηλώσουμε τα ακόλουθα:

  1. Το πρωτείο σε όλα τα επίπεδα είναι μια πρακτική σταθερά βασισμένη στην κανονιστική παράδοση της Εκκλησίας.
  2. Ενώ η καθιέρωση του πρωτείου σε καθολικό επίπεδο έχει γίνει αποδεκτή τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής του, καθώς και σε ό,τι αφορά στα βιβλικά και θεολογικά θεμέλιά του.
44. Στην ιστορία της Ανατολής και της Δύσης αναγνωρίστηκαν, μέχρι τουλάχιστον τον 9ο αιώνα, μια σειρά από προνόμια, πάντα στα πλαίσια της συνοδικότητας και σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες, σε ό,τι αφορά στον πρώτο ή την κεφαλή σε κάθε ένα από τα καθιερωθέντα εκκλησιαστικά επίπεδα: σε τοπικό επίπεδο στον επίσκοπο ως πρώτο της ενορίας του μεταξύ των πρεσβυτέρων και του λαού, σε περιφερειακό επίπεδο στον πρώτο της κάθε μητροπόλεως μεταξύ των επισκόπων της επαρχίας του, και στον πρώτο σε κάθε ένα από τα πέντε πατριαρχεία μεταξύ των μητροπολιτών της κάθε περιφέρειας, και σε καθολικό επίπεδο στον επίσκοπο της Ρώμης ως πρώτο μεταξύ των πατριαρχών. Αυτή η διάκριση επιπέδων δεν μειώνει την μυστηριακή ισότητα του κάθε επισκόπου ή την καθολικότητα της κάθε τοπικής Εκκλησίας.

45. Το ζήτημα του ρόλου του επισκόπου της Ρώμης στην κοινωνία όλων των εκκλησιών θα πρέπει να μελετηθεί σε μεγαλύτερο βάθος. Ποιός είναι ο ιδιαίτερος ρόλος του επισκόπου της “πρώτης έδρας” στην εκκλησιολογία της κοινωνίας και αναφορικά με ό,τι ειπώθηκε σχετικά με την συνοδικότητα και την αυθεντία στο παρόν κείμενο; Πώς θα έπρεπε να γίνουν αντιληπτές και να βιωθούν στο φως της εκκλησιαστικής πρακτικής της πρώτης χιλιετίας οι διδαχές της πρώτης και δευτέρας Βατικάνειας Συνόδου για το καθολικό πρωτείο; Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα στα πλαίσια του διαλόγου μας και των ελπίδων αποκατάστασης πλήρους κοινωνίας μεταξύ μας.

46. Εμείς, ως μέλη της Μεικτής Διεθνούς Επιτροπής για τον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είμαστε πεπεισμένοι ότι η ανωτέρω δήλωση για την εκκλησιαστική κοινωνία, την συνοδικότητα και την αυθεντία αντιπροσωπεύει θετική και σημαντική πρόοδο στον μεταξύ μας διάλογο και παρέχει σταθερή βάση για μια μελλοντική συζήτηση του θέματος του πρωτείου στο καθολικό επίπεδο της Εκκλησίας. Γνωρίζουμε ότι πολλά δύσκολα θέματα παραμένουν προς διευκρίνιση, αλλά ελπίζουμε ότι, στηριζόμενοι στην προσευχή του Ιησού “ἵνα πάντες ἓν ὦσι. ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ” (Ιωάν. 17, 21), και υπακούοντας στο Άγιο Πνεύμα, μπορούμε να οικοδομήσουμε πάνω στη υπάρχουσα συμφωνία. Επαναβεβαιούντες και ομολογούντες σε “έναν Κύριο, μια πίστη, ένα βάπτισμα” (Εφ., 4, 5), δοξολογούμε τον Θεό, την Αγία Τριάδα, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, που μας συνέλεξε από κοινού».


Πώς να σχολιαστεί σοβαρά αυτό το κείμενο; Που είναι ένας διπλωματικός θρίαμβος της Λατινικής Εκκλησίας, όπως έλεγαν και οι Πατέρες! Θα βρούμε την ευκαιρία, στα επόμενα, να το σχολιάσουμε παντοιοτρόπως. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε εδώ αυτό μόνο το σημείο. Στην παράγραφο 42 αναφέρεται: “Αν και ο επίσκοπος της Ρώμης δεν συγκάλεσε τις Οικουμενικές Συνόδους…”. Αποσιωπάται παντελώς ο ρόλος του Αυτοκράτορα, ο οποίος αναγνωριζόταν σαν Ισaπό­στολος. Τη θέση αυτού θα πάρει ο πάπας. Και ενώ ο Αυτο­κράτωρ συγκαλούσε Συνόδους κάτω από την πίεση των προβλημά­των, της πραγματικότητος, ο πάπας θα συγκαλεί Συνό­δους για να μας χαράξει πορεία, να νουθετήσει, να ανανεώσει την Εκκλησία, να την καθοδηγήσει σταθερά στην Ιστορία. Για όλους εκείνους τους κωμικούς ρόλους που είναι γεμάτες οι Λατινικές Σύνοδοι και θεωρούνται σήμερα Δόγματα! Γιατί κρύβουν το αλάθητο του πάπα; Γιατί η ορθόδοξη Εκκλησία φλερτάρει με την ένωση; Επειδή και η ορθόδοξη Εκκλησία έχει διαβρωθεί από τον κληρικαλισμό. Έχει καταντήσει μια ανόητη θρησκεία που αποδεικνύει την αλήθεια των κατηγο­ριών του Μαρξ, ολοένα και περισσότερο.

Κανείς, ούτε στην Ελλάδα, δεν τολμά να μας θυμίσει πως ο κληρικαλισμός δεν είναι Εκκλησία, πως υπάρχει ακόμη αλη­θινή Εκκλησία και αυτή πρέπει να ψάξουμε να βρούμε!


Συνεχίζεται

Αμέθυστος

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε

σωστα όλα αυτα που γραφεις, αλλα σε ενα διαφωνω, ειναι η μόνη διαφωνια που εχω μαζι σου!

Ετσι γραφεις:

"Γιατί η ορθόδοξη Εκκλησία φλερτάρει με την ένωση; Επειδή και η ορθόδοξη Εκκλησία έχει διαβρωθεί από τον κληρικαλισμό"

Εχεις δικαιο, αν θελεις να πεις, οτι αν ειχαμε σωστους Ιερεις, θα ειχαμε και σωστους χριστιανους!

Απο την άλλην ομως Αμέθυστε, ο Πνευματικος Αγώνας τι ειναι;
πατας το κουμπι και σου ερχεται;

Ο ιδιος ο Θεός να κατέβει στην Γή, αν ο αλλος δεν επιθυμει να ζησει 'θεολογικη ζωή';
Τότε τι θα πουμε;
Αυτο που λεει ο Μέσκος;
"Για ολα φταιει ο Θεός";

Καποιος θα μπορουσε να συνεχισει την σκεψη σου και να πει αυτο ακριβως:
"Δεν υπαρχει Θεός, διοτι δεν εχουμε σωστους Κληρικους! Αν υπηρχε Θεος, τότε και οι παπάδες μας θα ηταν καλυτεροι"!

Αμέθυστε...μονο σε αυτο το σημειο διαφωνω μαζι σου - και στο εχω πει απο τις πρώτες κιολας στιγμες που εγραφα στο ιστολογιο σου!

Αν η ξανθιά...γουσταρει να βγει γυμνη φωτογραφιση στο ταδε περιοδικο - και δεν πα να της λες εσυ οτι θελεις..εκεινη τον χαβα της..
..ο κληρικαλισμος φταιει γιαυτο;

Κοβω φλέβα για την θεολογικη σου σκέψη Αμέθυστε, και το γνωριζεις αυτο!
Ομως εγω, επειδη έζησα και την ζωη της αμαρτιας - νομιζω καμια φορα ειμαι λιγο πιο προσγειωμενος στην σκληρή πραγματικότητα!

Μυρμιδόνας

amethystos είπε...

Δυστυχώς φίλε Μυρμιδόνα δέν καταλαβαίνεις τι λέμε. Όπως είχε καταγγείλει και ο Πατρώνος άλλο Ιερεύς και άλλο Πνευματικός. Ο κληρικαλισμός τα ταύτισε. Πώς λέει ο Απόστολος Παύλος : Το Άγιο Πνεύμα μας χαρίζει κατα πρώτον Προφήτες Αποστόλους και Διδασκάλους. Απο τη στιγμή που η Ιεραρχία κατέκτησε την Εκκλησία Προφήτες Αποστόλους και Διδασκάλους δέν έχουμε πλέον. Έχουμε πολλούς Αγίους ακόμη και θαυματουργούς αλλά όχι Διδασκάλους. Και χωρίς Διδασκάλους δέν μπορεί κανείς να γίνει Χριστιανός. Πολλοί Ιερείς είναι Άγιοι άνθρωποι αλλά δές ούτε ενορία δεν μπορούν να φτιάξουν. Σήμερα λοιπόν δέν διαθέτουμε ούτε Πατέρες που ήταν οι διδάσκαλοί μας. Αυτοί που κυκλοφορούν γύρω και κάνουν τους Πνευματικούς είναι αστεία πράγματα. Ας πούμε ότι είναι Θεολόγοι, ότι κάνουν Λειτούργημα, όπως οι δάσκαλοι των σχολείων. Όπως έχουν τα πράγματα στην Εκκλησία όλοι οι "Χριστιανοί" είναι καταδικασμένοι να βρίσκουν στον ΑΛΛΟΝ την κόλαση τους. Σε κάποιον άλλον. Επειδή δέ η Ιεραρχία, η διοίκηση, αυτό που λέμε κληρικαλισμός γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι δέν μπορεί να οδηγήσει στον Κύριο επινόησε για τον άλλον, που είναι το Χριστιανικό μυστήριο της Αγάπης, το οποίο ακολουθεί την Αγάπη προς τον Κύριο, επινόησε την ετερότητα. Αφαιρούμε όλες τις αιτίες διαφορετικότητος και κατακρίσεως απο τον άλλον για να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον την κοσμική και ψυχολογική ειρήνη μαζί του. Σήμερα κανένας Χριστιανός δέν είναι τέλειος. Για αυτό όπως λες και εσύ αντιμετωπίζονται απο την κοινωνία σαν άτομα με ειδικές ανάγκες, σαν ανέκδοτα.

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε

καταρχην σε ευχαριστω που μου απαντησες αναλυτικα αυτη τη φορα και οχι 'σπαρτιάτικα'!
:)

Αμέθυστε, γιατι ολα αυτα δεν τα γραφεις σε ενα βιβλιο;
θελω να πω, υποψιάζομαι οτι δεν μας λες ολοκληρωμενη αποψη για τον Κληρικαλισμο, επειδή εχεις σκοπό να εκδόσεις σχετικο βιβλιο;
Αν ναι...ειναι στα σχεδια σου?

********************************

Θα ξαναδιαβασω το κειμενο σου, διοτι τωρα δεν εχω πολυ χρονο.

Ομως επίτρεψε μου να πω παλι την αποψη μου - και σου υποσχομαι οτι αν εχεις δικαιο - στο τελος θα σε καταλαβω - απλά δείξε λιγο υπομονή μαζι μου - καλοπροαίρετος γαρ!

Ετσι:

Θα είχες ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ με την 'επιθεση' σου στον Κληρικαλισμο, ξερεις πότε;

Οταν εγω σαν πιστος χριστιανος θα ήθελα να ζήσω τον Πνευματικό Αγώνα - αλλα θα με εμπόδιζαν οι Ιερεις!

Εδω δεν μπορω παρα να μνημονεύσω για μια ακομα φορα τον Χ.Γ.:

"ΟΡθοδοξη Εκκλησια. Τουλαχιστον, όποιος θελει, μπορει ΑΚΟΜΑ να ζησει τον ΑΓΩΝΑ"!

Ακομα..διοτι ως γνωστον, δεν ξερουμε τι μας ξημερώνει!

Εαν λοιπον ο ιερεας της Ενοριας μου, μου εβαζε εμποδια στον 'πνευματικό στίβο' τοτε θα ειχες ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ!

******************************

Επισης, παρε για παράδειγμα την Volos-Academy!
Προσεξες κατι;
99% αποτελειται απο ΛΑΙΚΟΥΣ!
Μπινγκο!
Λαικοι Θεολογοι και Θεολογινες!
Εχουνε βεβαια τον Ιγνατιο απο πισω, και καναδυο προδότες Αρχιερεις.

Ομως το μεγαλυτερο μερος ειναι λαικοι!
Αρα;
Φταίει μονο ο κληρικαλισμος;

*******************************

Ήθελα να σου γραψω και ενα τρίτο επιχειρημα, αλλα τωρα το ξεχασα. ισως το θυμηθω μεχρι το απογευμα!

Υ.Γ. παντως..αν στρογγύλευες λιγο τις επιθεσεις σου κατα των Κληρικων, πιστευω θα πετύχαινες περισσότερα!

Ειναι η μονη "Αχίλλειος φτέρνα" που έχεις - και σαν Μυρμιδόνας κατι ξερω απο αυτα!

Ο Αχιλλέας ήτανε δυνατος πολεμιστης, άτρωτος...νικουσε θεους και ανθρωπους...ομως την πάτησε απο μια φτέρνα!

Μυρμιδόνας

amethystos είπε...

Μυρμιδόνα δέν γνωρίζεις τί είναι ο πνευματικός αγώνας. Νομίζεις ότι είναι κάτι υπερφυσικό, δύσκολο. Όπως το λέει και ο Χ.Γ ο οποίος αγνοεί επίσης τι ειναι ο πνευματικός αγώνας. Δέν μπορούμε να κάνουμε τίποτε χωρίς τον Κύριο. δηλαδή αληθινό. Μπορούμε να κάνουμε πολλά ψεύτικα πράγματα. Όπως ακριβώς το περιγράφει ο Άγιος Σιλουανός. Εκεί που μακάριος απολάμβανε την καλογερική ζωή ο Κύριος του αποκάλυψε ότι ήταν ψεύτης και ότι τα έκανε όλα για τον εαυτό του και επέτρεψε και στους πονηρούς να τον κοροϊδεύουν. Η ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΕΠΕΣΕ. Σήμερα λοιπόν δέν υπάρχει γνώση στην Εκκλησία και επειδή Φύσει ορέγεται του ειδεναι ο άνθρωπος οι άνθρωποι τρέχουν να αποκτήσουν γνώση όπου υπάρχει. Και υπάρχει στην Δύση.

..τό γάρ φρόνημα τής σαρκός θάνατος, τό δέ φρόνημα τού πνεύματος ζωη καί ειρήνη. διότι τό φρόνημα τής σαρκός έχθρα εις θεόν, τώ γάρ νόμω τού θεού ούχ υποτάσσεται, ουδέ γάρ δύναται.

Δέν μπορείς να επιθυμήσεις τον πνευματικό αγώνα όπως λές διότι Δέν υπάρχει το παράδειγμα. Ζούμε σε απόλυτη άγνοια της Χριστιανικής ζωής.

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε

γράφεις: "Σήμερα λοιπόν δέν υπάρχει γνώση στην Εκκλησία και...οι άνθρωποι τρέχουν να αποκτήσουν γνώση όπου υπάρχει..στη Δυση"

Αμέθυστε, εγω με τον Αγώνα δεν θελω να αποκτήσω γνώση! Το δένδρο της Γνώσεως..του Καλου και του Κακου, θυμασαι; Αυτο έδιωξε τον άνθρωπο απο τον Παράδεισο!

Αν θελω να αποκτησω Εμπειρια και Σχέση;

*********************************

Επισης γράφεις οτι δεν μπορουμε να ζησουμε τον Αγώνα διοτι:
"Δέν υπάρχει το παράδειγμα. Ζούμε σε απόλυτη άγνοια της Χριστιανικής ζωής.

Αν ομως παρουμε ως παράδειγμα την ζωή των Αγίων μας; Του Γερ. Παίσιου;

Για να μην παρεξηγηθω: δεν λεω οτι 'ειμαστε ίσοι και ομοιοι"
αλλα καταλαβαινεις, στα μέτρα του δυνατου και του καθενος προσωπικα!

Λοιπον; Δεν αρκουνε αυτοι σαν Παραδειγμα;

*********************************

Αντιλαμβάνομαι Αμέθυστε, οτι στο βαθος της σκεψης σου μαλλον εχεις δίκαιο.
Ομως με μπερδευεις:
Απο την μια μου γραφεις οτι ο Αγώνας δεν ειναι τοσο δυσκολος..
..και τρεις γραμμες πιο κατω λες: "Δεν μπορουμε να ζησουμε τον Αγωνα διοτι 'ειναι τοσο δυσκολος', δεν εχουμε και παραδειγματα'.
Άρα;

********************************

Αυτο που συνέβη στον Αγιο Σιλουανό, το διαβαζω τωρα πρωτη φορα σε σενα.
Να σου εξομολογηθω ομως Αμέθυστε, τι περασε απο το μυαλο μου, οταν στις προάλλες εκκλησιαζόμουνα;

Οτι κατα βαθος, δεν πιστευω στον Θεό για τον Θεό, αλλα για το τομάρι μου!
Οτι εκκλησιαζομαι, οχι γιατι ειμαι ετοιμος να 'θυσιαστω' για την Ορθόδοξη Πίστη και να ζησω οπως μας λεει το Ευαγγέλιο...
...αλλα οτι ζω για το Εγω μου, να δοξαστω εγω μεσα της Θεολογιας;!

Γιαυτο και με την πρώτη ευκαιρια πεφτουμε στην αμαρτια!
Γιαυτο το μυαλο μας κολλημενο στην αμαρτια!
Και γιαυτο δεν προσευχόμαστε 'αδιαλείπτως' ουτε εχουμε συνεχη "μνήμη Θεου" - παρα μονο κοιταμε, π.χ μεσα στη Νηστεια πως να φαμε 'πλουσια γευματα', χωρις να παραβουμε την Νηστεια κοκ !

Πωπω...ειμαστε τσάμπα χριστιανοι, μαλλον ειμαι τσάμπα χριστιανος!

.......

Τι να κανω...δεν ξερω!
Ομολογω την αγνοια μου!

Μυρμιδόνας

amethystos είπε...

Μυρμιδόνα μπορείς να μάθεις οδήγηση διαβάζοντας περί οδηγήσεως;
Μήπως νομίζεις ότι έμαθες νά περπατάς μόνος;
Μυρμιδόνα εάν οι ιερείς σέ διδάσκουν πώς τό περιεχόμενο τής χριστιανικής ζωής είναι εξομολόγηση, κανόνες καί Θεία Ευχαριστία, χωρίς κάν ενορία, πώς θα καταλάβεις ότι αυτά είναι μόλις τό "δημοτικό" τής χριστιανικής ζωής;

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Σαλή μου!

Εξήγησε μου λιγο καλυτερα, αναλυτικότερα, τι εννοεις "αυτος ειναι ο πονος";

Θελω να μαθω και απο σενα και απο τον Αμέθυστο.
Ωρες ωρες πραγματικα παθαινω μπλακ ουτ και δεν καταλαβαινω τα πιο ευκολα.

Δηλ Σαλή μου;

Μυρμιδόνας

Ανώνυμος είπε...

Σαλή μου

με μπερδεψες ακομα περισσότερο!

Ποιος ειναι 'το λουλουδι της';

ουφ...