Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Του π.Αντωνίου Πινακούλα

Στό τελευταίο τεύχος τού περιοδικού Σύναξη, στό Νο.116, υπάρχει η εισήγηση τού π.Πινακούλα, σέ υποψηφίους πνευματικούς τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Οπωσδήποτε μιά εντυπωσιακή πληροφορία, διότι δέν γνωρίζαμε πώς υπάρχει εκπαίδευσις «πνευματικών».

Υπάρχουν μερικά σημαντικά σημεία στήν ομιλία, όπως: ότι τό σώμα Χριστού ταυτίζεται μέ τήν ενσωμάτωση στήν εκκλησία. Όπως επίσης ότι υπάρχει διάκρισις χριστιανών καί μετα-χριστιανών. Στούς μετα-χριστιανούς «υπάρχουν ίχνη τού χριστιανισμού, χωρίς όμως τήν ομολογημένη πίστη στό Χριστό. Έτσι λείπει από τήν μετα-χριστιανική μετάνοια η συνειδητή αναζήτηση τού ελέους τού θεού, τό έλεος τού οποίου δέν ξεχωρίζει από τήν κρίση τού μετα-χριστιανού. Λείπει επίσης η συνειδητή ανάγκη αποκαταστάσεως στό σώμα τής εκκλησίας μέ τήν συμμετοχή στή Θ.Ευχαριστία. Ο μετα-χριστιανός δέν ζητά άφεση αμαρτιών από τούς ιερείς, αλλά τήν κατανόησή τους».

Καί συναντούμε ξαφνικά τήν διάσημη μετα-πατερική θεολογία.

«Τόν μετα-χριστιανικό άνθρωπο πρέπει νά τόν αντιμετωπίσουμε όπως ο Χριστός αντιμετώπισε τούς ανθρώπους πού πήγαιναν νά τόν συναντήσουν ζητώντας τίς περισσότερες φορές θεραπεία. Αναζητούσαν λοιπόν τόν Χριστό γιά νά λύσουν κάποιο συγκεκριμένο τους πρόβλημα. Ζητούσαν τήν υγεία τους. Καί ο Χριστός ανταποκρινόταν βεβαιώνοντάς τους μάλιστα "η πίστη σου σέσωκέ σε, πορεύου εν ειρήνη". Τήν Βασιλεία τού Θεού κερδίζει όποιος αγωνίζεται μέ τήν εξυπνάδα, τήν εφευρετικότητα, καί τόν τρόπο εκείνων πού πιέζονται από τίς ζωτικές τους ανάγκες καί από τό ένστικτο τής αυτοσυντηρήσεως».

Ο π.Πινακούλας δηλ. πιστεύει πώς η σωτηρία πού λαμβάνει ο θεραπευθείς τυφλός από τόν Χριστό, είναι ίδια μέ τήν σωτηρία τών Αγίων. Νά η πρώτη μετα-πατερική πρωτοτυπία.

ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΤΕΡ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΑΥΛΟ;

Ψιλά γράμματα γιά τόν κληρικαλισμό, ο οποίος φτάνει στήν παράνοια να πιστεύει πώς ο ληστής στό Σταυρό σώθηκε όπως καί οι Απόστολοι καί οι Άγιοι. Πώς ο Παράδεισος καί η Βασιλεία ταυτίζονται, πώς η σωτηρία είναι μιά απλή ομολογία, ένα κόλπο πού καλύτερα είναι νά τό εφαρμόσουμε τελευταία στιγμή γιά σιγουριά, όπως οι πρώτοι χριστιανοί εβαπτίζοντο λίγο πρίν πεθάνουν γιά νά μήν έχουν αμαρτίες. Χωρίς τά έργα τής πίστεως, χωρίς τον αόρατο πόλεμο. Η ασκητική γραμματεία ίσως μία παράνοια. Η μετάνοια αφορά τίς αμαρτίες, όχι τούς λογισμούς, τίς φαντασιώσεις, πράγματα άγνωστα γιά τόν π.Πινακούλα. Οι λογισμοί σήμερα μετρούν σάν ερωτήσεις ανθρώπων μέ ανήσυχο πνεύμα.

Η ουσία όμως τού κληρικαλισμού παλαιού καί νέου βρίσκεται στόν εκτοπισμό τού Αγίου Πνεύματος, τού μεγάλου τους αντιπάλου. Άς δούμε πώς εκφράζεται: «Εμείς οι πνευματικοί διαχειριζόμαστε περισσότερο τίς ενέργειες τού θεού καί λιγότερο τίς ενέργειες τών ανθρώπων. Η μετάνοια γεννιέται μέσα στούς ανθρώπους μέ τήν ενέργεια τού θεού. Γι αυτό καί η δική μας ευθύνη είναι η οικονομία τής μαρτυρίας τού θεού. Εάν ανταποκριθούμε αξιωνόμαστε νά είμαστε πιστοί οικονόμοι Του. Η διδασκαλία περί μετανοίας αφορά στόν τρόπο πού ενεργεί μέσα στούς ανθρώπους ο θεός, όπως επίσης καί στόν τρόπο πού ανταποκρίνονται οι άνθρωποι σ’αυτόν. Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, μέ τελικό σκοπό τήν ενσωμάτωσή τους στήν εκκλησία».

Ο Κύριος αντικατεστάθη από τόν θεό καί τό Άγιο Πνεύμα από τίς άκτιστες ενέργειες. Ο μετα-πατερικός θεός τής μετα-χριστιανικής εποχής μας. ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΠΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΟΙΑΖΕΙ. Κάτι τερατώδες γέννησε η ερμηνεία τών ακτίστων ενεργειών από τούς Ρώσους θεολόγους.

Αμέθυστος