«ΠΑΤΕΡΙΚΗ» ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΒΟΛΟΥ

Στό Amen.gr, το site τών οικουμενιστών πλέον, ο θεολόγος Ελευθέριος Αγαπίου, μέ δύο ονόματα εξασφαλίζει τό όνειρο κάθε ανθρώπου, ο τυχερός!, υπερασπίζεται «πατερικά» την ακαδημία τού Βόλου.
Αγαπητέ θεολόγε, πολύ καλή πατερική υπεράσπιση, ικανή να σού εξασφαλίσει καί τήν είσοδο στήν ακαδημαϊκή, παν/κή σταδιοδρομία. Μέ τίς ευχές μας.
Μάς έγραψες καί σέ ευχαριστούμε αγαπητέ, τό νέο
                  Χριστουγεννιάτικο ανέκδοτο.
Πώς οι θεολόγοι τής ακαδημίας προσεύχονται καί νήφουν.
Ο κ.Καλαϊτζίδης άνθρωπος προσευχής καί ο επίσκοπος Ιγνάτιος νηπτικός θεολόγος!!!
                      Μάς ψάρωσες όλους!

Δέν έθιξες όμως αγαπητέ ούτε ένα βασικό πρόβλημα : τήν σχέση τής ακαδημίας Βόλου μέ τόν Βασιλειάδη καί τόν Αγουρίδη. Κάι τήν σχέση της μέ τό παιδαγωγικό ινστιτούτο, από την οποία πηγάζει καί η μεγάλη της εξουσία.
Ο μέν Βασιλειάδης, καί αυτός άνθρωπος προσευχής!, καταγγέλλει, στά ίχνη τής Μπλαβάτσκυ, τόν Απ.Παύλο, ότι διέστρεψε τόν χριστιανισμό. Ο δέ Αγουρίδης, δαιμονικά εμπνεόμενος, έγραψε τό ευαγγέλιο τής νέας εποχής καί τό παρέδωσε στόν δαιμονισμένο Μούν.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ
Τό δέ ινστιτούτο, κάτω από τά στιβαρά Ζηζιούλικά χέρια τού Γιαγκάζογλου, έγραψε καί γράφει Μετα-ιστορία. Από αγάπη κι αυτός, προσευχόμενος κι αυτός.
Επειδή όμως αγαπάς τα πατερικά αποσπάσματα, αλλά όχι τήν πατερική ζωή καί πίστη, πάρε καί τούτο τό απόσπασμα τού Αγίου Μαξίμου γιά νάχεις να παίζεις τα Χριστούγεννα.

Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.
                   Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.

«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως.
Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»

Αμέθυστος