Η Ρωσία σκέφτεται το μέλλον της Συρίας, ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν σχεδόν σιωπηλές, σχολιάζει ο David Gardner.
Η πολυαναμενόμενη μάχη για τη Ράκα, τη συριακή πρωτεύουσα του χαλιφάτου του Isis που καταρρέει, είναι σχεδόν σε εξέλιξη. Οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις, κυρίως της Συριακής Κουρδικής πολιτοφυλακής που είναι γνωστή ως Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG), περικυκλώνουν την βόρεια συριακή πόλη, καθώς το Πεντάγωνο αυξάνει τις χερσαίες ειδικές δυνάμεις του, μεταφέρει βαρύ πυροβολικό και ελικόπτερα επίθεσης και προσγειώνει Κούρδους μαχητές πίσω από τις γραμμές του Isis. Η διάλυση της «πρωτεύουσας» του Isis παραμονεύει. Αλλά η σύγχυση μεταξύ της πανοπλίας των αντιπάλων, ιδιαίτερα για το μέλλον της Συρίας που είναι ερειπωμένη, είναι ανησυχητικό, αν και, μέχρι στιγμής, μόνο αμυδρά φαίνεται.
Είναι ήδη σαφές ότι η Ουάσινγκτον σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τους Κούρδους της Συρίας ως δύναμη κρούσης για τη Ράκα, παραμερίζοντας τις αντίπαλες προσφορές και τις οργισμένες αντιρρήσεις του συμμάχου της στο ΝΑΤΟ, της Τουρκίας. Η Τουρκία ήλπιζε να ξεπεράσει τις προστριβές της με τη διοίκηση του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά η ένταση μεταξύ του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Αμερικανού ομολόγου του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι κλιμακώνεται. Κατά την άποψη της Τουρκίας, το YPG χρησιμοποιεί τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και την απειλή του Isis για να ιδρύσει ένα αυτοδιοικούμενο μίνι-κράτος στη βόρεια Συρία, υποκινώντας αποσχιστικές τάσεις μεταξύ Κούρδων κατά μήκος των συνόρων στη νοτιοανατολική Τουρκία. Στην Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών του Τραμπ, Ρεξ Τίλερσον, συναντήθηκε με τον Ερντογάν για δύο ώρες. Σε μια τεταμένη συνέντευξη Τύπου αργότερα με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τον Τούρκο ομόλογό του, ο Τίλερσον είπε ότι συζήτησαν «πολύ δύσκολες επιλογές που πρέπει να γίνουν», ενώ ο Τσαβούσογλου εξέφρασε τη «λύπη» του που ο σύμμαχος του επέλεξε να πολεμήσει «με μια τρομοκρατική οργάνωση, ενώ συνεργαζόταν με μία άλλη».
Η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε επίσης την περασμένη εβδομάδα ότι η απομάκρυνση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν ήταν πλέον προτεραιότητα για την αμερικανική πολιτική. Με άλλα λόγια, αυτό τοποθετεί τις ΗΠΑ στην ίδια πλευρά με τη Ρωσία και, κατά μία έννοια, το Ιράν, προστάτες του καθεστώτος Άσαντ. Αυτό έχει συνέπειες για το ποιος θα ελέγχει τη Συρία μετά τη Ράκα. Είναι γεγονός ότι η Τουρκία, αποξενωμένη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, έχει στραφεί προς τη Ρωσία. Ωστόσο, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έθεσε όρια στην εισβολή της Τουρκίας στη Συρία το 2016, που είχε σκοπό κυρίως να σταματήσει το YPG, που συνδέει τα ανατολικά εδάφη της με την Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία. Ρώσοι εκπαιδευτές στην Αφρίν συνεργάζονται ακόμη και με το YPG, το οποίο θέλει να μετατρέψει την πολιτοφυλακή του σε έναν πλήρως ανεπτυγμένο στρατό.
Η Άγκυρα ολοκλήρωσε τις επιχειρήσεις της στη Συρία την περασμένη εβδομάδα, αλλά αυτή την εβδομάδα ο Ερντογάν είπε ότι επεφύλασσε «πολύ ωραίες εκπλήξεις» για το YPG (καθώς και το Isis). Η τουρκική εχθρότητα προς τις κουρδικές φιλοδοξίες είναι αποτρόπαια. Τον περασμένο μήνα, μια μικρή αμερικανική τεθωρακισμένη ομάδα έσπευσε άμεσα στην Μανμπίζ, βορειοδυτικά της Ράκα, για να διαχωρίσει τα τουρκικά στρατεύματα και τις δυνάμεις του YPG. Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν φάνηκε να ενοχλούνται όταν οι δυνάμεις του Άσαντ υπό ρωσική αεροπορική κάλυψη σύρθηκαν μέχρι αυτή την πόλη, την οποία το YPG κατέλαβε από το Isis τον περασμένο Αύγουστο.
Οι παράξενες γεωπολιτικές συναναστροφές που ενθαρρύνονται από το χάος της Συρίας έχουν οδηγήσει σε εικασίες ότι οι ΗΠΑ θα παραμερίσουν και θα παρακολουθούν καθώς η Ράκα θα απαλλάσσεται από το Isis και θα πέφτει ξανά στο καθεστώς Άσαντ. Αυτό θα ήταν μια νίκη για τη Ρωσία, καθώς και για το Ιράν. Οι Κούρδοι της Συρίας δεν έχουν καμία επιθυμία να κυβερνήσουν αυτή την κυρίως σουνιτική πόλη, μόνο για να χρησιμοποιήσουν την απελευθέρωσή της ως εγγύηση για την ελευθερία τους.
Ενώ μέρος αυτού του χάους οφείλεται στην πολυπλοκότητα της ύπουλης σύγκρουσης, και στις «πολύ δύσκολες επιλογές» στις οποίες ο Τίλερσον αναφέρθηκε, είναι παρόλα αυτά εκπληκτικό ότι η Ρωσία σκέφτεται για το μέλλον της Συρίας, καταρτίζοντας, για παράδειγμα, σχέδιο για την αποκεντρωμένη εξουσία, ενώ οι ΗΠΑ μένουν σχεδόν αμέτοχες. Οι κυρίαρχες σουνιτικές Αραβικές δυνάμεις, που πηγάζουν από τη σουνιτική πλειοψηφία των περίπου δύο τρίτων του πληθυσμού της Συρίας, είναι πολύ πιο υποβαθμισμένες από την καταστολή του καθεστώτος και την τζιχαντιστική τριβή. Αλλά λίγοι θα συμβιβαστούν με μία Συρία εγκαταλελειμμένη στη δικτατορία του Άσαντ. Αυτό σημαίνει ότι το Isis και η Αλ Κάιντα εξακολουθούν να έχουν πολύ μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου