Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Η Δόξα των "εσχάτων" μπροστά στα μάτια μας

Τελικώς τα δώρα των μάγων έγιναν η Εκκλησία;

Έγινε κάποιο λάθος στην Φάτνη; Ο Κύριος έφυγε μήπως βιαστικά στην Αίγυπτο και η Εκκλησία αντί για το ένδυμα Κυρίου φόρεσε το ένδυμα των Μάγων;

Πολύ πιθανόν. Αυτό δείχνει και η εικόνα μας!


Σχόλιο: Η ένωσις του κράτους με την Εκκλησία, και όχι της Εκκλησίας με το κράτος, στηρίχθηκε στην εντολή του Κυρίου: «Εν τούτω Νίκα», δηλαδή με την Εκκλησία θα νικήσεις! Δυστυχώς η εντολή αυτή παραποιήθηκε βίαια και αυτό που πραγματοποιήθηκε ήταν η ετερότητά της, ο έτερος Νόμος.

Αυτά τα λογικά τέρατα είναι πραγματικά η "έσχατη" Εκκλησία, ο τραγέλαφος της Λογικής Λατρείας. Με την Αυτοκρατορία θα νικήσουμε.


Αμέθυστος

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Παληέ μου φίλε αμέθυστε από την ανάρτηση περί ψυχαναλύσεως, γιατί
διαμαρτύρεσαι είναι και αυτό μία
καταλυτική πτυχή του ενδόξου βυζαντινισμού,που η αισθητική του
άγγιξε τον Καβάφη στο γνωστό του ποίημα περί εκκλησίας. Για δες όμως
τι τράβηξε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος
από τους τότε χρυσοντυμένους μάγους
της ορθοδόξου πίστεως μας???

Υ.Γ. Με εκείνον τον μπακλαβά τι θα
γίνει, θα τον φάμε καμιά φορά??

amethystos είπε...

Αγαπητέ μας φίλε,
περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε σημεία για αυτόν τον μπακλαβά... γιατί με την ευκαιρία θα τρώγαμε και εμείς ένα.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι η Εκκλησία. Μόνο που δεν το ξέρουμε. Οι περισσότεροι από μας νομίζουν ότι είναι αυτά τα σκιάχτρα.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Τα παλιά χρόνια η ενδυμασία , ιδίως των γυναικών ήταν βαρύτιμη. Μία επίσημη ενδυμασία είχαν για όλη τους τη ζωή.
Η ενδυμασία έχει βαθύτατο νόημα.
Είναι ένδυμα με σημασία, όπως η εορτή είναι ημέρα με σημασία.
Εκφράζει την ψυχή. Ένα παράδειγμα απ' τη μουσική. Η μουσική μπορεί να ντύσει έναν γυμνό ή να γδύσει έναν ντυμένο, ανάλογα με την επίδραση στην ψυχή αυτού που την ακούει.
Η αφροαμερικάνικη μουσική έφτασε να ξυγυμνώσει όλο τον κόσμο, ιδίως τις γυναίκες που είναι πιο ευκολόπιστες (η γυναίκα έχει πάντα κάτι παιδικό).

Ακολουθία δίχως άμφια είναι σαν ιερουργία δίχως ύμνους.

Γιατί μας σκανδαλίζει;
Η Εκκλησία τους δέχεται όλους και τους ταπεινούς και εκείνουν που αγαπούν τη μεγαλοπρέπεια.
Μήπωςπέσουμε στο φαρισαϊσμό;
Κι οι Φαρισαίοι ενοχλήθηκαν για το χυμένο μύρο. Θα μπορούσε να πουληθεί και να μοιραστούν τα χρήματα στους φτωχούς.

Μια φορά ο Βασιλεύς Φίλιππος καθόταν κάπως απρόσεχτα και φαινόταν τα αχαμνά του.
Ένας δούλος που δεν του έλειπε το θάρρος του είπε: "Πρόσεξε δεν είναι στάση αυτή για βασιλιά".

Μια άλλη φορά ο Φίλιππος αντάμειψε έναν δούλο του με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. "Εσύ φέρθηκες σαν δούλος" είπε " κι εγώ σε ανταμείβω σαν βασιλιάς".

Η ενδυμασία συμβάλλει στη διάκριση, τη μεγαλύτερη αρετή κατά τους Πατέρες.
Ο λαός λέει: "Δώσε θάρρος σο χωριάτη να σ' ανεβεί και στο κρεβάτι".

Μήπως υπάρχει πνεύμα αντιεπισκοπικό;
Υπάρ΄χει εκκλησία δίχως επίσκοπο;
Μήπως περιμένουμε να σώσει καθένα τον εαυτό του, κατά το ο σώζων εαυτόν σωθήτω;
Η Εκκλησία είναι για τους πολλούς.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Mην παίζετε τα παιχνίδια των προτεσταντών βρε παιδιά. Εντάξει , η Εκκλησία δεν είναι ο επίσκοπος. Εντάξει,μπουχτίσαμε στους ακκισμούς και τις θηλυπρέπειες. Αλλά...
Όταν κάποιος ιερέας ή επίσκοπος ζει ταπεινή ζωή, γεμάτη αυταπάρνηση και συνειδητή λιτότητα, ήτοι σε ελεύθερη μετάφραση "δεν έχει δεύτερο ράσο να φορέσει", δεν πειράζει αν φορά λαμπρές και βαρύτιμες στολές. Λειτουργία υπερβατική τελεί, δεν φορεί στολή "επαγγελματική" για να φέρει σε πέρας καθηκοντική εργασία με συνείδηση απλοϊκού προτεστάντη.
Αλλού είναι οι υπερβολές. Στα μερσέντια και στα μέγαρα και στην διαβολική πόζα και υπερηφάνεια, και στον καρριερισμό και σε άλλα σκοτεινά και αήθη τα οποία δεν είναι ωφέλιμα να γραφτούν και να λέγονται.
Όσο για το ποίμνιο , όταν σκανδαλίζεται τάχα, να αφήσει πίσω του τα δύο αυτοκίνητα και τα τρία κινητά και τις εμφανίσεις πορνών και θεατρίνων, κι όλον αυτό τον μεγαλοαστικό καθωσπρεπισμό και ευπρεπισμό πού καθιστά τους ανθρώπους άψυχες κούκλες στυγνής επιδείξεως και άγρας προς πορνεία, και μετά να πιάνει στο στόμα του τους ιερείς.