π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Κατά Ιωάννην 17 (" ἵνα ὦσιν ἓν ") α

 

π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Κατά Ιωάννην 17 (" ἵνα ὦσιν ἓν ") 

https://www.youtube.com/watch?v=jhxl56M7rOo&t=3536s

Καταπληκτική ομιλία του π.Νικολάου με έναυσμα το Ευαγγελικό χωρίο που ξεκινά "Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασον σου τὸν υἱὸν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃ σε καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσει αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον..." Η τέλεια ενότητα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος αποτελεί το πρότυπο για την ένωση και την σωτηρία όλου του κόσμου. Ο Χριστός φανέρωσε το αληθινό όνομα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους. Πατήρ , Υιός και Άγιο Πνεύμα , κοινωνία τριών προσώπων και ταυτόχρονα Ένας κατά την ουσία. Και μας προτρέπει να γίνουμε ένα κι εμείς με τους άλλους συνανθρώπους μας , όπως είναι Εκείνος ένα με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα... Ο άγιος Πορφύριος δίδασκε πως το βαθύτερο νόημα της Ορθοδοξίας που δεν το έχει καμία άλλη θρησκεία, είναι αυτή η σωτήριος ενότητα που μας κάνει όλους ένα με κεφαλή τον Χριστό. «Ο απώτερος σκοπός της θρησκείας μας είναι το ‘‘ ίνα ώσιν εν ’’». Ο διακεκριμένος ιερέας σε αυτό που τον καθιστά πολύτιμο για τους χριστιανούς, στην ερμηνεία και εμβάθυνση του Ευαγγελικού και Αποστολικού λόγου.[ H ENOTHTA TΩN TΡΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Η ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ. ΑΓΑΠΑ, ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ.ΤΟ ΠΡΩΙΝΑΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ]

Απομαγνητοφώνηση

Καλημέρα. Πολύ καιρό έχουμε να ιδωθούμε. Λοιπόν, θα κάνουμε μια προσπάθεια να κουβεντιάσουμε εδώ το κείμενο του Ευαγγελίου του σημερινού, θα κάνουμε μια προσπάθεια γιατί είναι ένα κείμενο ιδιαίτερα δύσκολο, ιδιαίτερα θεολογικό κείμενο. Είναι όμως τέτοια κείμενα ακριβώς, που μας βγάζουνε από την συνήθεια ας πούμε, εύκολη ηθικολογία των κηρυγμάτων ας πούμε που γίνονται, διότι σε πολλές περιπτώσεις το Ευαγγέλιο είναι εύκολο να γίνει ηθικολογία. Να μιλάμε δηλαδή και να λέμε διάφορα πρέπει. Πρέπει να’ μαστε έτσι, πρέπει αλλιώς, πρέπει να’ μαστε καλοί, να μη λέμε ψέματα, αυτά όλα. Εν πολλοίς δε σημαίνουν και τίποτα. Δε χρειάζεται το Ευαγγέλιο για να τα πούμε. Είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι σημαντικά από μόνα τους, πως να το πούμε. Το σημαντικό είναι κυρίως, τι ήρθε να κάνει ο Χριστός στον κόσμο, τι χρειάζεται η ενσάρκωση του Θεού. Αυτό είναι η μεγάλη διαφορά του Χριστιανισμού από οποιαδήποτε διδασκαλία…Διαβάζει την περικοπή, μιλάει για την ηθική, όχι ως κανόνες αλλά ως απόρροια του βιώματος…

24:00
Πάτερ Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου, ους δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Τώρα φθάσαμε στη μεγάλη φράση, την φράση την οποία είπε πεθαίνοντας ο πατήρ Πορφύριος. Ίνα ώσιν εν. εδώ είναι το μεγάλο μυστήριο, το μέγα μυστήριο της ζωής, αν θέλετε πέστε και της σωτήριας, δεν μ’ αρέσει η λέξη πολύ, γιατί μου θυμίζει νομική σωτηρία εμένα, και δεν ξέρω, αλλά πέστε και σωτηρία ή ζωή. Εδώ είναι η ζωή. Το μυστήριο της παρουσίας του Θεού, είναι ακριβώς το ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν...εδώ μπορούμε να αρχίσουμε ίσως να καταλαβαίνουμε τι είναι το μυστήριο της παρουσίας του Θεού στον κόσμο, και πως ακριβώς εκδηλώνεται. Πάλι θα μιλήσω λίγο προσωπικά. Όταν συνάντησα πρώτη φορά τον πατέρα Πορφύριο, ή τον πατέρα Παΐσιο, το βίωμα το οποίο είχα, ήτανε ότι αυτοί υπάρχουν στον κόσμο για μένα. Μόνο. Πολύ μυστήριο βίωμα. Δηλαδή σαν να ήρθανε στον κόσμο για να με συναντήσουνε. Μου δίναν την εντύπωση ότι είμαι μοναδικός, ανεπανάληπτος, δεν μου το είπαν ποτέ, αλλά όλη αυτή η κοινωνία, η προσωπική μετά του Θεού, την οποία βοηθούσαν να γίνει, αποκαλύπτοντας μου τη ζωή μου, αποκαλύπτοντας μου παρελθόντα γεγονότα, μετά μέλλοντα γεγονότα, θεραπεύοντας με από ασθένειες, μου έδιναν την εντύπωση ότι εγώ ήρθα στον κόσμο, ότι είμαι ένα γεγονός για τη ζωή του κόσμου τεράστιο. Ότι η ζωή μου έχει τρομακτική σημασία. Τρομακτική σημασία για τον κόσμο. Απόλυτη σημασία. Έχει σημασία ότι ο Θεός ο ίδιος κοντοστέκεται και με θαυμάζει. Και με κοιτάζει με έκπληξη. Εμένα ο Θεός. Όπως κοιτάζει με έκπληξη ένας πατέρας, ένας γονιός το παιδί του μόλις γεννηθεί, και λέει μπα, είναι δυνατόν, τι είναι τούτο εδώ τώρα. Με τέτοια έκπληξη, κοντοστέκεται λοιπόν ο Θεός και με κοιτάζει. Αυτό το βίωμα, αυτό το πράγμα, το ότι ο άλλος υπάρχει για μένα, και ότι ο Θεός ο ίδιος είναι για μένα, και το ότι αυτό το πράγμα συνδέεται με το γεγονός της ζωής, είναι το βίωμα της αγάπης αυτό. Αυτή είναι η πνευματική αγάπη. Είχα λοιπόν την αίσθηση ότι είναι Πάσχα.[ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΒΙΩΜΑ.ΤΟΥΔΩΣΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΟΠΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ ΤΗΝ ΤΡΙΜΕΡΟ ΑΝΑΣΤΑΣΗ] Όποτε τώρα έρχεται Πάσχα, και ξημερώνει εκείνη η μέρα η φωτεινή, μετά τη Θεία Λειτουργία του Πάσχα, έχω την ίδια αίσθηση κάθε φορά που ήμουνα μπροστά σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί ακριβώς το Πάσχα είναι η μέρα, όπου όλοι γινόμαστε ένα, ξέρετε. Έχει επέλθει ο σταυρός, έχει επέλθει η συμφιλίωση, κανένας δε φταίει, όλοι είναι ελεύθεροι, όλοι είναι ωραίοι, εκείνη την μέρα όλοι είναι υπέροχοι. Για κάποιο λόγο τα πάντα είναι δικά μας εκείνη την ημέρα. Και αν μπορούσαμε να μείνουμε στο φως της ημέρας εκείνης, θα καταλαβαίναμε ακριβώς, τι είναι η αιώνια ζωή.[ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΕΦΟΣΟΝ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ] Διότι η αιώνια ζωή κινδυνεύει να είναι ένα αιώνιο μαρτύριο. Φανταστείτε τώρα έτσι όπως είμαστε ο καθένας, με τα βάσανα, με τη στεναχώρια, με τα αδιέξοδα του, να του πουν θα ζήσεις και αιώνια. Έλεος, θέλω να πεθάνω κάποτε. Τι σημαίνει αιώνια ζωή; Σημαίνει ένα αιώνιο ενδιαφέρον. Σημαίνει μια αιώνια σχέση, η οποία είναι συνεχώς καινούργια. Δηλαδή αιώνια ζωή είναι μια αιώνια αγάπη, προσέξτε. Και μάλιστα τέτοια αγάπη, ούτως ώστε να αποκαλύπτει συνεχώς καινούργια πράγματα. Κάποτε μου το’ πε αυτό ο πατήρ Πορφύριος. Δεν τελειώνει αυτή η γνώση ποτέ. Μετά το βρήκα στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Όταν λέει ότι η αιώνια ζωή είναι αεικίνητος στάσις. Ή στάσιμος ταυτοκινησία. Αείκινητος στάσις σημαίνει έχεις αυτό που έχεις, στάσις, αλλά είναι αεικίνητο αυτό, δεν τελειώνει ποτέ. Είναι καινούργιο συνέχεια.[ΠΑΣΑ ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΤΟ ΓΑΡ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ. ΠΛΑΤΩΝ] Καινούργια συνεχώς είναι μόνο μια σχέση. Όσοι ποτέ αγαπήσανε από εδώ, στη ζωή τους, πραγματικά, ξέρουν ότι δεν χορταίνεται η αγάπη ποτέ. Ένα άνθρωπο που αγαπάς, δε λές άντε τώρα βαρέθηκα, να σκοτωθούμε λίγο τώρα, για να δούμε, πως είναι. Για κάποιο λόγο η αγάπη έγινε γνώση. Για κάποιο λόγο η αγάπη αποκαλύπτει συνέχεια καινούργια πράγματα. Δεν τον βαριέσαι αυτόν που αγαπάς. Αν αρχίσεις να τον βαριέσαι, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Σημαίνει ότι άρχισε κάποιο πρόβλημα να μπαίνει εκεί. Διότι έπαψε να λειτουργεί η αγάπη. Γιατί ο άνθρωπος είναι απέραντος…γι’αυτό και βλέπεις ανθρώπους, που έχουνε αίσθηση Θεού, να μένουν μαζί για δεκαετίες, και να μην χορταίνουν, να λένε, η αιωνιότητα δε μας φτάνει.[ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ; ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΠΟΤΕ Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΝΑ ΚΥΤΤΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ; ΤΙ ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΒΙΤΡΙΝΑ] Βλέπεις αγίους, στις ζωές συνασκητών, ανθρώπων που τους απεκαλύφθη αυτή η ζωή, και δεν χορταίνουν ο ένας τον άλλο… και σήμερα βαριόμαστε ο ένας τον άλλο. Εψήγει η αγάπη των πολλών. Δεν έχουμε αίσθηση αναστάσεως, μας έχει κυριεύσει ο θάνατος, και όλοι είμαστε κλεισμένοι στην φιλαυτία. Λοιπόν εδώ, αισθανόσουν με τον άγιο άνθρωπο, να υπάρχει για χάρη σου εκείνη την στιγμή. Και σας έχω ξαναπεί, αυτό που μας είπε ο πατήρ Πορφύριος, εγώ όταν προσεύχομαι για κάποιον, δε λέω, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον αυτόν, λέω ελέησον με. Πέρασαν πολλά χρόνια για να αρχίσω να καταλαβαίνω, ότι μόνο έτσι εισακουόταν η προσευχή του συνέχεια. Η προσευχή μας δεν εισακούεται, διότι δεν είμαστε στη θέση του άλλου. (30:57)[ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΙΣΙΟΣ: ΔΩΣ ΜΟΥ ΠΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΩ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ]

30:57
…και λέμε, Θεέ μου, άντε βοήθα και κείνον. Αν μπορούσες να μπεις στη θέση του και να πεις, εγώ είμαι αυτός, αμέσως θα γινόταν αυτό που ζητάς. Δεν ξέρουμε πως είναι η προσευχή βέβαια, αλλά η προσευχή είναι κάπως έτσι. Δηλαδή είναι το μυστήριο της εξόδου από τη φιλαυτία. Το μυστήριο της αγάπης του άλλου. Το μυστήριο της αγάπης του αδελφού. Είναι μυστηριο αυτή η αγάπη.[ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΗΣΙΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ] Και βλέπω και τα ζευγάρια που λεν ότι αγαπιούνται. Πόσο δυσκολεύονται στην αγάπη. Διότι η αγάπη είναι μεγάλο μάθημα, είναι μεγάλο σχολείο. Στο ζευγάρι βοηθά η φυσική σχέση, βοηθά η φυσική έλξη των φύλων, βοηθά αυτό που προσφέρουν ο ένας στον άλλονε, αλλά πάντα η αγάπη πρέπει να κατορθωθεί, δεν αρκεί η ερωτική σχέση.[ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΟΠΩΣ Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ.Η ΑΓΑΠΗ ΟΥ ΖΗΤΕΙ ΤΑ ΕΑΥΤΗΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΖΗΤΕΙ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΕΑΥΤΟΥ, ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ] Μπορεί να τελειώσει αυτή, και να τελειώσει με μεγάλο μίσος και ένταση. Αυτό το πράγμα που καλλιεργείται εκεί μέσα, είναι πνευματικό αν καλλιεργηθεί. Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν. Αυτό το εν χρειάζεται μια ειδική διαδικασία, μια ειδική πορεία. Έτσι και η πορεία αυτή, έχουμε ξαναπεί, είναι του σταυρού. Δηλαδή χωρίς να μπούμε σε αυτή την περιπέτεια, μέσω της οποίας τη φιλαυτία μας λίγο την περιορίζουμε, δεν μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα τι είναι αυτή ζωή, τι είναι αυτή η αγάπη για την οποία μιλάμε. Δηλαδή αυτό το πράγμα που λέει ο Παύλος για τον Χριστό, ουχ εαυτώ ήρεσεν, δεν έκατσε να αρέσει στον εαυτό του. Εαυτόν εκένωσεν, μορφήν δούλου λαβών. Υιός Θεού υπάρχον, εαυτόν εκένωσεν. Υιός του Θεού, αλλά αδειάζει τον εαυτό του. Και έλαβε μορφή δούλου.[ΔΟΥΛΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΟΥΛΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΕΤΑΠΕΙΝΩΘΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΟΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟ. ΙΔΟΥ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙ ΤΟΥ] Αυτό το άδειασμα του εαυτού, είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Γιατί είναι δύσκολο; Κατ΄αρχάς είναι δύσκολο, γιατί είμαστε τραυματισμένοι όλοι. Από ένα αδέξιο πατέρα, ή μια αδέξια μητέρα, από σχέσεις άσχημες στο σπίτι, από πράγματα που συνέβησαν, έτσι δεξιά αριστερά, έχουμε ήδη μια στάση αυτοπροστασίας, αυτοϋπεράσπισης.[ΕΧΟΥΜΕ ΕΓΩ ΤΟΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ] Δηλαδή η στάση είναι στάση, να μην πάθω κάτι, να μην ανοιχτώ, να μην τυχόν μου κάνει ο άλλος κάτι. Αυτός ο ναρκισσικός φόβος, ο μεγάλος. Λοιπόν, η πρώτη αιτία.  Δεύτερη αιτία όμως, μεγαλύτερη ακόμη, ότι δεν είδαμε την Ανάσταση. Δε ζήσαμε, δεν καταλάβαμε αυτή την αφοβία. Της αθανασίας, καταλάβατε. Δεν περάσαμε σε αυτή τη σχέση με τον Θεό, να τον αποκαλούμε Πατέρα. [ΔΕΝ ΜΑΣ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΒΡΕ ΦΙΛΕ. ΓΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΙΛΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ , ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ; ΤΟΣΟ ΒΟΛΙΚΟ;]Αυτό το δεύτερο θα μπορούσε να θεραπεύσει το πρώτο. Γενικώς οι άνθρωποι αξίζουν πάρα πολύ μεγάλης στοργής και κατανόησης, διότι οι περισσότεροι είναι πληγωμένοι, και πολλαπλά πληγωμένοι σήμερα. Γι’ αυτό και με ένα απλό κέντρισμα μπορούν να στραφούν να σε κάνουν κομμάτια. Αλλά αυτό θα γίνει από εκείνους κατ’ αρχήν, που θα θεραπεύσουν τον εαυτό τους. Ξέρετε τι μεγάλο πράγμα είναι αυτή η θεραπεία, τι ελευθερία, να μην χρειάζεται να μισείς όσους σε τραυμάτισαν. Να μην χρειάζεται να πονάς για όσα σου έκαναν; Αυτή την ελευθερία την χαρίζει το Πνεύμα το Άγιο. Είναι η χάρις της υιοθεσίας στην πραγματικότητα, του βαπτίσματος. Αλλά έρχεται μόνο όταν κανείς προσφέρει τον εαυτό του όσο γινεται περισσότερο, και όσο γίνεται καθαρότερα στο Θεό. όταν μέσα συναφθεί αυτή η μυστική συμφωνία του ανθρώπου και του Θεού, εκεί αρχίζει αυτή η αργή θεραπεία.[ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΙ ΔΙΝΕΙΣ; ΘΕΛΩ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ] Αλλά είναι φοβερή θεραπεία. Ο άνθρωπος γίνεται ξαφνικά σαν μικρό, αγαπημένο μωρό. Είναι πα, πα, πα. Που δεν έχει ψυχολογικά. Δεν μπορούμε να θεραπευθούμε. Μελετώ χρόνια ολόκληρα ψυχολογία. Η ψυχολογία δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τον ναρκισσισμό, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί υπάρχει ο ναρκισσισμός, ούτε μπορεί να καταλάβει πως βγαίνουμε από το ναρκισσικό τραύμα. Αν διαβάσετε τις μεγάλες ψυχοθεραπείες, τη θεωρία τους δηλαδή, θα δείτε ότι όλες ξεκινούν από το γεγονός ότι κάπου συνέβη ένα τραύμα στον άνθρωπο. Ένα τραύμα το οποίο τον έκανε φίλαυτο. Τον έκλεισε στον εαυτό του. Το τραύμα αυτό είναι ξεργώ, το τραύμα της γέννησης, είναι μια καταπιεστική μητέρα, είναι ένα άλυτο οιδιπόδειο, τώρα αναφέρομαι σε σχολές ψυχοθεραπείας. Είναι ένα δύσκολο περιβάλλον, είναι η αδυναμία να διδάξουμε στο παιδί να πραγματώνει τον εαυτό του. Πάντως είναι ένα τραύμα πρωταρχικό, το οποίο κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο.[ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ. ΜΟΝΟ ΣΩΜΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ. ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΚΟΥΚΟΥ ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ.ΕΔΩ ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ . ΤΡΕΦΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΕΝΑΝ ΚΟΥΚΟ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ. ΑΥΤΟ ΕΜΑΘΕ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ]Και τον κάνει δυστυχισμένο, διότι δεν μπορεί να ζήσει αυτό το πράγμα εδώ, το ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Είναι φοβερό το πως αυτό το πράγμα, το οποίο φαίνεται τόσο δύσκολο να γίνει, είναι η μοναδική θεραπεία για τον άνθρωπο. Είναι κατάσταση κατά την οποία και ψυχικά θεραπεύεται. Είναι κατάσταση κατά την οποία βρίσκει ένα εαυτό αγνό, παρθένο, ξεχασμένο και άδολο. Βρίσκει ένα εαυτό που δεν φανταζόταν ότι υπήρχε ποτέ. Ένα εαυτό επίσης άτρωτο απ’ την κακία των άλλων. Είναι προχωρημένα αυτά που λέμε. [ΤΟΥ ΓΙΟΥΝΓΚ]Αλλά, εάν πάτε να κάνετε ψυχοθεραπεία, εδώ δεν κάνουμε πολύ, στην Αμερική και όπου κάνουν, ή στη Γαλλία που κάνουν συνέχεια, οι πάντες, όλο το πρόβλημα, και όλη η θεραπεία, είναι η σχέση με τον άλλον. Εάν καταφέρω να αγαπήσω τον άλλο και να’ μαι ο εαυτός μου. Ο Λακάν λέει το εξής: έρχεται ο νευρωτικός, και είτε μιλάει σε σας, αλλά δεν μιλά για τον εαυτό του, είτε μιλά για τον εαυτό του, αλλά δεν μιλά σε σας. Όταν καταφέρει να μιλά για τον εαυτό του σε σας, έχει αρχίσει η θεραπεία. Σημαίνει ότι γεννήθηκε η πρώτη αίσθηση του άλλου. Ανατέλλει η δυνατότητα του να μπορέσουμε να αντικρίσουμε τον άλλο. Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν, το μυστήριο της αιώνιας ζωής. Αυτό είναι το ίνα ώσιν εν, να ανοιχθεί ο άνθρωπος με ένα τέτοιο τρόπο στον άλλο, ώστε ο άλλος να τον νιώθει σαν να είναι ο εαυτός του. Αυτό είναι η αγάπη, και αυτή η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος να θεραπευθούμε και ο μόνος τρόπος να θεραπεύσουμε τον κόσμο. Δεν υπάρχει άλλος. Αλλά έχει σταυρό μέσα αυτή η αγάπη, αυτό είναι η αιώνια αξία του Ευαγγελίου. Σου λέει ότι αυτό δεν γίνεται. Να έχουμε σε όλες τις πόλεις συγκεντρώσεις τώρα. Αυτοί εκεί πέρα που είναι μαζεμένοι, είναι πονεμένοι αυτοί οι άνθρωποι, και εμείς μαζί τους να είμαστε. Ποιος από αυτούς είναι διατεθειμένος να σταυρώσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του για τους άλλους; (από το ακροατήριο κάποιος λέει κάτι, δεν ακούγεται) Ναι, δεν καταλάβαμε πόσο υπέροχο είναι. Πόσο θεραπευτικό είναι, και γι’ αυτό, όπου βλέπετε μεγάλη σύναξη, το χειρότερο που μπορεί να γίνει, είναι δυστυχώς μια στάση, επανάσταση, πραξικόπημα, όπου όλοι αυτοί, δικαιώνοντας ο ένας τον άλλο με τη δύναμη του πλήθους, θα στραφούν εναντίον κάποιου, ο οποίος δεν είναι εκείνη την στιγμή στο πλήθος. Και θα τον θεωρήσουν υπεύθυνο. Το σύμπλεγμα του αποδιοπομπαίου τράγου είναι η λύση του δράματος της φιλαυτίας. Της συλλογικής φιλαυτίας. Έτσι, διότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει πνευματικά αυτός ο κόσμος πια. Και να σκεφτεί και να πει, στάσου, τόσοι πολλοί είμαστε, δεν μπορεί ένας μόνο να έκανε το λάθος. Δεν μπορεί το τρίτο ράιχ να έγινε μόνο από τον Χίτλερ. Το τρίτο ράιχ υπήρχε μέσα σε εκατομμύρια. Αυτό είναι ακριβώς σήμερα το οποίο μας λείπει, και βλέπετε η ελλειψη του απειλεί να αιματοκυλήσει τον κόσμο. Αυτές οι μεγάλες αιματηρές επαναστάσεις. Όταν έγινε η Οκτωβριανή επανάσταση το ’17, οι αφελείς εδώ κκεδες νόμιζαν ότι λύθηκε το πρόβλημα της ανθρωπότητος…Το κακό όμως είναι μέσα μου. Εγώ το έχω. Εγώ που σας μιλώ, εγώ που μιλώ ενάντια στο κακό. Εάν δεν κάνω αυτό τον αγώνα εγώ σε μένα, δεν θεραπεύομαι, εγώ. Και δεν καταλαβαίνω και τους θεραπευμένους. Προσέξτε. Και εκεί νομίζεις ότι είναι ψέμα η θεραπεία. Διότι δεν την επιχείρησα σε μένα. Είναι μέγα το πρόβλημα. Ολόκληρη η ανθρωπότητα θα δοκιμαστεί στα επόμενα χρόνια πάνω στο ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν. Θα είναι το κριτήριο το οποίο θα αποφασίσει, το τι είναι αληθινό και τι είναι ψεύτικο μέσα στον κόσμο αυτόνε. Θα είναι το κριτήριο που θα μας κρίνει όλους. Αυτό το πράγμα, το τις πταίει; Το πως μπορώ να πάρω την ευθύνη εγώ; Μπορώ να πάρω την ευθύνη; Αν μπορώ να πάρω την ευθύνη που μου αναλογεί, η οποία είναι μεγάλη συνήθως, αμέσως λύνεται ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος, και ξέρω στους άλλους να υποδείξω επίσης, το πως θα λύσουν και αυτοί το πρόβλημα για λογαριασμό τους. Πως θα πάρουν μέρος της ευθύνης. Αυτό το πράγμα, ότι σήμερα δεν παίρνει κανένας την ευθύνη, είναι απόδειξη ότι πνευματικά νοσούμε. Για να βρεις το αναλογούν μέρος της ευθύνης του άλλου, πρέπει να ξεκινήσεις από τη δική σου. Αλλιώς θα προβάλεις όλο το κακό πάνω του, και θα εξοντώσεις αυτό τον άνθρωπο. Και θα συνεχίσεις το κακό. Έτσι δεν κάνουμε και στις σχέσεις μας; Και τα ζευγάρια μεταξύ τους, αυτό δεν κάνουνε; Ο ένας προσωποποιεί το κακό, και το απευθύνει στον άλλονε…γίνεται αδιέξοδη η κατάσταση, δε λύνεται. …υπάρχει ένας τρόπος να μεταβληθεί ο άλλος, αλλά πρέπει αυτό το πράγμα να ξεκινήσει από μένα. Και αν αυτή η επανάσταση που θα κάνουμε… έχει τέτοια στοιχεία μέσα της, στοιχεία αυτογνωσίας, ευθύνης, συνυπευθυνότητας, τότε θα πάει καλά. Δε θα πάει όμως καλά όταν προσωποποιούμε το κακό και το πετάμε στο πρόσωπο του άλλου. Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Αυτό το ίνα ώσιν εν, αυτή η σταυρική κατάργηση της φιλαυτίας, είναι η μόνη απάντηση στο πρόβλημα του ανθρώπου στη ζωή αυτή και στην αιωνιότητα. …ους δέδωκας μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η Γραφή πληρωθεί. Ήμουνα μαζί τους, τους φύλαγα εγώ, και δεν χάθηκε κανένας, μόνο ο υιός της απωλείας, ο Ιούδας χάθηκε. …ίνα έχωσιν την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν εαυτοίς. Να και η χαρά. Αν δεν μιλάγαμε γι’ αυτήν, θα ήταν λειψά όσα λέγαμε μέχρι τώρα. Η χαρά, την οποία έχω εγώ, που είναι η χαρά που σε αγαπώ, είναι η χαρά που είμαστε ένα, τη χαρά λοιπόν αυτή, να την έχουν και αυτοί. Η χαρά ίνα ώσιν εν, αυτή είναι η χαρά ημών. Είναι η χαρά του να είναι ένα οι άνθρωποι μεταξύ τους. Δεν υπάρχει άλλη χαρά στον κόσμο. Εάν πάρετε την χαρά αυτή, όλες οι άλλες χαρές γίνονται λύπες, μετά από λίγο. Αυτή η χαρά είναι η μοναδική χαρά. Είναι μια χαρά η οποία παραμένει, γιατί είναι η χαρά του Θεού. Είναι η χαρά όπου κατοικεί ο Θεός. Το Πνεύμα το Άγιο έχει την χαρά μέσα. Φανταστείτε λίγο ένα κόσμο όπου ο ένας να ήτανε η χαρά του άλλου, να τον αναπαύσει όσο γίνεται περισσότερο. Φανταστείτε ένα τέτοιο κόσμο, θα ήταν ένας παράδεισος ο κόσμος αυτός. (45:02)

44:50
Φανταστείτε λίγο ένα κόσμο όπου ο ένας να ήτανε η χαρά του άλλου, να τον αναπαύσει όσο γίνεται περισσότερο. Να μπει στη θέση του. Φανταστείτε ένα τέτοιο κόσμο, θα ήταν ένας παράδεισος ο κόσμος αυτός. Ένας παράδεισος που δε θε είχαμε εμφράγματα, δε θα είχαμε εγκεφαλικά, δε θα είχαμε ζάχαρα. Να η αιώνια ζωή, καταλάβατε; Όμως, και να το ξεκινήσω εγώ αυτό μόνος, εγώ ο ίδιος θα γλιτώσω από πολλά. Το λέω ξανά, γίνεται ο άνθρωπος άτρωτος σιγά σιγά, αισθάνεται ότι δεν, δεν δεν μπορεί να τον πειράξει ο άλλος. Είναι απίστευτο αυτό το πράγμα. Αν χαριστεί αυτή η χαρά σε κάποιον άνθρωπο, αν χαριστεί αυτό το βίωμα, για κάποιο λόγο δεν φοβάται καθόλου. Λοιπόν, να σας πω πάλι κάτι προσωπικό, αν και δεν πρέπει. Τελευταία βρέθηκα σε ένα συνέδριο, απ’ τα πολλά συνέδρια. Εγώ συνέδρια κάνω, αυτό κάνω συνέχεια γέροντα. Από το ένα συνέδριο στο άλλο. Θα σας πω μόνο κάτι που μου συνέβη προσωπικά, για να καταλάβετε τι σημαίνει να αισθάνεται κάποιος άτρωτος και να είναι άτρωτος. Έξω από το πανεπιστήμιο που γινόταν, ένα απ’ τα πανεπιστήμια τα ελληνικά, ήταν μια συγκέντρωση αναρχικών. Αναρχικών όμως, καλών αναρχικών, με, μύριζε και στον αέρα ουσίες, βροντούσαν τα, υπήρχαν άνθρωποι σε ποικίλες καταστάσεις, μουσικές ειδικές και άγριες, φοβερή κατάσταση. Σταματάω το αυτοκίνητο. Ήταν μια απόσταση 200/300 μέτρα που έπρεπε να περάσω μόνο ανάμεσα τους, για να πάω εκεί που γινόταν το συνέδριο. Λέω αδύνατο να περάσω. Η πρώτη σκέψη ήταν σήκω φύγε. Και μετά σταμάτησα και κοίταξα τα παιδιά αυτά ένα ένα. Και είπα ένα λόγο προσευχής. Δε θέλω να σας πω τι είπα. Και ξαφνικά τα παιδιά αυτά ήταν όλοι φίλοι. Και ξαφνικά τα παιδιά αυτά ήταν όλα ακίνδυνα. Σηκώνομαι και περπατάω ανάμεσα τους, και τους κοίταγα στα μάτια, ένα ένα. Και με κοιτάνε και αυτοί στα μάτια και ήμασταν φίλοι. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω αυτό πως έγινε, αλλά έγινε. Δεν ήθελα να φύγω από εκεί, δεν ήθελα να πάω στο συνέδριο. Τελικά όταν πήγα με τα πολλά μέσα, και πήγα στο πορτάκι, ήταν ένα σιδερόφρακτο, και βγήκε ένας φύλακας και μου λέει: ρε πάτερ, πως πέρασες;! Του λέω, πες μου ότι είναι κλειστή η πόρτα, και θέλω να ξαναπάω πίσω.[ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ]Πάτερ δεν είσαι στα καλά σου, έλα να σε μπάσω μέσα γρήγορα, διότι θα σε φάνε αυτοί. Λοιπόν, εγώ είχα την αίσθηση ότι περνούσα μέσα από αγγέλους, ε. μετά μπήκα μέσα και με εγκατέλειψε η αίσθηση αυτή, ήρθε η φιλαυτία, και λέω, πως το έκανα αυτό; Αλλά όταν το έκανα, δεν ήθελα να φύγω από εκεί. Δεν ήταν κανένας εχθρός, δεν υπήρχε εχθρός. Αλλά και ο τρόπος που εγώ κοίταγα, δεν είχε εχθρότητα πιστέψτε καμία. Λοιπόν, από κάτι τέτοια απλά καταλαβαίνει κανείς, πως ήταν οι Μαθητές, πως ήταν οι Απόστολοι. Πως πήγαν οι Απόστολοι στα θηρία. Να τους φάνε, και ο Πέτρος και ο Παύλος, και το έκαναν συνέχεια αυτοί, και είχαν εμπειρίες συνεχούς, και δεν γινόταν τίποτα κακό, και δεν γινόταν τίποτα. Και βέβαια μπορεί ο Θεός να επέτρεπε στο τέλος να πεθάνουν με ένα μαρτύριο, και λοιπά, αλλά προηγουμένως είχαν μεταστρέψει κόσμους ολόκληρους, ε. πως γινόταν αυτή η μεταστροφή; Είχαν χάρη Θεού ζωντανή. Δεν ξέρουμε πως είναι η χάρις. Σας είπα, και εγώ όταν έφτασα πίσω, λέω ιιιι, πως το ‘κανα αυτό το πράγμα;! Πως έγινε αυτό έτσι; Ένα λόγο προσευχής είπα, τίποτ’ άλλο…Το μυστικό είναι να βάλεις τον εαυτό σου κάτω από αυτούς. Αν δεν βάλεις τον εαυτό σου κάτω από αυτούς δεν έρχεται τίποτα. Και αυτό είναι βέβαια μια τέχνη. Αν τους κοιτάς στα μάτια και λες ποιος είναι αυτός, ποιοι είναι αυτοί, τελείωσε, θα σε φάνε. Όλη η μάχη με τους ανθρώπους γίνεται στο βλέμμα, έτσι δεν είναι. Κάποιος από το ακροατήριο: η ένεργεια της καρδιάς που έρχεται στο μάτι…Ακριβώς. Ο πατήρ Πορφύριος μιλούσε για τον θρουν. Ο θρους της καρδίας, στην Π.Δ., ο θρους είναι το θρόισμα. Προσεύχου με αγάπη για ένα άνθρωπο στην Αυστραλία, είναι κοντά σου και το νιώθει ανά πάσα στιγμή. Και όταν έρθει να σε δει, είναι σαν να είσαστε συνέχεια μαζί. Συναντάς τον αδελφό σου…Μίσησε ένα άνθρωπο, και άσε την καρδιά να πλημμυρίσει με μίσος, μην του λές καμιά λέξη, θα τον δεις να στέκεται εχθρικά απέναντι σου. Επειδή είμαστε πνευματικά όντα συμβαίνουν αυτά. Εγώ θα έλεγα σε όλους αυτούς, που εύκολα κατηγορούν τους πάντες και ιδίως τους νέους, να κάνουν μια δοκιμή, να δουλέψουν λίγο μέσα τους, όταν πλησιάζεις με αγάπη ένα παιδί. Κατ’ αρχήν η αγάπη να ξέρετε είναι επινοητική. Λές πράγματα που δεν τα φαντάζεσαι. Όταν σκέφτεσαι σαν ψυχολόγος, θα του πω αυτό, και μετά θα μου απαντήσει και θα του πω εκείνο, τελείωσε το παιχνίδι. Όταν όμως ανοίξεις την καρδιά σου στον άλλο, με τον τρόπο που μπορείς, η αγάπη είναι επινοητική, δηλαδή θα του πεις πράγματα, που και εσύ δεν περιμένεις να πεις. Θα πεις, τι λέω τώρα, μπα. Κυρίως αν ζητήσουμε κάποιο φωτισμό εκείνη την στιγμή.[ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ] Αυτό το κάναν οι πατέρες που σας λέω τώρα, επειδή είχαν μεγάλη αγιότητα, συνεχώς. Πλησίαζε ο κάθε άνθρωπος, μεταξύ τους χίλιοι διαφορετικοί, και τους έδινε ο Θεός και βλέπαν ολόκληρη τη ζωή του καθενός. Άνθρωποι δικοί μου το έπαθαν αυτό το πράγμα. …Συγγενής μου ήθελε να συναντήσει κάποιον από τους γεροντάδες και να του πει τι απατεώνας είναι…βρέθηκε στη Σουρωτή, και κατευθύνθηκε προς τον πατέρα Παΐσιο να τον αρπάξει, να του πει παλιάνθρωπε…που ξεγελάς τα μικρά παιδιά και έρχονται στο Άγιον Όρος…ο πατήρ Παΐσιος βέβαια κατάλαβε, γιατί η οργή, αυτό φαίνεται…Εάν εκείνη την στιγμή ετοιμαζόταν και γινόταν ο θωρακισμένος (ο Άγιος Παΐσιος), τότε θα γινόταν ένας καυγάς τρικούβερτος…Τι έκανε ο πατήρ Παΐσιος; Τον υποδέχθηκε μες στην καρδιά του ολόκληρο. Τον αγκάλιασε. Και όταν ήρθε κοντά του και του απλώνει το χέρι, του απλώνει και αυτός το χέρι και του λέει, τι κάνει ο, και λέει το όνομα μου και το όνομα του αδελφού μου. Και ο άλλος κατέρρευσε βέβαια, και φώναζε, είναι άγιος αυτός. Το Πνεύμα το Άγιο δεν του αποκάλυψε το όνομα του συγγενούς μου, ει μη μόνο γιατί ο ίδιος τον αγκάλιασε προηγουμένως. Αυτός βέβαια ήξερε πως να το κάνει. Εμείς δεν ξέρουμε καν πως να το κάνουμε αυτό…(54:00)