ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Με μεγάλη του έκπληξη ο σημερινός Χριστιανός, όπως και ο σημερινός Έλληνας, βλέπει την Εκκλησία να χάνεται στην εκκοσμίκευση και στην αίρεση. Βλέπει τον ίδιο ανίκανο να πράξει οτιδήποτε, ανίκανο και να μιλήσει, ανίκανο να κατανοήσει τις εξελίξεις, όπως και ο Έλληνας. Ο οποίος χάνει την πατρίδα χωρίς δυνατότητα αντιστάσεως. Χάνει την ουσία του, που είναι η δυνατότητα του για γείωση, για θεραπεία της ψυχής από το φανταστικό, σκλαβωμένος από τις σειρήνες των διανοουμένων, οι οποίοι τον πιέζουν να εγκαταλείψει την φύση για να φτιάξει προσωπικότητα. Μόνον η φύση όμως θεραπεύεται, η προσωπικότης αντιθέτως ζει με την ασθένεια και μόνον. Είναι η ασθένεια.

Η αλήθεια λοιπόν είναι πώς η νεοελληνική Εκκλησία δεν είναι η παραδοσιακή Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή χάθηκε αμετάκλητα στα γεγονότα που συνέβησαν στο Άγιον Όρος το 1754 και τα οποία κατέληξαν στον αφορισμό και την εξορία των Κολλυβάδων. Δηλ. τον αφορισμό του ησυχασμού, την ουσία της πίστεως μας. Σαν αντίδραση ο Άγιος Νικόδημος συνέταξε το 1782, την Φιλοκαλία, σαν μια ύστατη προσπάθεια σωτηρίας της πίστεως μας. Παρόλα αυτά οι νικητές «Ορθόδοξοι», αποτελούν την σύγχρονη Εκκλησία. Ανούσια, άπιστη, αμετανόητη. Καταφύγιο καλών παιδιών, δειλών και φοβισμένων. Κατάντησε σήμερα ο πιο εύκολος και σύντομος δρόμος για την ΕΞΟΥΣΙΑ. Πολύ πιο εύκολος από τον δρόμο της πολιτικής.

Ένας επικίνδυνος αντίπαλος της αλήθειας, ο Ράμφος, πιστεύει πώς η φιλοκαλία αποτελεί έργο καταστατικής σημασίας για τον νεότερο Ελληνισμό, πώς συγκροτήθηκε για να πολεμήσει τον Διαφωτισμό, και πώς κυριαρχεί στο ασυνείδητο όλων των Ελλήνων. ΠΛΑΝΗ ΦΑΙΔΡΑ. Η φιλοκαλία και ο ησυχασμός είναι ξεχασμένα από τους πάντες. Αντιθέτως η άγνοιά τους ευθύνεται για την παθητικότητα των Ελλήνων. Όπως απεδείχθη πολύ πριν τον Ράμφο, με το ημερολογιακό. Αντί να επιστρέψουν στον ησυχασμό, προσκολλήθηκαν στο ημερολόγιο, βαθαίνοντας ακόμη περισσότερο την νέκρωση της Εκκλησίας.

Ματαίως φωνάζει ο άγιος Νικόδημος στην εισαγωγή του : «Ελάτε όλοι οι ορθόδοξοι, λαϊκοί και μοναχοί, όσοι τρέχετε να βρείτε τη βασιλεία του Θεού, που υπάρχει μέσα σας, και τον θησαυρό που είναι στον αγρό της καρδιάς σας, δηλαδή τον γλυκύ Ιησού Χριστό.... αφού πρώτα ενωθείτε με τον εαυτό σας και δια του εαυτού σας με τον Θεό, σύμφωνα με την παράκληση του Κυρίου Ιησού προς τον Πατέρα, που είπε «Ίνα ώσιν έν, ώς ημείς έν εσμέν». Και έτσι ενωμένοι με τον Θεό και τελείως αλλοιωμένοι από την ενέργεια και την έκσταση του Θείου έρωτα, θεωθείτε στο πιο υψηλό επίπεδο, με νοερή αίσθηση και αδίστακτη βεβαιότητα, επανερχόμενοι στον πρώτο σκοπό του Θεού-που ήταν η θέωση του ανθρώπου- να δοξάζετε τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τη μία θεαρχικότατη θεότητα, στην οποία πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες των αιώνων»

Μόνον αυτή η παράγραφος, άγνωστη εντελώς στους Έλληνες Χριστιανούς, σβήνει απολύτως και τον ερμηνευτικό μόχθο του Ράμφου και την προσπάθεια ενώσεως των Εκκλησιών από τον σύγχρονο άπιστο Κληρικαλισμό που «ακολουθεί το θέλημα του Θεού».

H AΓΑΠΗ

Μπορούμε να συγκρίνουμε τώρα την κατα γράμμα ανόητη ερμηνεία του Ζηζιούλα, του κεντρικού σημείου με το οποίο δικαιολογεί τις πρωτοβουλίες του, Ίνα ώσιν έν, ώς ημείς έν εσμέν, με την παραδοσιακή Ορθόδοξη ερμηνεία που μας δίνει ο Άγιος Νικόδημος.

Παρουσιάζουμε λοιπόν την ιστορία των Κολλυβάδων, γραμμένη από τον ΚΑΛΟΜΟΙΡΟ, άγνωστη παντελώς σε όλους μας, για να κατανοήσουμε τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας.

Πατήστε Fullscreen για να δείτε το κείμενο

kollibades