(Reuters) - Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι θεολόγοι αναφέρθηκαν σέ μιά πολλά υποσχόμενη εξέλιξη την Παρασκευή στις συνομιλίες τους για την αντιμετώπιση τού μεγάλου σχίσματός τους τό 1054 για να φέρουν τις δύο μεγαλύτερες χριστιανικές ομολογίες, ξανά σε πλήρη κοινωνία.
Εμπειρογνώμονες που συνεδρίασαν στη Βιέννη αυτή την εβδομάδα συμφώνησαν ότι οι δύο θα μπορούσαν τελικά να γίνουν «αδελφές Εκκλησίες» οι οποίες αναγνωρίζουν τον Ρωμαίο πάπα σάν τιμητική κεφαλή τους αλλά διατηρούν πολλές εκκλησιαστικές δομές, Λειτουργία και τυπικά που αναπτύχθηκαν κατά την τελευταία χιλιετία.
Οι επικεφαλείς τής αντιπροσωπείας τόνισαν ότι η ενότης είναι ακόμα μακριά, αλλά η αισιόδοξη έκθεσή τους αντανακλούσε την αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ Ρώμης και τής Ορθόδοξης εκκλησίας πού παραδοσιακά επικεντρώνονται στη Ρωσία, την Ελλάδα, την Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.
"Δεν υπάρχουν σύννεφα δυσπιστίας μεταξύ των δύο εκκλησιών μας", είπε ο «Ορθόδοξος» Μητροπολίτης Ιωάννης Ζηζιούλας της Περγάμου, σε συνέντευξη Τύπου. "Αν συνεχίσουμε έτσι, ο Θεός θα βρει τρόπο να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που παραμένουν."
Ο αρχιεπίσκοπος Kurt Koch, ο ανώτατος αξιωματούχος του Βατικανού για την ενότητα των Χριστιανών, είπε ότι ο κοινός διάλογος πρέπει να συνεχιστεί "εντατικά" ώστε να "βλέπουμε ο ένας τον άλλο πλήρως ως αδελφές Εκκλησίες».
Τό σχίσμα τών εκκλησιών έγινε το 1054 λόγω τού πρωτείου τού πάπα της Ρώμης, ο οποίος υπήρξε ο ανώτερος επίσκοπος στις αρχές του χριστιανισμού. Η Ορθόδοξία στην Κωνσταντινούπολη, τώρα Ισταμπούλ, απέρριψε τό ρωμαϊκό πρωτείο καί ανέπτυξε εθνικές εκκλησίες με επικεφαλής τούς δικούς τους πατριάρχες.
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ
Το Βατικανό έχει επιδιώξει στενότερες σχέσεις για χρόνια, αλλά η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία - των οποίων 165 εκατομμύρια οπαδοί είναι ο μεγαλύτερος κλάδος των 250 εκατ. στον κόσμο Ορθοδόξων - απάντησε αργά, αφού απελευθερώθη από τήν πάνω από επτά δεκαετίες κομμουνιστική εξουσία.
Ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Χριστιανοσύνης, με 1,1 δισεκατομμύρια πιστών από τούς εκτιμώμενους δύο δισεκατομμύρια Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο.
Ο Πάπας Βενέδικτος έχει στενούς δεσμούς με τον πνευματικό ηγέτη των Ορθοδόξων, Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο τής Κων/πολεως και ελπίζει να ανταποκριθεί ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τη βελτίωση των δεσμών μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Φεβρουάριο του 2009.
Ό Βενέδικτος και ο Kirill είναι και οι δύο συντηρητικοί θεολόγοι οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να επιστρέψει στις χριστιανικές ρίζες της. Οι Ορθόδοξοι είναι πιο κοντά στον καθολικισμό στη θεολογία τους και στη Θεία Λειτουργία από τις προτεσταντικές εκκλησίες οι οποίες έσπασαν τούς δεσμούς τους από τη Ρώμη τον 16ο αιώνα.
Η ενότητα θα απαιτήσει αλλαγές και από τις δύο πλευρές, τόνισαν οι επικεφαλείς. «Εγώ δεν θα ήθελα να τίς ονομάσω ανασχηματισμούς -κάτι που είναι πολύ δυνατό- αλλά μιά προσαρμογή καί από τίς δύο πλευρές», δήλωσε o Ιωάννης.
Για τους Ορθοδόξους, είπε, αυτό σημαίνει αναγνώριση, ότι υπάρχει μιά καθολική χριστιανική εκκλησία σε ένα επίπεδο υψηλότερο από εκείνο τών εθνικών τους εκκλησιών και ο επίσκοπος της Ρώμης είναι η παραδοσιακή της κεφαλή.
Οι καθολικοί θα πρέπει να ενισχύσουν τήν αρχή τής συνοδικότητος με την οποία ένας εκκλησιαστικός ηγέτης διαβουλεύεται επισκόπους πριν από τη λήψη σημαντικών αποφάσεων, πρόσθεσε.
Την πρώτη χιλιετία
Και τα δύο αυτά σημεία είναι ευαίσθητα. Οι Ορθόδοξοι παραδοσιακά τονίζουν τίς αποκεντρωμένες δομές τους καί απορρίπτουν τήν ιδέα ενός πάπα, ενώ η καθολική ιεραρχία είναι μια πυραμίδα με σαφείς γραμμές εξουσίας από τις τοπικές εκκλησίες μέχρι τήν αυθεντία τού πάπα.
Γιά νά επεξεργαστούν αυτά τά δεδομένα, μελετούν την πρώιμη ιστορία της Χριστιανοσύνης για να δούν πώς οι λατινόφωνες Δύτικοί και οι Ελληνόφωνες Ανατολικοί εργάστηκαν μαζί για 1.000 χρόνια πριν από το μεγάλο σχίσμα.
«Η βασική συζήτηση είναι για το πώς οι εν λόγω εκκλησίες έζησαν την πρώτη χιλιετία και πώς μπορούμε να βρούμε μιά νέα (κοινή) διαδρομή και σήμερα.» εξήγησε ο Koch.
Ο Koch, δήλωσε πώς ο πάπας Βενέδικτος έδειξε πρόσφατα την ετοιμότητά του να αποδεχθεί διαφορετικότητα στην εκκλησία καλώντας δυσαρεστημένους Αγγλικανούς να γίνουν καθολικοί, διατηρώντας παράλληλα ορισμένες από τις παραδόσεις τους.
Ο Ιωάννης είπε ότι ένα επόμενο βήμα στην πορεία προς την ενότητα θα είναι μια παν-Ορθόδοξη σύνοδος για την επεξεργασία των σχέσεων μεταξύ των εθνικών εκκλησιών και της Κωνσταντινούπολης με βάση το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο έχει την πνευματική ηγεσία, αλλά δεν έχει πρακτική εξουσία πάνω τους.
«Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να συγκαλέσουμε μιά τέτοια σύνοδο» είπε ο Ιωάννης. Είπε επίσης ότι η κοινή θεολογική επιτροπή θα μπορούσε πιθανώς να συναντηθεί ξανά το 2012 για να συζητήσει τις θεολογικές πλευρές μιάς στενότερης ενότητας.
(Αναφορά από τον Boris Groendahl, γραμμένο από τον Tom Heneghan, επεξεργασία από τον Noah Barkin)
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ : ΤΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ
Υ.Γ. : Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΠΩΣ ΑΝΟΗΤΑ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ. ΑΛΛΟ Η ΕΝΟΤΗΣ, ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ. Η ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Συμπλήρωμα :
«Η βασική συζήτηση είναι για το πώς οι εν λόγω εκκλησίες έζησαν την πρώτη χιλιετία και πώς μπορούμε να βρούμε μιά νέα (κοινή) διαδρομή και σήμερα.» εξήγησε ο Koch.
Το 313 θεσπίστηκε η αρχή τής ανεξιθρησκείας καί το 863 μοιράστηκαν οι αναθεματισμοί.
Αυτές οι ημερομηνίες μάς κάνουν χίλια χρόνια;
ΑΓΑΠΗΤΕ ΖΗΖΙΟΥΛΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΩΡΑΝΕ ΟΠΩΣ ΕΣΕΝΑ.
ΘΑ ΜΕΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ.
Ο κ.Ζηζιούλας κάνει τούς υπολογισμούς του ως εξής: 313+863 =1176. ΜΙΑ ΧΙΛΙΕΤΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ.
Αμέθυστος
2 σχόλια:
Αμέθυστε..
..σε παω με 'χίλια'!
Οχι θα κατσουμε να σκασουμε το κεφαλι μας με αυτους τους Αιρετικους!
Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ το ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ!
:):):):)
Το ξερω, δεν ειναι για γελια - αλλα πραγματικα...αμαν πια, εως ποτε οι ανθρωποι του Σκότους θα αποφασίζουνε για μας;
Οπως επισης πολυ χιουμοριστική βρηκα την αττακα σου οτι προσθετει το 300 μ.χ. με το 850 που εγιναν οι αναθεματισμοι...
..για να συμπληρωσει τα '1.000' ετη!
:):):):)
Μιλάμε για πολυ γέλιο!
Και μετα μας κοροιδευουνε οι αθεοι οτι οι χριστιανοι δεν εχουμε χιουμορ!
ΩΡΕ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑ-ΕΧΟΥΜΕ!
Τα παντα εχει ενας σωστος και ταπεινος Χριστιανός!
Δόξα Σοι!
*******************************
Νασαι καλα Αμέθυστε...συνεχισε σε αυτο το στυλ!!!!
Eσύ λες αυτό,Αμέθυστε,και είσαι και πολύ επιεικής για τους δημοσιοσχετίστες αυτούς:''ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ : ΤΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ''.
Από πλευράς μου,όμως,έχω να 'πώ και να καταθέσω κάτι που εντελώς τυχαία,συμπτωματικά και δειγματοληπτικά 'βρήκα στο el.wikipedia.org και που το παραθέτω για τους αδελφούς:
''Ο Ιωάννης Βέκκος υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 13ου αιώνα, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1275-1283) και ηγέτης των Ενωτικών.
Όταν ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να προχωρήσει στην Ένωση των Εκκλησιών και να υποτάξει την Ελληνική-Ορθόδοξη Εκκλησία στην εξουσία του Πάπα,ο Βέκκος αντέδρασε έντονα,με αποτέλεσμα να φυλακιστεί γύρω στα 1273.Στη φυλακή,κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα άρχισαν να του δίδονται,ως υλικό μελέτης, επιλεγμένα αποσπάσματα από έργα Λατίνων Πατέρων.Χάρη σ’ αυτήν την πρακτική γρήγορα ο Ιωάννης Βέκκος πείστηκε ότι τα προβλήματα με τους Λατίνους οφείλονται στη γλωσσική διαφορά, με αποτέλεσμα να στραφεί προς τη φιλενωτική παράταξη. Μετά τη σύγκρουση του Πατριάρχη Ιωσήφ με τον αυτοκράτορα, αυτός αποφάσισε να τοποθετήσει στον Πατριαρχικό θρόνο τον Ιωάννη, που τώρα ήταν ο ουσιαστικός ηγέτης των Ενωτικών. Αν και ο Ιωάννης ήταν πιστός οπαδός της Ένωσης, αντιδρούσε με τις βίαιες μεθόδους του αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα το Μάρτιο του 1279 να παραιτηθεί, τελικά όμως, λίγους μήνες αργότερα (Αύγουστο του 1279) πείστηκε να επιστρέψει στη θέση του. Μεταξύ άλλων του αποδίδεται η ευθύνη για μια επιδρομή στο Άγιο Όρος και την μαρτυρική θανάτωση πολλών μοναχών αντιτιθέμενων προς την πολιτική του. Πράγμα όμως που δεν επιβεβαιώνεται άμεσα.
Μετά το θάνατο του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου, ο γιός του Ανδρόνικος ανάγκασε τον Ιωάννη σε παραίτηση. Στις 26 Δεκεμβρίου 1282 καθαιρέθηκε από Πατριάρχης και μια Σύνοδος, τον Ιανουάριο του 1283 τον καταδίκασε ως αιρετικό και τον εξόρισε στην Προύσα. Νέα Σύνοδος, που συνεκλήθη στο παλάτι των Βλαχερνών το 1285 επανέλαβε την καταδίκη του και διέταξε την φυλάκισή του, μαζί με τους Κωνσταντίνο Μελιτηνιώτη και Γεώργιο Μετοχίτη στο φρούριο του Αγίου Γεωργίου, στον κόλπο της Νικομηδείας. Πέθανε φυλακισμένος σ’ αυτό το φρούριο το Μάρτιο του 1297.''
Μεταξύ άλλων διάβασα και τα ανωτέρω.Έτσι έπραξαν οι θεοσεβούμενοι Βυζαντινοί.'Στην περίπτωσή μας,λοιπόν,τι κάνουμε ή τι 'μπορούμε να κάνουμε για αυτό το επιχειρηθέν πολλάκις ανοσιούργημα;
Δημοσίευση σχολίου