Communion and otherness σελ.162
«Η Σύνοδος τής Κων/πόλεως τού 381μ.Χ. κάτω από την άμεση επιρροή τού Γρηγορίου Ναζιανζηνού, τόλμησε να αλλάξει το πιστεύω τής Νίκαιας στό σημείο στό οποίο γινόταν αναφορά στόν Υϊό σάν υπάρχοντα από τήν ουσία τού Πατρός (εκ τής ουσίας τού Πατρός) απλόποιώντας το σέ εκ τού Πατρός. Αυτή η αλλαγή δέν μπορεί να είναι τυχαία. Είναι μιά καθαρή έκφραση τού ενδιαφέροντος τών Καππαδοκών Πατέρων νά τονίσουν ότι είναι τό πρόσωπο τού Πατρός κι όχι η Θεία ουσία η πηγή και η αιτία τής Τριάδος».
Η θεολογική του ένδεια είναι απίστευτη. Πώς θα μπορούσε διαφορετικά να είναι ο Υϊός ομοούσιος τού Πατρός;. Πώς θα μπορούσε να πεί ο Μ. Αθανάσιος εί δέ μή καρπογόνος εστίν αυτή η Θεία ουσία αλλ’ έρημος, ως φώς μή φωτίζον και πηγή ξηρά, πώς δημιουργικήν ενέργειαν έχειν;
Πρόσωπο χωρίς ουσία είναι μιά απλή ετερότης, ενώ πρόσωπο μέ ουσία είναι ατομικότης. Ποιό είναι το χειρότερο; Τό πρόβλημα ή η λύση πού προτείνει ο Ζηζιούλας. Η μόνη πραγματική ετερότης σήμερα είναι η επιστήμη και η τεχνολογία. Οι οποίες δημιουργούν τίς μάζες. Το μόνο αληθινό πρόβλημα τής Δύσεως. Αντιθέτως από αυτά πού πιστεύουν οι νεο-ορθόδοξοι. Από τον μαζάνθρωπο λυτρωνεται η ατομικότης. Ο Ζηζιούλας μάλλον προσπαθώντας να θεραπεύση την ανθρωπότητα από την ατομικότητα, βρήκε την ρίζα της, την ετερότητα.
Ο Ματσούκας, μοναδικός ίσως μετά το πάθος τού Ρωμανίδη εναντίον τής θεολογίας τού Ζηζιούλα, στην Δογματική και Συμβολική θεολογία Β, στίς σελ. 96-97καταγγέλλει ήπια κάποιες μαύρες τρύπες στήν θεολογία τού διαδόχου τού Γρηγορίου τού Παλαμά. «Αναλυτικώτερα αυτό σημαίνει ότι ο Θεός, ώς Πατήρ και όχι ώς ουσία, με το να είναι διαρκώς επιβεβαιώνει την ελευθέραν θέλησή του να υπάρχει (Εδώ ανήκει και το γνωστό ΥΠΑΡΧΩ) και την διαβεβαίωσιν αυτήν συνιστά ακριβώς η Τριαδική του ύπαρξις. Ο Πατήρ απο αγάπη δηλαδή ελεύθερα, γεννά τον Υιόν και εκπορεύει το πνεύμα. Άν υπάρχει θεός, υπάρχει διότι υπάρχει ο Πατήρ, δηλ. εκείνος ο οποίος απο αγάπη ελευθέρα γεννά τον Υιόν και εκπορεύει το Πνεύμα» Αλλά συνεχίζει ο Ματσούκας, το κατα φύσιν δέν υπόκειται στην ελευθερία της θελήσεως παρά μονάχα το κατα βούλησιν. Σε αυτή ακριβώς την κακοδοξία είχε περιπέσει ο Άρειος : Ισχυριζόταν ότι ο Λόγος είναι προιόν της ελεύθερης βουλήσεως του Πατρός, πράγμα που ισχύει μόνο για την κτίση κατά τον Μ. Αθανάσιο. Ο Ματσούκας καταλήγει πώς ο Ζηζιούλας δέν διακρίνει ανάμεσα σε οικονομική και αΪδια τριάδα, πράγμα που είναι εν μέρη σωστό λόγω της εξελίξεως της Δυτικής Θεολογίας σε ανθρωπολογία.
Και όμως σε αυτό το τόσο κεντρικό σημείο της θεολογίας του Ζηζιούλα ο Γρηγόριος Θεολόγος πρόφθασε ήδη να μας πεί στον Λόγο του 29,6 : Βουληθείς φασι, γεγέννηκε τον Υιόν, ή μη βουληθείς; Εί θέλων, θελήσεως υιός ο Υιός, πώς ούν εκ του Πατρός; Και καινήν τινα μητέρα την θέλησιν αντι του Πατρός αναπλάττουσιν.
Γίνεται πλέον φανερό νομίζουμε πώς η θεολογία του Ζηζιούλα είναι μια χονδροειδής σύνθεση όλων των αιρέσεων της Ανατολικής Εκκλησίας η οποία σύνθεση σκοπό έχει να ανωθεί με όλες τις αιρέσεις της Δύσεως για να αποτελέσουν τη νέα Εκκλησία, το ένδυμα φωτός που θα ντύσει τα σκοτάδια όλων των θρησκειών της Γής. Ποτέ ο Εωσφόρος δέν θα μπορούσε να ευχηθεί μεγαλύτερο θρίαμβο.
Και η Εκκλησία του Χριστού θα πάρει τη θέση της δίπλα στους μύθους της Πόλης η οποία πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θάναι.
Αμέθυστος
17 σχόλια:
Προσωπικά δε βρίσκω κάτι επιλήψιμο στο συγκεκριμένο απόσπασμα του Ζηζιούλα. Δεν υποστηρίζει ουτε σ' αυτό αλλά ούτε και κάπου αλλού, απ' όσο ξέρω τουλάχιστον, πως ο Υιός είναι εκ της βουλήσεως του Πατρός.
Αυτο σημαίνει ελευθερία, εκ της θελήσεως. Αυτό σημαίνει η ετερότης των προσώπων. Το ίδιο σημαίνει διαλεκτική κτιστού και ακτίστου. ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ.
Όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία του Ζηζιούλα, γνωρίζει ότι δεν χωρίζει το πρόσωπο από την ουσία του, ούτε βέβαια αρνείται την ουσία, αλλά -όπως και οι Καππαδόκες Πατέρες- εμμένει στην προτεραιότητα του προσώπου έναντι της ουσίας, της αγάπης και της ελευθερίας έναντι της αναγκαιότητος. Στην περίπτωση του Θεού γράφει ότι ο Πατήρ γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα ελεύθερα από αγάπη χωρίς κάποιο εξαναγκασμό από την ουσία του. Στο παρόν άρθρο ο επικριτής του Ζηζιούλα, χωρίς να το συναισθάνεται, εκφράζει αιρετικές θέσεις, εκφράζει την ουσιοκρατία της δυτικής θεολογίας.
Το άρθρο φανερώνει όχι μόνο την άγνοια των βιβλίων του Ζηζιούλα, αλλά και την έλλειψη θεολογικής παιδείας εκ μέρους του συντάκτη. Ενώ κατηγορεί τον Ζηζιούλα για αιρετικό, ο συντάκτης του άρθρου εκφράζει θέσεις αιρετικές. Πολεμώντας την προτεραιότητα του προσώπου έναντι της ουσίας, μαζί με τους ομοϊδεάτες του σχολαστικούς θεολόγους της Δύσεως τάσσεται υπέρ της ουσιοκρατίας, κύριο χαρακτηριστικό της δυτικής θεολογίας.
Αγαπητέ δογματολόγε σ'ευχαριστούμε πού μάς μετέφερες τό συμπέρασμα τής ιεράς συνόδου ότι είμαστε αιρετικοί καθώς καί τά επιχειρήματά τους. Έχουμε πάρα πολλές αναρτήσεις πάνω στό θέμα.
Τά βιβλία τού Ζηζιούλα κυκλοφορούν στήν αγγλική γλώσσα. Αλλοίμονο άν οι Καππαδόκες έδιναν προτεραιότητα σέ κάτι μέσα στήν Αγία Τριάδα.
Έχω καποια απορία σχετικά με την φράση "Αλλά συνεχίζει ο Ματσούκας, το κατα φύσιν δέν υπόκειται στην ελευθερία της θελήσεως παρά μονάχα το κατα βούλησιν"
Μήπως αυτό σημαίνει ότι η φύση (ουσία) του θεού δεν προέρχεται από την θέληση του Πατρός ως πρόσωπο. Θα μπορούσες να με διαφωτίσεις σε αυτό το σημείο και στην συνεχεια της φράσης "παρά μονάχα το κατα βούλησιν";
Tό κατά φύσιν είναι τά αδιάβλητα πάθη.Αυτά πού προσέλαβε ο Κύριος. Τό παρά φύσιν είναι τά διαβλητά πάθη. Αυτά πού αποκτήσαμε υποδουλωμένοι στόν διάβολο. Στούς Πειρασμούς τής ερήμου αποκαλύπτονται όλα. Μετά τήν περίοδο τής νηστείας καί τής προσευχής ο Κύριος δίψασε, καί πείνασε. Καί δέχθηκε τούς πειρασμούς ώστε μεταλλάξει τό κατά φύσιν σέ παρά φύσιν.
Η βούληση λέγεται βούλησις γιά δύναμη. Η δύναμις αυτή είναι η δυνατότης. Δυνάμει μπορούμε νά επιλέξουμε τήν ανηφόρα τών αρετών ή τον κατήφορο τών παθών. Βάσει τής ροπής πρός τήν αμαρτία, πού κληρονομεί η ανθρώπινη φύση έκ' τού προπατορικού, ή νά ενεργήσουμε βάσει τής προαιρέσεως πού υφίσταται στό κατ' εικόνα, στήν πνοή ζωής, πού αποτελεί μέρος τής καταστευής μας. Στό οικοδόμημα αυτό πού λέγεται άνθρωπος τό προπατορικό μοιάζει μέ τήν υγρασία πού τρώει σιγά-σιγά τά πάντα καί τά σαπίζει. Συνέπεια τής αργίας. Διότι ο άνθρωπος εγκαταλείπει τόν οίκο του γιά νά γλεντήσει μέ τούς φίλους του, αδιαφορώντας γιά τήν φωνή τής συνειδήσεως, πού τόν καλεί νά νοικοκυρέψει τό σπίτι του ,νά ανάψει φωτιά καί νά τήν κρατήσει αναμμένη νά διώξει τήν υγρασία καί νά είναι έτοιμος κάθε στιγμή νά φιλοξενήσει τούς τρείς Αγγέλους, σάν αιώνια υπόσχεση τής επισκέψεως τού Κυρίου του.Η βούληση μάς βγάζει έξω από τόν εαυτό μας, στίς άπειρες δυνατότητες. Η ελευθερία είναι η Θέληση τής πίστεως πού προσκολλάται στόν Ενα ού έστιν χρεία.Η κακοδοξία ζητά τά πολλά. Τά πλούτη ,τίς χαρές τής ζωής,όλους τούς ανθρώπους στήν διαφορετικότητά τους, όλες τίς θρησκείες, όλους τούς επισκόπους. Η Ορθοδοξία ζητά τόν Ενα, από τόν οποίο όλα όσα χρειάζονται προστίθενται. Η ΑΙΡΕΣΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟ-ΑΙΡΕΣΗ, ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ-ΑΙΡΕΣΗ. Βούληση γιά δύναμη. Γεννηθήτω τό θέλημά μου. Είμαι ο στρατευμένος Βοηθός σου. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ.
Η Φύση τού Θεού καί η ουσία τού Θεού ΔΕΝ ταυτίζονται.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ. Τα τρία πρόσωπα τής Αγίας Τριάδος συνυπάρχουν. Δέν υπήρξε ποτέ χρόνος στόν οποίο κάποιο δέν υπήρχε.
Γιά νά ακουμπήσουμε το απλησίαστο μυστήριο τής γεννησεως τού Υϊού καί τής εκπορεύσεως τού Αγίου Πνεύματος, άς πούμε κατ΄αρχάς ότι δέν υπάρχει Πατρότης ανούσιος καί χρησιμοποιώντας τήν μεταφυσική τών αρχαίων Ελλήνων, τήν οποία χρησιμοποίησαν καί οι Πατέρες, γιά νά την εγκαταλείψουμε αμέσως μετα, άς πούμε ότι ο Πατήρ μορφώνει προαιωνίως τήν ουσία. Όπως αποκάλυψε η Αγία Τριάδα στόν Άγιο ΣυΜεών τόν Νέο Θεολόγο, τού είπε ότι εάν μπορούσες νά βρεθείς κάπου μέσα μας, δέν θα μπορούσες νά μάς ξεχωρίσεις.
Οι υποστάσεις διακρίνονται κοινωνώντας τίς άκτιστες ενέργειες τής ουσίας, δημιουργώντας ή προσλαμβάντοντας καί θεώνοντας το πρόσλημα.
Ο ΖΗΖΙΟΎΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΚΑΤΗΡΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΤΑΥΤΙΣΑΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΑΝ ΤΑΥΤΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟ SUMMUM BONNUM ΤΟΥ ΑΚΙΝΑΤΗ.
Ευχαριστώ για την απάντηση. Όταν γράφεις "Οι υποστάσεις διακρίνονται κοινωνώντας τίς άκτιστες ενέργειες τής ουσίας, δημιουργώντας ή προσλαμβάντοντας καί θεώνοντας το πρόσλημα. " εννοείς ότι στην εμπειρία της θεας του ακτίστου φωτός
(που αν δεν κάνω λάθος ειναι η θέωση) μπορείς ο θεούμενος ποιά υπόσταση "βλέπει";
Βλέπει τό Φώς τού Κυρίου τό οποίο είναι υποστατικό αλλά υπάρχει και περαιτέρω η ένωση μέ τόν Κύριο. Πέραν τής θεώσεως.
Μου λείπουν πολλές θεολογικές γνώσεις. Σε ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις σου. Οι ερωταποκρίσεις αυτές που κάνουμε μου θυμίζουν δυτικό σχολαστικισμό. Καλύτερα για μένα να εξασκηθώ στην νήψη και στον πόλεμο κατά των παθών. Να είσαι πάντα καλά.
Γιατί σού θυμίζουν; Γνωρίζεις τόν σχολαστικισμό ή τόν γνώρισες;; Αυτά περιέχονται στόν πέμπτο τόμο τής Φιλοκαλίας. Δέν είναι σχολαστικισμός. Πως τόν εννοείς ακριβώς;;;
Νομίζω ότι σχολαστικισμός στον χώρο της θεολογίας είναι η αναζήτηση του θεού μέσω της διαδικασίας της νόησης και του φιλοσοφείν. Ίσως να κάνω και λάθος. Δεν έχω θεολογικές γνώσεις εξάλλου όπως είπα. Αλλά νομίζω ότι προέχει για μένα, τουλάχιστον αυτή την περίοδο ο πολεμος των παθών και η άσκηση των χριστιανικών αρετών. Ίσως παραείναι πολύ βαρειά αυτά τα θεολογικά θέματα περί ουσίας και υπόστασης για μένα. Δεν λέμε ότι το πρώτο στάδιο για την θέωση είναι η κάθαρση και ο φωτισμός; Ας φτάσω εκεί πρώτα και αν θέλει ο Θεός μου δίνει κάτι παραπάνω. Όλα για την αγάπη προς τον θεό πρέπει να γίνονται. Τα υπόλοιπα θα τα πω και τα λέω στον πνευματικό μου. Και για να μην ππαρεξηγηθώ δεν αποδίδω σε σένα κάνένα ψόγο. Καλό βράδυ.
Ζητείστε τόν Κύριο καί όλα τά άλλα θά προστεθούν.Δέν μπορούμε νά πάμε στόν Κύριο βήμα-βήμα.
Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Ευχαριστώ.
https://youtu.be/KcXB3LtFur0...Γεώργιος Κάραλης 28-11-16 :Απάντηση στην Παπική Ζηζιούλιο «θεολογία» του Επισκόπου Περγάμου
Ευχαριστούμε.
Δημοσίευση σχολίου