 |
Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Πότε ἄρχισε καὶ πότε ἔληξε ἡ εἰκονομαχία; Ἡ ἀρχή της συμπίπτει μὲ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ τέλος της; Δὲν ἦρθε ἀκόμα. Ἀφότου ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν εἰκόνα του στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχισε ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀποκαθήλωσή της. Γιὰ νὰ μὴ φτάσει ποτὲ στὸν ὕψιστο προορισμό της: Τὴ θέωση. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμοῦμε σήμερα τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τὸν Παλαμᾶ, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τελικὴ ἀποκατάσταση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ ἀνθρώπου στὸν τρόπο τῆς θείας ζωῆς (Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν).
Ἡ εἰκονομαχία διεξάγεται σὲ κάθε ἐποχὴ μὲ τὸν δικό της κυριολεκτικὸ καὶ μεταφορικὸ τρόπο. Ἡ καταστροφὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων δὲν παύει ποτὲ νὰ εἶναι κατὰ βάθος ὁ ἀμείλικτος πόλεμος γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἐπὶ γῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐποχή μας δὲν θὰ μποροῦσε φυσικὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐξαίρεση. Συγκεντρώνει λοιπὸν τὰ πυρὰ μὲ σφοδρότητα καὶ στοὺς δύο τομεῖς: Βεβηλώνει τὶς ἅγιες εἰκόνες, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐξαχρειώσει τὸν «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ ἄνθρωπο.
Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις βυσσοδομοῦν ἀδιάκοπα γιὰ τὴ συστηματικὴ ἐξαφάνιση τῶν εἰκόνων, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ὅλων τῶν ἱερῶν μας συμβόλων. Γνωρίζοντας τὴ μεγάλη τους ἀξία, τὴ βαθειὰ ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦν στὴν ἀνθρώπινη ψυχή, τὶς παραποιοῦν βάναυσα, τὶς ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἱερότητά τους. Ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ τὴν καλλιτεχνικὴ δῆθεν ἀσυλία οἱ ἀποδομητὲς τῶν εἰκόνων, ἀδίστακτοι, δημιουργοῦν φρικαλέα τερατουργήματα, παραμορφώνοντας ἄκρως προσβλητικὰ καὶ βλάσφημα τὰ ἱερὰ πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων μας.
Τὰ «καλλιτεχνικὰ» αὐτὰ ἀποκυήματα τῆς πολλάκις «ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσούσης» «ὑψηλῆς» τάχα τέχνης, ἡ θολὴ πολιτιστικὴ ὑποκουλτούρα, ἀλλὰ καὶ ὁ αἰσχρὸς κρατικοδίαιτος μηχανισμός, ὠθούμενοι ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ μένος ἀπροκάλυπτα, διολισθαίνοντας ὕπουλα στὸν ἀπεχθῆ ὁλοκληρωτισμὸ τῆς νέας ἐποχῆς, σπεύδουν μὲ ἀναίσχυντη, ἀσύστολη σπουδὴ νὰ τὰ χαρακτηρίσουν ἀναφανδὸν ἔργα τέχνης, μνημεῖα πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς! Καὶ σὲ τέτοια «καλλιτεχνήματα» δὲν μπορεῖ νὰ ἀσκηθεῖ καμμιὰ λογοκρισία! Ἡ θεὰ τέχνη πάντα στὸ ἀπυρόβλητο!
Γιατί ὅμως ἡ ἀσέβεια, ἡ βλασφημία, ἡ ἀναισχυντία, ἡ ἀντίθεη λύσσα παραμορφώνουν μόνο τὸν Χριστὸ καὶ ὅσα εἶναι τοῦ Χριστοῦ; Γιατί δὲν παραμορφώνουν καὶ δὲν προσβάλλουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο τὰ θεωρούμενα ἱερὰ πρόσωπα τῆς θρησκευτικῆς πίστης τῶν Ἑβραίων, τῶν Ἰσλαμιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν καὶ ἄλλων; Μήπως γιατὶ ἐκεῖ θὰ ζητηθεῖ ἄμεσα «ἐπὶ πίνακι» ἡ κεφαλὴ τῶν «καλλιτεχνῶν»; Ἐνῶ ἐδῶ, τί καλά! Τὰ «ζιζάνια» εἶναι ἐξασφαλισμένα ἀπὸ τὴ βία τῶν «ἐκλεκτῶν»!
Στόχος τους ἀποκλειστικὸς εἶναι μόνο ὁ Χριστός, γιατὶ μόνο αὐτὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν μισεῖ τὸ ψεῦδος, ὁ κάθε ψεύτικος ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ ὁ μόνος ποὺ παρέχει στοὺς ἀρνητές του πλήρη ἐλευθερία, τὸ δικαίωμα νὰ τὸν βρίζουν ἀτιμωρητί. Καὶ ὀρθότατα πράττει.
Καὶ εἶναι ἄφθαστο μεγαλεῖο του αὐτό, τρομακτικὴ δύναμη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν πολεμοῦν, φοβοῦνται τὴ δύναμη αὐτή.
Δὲν συναινοῦμε στὴ βία. Ἀλλὰ μήπως σιωποῦμε μπρὸς στὴν ἀνήκουστη αὐτὴ βλασφημία;
Τότε καὶ «οἱ λίθοι κεκράξονται»!
Πότε ἄρχισε καὶ πότε ἔληξε ἡ εἰκονομαχία; Ἡ ἀρχή της συμπίπτει μὲ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ τέλος της; Δὲν ἦρθε ἀκόμα. Ἀφότου ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν εἰκόνα του στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχισε ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀποκαθήλωσή της. Γιὰ νὰ μὴ φτάσει ποτὲ στὸν ὕψιστο προορισμό της: Τὴ θέωση. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμοῦμε σήμερα τὸν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τὸν Παλαμᾶ, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τελικὴ ἀποκατάσταση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ ἀνθρώπου στὸν τρόπο τῆς θείας ζωῆς (Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν).
Ἡ εἰκονομαχία διεξάγεται σὲ κάθε ἐποχὴ μὲ τὸν δικό της κυριολεκτικὸ καὶ μεταφορικὸ τρόπο. Ἡ καταστροφὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων δὲν παύει ποτὲ νὰ εἶναι κατὰ βάθος ὁ ἀμείλικτος πόλεμος γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἐπὶ γῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐποχή μας δὲν θὰ μποροῦσε φυσικὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐξαίρεση. Συγκεντρώνει λοιπὸν τὰ πυρὰ μὲ σφοδρότητα καὶ στοὺς δύο τομεῖς: Βεβηλώνει τὶς ἅγιες εἰκόνες, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐξαχρειώσει τὸν «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ ἄνθρωπο.
Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις βυσσοδομοῦν ἀδιάκοπα γιὰ τὴ συστηματικὴ ἐξαφάνιση τῶν εἰκόνων, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ὅλων τῶν ἱερῶν μας συμβόλων. Γνωρίζοντας τὴ μεγάλη τους ἀξία, τὴ βαθειὰ ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦν στὴν ἀνθρώπινη ψυχή, τὶς παραποιοῦν βάναυσα, τὶς ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἱερότητά τους. Ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ τὴν καλλιτεχνικὴ δῆθεν ἀσυλία οἱ ἀποδομητὲς τῶν εἰκόνων, ἀδίστακτοι, δημιουργοῦν φρικαλέα τερατουργήματα, παραμορφώνοντας ἄκρως προσβλητικὰ καὶ βλάσφημα τὰ ἱερὰ πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων μας.
Τὰ «καλλιτεχνικὰ» αὐτὰ ἀποκυήματα τῆς πολλάκις «ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσούσης» «ὑψηλῆς» τάχα τέχνης, ἡ θολὴ πολιτιστικὴ ὑποκουλτούρα, ἀλλὰ καὶ ὁ αἰσχρὸς κρατικοδίαιτος μηχανισμός, ὠθούμενοι ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ μένος ἀπροκάλυπτα, διολισθαίνοντας ὕπουλα στὸν ἀπεχθῆ ὁλοκληρωτισμὸ τῆς νέας ἐποχῆς, σπεύδουν μὲ ἀναίσχυντη, ἀσύστολη σπουδὴ νὰ τὰ χαρακτηρίσουν ἀναφανδὸν ἔργα τέχνης, μνημεῖα πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς! Καὶ σὲ τέτοια «καλλιτεχνήματα» δὲν μπορεῖ νὰ ἀσκηθεῖ καμμιὰ λογοκρισία! Ἡ θεὰ τέχνη πάντα στὸ ἀπυρόβλητο!
Γιατί ὅμως ἡ ἀσέβεια, ἡ βλασφημία, ἡ ἀναισχυντία, ἡ ἀντίθεη λύσσα παραμορφώνουν μόνο τὸν Χριστὸ καὶ ὅσα εἶναι τοῦ Χριστοῦ; Γιατί δὲν παραμορφώνουν καὶ δὲν προσβάλλουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο τὰ θεωρούμενα ἱερὰ πρόσωπα τῆς θρησκευτικῆς πίστης τῶν Ἑβραίων, τῶν Ἰσλαμιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν καὶ ἄλλων; Μήπως γιατὶ ἐκεῖ θὰ ζητηθεῖ ἄμεσα «ἐπὶ πίνακι» ἡ κεφαλὴ τῶν «καλλιτεχνῶν»; Ἐνῶ ἐδῶ, τί καλά! Τὰ «ζιζάνια» εἶναι ἐξασφαλισμένα ἀπὸ τὴ βία τῶν «ἐκλεκτῶν»!
Στόχος τους ἀποκλειστικὸς εἶναι μόνο ὁ Χριστός, γιατὶ μόνο αὐτὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν μισεῖ τὸ ψεῦδος, ὁ κάθε ψεύτικος ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ ὁ μόνος ποὺ παρέχει στοὺς ἀρνητές του πλήρη ἐλευθερία, τὸ δικαίωμα νὰ τὸν βρίζουν ἀτιμωρητί. Καὶ ὀρθότατα πράττει.
Καὶ εἶναι ἄφθαστο μεγαλεῖο του αὐτό, τρομακτικὴ δύναμη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν πολεμοῦν, φοβοῦνται τὴ δύναμη αὐτή.
Δὲν συναινοῦμε στὴ βία. Ἀλλὰ μήπως σιωποῦμε μπρὸς στὴν ἀνήκουστη αὐτὴ βλασφημία;
Τότε καὶ «οἱ λίθοι κεκράξονται»!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΖΩΗΣ. ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΕΚΕΝ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΕΝΔΥΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΝ ΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ.
ΑΣ ΜΗΝ ΝΤΡΟΠΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.
ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ. ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΕΠΕΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ.
Πρμ Ϛʹ, 3 – 20
Ποίει, υἱέ, ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σῴζου· ἥκεις γὰρ εἰς χεῖρας κακῶν διὰ σὸν φίλον, ἴσθι μὴ ἐκλυόμενος, παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐγγυήσω. Μὴ δῷς ὕπνον σοῖς ὄμμασι, μηδὲ ἐπινυστάξῃς σοῖς βλεφάροις, ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκὰς ἐκ βρόχων, καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος. Ἴθι πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον, ἰδὼν τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος. Ἐκείνῳ γάρ, γεωργίου μὴ ὑπάρχοντος, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφήν, πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. Ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν, καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί, τὴν τε ἐργασίαν ὡς σεμνὴν ποιεῖται, ἧς τοὺς πόνους βασιλεῖς τε καὶ ἰδιῶται πρὸς ὑγείαν προσφέρονται· ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι, καὶ περίδοξος, καί περ οὖσα τῇ ῥώμῃ ἀσθενής, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. Ἕως τίνος, ὦ ὀκνηρέ, κατάκεισαι; πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; Ὀλίγον μὲν ὑπνοῖς ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη, εἴτʼ ἐμπαραγίνεταί σοι, ὥσπερ κακὸς ὁδοιπόρος, ἡ πενία, καὶ ἡ ἔνδεια, ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς. Ἐὰν δὲ ἄοκνος ἦς, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητός σου, ἡ δὲ ἔνδεια, ὥσπερ κακὸς δρομεὺς ἀπαυτομολήσει. Ἀνὴρ ἄφρων καὶ παράνομος πορεύεται ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς, ὁ δʼ αὐτὸς ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ νεύμασι δακτύλων. Διεστραμμένη καρδία τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτος ταραχὰς συνίστησι πόλει. Διὰ τοῦτο ἐξαπίνης ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατος, ὅτι χαίρει ἐπὶ πᾶσιν, οἷς μισεῖ ὁ Κύριος, συντρίβεται δὲ διʼ ἀκαθαρσίαν ψυχῆς. Ὀφθαλμὸς ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικος, χεῖρες ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου, καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺς κακούς, καὶ πόδες ἐπισπεύδοντες κακοποιεῖν, ἐξολοθρευθήσονται. Ἐκκαίει ψευδῆ μάρτυς ἄδικος, καὶ ἐπιπέμπει κρίσεις ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. Υἱέ, φύλασσε νόμους πατρός σου, καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου