Προοδευτικός ολοκληρωτισμός

ΠΗΓΗ: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Του Γιάννη Τριάντη 

Ο Μπομπ Ντύλαν δικάζεται στη Γαλλία επειδή είπε κάτι για τη διαμάχη Σερβίας-Κροατίας. Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» απειλείται με δίκη επειδή δημοσίευσε έγγραφο του Σνόουντεν. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ετοιμάζει νόμο που ποινικοποιεί την άποψη για ιστορικά γεγονότα. Η Γαλλία ποινικοποιεί την αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών, αλλά όχι την παροχή τους! Η Ισπανία απαγορεύει με νόμο την... μπάλα σε δρόμους και πλατείες. Και οι εφέτες ανακρίτριες απέρριψαν την αίτηση αποφυλάκισης του Ν. Μιχαλολιάκου, διότι, μεταξύ άλλων, είναι ναζί, υμνητής της χούντας και αρνητής του κοινοβουλευτισμού...

Τι δηλούν οι ως άνω περιπτώσεις; Αποτυπώνουν θεσμική ευαισθησία σε κρίσιμα πεδία ή αποκαλύπτουν θανάσιμους κινδύνους για την ελεύθερη σκέψη και συμπεριφορά; Και εν πάση περιπτώσει, οι κυβερνήσεις που θεσμοθετούν έχουν τη λαϊκή έγκριση ή -σε αρκετές περιπτώσεις- ενεργούν αυθαιρέτως, επικαλούμενες υπέρτερες ντιρεκτίβες και κάποιο ανελαστικό θεσμικό πλαίσιο στο οποίο υποχρεούνται να συμμορφωθούν;

Στη Γαλλία υφίσταται εδώ και χρόνια ο περιώνυμος Νόμος Γκεσώ, βάσει του οποίου διώκονται όσοι αρνούνται ιστορικά γεγονότα ή τα σχετικοποιούν (π.χ. Ολοκαύτωμα). Ετσι, κατέληξε στη φυλακή ο Γάλλος φιλόσοφος Ροζέ Γκαρωντύ και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία βιβλίων του. Με όχημα τον φασιστικό αυτόν νόμο διώκεται τώρα και ο Μπομπ Ντύλαν. Βγήκε προχθές και δήλωσε ότι οι μαύροι μπορούν να αισθανθούν ποιος έχει τον ρατσισμό στο αίμα του, όπως «οι Εβραίοι αναγνωρίζουν τους ναζί και οι Σέρβοι τους Κροάτες». Εξοργίστηκαν, λοιπόν, οι Κροάτες της Γαλλίας, κατηγορούν τον Ντύλαν ότι υποκινεί το μίσος εναντίον των Κροατών και υπέβαλαν μήνυση εναντίον του στηριζόμενοι στον γνωστό νόμο, ο οποίος ελέγχει και τιμωρεί κάποιον «για υποδαύλιση μίσους εις βάρος ομάδας ανθρώπων λόγω της εθνικότητας, του έθνους, της φυλής και της θρησκείας».

Φαινομενικά προοδευτικός ο νόμος αυτός, επιστρατεύεται για την αναχαίτιση του ρατσιμού. Ομως δεν τιμωρεί την πράξη ή τις προτροπές για πράξεις εναντίον κάποιων, αλλά την άποψη που έχει κάποιος για τους άλλους. Αν φερ' ειπείν εκφραστεί μια άποψη εχθρική προς το Ισλάμ ή τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό κ.τ.λ., υπάρχει περίπτωση να θεωρηθεί τέλεση αδικήματος. Το ίδιο ενδεχομένως αν χαρακτηρίσεις τους Γάλλους σωβινιστές, τους Ελληνες πολεμοχαρείς, τους Γερμανούς απογόνους εγκληματιών κ.τ.λ.

Ακόμη χειρότερα: απαγορεύεται να έχεις άποψη για ιστορικά γεγονότα, όταν δεν συνάδει με την κρατούσα, ειδικά αν αυτή είναι κατοχυρωμένη με δικαστική αναγνώριση. Ιδού το υπέρτερο πλαίσιο: κάποιοι αποφαίνονται και η απόφανσή τους δεν λειτουργεί απλώς ως θέσφατον, αλλά επιβάλλει αναγκαστική θεσμική συμμόρφωση γενικής ισχύος. Ετσι οτιδήποτε ενάντιο λέγεται και γράφεται για ιστορικά γεγονότα που έχουν αναγνωριστεί (και προστατεύονται) από Διεθνή Δικαστήρια (Ολοκαύτωμα, γενοκτονίες) θεωρείται ποινικώς επιλήψιμο.

Αυτά ακριβώς προβλέπονται από το δικό μας αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που αναμένεται να ψηφιστεί στη Βουλή. Ως νομιμοποιητικό επιχείρημα επιστρατεύτηκε το γεγονός ότι η χώρα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ό,τι προβλέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ισχύει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης... Το ότι είναι αμιγώς φασιστική αυτή η λογική ουδόλως απασχολεί τα κόμματα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν το νομοσχέδιο.

Οταν επεβλήθη ο φασιστικός νόμος Γκεσώ στη Γαλλία, οι προοδευτικοί πανηγύριζαν. Και μόνο λίγοι πεφωτισμένοι αντέδρασαν, επισημαίνοντας τους προφανείς κινδύνους για την ελευθερία του εκφράζεσθαι αλλά και για την ιστορική έρευνα. Ενας από αυτούς ήταν και ο σπουδαίος ιστορικός Πιέρ Βιντάλ Νακέ, εβραϊκής καταγωγής. Ο οποίος είχε πει ότι δεν είναι δυνατόν να αποφαίνεται η Δικαιοσύνη για ιστορικά γεγονότα, ούτε να διώκεται η ενάντια άποψη, ακόμη και όταν τυγχάνει υβριστική, χυδαία η ανόητη...

Στο επόμενο σημείωμα θα εξεταστούν και οι υπόλοιπες περιπτώσεις οι οποίες εξετέθησαν εισαγωγικώς. Απλώς, σε ό,τι αφορά το σκεπτικό των δύο ανακριτριών για την μη αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου: Από πότε και με βάση ποια λογική θεωρείται επιβαρυντικό και προσμετρά ως στοιχείο για την μη αποφυλάκιση το γεγονός ότι κάποιος τυγχάνει ναζί, χουντικός, μονοφυσίτης, βουδιστής, άθεος ή κάτι παρεμφερές;

Πηγή:  enet.gr