Σχόλιο στο άρθρο "Εκκλησία, Ευχαριστία και Βασιλεία"

Σχόλιο στο άρθρο
"Εκκλησία, Ευχαριστία και Βασιλεία"
του Σταύρου Γιαγκάζογλου
στο περιοδικό «Εφημέριος» τεύχος 5, Ιούνιος 2009.


Φυσικά η Αρχιεπισκοπή γνωρίζει πολύ καλά πως αν δεν επηρεαστεί ο κατώτερος κλήρος δεν μπορεί να προχωρήσει σε καινοτομίες, ιδίως αυτές που ετοιμάζει ο Οικουμενισμός. Έτσι με την βοήθεια του Ζηζιούλα και των βοηθών του, αλλάζει σιγά-σιγά ολόκληρο το περιεχόμενο της πίστης μας με τρόπο χονδροειδέστατο αλλά δυστυχώς επιτυχημένο λόγω αγνοίας. Ο κ. Γιαγκάζογλου πρωτοστατεί στην νέα κατήχηση λόγω ιδιαιτέρου ταλέντου στην ψευδολογία!

Διαβάζουμε λοιπόν ότι «η Εκκλησία στην Κ.Δ. σημαίνει τη σύναξη σε ορισμένο τόπο. Δηλαδή πρόκειται για την ευχαριστιακή σύναξη. Εξαρχής η Θ. Ευχαριστία ταυτίστηκε με το γεγονός της Εκκλησίας ως ο κατεξοχήν τρόπος και τόπος πραγμάτωσής του. Εκκλησία είναι η σύναξη και η επισυναγωγή του διασκορπισμένου λαού του Θεού “επί το αυτό”».

Επιθετικός και πρόωρος. Μόνον η έκφραση “επί το αυτό” είναι ευαγγελική, τα υπόλοιπα είναι ήδη πλύση εγκεφάλου. Διότι διαβάζουμε στις πράξεις των Αποστόλων:
Ούτοι πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει, σύν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και σύν τοις αδελφοίς αυτού. Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν πάντες ομού επί το αυτό (το υπερώον).

Μετά το γεγονός της πεντηκοστής και τον Λόγο του Πέτρου, είπον τε προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τί ποιήσομεν, άνδρες αδελφοί; Μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν του αγίου Πνεύματος.

Διότι εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών...και δώσω τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία επί της γης κάτω.

...ήσαν, λοιπόν, προσκαρτερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταις προσευχαίς. Εγένετο δε πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα και σημεία δια των αποστόλων εγίνετο. Πάντες δε πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά, και τα κτήματα και τας υπάρξεις επίπρασκον και διεμέριζον αυτά πάσι καθότι αν τις χρείαν είχε.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της πίστης μας, το οποίο χάθηκε αφήνοντας πίσω του ιερούς κανόνες, κληρικαλισμό, εξουσία. Και σήμερα η απώλεια ολοκληρώνεται με τις θεολογίες του Ζηζιούλα και των συντρόφων του, περί ταυτότητος Θ. Ευχαριστίας και Εκκλησίας.

Ο τύπος του τύπου, ένα άδειο σακί. Ο πνευματικός θάνατος ο ίδιος.

Γράφει ο Γιαγκάζογλου: «Επισυναγωγή του διασκορπισμένου λαού του Θεού επί το αυτό»!
Πώς είναι δυνατόν ο λαός του Θεού να είναι διασκορπισμένος και μετά την Βάπτιση; Να επισυνάγεται κάθε εβδομάδα; Παράσταση είναι;

Συνεχίζει: «Η Εκκλησία πραγματώνεται ως κοινότητα ιστορική που ζει όμως την παρουσία του Χριστού, οσάκις τελεί την Ευχαριστία».
Δηλαδή όλη η Ιστορία της Σωτηρίας έγινε γι' αυτό το οσάκις;
Κάθε Κυριακή και μετά δουλειά και αναγνώριση και μόχθος ιστορικός;

«Η σύναξη γίνεται αυτό που ανυπόμονα προσδοκά να είναι: Κοινωνία των εσχάτων».
Για λίγο. Ο Χριστός έκανε όλα όσα έκανε για να μας ετοιμάσει το πρόγευμα, να μας δώσει μια μικρή γεύση της Βασιλείας! Για να μας έχει πάντοτε πεινασμένους στην προσδοκία και να μπορούμε μόνον να ψηλαφίζουμε τις δυνατότητες πληρώματος της ζωής μας! Ο Κύριος, κατά τον Γιαγκάζογλου, δεν τήρησε την υπόσχεσή Του ότι θα μας δώσει το ύδωρ το ζων με το οποίο δεν θα ξαναδιψάσουμε ποτέ.

Ας παρακολουθήσουμε για λίγο ακόμη την παράνοια του ανθρώπου.
«Ήδη στην Καινή Διαθήκη η διάκριση κληρικών και λαϊκών συνιστά μία σαφή και μόνιμη πραγματικότητα».

Συνεχίζει: «Εφόσον στον ένα Χριστό ενώνονται οι πολλοί και γίνονται ένα, η Ευχαριστία συνιστά την τέλεια πραγμάτωση της Εκκλησίας ως Σώματος του Χριστού. Τη συσσωμάτωση αυτή των πιστών διενεργεί το Άγιο Πνεύμα που καθιστά παρόντα τον Χριστό κάθε φορά που συνέρχεται η κοινότητα της Εκκλησίας για την τέλεση της ευχαριστιακής λειτουργίας».

Αυτή η συγκλονιστική θεολογία περιγράφεται με ακρίβεια και από μια σύντομη ιστορία. Ένας πόντιος οδηγώντας το αυτοκίνητό του, λέει στον συμπατριώτη του, για δες λειτουργεί το φλας; Εκείνος βγάζει το κεφάλι του και λέει: Τώρα ναι, τώρα όχι.

«Το Άγιο Πνεύμα είναι ο κατ' εξοχήν φορέας και δοτήρας των ακτίστων ενεργειών της Αγίας Τριάδος».

Κάτι σαν τον Ερμή του δωδεκάθεου. Περί του Αγίου Πνεύματος, σαν απλή δίοδο η οποία επιτρέπει τις άκτιστες ενέργειες να περάσουν στο άνθρωπο, για αυτή την απίστευτη ύβρι των Οικουμενιστών εναντίον του Αγίου Πνεύματος, θα επανέλθουμε.

Αμέθυστος