του Κώστα Μπέη (νυν ιερέα)
Κυκλοφορεί ευρέως αυτό το μακάβριο και αποκαλυπτικό κείμενο το οποίο μας φανερώνει πώς και γιατί η “ορθοδοξία” κατέληξε στα νύχια του πάπα! Και όχι μόνο. Ας το προαναγγείλουμε. Επειδή η πίστη μας κατέληξε Λατρεία, θρησκεία, επειδή ο θεός της Λατρείας δεν είναι ο Θεός της Εκκλησίας, επειδή ο κλήρος ευνόησε την μετατόπιση από τον αληθινό Θεό, στο είδωλό του. Αυτός ο ευγενικός και ήσυχος άνθρωπος, τώρα πια “ιερεύς” με την ευθύνη του επισκόπου Πρεβέζης, παρέστει σε οικουμενική λειτουργία και κοινώνησε από τον καθολικό ιερέα. Μερικά αποσπάσματα από την περιγραφή της οικουμενικής λειτουργίας είναι αποκαλυπτικά.
«Έτσι δεν ήταν ν' απορεί κανείς, πώς όλοι εμείς, δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις, στεκόμασταν μπροστά το άγαλμα της Κάννον και καθένας είχε βρει μέσα στον ιερό χώρο γέφυρα επικοινωνίας με το δικό του θεό». ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.
«Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα μπορούμε όλοι να κοινωνούμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις».
Όπως βλέπουμε η έκφραση μισαλλόδοξες προκαταλήψεις επαναλαμβάνεται συνεχώς. Εννοεί τους χριστιανούς που αρνούνται να συμμετάσχουν σε οικουμενιστική λειτουργία και να πιουν το τσάϊ τους με ευλάβεια. Η κατάκριση είναι η πρώτη Αρετή του Οικουμενισμού.
Και τί κοινώνησε ο κύριος; Ήπιε κρασάκι; Η Ελλάδα έχει ακόμη ταβερνάκια με υπέροχο κρασί και μεζέδες ασυγκρίτως πιο νόστιμους της όστιας.
Η συνέχεια έχει χάπι εντ. Ο Πρεβέζης τον επιβραβεύει και τον χειροτονεί. Στην χειροτονία του παρέστει και ο “πνευματικός” του Αρχιμανδρίτης Σάββας Δαμασκηνός. Τί τον δίδαξε θα θέλαμε να ξέραμε;
Και γιατί έγινε ιερεύς; «Με απλά λόγια, δεν ψάχνω για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την ιερή κλίμακα που ανεβάζει τους εκ γης προς ουρανόν». Τα λόγια αυτά είναι το νέο πιστεύω, είναι «η ουσία της ελπίδος, που ως σπίθα ξεπετιέται από τις στάχτες της μακράν του Θεού ζωής και ανάβει τον πόθο της επιστροφής στον Παράδεισο. Πόθος που πυρπολεί την καρδιά με το θείο έρωτα του ουρανού. Πόθος που μεταλλάσσει (αλχημιστικά) τη ψυχή και το πνεύμα με γεύσεις θείων δωρεών που προσδίδει η χάρις του Θεού». Η Ενσάρκωση του Κυρίου, η Θεία Οικονομία, ανύπαρκτα και αδιάφορα. Το μόνο που του χρειάζεται είναι οι θείες δωρεές που θα κάνουν την ευγενική του ψυχή ευγενέστερη. Το περίεργο είναι πως όλοι οι οικουμενιστές αρνούνται μεν τον Κύριο, αλλά δεν λένε όμως όχι για λίγο Άγιο Πνεύμα.
Και ο επίσκοπος: «Ευχόμαστε στον πατέρα Κωνσταντίνο Μπέη, να χαρεί την αληθινή Λατρεία που πόθησε και να έχει στην εργασία του καρποφορία πολλή». Δεν πρόφτασε να χειροτονηθεί, έγινε πατέρας ο άνθρωπος.
Όταν τα Οράματα γίνονται πραγματικότης. Τί ευτυχία!
Αυτή η καταστροφή της Εκκλησίας ακολουθεί έναν ήδη γνωστό ιστορικά δρόμο!
Ο ρωσικός λαός λόγω της μεγαλειώδους ορθοδόξου λατρείας έγινε ορθόδοξος. Παρέμεινε όμως ορθόδοξος επειδή οι “μισαλλόδοξοι Βυζαντινοί” με άπειρα βάσανα, με κακοποιήσεις, καταδίκες σε μπουντρούμια, με διώξεις, κατόρθωσαν να μεταδώσουν στους Ρώσους Χριστιανούς και το περιεχόμενο αυτής της λατρείας, την ένωση με τον Κύριο, την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος σαν σκοπό της χριστιανικής ζωής.
Σήμερα χάθηκε αυτό το περιεχόμενο και από τους Ρώσους και από τους Έλληνες και γι' αυτό το λόγο γράφονται αυτές οι ανούσιες θεολογίες περί ευχαριστιακής οντολογίας, περί συνάξεως αγάπης κ.τ.λ. Γι' αυτό αρχίσαμε ήδη να κλαίμε για την απώλεια του Αγίου Όρους. Διότι το Άγιον Όρος κρατούσε το περιεχόμενο της λατρείας μας. Και δεν το κρατά πια. Το 'χασε γιατί αδιαφόρησε. Και την πληρώνουμε όλοι μας με τον ανόητο οικουμενισμό.
Αμέθυστος
Κυκλοφορεί ευρέως αυτό το μακάβριο και αποκαλυπτικό κείμενο το οποίο μας φανερώνει πώς και γιατί η “ορθοδοξία” κατέληξε στα νύχια του πάπα! Και όχι μόνο. Ας το προαναγγείλουμε. Επειδή η πίστη μας κατέληξε Λατρεία, θρησκεία, επειδή ο θεός της Λατρείας δεν είναι ο Θεός της Εκκλησίας, επειδή ο κλήρος ευνόησε την μετατόπιση από τον αληθινό Θεό, στο είδωλό του. Αυτός ο ευγενικός και ήσυχος άνθρωπος, τώρα πια “ιερεύς” με την ευθύνη του επισκόπου Πρεβέζης, παρέστει σε οικουμενική λειτουργία και κοινώνησε από τον καθολικό ιερέα. Μερικά αποσπάσματα από την περιγραφή της οικουμενικής λειτουργίας είναι αποκαλυπτικά.
«Έτσι δεν ήταν ν' απορεί κανείς, πώς όλοι εμείς, δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις, στεκόμασταν μπροστά το άγαλμα της Κάννον και καθένας είχε βρει μέσα στον ιερό χώρο γέφυρα επικοινωνίας με το δικό του θεό». ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.
«Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα μπορούμε όλοι να κοινωνούμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις».
Όπως βλέπουμε η έκφραση μισαλλόδοξες προκαταλήψεις επαναλαμβάνεται συνεχώς. Εννοεί τους χριστιανούς που αρνούνται να συμμετάσχουν σε οικουμενιστική λειτουργία και να πιουν το τσάϊ τους με ευλάβεια. Η κατάκριση είναι η πρώτη Αρετή του Οικουμενισμού.
Και τί κοινώνησε ο κύριος; Ήπιε κρασάκι; Η Ελλάδα έχει ακόμη ταβερνάκια με υπέροχο κρασί και μεζέδες ασυγκρίτως πιο νόστιμους της όστιας.
Η συνέχεια έχει χάπι εντ. Ο Πρεβέζης τον επιβραβεύει και τον χειροτονεί. Στην χειροτονία του παρέστει και ο “πνευματικός” του Αρχιμανδρίτης Σάββας Δαμασκηνός. Τί τον δίδαξε θα θέλαμε να ξέραμε;
Και γιατί έγινε ιερεύς; «Με απλά λόγια, δεν ψάχνω για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την ιερή κλίμακα που ανεβάζει τους εκ γης προς ουρανόν». Τα λόγια αυτά είναι το νέο πιστεύω, είναι «η ουσία της ελπίδος, που ως σπίθα ξεπετιέται από τις στάχτες της μακράν του Θεού ζωής και ανάβει τον πόθο της επιστροφής στον Παράδεισο. Πόθος που πυρπολεί την καρδιά με το θείο έρωτα του ουρανού. Πόθος που μεταλλάσσει (αλχημιστικά) τη ψυχή και το πνεύμα με γεύσεις θείων δωρεών που προσδίδει η χάρις του Θεού». Η Ενσάρκωση του Κυρίου, η Θεία Οικονομία, ανύπαρκτα και αδιάφορα. Το μόνο που του χρειάζεται είναι οι θείες δωρεές που θα κάνουν την ευγενική του ψυχή ευγενέστερη. Το περίεργο είναι πως όλοι οι οικουμενιστές αρνούνται μεν τον Κύριο, αλλά δεν λένε όμως όχι για λίγο Άγιο Πνεύμα.
Και ο επίσκοπος: «Ευχόμαστε στον πατέρα Κωνσταντίνο Μπέη, να χαρεί την αληθινή Λατρεία που πόθησε και να έχει στην εργασία του καρποφορία πολλή». Δεν πρόφτασε να χειροτονηθεί, έγινε πατέρας ο άνθρωπος.
Όταν τα Οράματα γίνονται πραγματικότης. Τί ευτυχία!
Αυτή η καταστροφή της Εκκλησίας ακολουθεί έναν ήδη γνωστό ιστορικά δρόμο!
Ο ρωσικός λαός λόγω της μεγαλειώδους ορθοδόξου λατρείας έγινε ορθόδοξος. Παρέμεινε όμως ορθόδοξος επειδή οι “μισαλλόδοξοι Βυζαντινοί” με άπειρα βάσανα, με κακοποιήσεις, καταδίκες σε μπουντρούμια, με διώξεις, κατόρθωσαν να μεταδώσουν στους Ρώσους Χριστιανούς και το περιεχόμενο αυτής της λατρείας, την ένωση με τον Κύριο, την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος σαν σκοπό της χριστιανικής ζωής.
Σήμερα χάθηκε αυτό το περιεχόμενο και από τους Ρώσους και από τους Έλληνες και γι' αυτό το λόγο γράφονται αυτές οι ανούσιες θεολογίες περί ευχαριστιακής οντολογίας, περί συνάξεως αγάπης κ.τ.λ. Γι' αυτό αρχίσαμε ήδη να κλαίμε για την απώλεια του Αγίου Όρους. Διότι το Άγιον Όρος κρατούσε το περιεχόμενο της λατρείας μας. Και δεν το κρατά πια. Το 'χασε γιατί αδιαφόρησε. Και την πληρώνουμε όλοι μας με τον ανόητο οικουμενισμό.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου