της Αυστραλής συγγραφέως και ιστολόγου Caitlin Johnstone - μετάφρ. Διόδοτος
Η επικρατούσα ειδημοσύνη στο δεύτερο μισό του 2022 είναι γεμάτη με άρθρα που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να αυξήσουν σημαντικά τις στρατιωτικές δαπάνες επειδή πρόκειται να ξεσπάσει ένας παγκόσμιος πόλεμος, και πάντα το διατυπώνουν σαν να πρόκειται για κάτι που θα συμβεί στις ΗΠΑ, σαν να μην έχουν καμία σχέση οι δικές τους ενέργειες. Λες και δεν θα ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της αμερικανοκεντρικής αυτοκρατορίας που επιταχύνει συνεχώς προς αυτό το φρικτό γεγονός, ενώ αρνείται κάθε πιθανή διπλωματική παρέκκλιση λόγω της αδυναμίας της να εγκαταλείψει τον στόχο της για απόλυτη μονοπολική πλανητική κυριαρχία.
Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της τάσης είναι ένα άρθρο με τίτλο "Θα μπορούσε η Αμερική να κερδίσει έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο; - Τι θα χρειαζόταν για να νικήσει τόσο την Κίνα όσο και τη Ρωσία" που δημοσιεύθηκε από το Foreign Affairs, ένα περιοδικό που ανήκει και λειτουργεί από το εξαιρετικά επιδραστικό think tank Council on Foreign Relations.
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να σχεδιάσουν πώς θα κερδίσουν ταυτόχρονα πολέμους στην Ασία και την Ευρώπη, όσο δυσάρεστη κι αν φαίνεται η προοπτική", γράφει ο συγγραφέας του άρθρου Thomas G Mahnken, προσθέτοντας ότι κατά κάποιο τρόπο "οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα έχουν πλεονέκτημα σε κάθε ταυτόχρονο πόλεμο" στις δύο αυτές ηπείρους.
Αλλά ο Mahnken δεν ισχυρίζεται ότι ένας παγκόσμιος πόλεμος εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας θα ήταν περίπατος στο πάρκο- υποστηρίζει επίσης ότι για να κερδίσουν έναν τέτοιο πόλεμο οι ΗΠΑ θα πρέπει - το μαντέψατε - να αυξήσουν δραστικά τις στρατιωτικές τους δαπάνες.
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει σαφώς να αυξήσουν την ικανότητα και την ταχύτητα κατασκευής αμυντικών προϊόντων", γράφει ο Mahnken. "Βραχυπρόθεσμα, αυτό περιλαμβάνει την προσθήκη βάρδιας στα υπάρχοντα εργοστάσια. Με περισσότερο χρόνο, περιλαμβάνει την επέκταση των εργοστασίων και το άνοιγμα νέων γραμμών παραγωγής. Για να γίνουν και τα δύο, το Κογκρέσο θα πρέπει να δράσει τώρα για να διαθέσει περισσότερα χρήματα για την αύξηση της κατασκευής".
Αλλά οι εκρηκτικές δαπάνες των ΗΠΑ για τα όπλα εξακολουθούν να μην επαρκούν, υποστηρίζει ο Mahnken, λέγοντας ότι "οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν με τους συμμάχους τους για να αυξήσουν επίσης τη στρατιωτική τους παραγωγή και το μέγεθος των αποθεμάτων όπλων και πυρομαχικών τους".
Ο Mahnken λέει ότι αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος θα μπορούσε να πυροδοτηθεί "αν η Κίνα ξεκινούσε μια στρατιωτική επιχείρηση για την κατάληψη της Ταϊβάν, αναγκάζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να απαντήσουν", λες και δεν θα υπήρχαν άλλες επιλογές στο τραπέζι εκτός από την έναρξη του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου της πυρηνικής εποχής για την υπεράσπιση ενός νησιού δίπλα στην κινεζική ενδοχώρα που αυτοαποκαλείται Δημοκρατία της Κίνας. Γράφει ότι "η Μόσχα, εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να αποφασίσει ότι με τις Ηνωμένες Πολιτείες καθηλωμένες στον δυτικό Ειρηνικό, θα μπορούσε να ξεφύγει με την εισβολή σε μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης", αποδεικνύοντας το παράξενο παράδοξο της δυτικής προπαγάνδας με τη γάτα του Σρέντιγκερ, ότι ο Πούτιν είναι πάντα ταυτόχρονα (Α) να καταστρέφεται και να ταπεινώνεται στην Ουκρανία και (Β) στο μεταίχμιο της διεξαγωγής θερμού πολέμου με το ΝΑΤΟ.
Caitlin Johnstone:
Και πάλι, αυτό είναι απλώς το τελευταίο σε ένα ολοένα και πιο συνηθισμένο είδος δυτικής ειδησεογραφίας.
Στο άρθρο "Οι σκεπτικιστές κάνουν λάθος: Οι ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίσουν τόσο την Κίνα όσο και τη Ρωσία", ο Josh Rogin της Washington Post κουνάει το δάχτυλο στους Δημοκρατικούς που πιστεύουν ότι οι επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας πρέπει να έχουν προτεραιότητα και στους Ρεπουμπλικάνους που πιστεύουν ότι η στρατιωτική και οικονομική προσοχή πρέπει να αφιερωθεί στην Κίνα, υποστηρίζοντας ότι porque no los dos?
Στο "Θα μπορούσε ο στρατός των ΗΠΑ να πολεμήσει τη Ρωσία και την Κίνα ταυτόχρονα;", ο Robert Farley του 19FortyFive απαντά καταφατικά, γράφοντας ότι "η τεράστια μαχητική δύναμη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων δεν θα επιβαρυνόταν υπερβολικά από την ανάγκη διεξαγωγής πολέμου και στα δύο θέατρα" και καταλήγοντας ότι "οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να πολεμήσουν ταυτόχρονα τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα... για ένα διάστημα και με τη βοήθεια κάποιων φίλων".
Στο "Μπορούν οι ΗΠΑ να τα βάλουν με την Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία ταυτόχρονα;" ο Hal Brands του Bloomberg απαντά ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και συνιστά κλιμάκωση στην Ουκρανία και την Ταϊβάν και πώληση στο Ισραήλ πιο προηγμένων όπλων για να βρεθούν ένα βήμα μπροστά από τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν αντίστοιχα.
Στο "International Relations Theory Suggests Great-Power War Is Coming", ο Matthew Kroenig του Atlantic Council γράφει για το Foreign Policy ότι μια παγκόσμια αναμέτρηση δημοκρατιών-αντι-αυτοκρατοριών έρχεται "με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους προσανατολισμένους στο status quo δημοκρατικούς συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Αυστραλία από τη μία πλευρά και τις αναθεωρητικές απολυταρχίες της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν από την άλλη" και ότι οι επίδοξοι εμπειρογνώμονες εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους αναλόγως.
Όταν δεν υποστηρίζουν ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έρχεται και πρέπει όλοι να προετοιμαστούμε για να τον πολεμήσουμε και να νικήσουμε, υποστηρίζουν ότι μια παγκόσμια σύγκρουση είναι ήδη μπροστά μας και πρέπει να αρχίσουμε να ενεργούμε σαν να είναι, όπως στο άρθρο του New Yorker του περασμένου μήνα "Τι κι αν πολεμάμε ήδη τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Ρωσία;".
Josh Rogin :
Αυτές οι ομιλίες για τα τέρατα του βάλτου απευθύνονται όχι μόνο στο ευρύ κοινό αλλά και στους κυβερνητικούς υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και στους στρατηγικούς αναλυτές, και θα πρέπει να μας ενοχλεί όλους το γεγονός ότι το κοινό τους ενθαρρύνεται να βλέπει μια παγκόσμια σύγκρουση ανείπωτης φρίκης σαν να πρόκειται για ένα είδος φυσικής καταστροφής που οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν έλεγχο.
Θα πρέπει να ληφθεί κάθε μέτρο για να αποφευχθεί ένας παγκόσμιος πόλεμος στην πυρηνική εποχή. Αν φαίνεται ότι εκεί οδηγούμαστε, η απάντηση δεν είναι να αυξήσουμε την παραγωγή όπλων και να δημιουργήσουμε ολόκληρες βιομηχανίες αφιερωμένες στην πραγματοποίησή του, η απάντηση είναι η διπλωματία, η αποκλιμάκωση και η εκτόνωση. Αυτοί οι ειδήμονες διαμορφώνουν την άνοδο ενός πολυπολικού κόσμου ως κάτι που πρέπει αναπόφευκτα να συνοδεύεται από μια έκρηξη βίας και ανθρώπινου πόνου, ενώ στην πραγματικότητα θα καταλήγαμε εκεί μόνο ως αποτέλεσμα των αποφάσεων που έλαβαν σκεπτόμενα ανθρώπινα όντα και στις δύο πλευρές.
Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Δεν υπάρχει καμία παντοδύναμη θεότητα που να διατάσσει από ψηλά ότι πρέπει να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου οι κυβερνήσεις επιδεικνύουν όπλα του Αρμαγεδδώνα η μία στην άλλη και η ανθρωπότητα πρέπει είτε να υποταχθεί στην Ουάσινγκτον είτε να παραιτηθεί από την κατακλυσμική βία με πλανητικές συνέπειες. Θα μπορούσαμε απλώς να έχουμε έναν κόσμο όπου οι λαοί όλων των εθνών θα τα πάνε καλά μεταξύ τους και θα εργάζονται από κοινού για το κοινό καλό αντί να εργάζονται για να κυριαρχήσουν και να υποτάξουν ο ένας τον άλλον.
Όπως το έθεσε πρόσφατα ο Jeffrey Sachs: "Το μεγαλύτερο λάθος του προέδρου Biden ήταν να πει ότι "ο μεγαλύτερος αγώνας του κόσμου είναι ανάμεσα στις δημοκρατίες και τις απολυταρχίες". Ο πραγματικός αγώνας του κόσμου είναι να ζήσουμε μαζί και να ξεπεράσουμε τις κοινές μας κρίσεις του περιβάλλοντος και της ανισότητας".
Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν κόσμο όπου η ενέργεια και οι πόροι μας θα κατευθύνονται προς την αύξηση της ανθρώπινης ευημερίας και την εκμάθηση της συνεργασίας με αυτή την εύθραυστη βιόσφαιρα στην οποία έχουμε εξελιχθεί. Όπου όλη η επιστημονική μας καινοτομία θα κατευθύνεται στο να κάνουμε αυτόν τον πλανήτη ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε αντί να τη διοχετεύουμε στο να πλουτίζουμε και να βρίσκουμε νέους τρόπους να ανατινάζουμε τα ανθρώπινα σώματα. Όπου τα παλιά μας μοντέλα ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης θα δώσουν τη θέση τους σε συστήματα συνεργασίας και φροντίδας. Όπου η φτώχεια, ο μόχθος και η δυστυχία σταδιακά μετακινούνται από τους αποδεκτούς κανόνες της ανθρώπινης ύπαρξης στο αμυδρό ιστορικό αρχείο.
Αντ' αυτού, έχουμε έναν κόσμο όπου μας χτυπάνε όλο και πιο σκληρά με προπαγάνδα που μας ενθαρρύνει να αποδεχτούμε την παγκόσμια σύγκρουση ως αναπόφευκτη πραγματικότητα, όπου οι πολιτικοί που εκφράζουν έστω και την πιο ήπια υποστήριξη για τη διπλωματία, κατακεραυνώνονται και δαιμονοποιούνται μέχρι να υποκλιθούν στους θεούς του πολέμου, όπου το πυρηνικό μπρα ντε φερ πλαισιώνεται ως ασφάλεια και η αποκλιμάκωση στιγματίζεται ως απερίσκεπτη διακινδύνευση.
Δεν χρειάζεται να υποταχθούμε σε αυτό. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να υπνοβατούμε προς τη δυστοπία και τον Αρμαγεδδώνα στους ρυθμούς των χειραγωγικών κοινωνιοπαθών. Είμαστε πολύ περισσότεροι από εμάς απ' ό,τι είναι αυτοί, και διακυβεύονται πολύ περισσότερα από ό,τι διακυβεύονται από αυτούς.
Μπορούμε να έχουμε έναν υγιή κόσμο. Απλά πρέπει να το θέλουμε αρκετά έντονα. Δουλεύουν τόσο σκληρά για να κατασκευάσουν τη συγκατάθεσή μας, επειδή, τελικά, την απαιτούν απολύτως.
1 σχόλιο:
https://www.cnn.gr/focus/story/336742/san-simera-12-noemvriou-i-sfagi-tou-mi-lai-boroyn-na-sygxorethoyn-oi-amerikanoi-gia-to-vietnam
Δημοσίευση σχολίου